Μια Γεύση Παραδεισένιας Οικοδόμησης

«Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γνωστοί για την κατασκευή εκκλησιών σε 48 ώρες. Αλλά αυτό το Σαββατοκύριακο ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Για πρώτη φορά, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατασκεύασαν δυο Αίθουσες Βασιλείας με ένα ενδιάμεσο διαμέρισμα μέσα σε 48 ώρες».

Η Δημοσιογράφος Αννέτ Λοπέζ-Μονόζ έκανε αυτό τον πρόλογο στο άρθρο της στην εφημερίδα Σάουθ Ντέηντ Νιους Λήντερ, τη Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου. Αναφερόταν στο Σαββατοκύριακο που είχε μόλις τελειώσει, 25 και 26 Φεβρουαρίου.

Οι εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Χόουμστεντ της Φλώριδα, πολλαπλασιάζονταν τόσο γρήγορα που ήταν επείγον ένα πρόγραμμα οικοδόμησης. Καθώς ο Τζιμ Κρόσλυ, περιοδεύων επίσκοπος στην περιοχή της Νότιας Φλώριδα, είπε στη δημοσιογράφο: «Υπάρχει μια πρόσθετη πίεση για να χτιστούν αυτές οι εκκλησίες Αίθουσες Βασιλείας από τότε που οι Κουβανοί αδελφοί διώχτηκαν από την Κούβα με το καράβι Μάριελ. Επίσης χρειάζεται να χτίσουμε πέντε ή έξι περισσότερες αίθουσες στο Μαϊάμι».

Οι δίδυμες αίθουσες χτίστηκαν στην περιοχή Χόουμστεντ για να εξυπηρετήσουν τέσσερις εκκλησίες—δυο Ισπανικές και δυο Αγγλικές.

Η εφημερίδα Δε Μαϊάμι Νιους παρέθεσε τα λόγια ενός άλλου Μάρτυρα που εξήγησε το λόγο για την οικοδόμηση των Αιθουσών Βασιλείας «στιγμιαία»: «Η φιλοσοφία μας είναι να τις χτίζουμε όσο πιο σύντομα γίνεται, έτσι ώστε να αφιερώνουμε την εργασία μας σε πιο σημαντικά πράγματα».

Τα «πιο σημαντικά πράγματα» συγκεντρώνονται στις ευαγγελιστικές δραστηριότητες, στο κήρυγμα και στη δημόσια διδασκαλία σχετικά με την επικείμενη Βασιλεία του Θεού, στο να κάνουν μαθητές, στο να βαφτίζουν και να τους εκπαιδεύουν έτσι ώστε και αυτοί ‘να αποδίδουν ιερή υπηρεσία στο Θεό που ζει’.—Εβραίους 9:14· Ματθαίος 24:14· 28:19, 20.

Αυτό απαιτεί εκπαιδευτικά κέντρα—κέντρα Βιβλικής εκπαίδευσης, Αίθουσες Βασιλείας. Οι αίθουσες, συνέχιζε η Δε Μαϊάμι Νιους, είναι πρακτικές. «Δεν είναι πλούσια διακοσμημένες επειδή έχουμε την εντύπωση ότι αυτές είναι περισσότερο σχολεία ή εκπαιδευτικά κέντρα. Είναι τόποι λατρείας, αλλά οι συναθροίσεις λατρείας έχουν εκπαιδευτική φύση». Κάθε αίθουσα έχει επιφάνεια 370 τετραγωνικά μέτρα (4.000 τετραγωνικά πόδια), μια αίθουσα με 250 καθίσματα, δύο αίθουσες διδασκαλίας, ένα μεγάλο χωλ, ένα δωμάτιο για τα έντυπα και δύο τουαλέτες.

Δύο Αίθουσες σε 48 Ώρες;

Η Μάρτυρας του Χόουμστεντ Μπεατρίς Ρότζερς παραχώρησε ένα δεντρόκηπο με αβοκάντο οχτώ στρεμμάτων σε μια τοποθεσία που «όταν σχεδόν στο κέντρο των τεσσάρων εκκλησιών. Αποφασίστηκε, μετά από σκέψη και σχεδιασμό ενός έτους, να χτιστούν δυο αίθουσες η μια δίπλα στην άλλη.

Τα περασμένα δυο χρόνια οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά χτίζουν κατά μέσο όρο μια Αίθουσα Βασιλείας την εβδομάδα με την μέθοδο «στιγμιαίας» κατασκευής. Αλλά τι θα μπορούσε να πει κανείς για το να χτιστούν δυο αίθουσες μέσα στον ίδιο χρόνο; Μήπως η προηγούμενη πείρα έδειχνε ότι μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο; Θα υπήρχε αρκετή βοήθεια από εθελοντές; Εάν ήταν μια πρόκληση να κατευθύνει κανείς 200 ως 400 εργάτες για την οικοδόμηση μιας μόνο αίθουσας, τι θα συνέβαινε όταν θα είχε να κάνει κανείς με 400 ως 600; Με όλους αυτούς τους ανθρώπους και όλο αυτό το οικοδομικό υλικό στον τόπο της εργασίας, μήπως το όλο εγχείρημα θα κατέληγε σε μια γιγαντιαία σύγχυση;

Έγινε πολλή σκέψη πάνω στην προειδοποίηση του Ιησού: «Τις εξ υμών, θέλων να οικοδόμηση πύργον, δεν κάθηται πρώτον και λογαριάζει την δαπάνην, εάν έχη τα αναγκαία δια να τελειώση αυτόν; μήποτε αφού βάλη θεμέλιον και δεν δύναται να τελειώση αυτόν, αρχίσωσι πάντες οι βλέποντες να εμπαίζωσιν αυτόν, λέγοντες· Ότι ούτος ο άνθρωπος ήρχισε να οικοδομή και δεν ηδυνήθη να τελειώση».—Λουκάς 14:28-30.

Αλλά μετά από μήνες συζητήσεων με προσευχή και υπολογισμό του κόστους και μελέτη των σχεδίων και των διαδικασιών, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην περιοχή Χόουμστεντ έφτασαν στην απόφαση: «Με την ευλογία του Ιεχωβά μπορούμε να τις φτιάξουμε!»

Την Παρασκευή το βράδι, 24 Φεβρουαρίου, ο Νέλσον Κράιτς, συντονιστής των σχεδίων Αίθουσας Βασιλείας στη Νότια Φλώριδα, διαβεβαίωσε θετικά μια συγκέντρωση περισσοτέρων από 700 ενθουσιωδών εθελοντών στο αμφιθέατρο του Γυμνασίου του Σάουθ Ντέητ: «Αυτό είναι ένα ιστορικό γεγονός. Θα πετύχει με τη δύναμη του Ιεχωβά».

Οι εθελοντές χωρίστηκαν σε 11 βασικά τμήματα που οργανώθηκαν κάτω από έμπειρους εργολάβους και τεχνίτες, πολλοί από τους οποίους είχαν συμμετάσχει στα σχέδια διήμερης κατασκευής αιθουσών Βασιλείας πριν. Αυτή τη φορά τα συνεργεία έπρεπε να δουλεύουν σε διπλές μονάδες, μια για κάθε αίθουσα—οι ξυλουργοί, οι υδραυλικοί, οι ηλεκτρολόγοι, κλπ. Επιπρόσθετα, κάθε επικοινωνία έπρεπε να μεταφράζεται τόσο στα Ισπανικά όσο και στα Αγγλικά. Εκτός από δυο γερανούς που ήρθαν για να βάλουν τους σκελετούς της οροφής νωρίς το πρωί του Σαββάτου, ουσιαστικά όλη η εργασία και οι υπηρεσίες ήταν εθελοντικές.

Αρχίζοντας με Βροχή

Στις έξι το πρωί του Σαββάτου σερβιρίστηκε ένα πρόχειρο πρόγευμα. Κατόπιν, ξαπλωμένα μπροστά στην εργατική δύναμη των αντρών, γυναικών και νεαρών βρίσκονταν υλικά αξίας 250.000 δολαρίων. Κάθε είδος είχε τοποθετηθεί ακριβώς και με στρατηγικό τρόπο εκεί που χρειαζόταν πάνω στις δίδυμες βάσεις από μπετόν. Κάθε βάση, που είχε σκελετό από χαλύβδινους στύλους και δοκάρια όπως απαιτείται από την πολιτεία Ντέηντ στη ζώνη κυκλώνων της Φλώριδα, είχε επιφάνεια 370 τετραγωνικά μέτρα (4.000 τετραγωνικά πόδια). Στις εφτά το πρωί θα άρχιζαν με τον μετασχηματισμό αυτών των σωρών και των στοιβών από πρώτες ύλες σε δυο δίδυμες Αίθουσες Βασιλείας.

Ακριβώς στις εφτά το πρωί άρχισε η εργασία. Άρχισε με βροχή. Η βροχή έπεφτε σταθερά από τα μεσάνυχτα περίπου. Αλλά ούτε ένα στάδιο εργασίας δε σταμάτησε. Πλαστικές σκηνές και παραπήγματα ρίχτηκαν από πάνω για να παράσχουν καταφύγιο στους ηλεκτρολόγους και τους άλλους εργάτες. Οι εργολάβοι και οι τεχνίτες εργάζονταν έξω από τα φορτηγά και τα ημιφορτηγά τους. Χιλιάδες γεύματα σε κουτιά που είχαν κατασκευαστεί στο σπίτι είχαν αποθηκευτεί κάτω από πλαστικό σε μεγάλα τραπέζια στο δεντρόκηπο με τα αβοκάντο. Στην υπαίθρια κουζίνα τους, κάτω από μια πλαστική οροφή, οι μάγειροι και οι μαγείρισσες είχαν να κάνουν με τις ατμοκατσαρόλες τους, τους φούρνους και τις βαθιές λεκάνες. Όλοι απλώς αγνόησαν τη βροχή.

Όσο πιο πολύ έβρεχε, τόσο πιο γρήγορα φαινόταν να μπαίνουν οι σκελετοί της στέγης στην κατάλληλη θέση τους. Σε μιάμιση ώρα οι σκελετοί είχαν τοποθετηθεί και στις δυο αίθουσες. Οι επενδύσεις τοποθετούνταν πάνω στους τοίχους ταυτόχρονα με την τοποθέτηση των σκελετών πάνω στη στέγη. Μέσα σε δυο ώρες και ο τελευταίος σκελετός είχε τοποθετηθεί στη θέση του. Μέχρι τις εννιά η ώρα οι γερανοί είχαν φύγει από τη μέση. Σε όλη την περίμετρο δεκάδες χέρια σήκωναν τα ξύλα των επενδύσεων και προτού περάσει άλλη μια ώρα, και οι δύο αίθουσες είχαν σχεδόν επενδυθεί. Τα οικοδομικά σχήματα ανορθώνονταν και έπαιρναν συγκεκριμένο σχεδιάγραμμα ανάμεσα στα φοινικόδεντρα τα οποία είχαν φυτευτεί από βαριά μηχανήματα μία ή δυο μέρες πριν.

Όσο πιο σκοτεινά γίνονταν τα σύννεφα, τόσο πιο γρήγορα προχωρούσε η εργασία. Και αντί οι άνθρωποι να φεύγουν, οι άνθρωποι συνέχιζαν να έρχονται. Έξω στο δρόμο, η αστυνομικός συνέχιζε να λέει ότι το μεγαλύτερο πράγμα που είχε να κάνει ήταν απλώς να στέκει παράμερα για να μην εμποδίζει. Εθελοντές τροχονόμοι κανόνιζαν την κυκλοφορία σε όλα τα τετράγωνα κατά μήκος της 288ης Οδού, και στα ενδιάμεσα τμήματα καθώς και μπροστά από τον τόπο της εργασίας. Ένας γείτονας είχε χορηγήσει τελείως δωρεάν μία έκταση 60 στρεμμάτων κατά μήκος της οδού για πάρκιν.

Η βροχή βοήθησε επειδή κράτησε τον χορτοτάπητα για τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος ποτισμένο και έτοιμο για φύτεμα. Φυτά και θάμνοι μπήκαν μέσα σε καλοποτισμένους λάκκους. Οι χτίστες επίσης χρησιμοποίησαν τη νεροποντή για να κρατήσουν τη λάσπη τους υγρή.

Στο μεταξύ οι τοίχοι συνεχώς ανυψώνονταν. Καθώς οι επενδύσεις κάλυπταν τις δοκούς, τοποθετούνταν μαύροι κετσέδες πάνω στις επενδύσεις. Μόνο οι σιλουέτες των εκατοντάδων εργατών φαίνονταν με φόντο τον γκρίζο ουρανό. Στο έδαφος, οι λαμπεροί αεραγωγοί στριφογυρίζονταν και έρπονταν σαν γιγαντιαία σκουλήκια στο δρόμο τους προς τις σοφίτες. Οι τελειωμένες ξύλινες επενδύσεις τοίχου ήδη καρφώνονταν γύρω από τα εξωτερικά. Βαριά δέματα από ταβανοσανίδες φορτώθηκαν πάνω σε ώμους και κατανεμήθηκαν σ’ όλες τις οροφές. Με κινηματογραφική ταχύτητα, φαινόταν σαν ένας σωρός από ταβανοσανίδες και μια μάζα από εργάτες.

Τι συνέβη με τη βροχή; Κανείς δεν παρατήρησε πότε σταμάτησε. Όταν ξανάρχισε να βρέχει και οι δυο οροφές είχαν τελειώσει.

Οι Εθελοντές Συνέχισαν να Έρχονται

Κατασκευάστηκε ένα διαμέρισμα τεσσάρων δωματίων πλάι στις δύο Αίθουσες Βασιλείας. Από τον αέρα οι ενωμένες οικοδομές σχημάτιζαν ένα γιγαντιαίο Η.

Το Τμήμα Εθελοντικών Υπηρεσιών σε μια πλαστική σκηνή παρέμενε ανοιχτό, ανεξάρτητα από τη βροχή ή τον ήλιο. Υπήρξαν περισσότεροι εργάτες απ’ όση εργασία υπήρχε για να γίνει. Εθελοντές έφτασαν από τόσο μακριά όπως το Τέξας, το Οχάιο, το Αίντάχο, την Αγγλία, τον Καναδά και την Τζαμάικα για να μην αναφέρουμε τις γειτονικές πολιτείες και όλα τα μέρη της Φλώριδα. Η στοίβα των αιτήσεων έφτασε στον αριθμό 810.

Η Ντον Μπρίνκλοβ που ήταν υπεύθυνη για την διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου, είπε ότι οι εθελόντριες της δεν ήξεραν τα ονόματα των φυτών—δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν ένα Φυλλόδενδρον σέλλουμ από μια Μαλπίγια. «Έτσι χρησιμοποιήσαμε τα χρώματα για συνεννόηση. Στέλναμε ένα συνεργείο για να πάρει κάτι με το χρώμα του—‘Φέρε ένα κόκκινο, ή ένα μπλε, ή ένα πράσινο’. Εκτός από όλα αυτά, κάθε λέξη έπρεπε να μεταφράζεται και στις δυο γλώσσες. Δεν υπήρχε συνεργείο που να μην ήταν ανάμικτο από μαύρους, λευκούς και άτομα ισπανικής καταγωγής».

Ενότητα, Αγάπη και το Πνεύμα τον Ιεχωβά

Ζήτησαν από έναν κύριο που είχε υποθήκη πάνω στο ακίνητο να έρθει το Σάββατο για να εξοφληθεί. Έμεινε τόσο έκπληκτος που είδε τα δυο αυτά κτίρια επιφάνειας 370 τετραγωνικών μέτρων (4.000 τετραγωνικών ποδιών) το καθένα να ξεπροβάλλουν πάνω στις δυο βάσεις που την προηγούμενη μέρα ήταν σκέτο μπετόν ώστε έτρεξε σπίτι για να φέρει τη σύζυγο του.

