Από τους Αναγνώστες Μας

Γιατί να Ανησυχώ για τους Βαθμούς;

Σας ευχαριστώ για τις πρακτικές και ρεαλιστικές συμβουλές στο άρθρο σας «Οι Νεαροί Ρωτούν . . . Γιατί να Ανησυχώ για τους Βαθμούς;» (22 Αυγούστου 1984) Από τη δική μου πείρα γνωρίζω πόσο αληθινές είναι οι δηλώσεις σας. Στο σχολείο ήμουν ανάμεσα σ’ εκείνους που έπαιρναν τους καλύτερους βαθμούς. Γιατί; Άκουγα με προσοχή όταν μιλούσε ο δάσκαλος και έπαιρνα ελεύθερα μέρος στις συζητήσεις στην τάξη και έκανα ερωτήσεις.

Ρ. Β., Ιταλία

Το άρθρο σας σχετικά με τους βαθμούς ήταν πολύ υποβοηθητικό. Η ανησυχία μου σχετικά με τις εξετάσεις μειώθηκε τουλάχιστον κατά 50 τα εκατό. Συνήθως ήμουν πολύ ανήσυχος για τις εξετάσεις, παρ’ ότι δεν υπήρχε αληθινή αιτία γι’ αυτό, εφόσον τα πηγαίνω καλά στο σχολείο.

Μ. Μ., Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Αισθηματικά Μυθιστορήματα

Αυτή τη στιγμή απαλλάσσομαι από 90 αισθηματικά μυθιστορήματα πράγμα που είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα για μένα. Αφού διάβασα το άρθρο σας «Είναι Τα Αισθηματικά Μυθιστορήματα Αβλαβές Ανάγνωσμα;» (8 Απριλίου 1984) είχα το απαιτούμενο κίνητρο για να απαλλαγώ απ’ αυτά.

Ε. Ρ., Βραζιλία

Οι Επίσκοποι και η Βόμβα

Το άρθρο σας «Οι Επίσκοποι και η Βόμβα» (22 Αυγούστου 1984) αμφισβητεί τη θέση και την επικαιρότητα των δηλώσεων των Καθολικών επισκόπων. Η θρησκεία σ’ αυτό το στάδιο της ιστορίας και οι προσπάθειες μας στη σύντομη παραμονή μας στη γη θα πρέπει καλύτερα να κατευθύνονται προς την ενότητα, και όχι προς τη διαίρεση. Το να πραγματεύεται κανείς με κοσμικά θέματα (δηλαδή με τη στρατοκρατία) με τρόπο που να συμμορφώνεται με τις κατευθυντήριες γραμμές του Θεού είναι μια ανεπίληπτη δραστηριότητα και απαιτείται τώρα περισσότερο απ’ όσο πριν έχοντας υπόψη την πληθώρα των όπλων, σύμφωνοι. Αλλά η αντι-Καθολική ρητορική και επίκριση της ίδιας Χριστιανοσύνης και οι απόπειρες για να υπηρετηθεί ο ίδιος Θεός δεν είναι συμβιβάσιμα πράγματα.

Τζ. Τ., Καλιφόρνια

Δεν επικρίναμε τους Καθολικούς και τους Προτεστάντες θρησκευτικούς ηγέτες επειδή μίλησαν ενάντια στον πόλεμο. Αυτό που βρίσκουμε αξιόμεμπτο είναι ότι ο Καθολικός και ο Προτεσταντικός κλήρος, στο διάβα των αιώνων, έχουν, υποστηρίξει πολέμους που έγιναν με σπαθιά, δόρατα, τουφέκια, βόμβες, ακόμη και πυρηνικές βόμβες όταν αυτές πρωτοχρησιμοποιήθηκαν, χωρίς να δείξουν το κατάλληλο ενδιαφέρον για τη λύπη, τα παθήματα και το θάνατο που έφεραν πάνω σε αμέτρητα εκατομμύρια ανθρώπους, και για την καταστροφή που αφέθηκε να ξεσπάσει πάνω σε πολιτιστικές παραδόσεις και πολιτισμούς. Νομίζουμε ότι είναι έντιμο να ρωτήσουμε: «Μήπως η στάση τους σ’ αυτή την προχωρημένη ημερομηνία οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι είναι φανερό ότι η πυρηνική εξάλειψη είναι τόσο εκτεταμένη ώστε ένας πυρηνικός πόλεμος απειλεί ακόμη και την ίδια την ύπαρξη τους; Είναι ο συμβατικός πόλεμος αποδεκτός επειδή η ποσότητα του θανάτου και της καταστροφής είναι κάπως λιγότερη από εκείνη που προξενείται από τον πυρηνικό πόλεμο; Νομίζουμε ότι η δήλωση του πυρηνικού φυσικού Χάρολντ Μ. Άγκνιου πρέπει να επαναληφθεί: «Νομίζω ότι είναι υποκριτές κατά το ότι φαίνεται να δέχονται ότι ο συμβατικός πόλεμος είναι εντάξει και ο πυρηνικός πόλεμος όχι. Για πρώτη φορά στην ιστορία, εξαιτίας της δύναμης των πυρηνικών όπλων, εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις να γίνει πόλεμος αντιμετωπίζουν εξίσου κίνδυνο μαζί με τους νεαρούς που παραδοσιακά στέλνονται για να εκτελέσουν τις αποφάσεις των μεγαλυτέρων. Έτσι οι εκκλησίες, και τα υπάρχοντα εκείνων που παίρνουν τις αποφάσεις δεν είναι πια άτρωτα εν όψει πυρηνικού πολέμου. Μας περιλαμβάνει όλους».—ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ.