Από τους Αναγνώστες Μας

Το Σύνδρομο του Ντάουν

Είμαι αναγνώστρια του Ξύπνα! για πάνω από 25 χρόνια, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που διάβασα ένα άρθρο που πραγματευόταν με μια κατάσταση που ήταν τόσο κοντά στη δική μου. Είμαι μητέρα ενός 22χρονου γιου που υποφέρει από το σύνδρομο του Ντάουν. Διάβασα το άρθρο για την Βαλερί στη Γαλλική σας έκδοση ξανά και ξανά. (Αγγλική έκδοση 8 Ιανουαρίου 1984) Με βοήθησε να ξεπεράσω τα συναισθήματα ενοχής, ντροπής και αποτυχίας που με καταλαμβάνουν επί 22 χρόνια. Οι γονείς τής Βαλερί έκφρασαν τα αισθήματα τους τελείως ανοιχτά και η ειλικρίνεια τους με έκανε να ξαναεξετάσω τα πράγματα και να δω τι μπορώ να κάνω με θετικό τρόπο για τον γιο μου ο οποίος βρίσκεται σε ένα ίδρυμα. Σας ευχαριστώ για την απρόσμενη αυτή βοήθεια! Τώρα βρίσκομαι στο σωστό μονοπάτι!

Το όνομα κρατείται από τους εκδότες, Γαλλία

Ομοφυλοφιλία

Στην πρώιμη νιότη μου πάντα ήθελα να είμαι γυναίκα και σαν αποτέλεσμα έγινα ομοφυλόφιλος. Οι εκκλησίες που πήγαινα με ενθάρρυναν να υιοθετήσω το ρόλο που ήθελα. Έτσι τρύπησα τα αυτιά μου, άρχισα να παίρνω ορμόνες για να μεγαλώσω τα στήθη μου και άρχισα να φοράω γυναικεία ρούχα. Η αδελφή μου, μια Μάρτυρας του Ιεχωβά, μου έδειξε Βιβλικά εδάφια που καταδίκαζαν τις ομοφυλοφιλικές συνήθειες, αλλά απλά απάντησα ότι δεν πίστευα στη Βίβλο. Μου έδωσε μερικά περιοδικά να διαβάσω, ανάμεσα στα οποία και ένα Ξύπνα! που περιείχε την ιστορία ενός άντρα, ο οποίος βρισκόταν σε παρόμοια κατάσταση. (22 Νοεμβρίου 1980) Και αυτός μπόρεσε να σταματήσει τις ομοφυλοφιλικές συνήθειες. Αυτό το έβαλα στην καρδιά μου, και άρχισα να ψάχνω στη Βίβλο και έμαθα για τη δύναμη της προσευχής. Με τον καιρό, δέχτηκα μια οικιακή Γραφική μελέτη και μπόρεσα να σταματήσω τις ομοφυλοφιλικές μου συνήθειες, και τώρα είμαι ένας αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά. Χάρη στο Ξύπνα! και σ’ όλη την άλλη βοήθεια που έλαβα.

Τζ. Ρ., Βραζιλία

Φεύγοντας από το Σπίτι

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το άρθρο («Οι Νεαροί Ρωτούν . . . Πώς θα Μεγαλώσω αν δε Φύγω από το Σπίτι των Γονιών Μου;») (8 Φεβρουαρίου 1985) Προσεύχομαι όλοι οι νεαροί να διαβάσουν και να εφαρμόσουν το άρθρο αυτό. Έφυγα από το σπίτι για να μεγαλώσω, αλλά οποτεδήποτε το σκέφτομαι μετανοιώνω. Δεν μπορώ να μη θυμάμαι πόσο ευκολότερα θα περνούσα εάν καθόμουν σπίτι και είχα τη βοήθεια των ανθρώπων οι οποίοι πραγματικά με αγαπάνε και φροντίζουν για το μέλλον μου. Η συμβουλή μου για τους νεαρούς είναι να μείνουν σπίτι και να μάθουν όσο πιο πολλά μπορούν. Κατόπιν όταν έρθει ο καιρός και θα έχουν φτάσει στην αληθινή ενηλικίωση, θα είναι πολύ πιο εύκολα και η χρονική περίοδος πολύ πιο βολική για να ζήσουν μόνοι τους.

Α. Χ., Νεβάδα

Κρατώντας Επαφή

Εμείς που υπηρετούμε σαν ιεραπόστολοι μακριά από τα σπίτια μας εκτιμήσαμε ιδιαίτερα το άρθρο («Θα Κρατήσετε Επαφή;») (8 Μαρτίου 1985) Το να λαβαίνουμε επιστολές από τους αγαπημένους και τους φίλους μας είναι μια αληθινή χαρά. Είναι τόσο ενθαρρυντικό να γνωρίζουμε ότι μας θυμάται κάποιος. Αν θα μπορούσε κανείς να δει το ακτινοβόλο πρόσωπο του αγαπημένου που ζει μακριά και ο οποίος μόλις έχει λάβει νέα από το σπίτι, είμαι βέβαιος ότι περισσότεροι από μας θα υποκινούμασταν να αφιερώσουμε χρόνο στο να γράψουμε. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ γι’ αυτό το καλογραμμένο, ευχάριστο άρθρο.

Μ. και Κ. Σ., Σενεγάλη