Το Τμήμα Ειδήσεων καλωσόριζε και συνόδευε φωτορεπόρτερ, φωτογράφους, ανθρώπους από την τηλεόραση και ένα συνεχές ρεύμα από επισκέπτες. Έρχονταν εργολάβοι ελπίζοντας να ανακαλύψουν πώς θα μπορούσαν να χτίζουν σαν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ήρθε επίσης και ένας εκπαιδευτής από την εκκλησία των Βαπτιστών ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να εμπνεύσει τα μέλη του όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—«Δεν μπορώ ούτε μια διαρροή να φτιάξω στην εκκλησία μας χωρίς να πληρώσω κάποιον».

Ο Άρτσι Φράνσις από το Χαϊλί δαπάνησε μια μακρά ημέρα εργασίας το Σάββατο με το Τμήμα Καθαρισμού. Το βράδι εκείνο έφτασε η θεία του από την Κεντροαμερικανική περιοχή της Μπελίζ. Αυτός ανέφερε ότι είχε βοηθήσει στο χτίσιμο δύο Αιθουσών Βασιλείας στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου.

«Δεν το πιστεύω», είπε αυτή.

«Μπορώ να σου δείξω μερικές βιντεοταινίες».

«Όχι». Αυτή δε θα πίστευε παρά μόνο αν θα έβλεπε.

Με την επιμονή της ταξίδεψαν τα 35 χιλιόμετρα (22 μίλια) μέχρι το μέρος όπου χτίζονταν οι αίθουσες στα μέσα της νύχτας. Οι σουβατζήδες που εργάζονταν όλη τη νύχτα, διασκεδάζονταν από μια ομάδα αδελφών οι οποίες τραγουδούσαν ύμνους της Βασιλείας στα Ισπανικά. Η θεία τού Άρτσι ενώθηκε μαζί τους. «Θα μπορούσα να γίνω Μάρτυρας του Ιεχωβά», αποφάσισε. «Έχω Μάρτυρες στη δουλειά μου. Είναι έντιμοι. Και διαβάζω τα περιοδικά τους πάντοτε».

Μια άλλη συγγενής, έμεινε κατάπληκτη ρωτώντας: «Πώς το κάνετε αυτό;»

«Με ενότητα. Αγάπη. Με το πνεύμα του Ιεχωβά», απάντησε ο ‘Αρτσι.

Ο αστυνομικός που περιπολεί στην περιοχή Σάουθ Ντέηντ, ο Γουώρεν Μπράντητζ δε βλέπει τίποτα άλλο από σκοτωμούς, ναρκωτικά, και φυλετικές διαμάχες. Αυτή τη φορά είδε την ανθρώπινη φύση κάτω από διαφορετικό φως. «Νομίζω πως είναι κάτι το αφάνταστο!» είπε σε ένα δημοσιογράφο. «Τόσο πολλοί άνθρωποι εργάζονται εδώ χωρίς καθόλου καβγάδες, καθόλου μάχες . . . Είναι μαύροι, άσπροι, ισπανικής καταγωγής ... κάνουν διαφορετικά επαγγέλματα αλλά ωστόσο όλοι εργάζονται για μια κοινή αιτία. Χτες ήταν ένας τραπεζικός που βοηθούσε στην οροφή». Έμεινε και μετά από τη βάρδια που τέλειωνε στις πέντε—ώρα που δεν εργάζεται κανένας τραπεζικός!

Νωρίς το απόγευμα της Κυριακής, επειδή το ζήτησε κάποιος φωτογράφος, έγινε μια αναγγελία στα Αγγλικά και στα Ισπανικά, για να συγκεντρωθούν οι εργάτες και οι επισκέπτες μπροστά από το κτίριο και να σηκώσουν τα χέρια τους σε ένα νεύμα νίκης. Τέσσερις χιλιάδες άτομα ανταποκρίθηκαν. Ο αριθμός αυτός βασίζεται στο γεγονός ότι λίγο πριν η υπηρεσία τροφίμων είχε σερβίρει 4.000 γεύματα.

Μια Πνοή Παράδεισου, Γήινου

Εκείνο που έδωσε στο σκηνικό μια πνοή ενός επίγειου παράδεισου ήταν η διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου. Δύο τροπικοί κήποι, ένας στο εμπρός μέρος, ένας στο πίσω μέρος, πήραν σάρκα και οστά με το φύτεμα φοινικόδεντρων, με το βάλσιμο βράχων και λουλουδιών. Μια σειρά από φορτηγά παρέδιναν δέντρα και θάμνους. Ένας Μάρτυρας έδωσε εθελοντικά δώρο φοινικόδεντρα. Ο διαμορφωτής του χώρου που πήγε για να πάρει τα δέντρα εντόπισε τρία δέντρα μαζί που ήταν τρία Phoenix reclinata, σπάνια φοινικόδεντρα. Ο ιδιοκτήτης δεν ήξερε καν ότι αυτά ήταν φυτεμένα εκεί. Με πόση στοργική φροντίδα ο χειριστής της μπουλντόζας τα μετακίνησε όταν έμαθε ότι τα δέντρα αυτά άξιζαν χίλια δολάρια το καθένα!

Φυτεμένοι μέσα σε δυο μέρες, οι κήποι κάλυψαν μια έκταση έξι στρεμμάτων. Ένα συνεργείο από έξι άτομα υπολογίζεται ότι θα έκανε την εργασία αυτή επί πληρωμή σε τρεις εβδομάδες με κόστος 25.000 ως 30.000 δολάρια. Εδώ όλα ήταν δώρα.

Ένας Ειδικός Χρόνος, μια Ειδική Συμμετοχή

Η ρεπόρτερ Λοπέζ-Μονόζ επέστρεψε την Κυριακή με τη μητέρα της, που μιλάει μόνο Πορτογαλικά. Η νεαρή δημοσιογράφος είχε αισθανθεί ότι εδώ συνέβαινε κάτι σοβαρό για να περιγραφτεί. «Ποιο είναι το κίνητρο, τι είναι εκείνο που σας κινεί εσάς;»

«Προέρχεται από τη Βίβλο», της είπαν.

«Διάβασα στη Βίβλο πώς ένας λαός που έχτιζε ένα μεγάλο πύργο ήρθε σε σύγχυση γλωσσών από το Θεό και ποτέ δεν κατάφεραν να τον τελειώσουν».

«Αυτό συνέβη επειδή αυτοί ενεργούσαν ενάντια στο θέλημα του».

«Όμως τώρα σας βοηθάει να ξεπεράσετε τα φράγματα της γλώσσας;»

«Αυτό συμβαίνει επειδή ενεργούμε σύμφωνα με το θέλημα του».

Όπως της είπαν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν κατά νου ότι Ό λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ασκεί δύναμη’. (Εβραίους 4:12) Ανταποκριθείτε σ’ αυτόν και τότε ανοίγει η διάνοια σας για να εισχωρήσει το πνεύμα του και να ενεργήσει μέσα σας.

«Ένα μέρος από αυτό που αισθάνεσαι είναι η χαρά που παίρνεις από ειδικές συναναστροφές σε παρόμοια κτίρια Αίθουσας Βασιλείας», εξήγησε κάποιος από την Υπηρεσία Ειδήσεων. «Ο δυναμισμός των Μαρτύρων του Ιεχωβά κυρίως προέρχεται από το ότι είναι μια κοινωνία κηρύκων. Είμαστε ενωμένοι στο κήρυγμα και στη διδασκαλία σχετικά με την επικείμενη Βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε Αίθουσες Βασιλείας σαν κέντρα λατρείας και Βιβλικής εκπαίδευσης. Σε ειδικούς χρόνους όπως αυτός μπορούμε να συναναστρεφόμαστε πάνω σε κάποιο σχέδιο επέκτασης. Μπορούμε να συμμετέχουμε με τις ιδιαίτερες δεξιότητες και τις τέχνες και τις ικανότητες μας. Ή απλά μπορούμε να δείξουμε προθυμία να κάνουμε καθετί που μπορούμε για να βοηθήσουμε τους άλλους. Ο καθένας μας κάνει το καλύτερο που μπορεί. Και στον καθένα εκφράζεται εκτίμηση γι’ αυτό. Αλλά ακόμη και σ’ αυτό, η συναναστροφή μας κατευθύνεται από τις Βιβλικές αρχές. Εδώ, για παράδειγμα, έχουμε κατά νου το εδάφιο Γαλάτας 5:26: ‘Ας μη γινόμαστε εγωιστές, διεγείροντας τον ανταγωνισμό ο ένας για τον άλλον, φθονώντας ο ένας τον άλλον’. Επίσης, το Παροιμίαι 11:14: ‘Όταν δεν υπάρχει επιδέξια κατεύθυνση, ο λαός πέφτει’».

Μια Πνοή Παράδεισου, Πνευματικά

Η πίστη τους είναι εκείνη που καθιστά ικανούς τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να κάνουν αυτά που δεν μπορούν να κάνουν άλλοι. Αρχίζουν με το να απαλλάσσονται από το πνεύμα του κόσμου. Αυτό περιλαμβάνει, όπως αναγνώρισε πρόθυμα ο αστυνόμος Μπράντητζ, την απαλλαγή από το πνεύμα που έχει ο κόσμος, τον φυλετισμό, το μίσος, τη ζήλια, τις κοινωνικές διακρίσεις, τα ναρκωτικά, τη μανία με το σεξ και τα παρόμοια. Βρισκόταν τώρα σ’ έναν διαφορετικό κόσμο όπου κάθε κακή πίκρα, θυμός, οργή, φωνές, και βλάσφημος λόγος είχαν απομακρυνθεί μαζί με την κακία, και οι άνθρωποι ενεργούσαν προσπαθώντας να είναι ‘καλοί ο ένας στον άλλο, συμπονετικοί, συγχωρώντας εύκολα ο ένας τον άλλον, ακριβώς όπως και ο Θεός μέσω του Χριστού τους συγχώρησε γενναιόδωρα’.—Εφεσίους 4:31, 32.

Το πνεύμα του κόσμου, που είναι φανερό στα ‘έργα της σάρκας’ βρίσκεται σε έχθρα με το Θεό. Για να απαλλαγεί κανείς από αυτό το πνεύμα πρέπει να στραφεί στην καρποφορία του πνεύματος του Θεού, ‘αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια.—Γαλάτας 5:19-23· Ρωμαίους 8:5-8.

Ένας επισκέπτης, ένα μέλος της Εκκλησίας των Μορμόνων, είδε τα παιδιά των Μαρτύρων—μαύρα, μελαψά και άσπρα—να παίζουν μαζί. Σχολίασε: «Έχουμε υιοθετήσει ένα μαύρο παιδάκι. Η εκκλησία μας δεν αφήνουν τα παιδιά τους να παίζουν με το παιδί μας».

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, ανταποκρινόμενοι στη Βιβλική διδασκαλία, βρίσκονται σε μια ενότητα σε περισσότερες χώρες απ’ όσες ανήκουν στα Ηνωμένα Έθνη.

Αναφέρθηκε ότι το διήμερο χτίσιμο Αιθουσών Βασιλείας ήταν «μια δοκιμή χτισίματος στον παράδεισο». Αυτό εξέφρασε τη στερεή πεποίθηση του λαού του Ιεχωβά ότι σύντομα ο Δημιουργός της γης θα εξαλείψει κάθε στοιχείο που καταστρέφει τη γη και την ανθρώπινη κοινωνία πάνω της, ώστε να ανοίξει το δρόμο για το χτίσιμο του Παράδεισου σε παγκόσμια κλίμακα.—Αποκάλυψις 11:17, 18· 21:3, 4· Ησαΐας 65:17-25.

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Οι επενδύσεις των τοίχων και οι σκελετοί της στέγης ανέβαιναν ταυτόχρονα. Μέχρι τις εννιά η ώρα οι γερανοί είχαν τοποθετήσει τον τελευταίο σκελετό στη θέση του

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Ο χειριστής τη; μπουλντόζα; φέρνει τρία φοινικόδεντρα—μέρος της «στιγμιαίας» διαμόρφωσης του τοπίου