Ο Ποταμός που Πέφτει από τον Ουρανό

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη Βενεζουέλα

ΜΑΚΡΙΑ προς το νότο της ακτινοβολούσας πρωτεύουσας της Βενεζουέλας, του Καράκας, βρίσκεται μια περίεργη γη, τα Υψίπεδα της Γουιάνας. Αυτή είναι η μυστηριώδης περιοχή που ο σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ χρησιμοποίησε σαν την τοποθεσία για το μυθιστόρημα του επιστημονικής φαντασίας Ο Χαμένος Κόσμος, στο οποίο έγραψε για κάποιο απομονωμένο υψίπεδο όπου οι δεινόσαυροι εξακολουθούσαν να περιπλανιούνται.

Όχι, δεν υπάρχουν δεινόσαυροι εκεί. Αλλά πάνω από τα μαλακά πράσινα υψίπεδα ξεπροβάλλουν βουβές, ψηλές, επίπεδες βουνοκορφές που μοιάζουν με μεγάλα φρούρια. Αυτά τα βουνά με την επίπεδη κορυφή και τις απότομες πλαγιές ονομάζονται τεπουίς.

Το πιο μεγάλο και πιο υψηλό από αυτά τα τεπουίς, που ανυψώνεται σε ύψος 2.400 μέτρων (8.000 ποδιών), ανακαλύφθηκε πριν από πολύ καιρό από τους ντόπιους Ινδιάνους. Το ονόμασαν Αουγιάν Τεπουί, που σημαίνει «Το Βουνό του Διαβόλου». Οι Ινδιάνοι φαντάζονταν ότι εκεί πάνω ήταν το βασίλειο του Διαβόλου, εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών, των θυελλωδών ανέμων και των κυκλώνων που επικρατούν εκεί και των πυκνών σύννεφων που γενικά σκιάζουν την κορυφή του τεπουί.

Από τις βραχοκορφές του Βουνού του Διαβόλου ξεκινάει ένας υπόγειος ποταμός, ο Χουρούν, ο οποίος κάνει ένα πήδημα στο κενό, και έτσι δημιουργεί την πιο υψηλή υδατόπτωση που είναι γνωστή και μια από τις πιο όμορφες υδατοπτώσεις επίσης. Ο μεγαλοπρεπής αυτός καταρράκτης είναι γνωστός σαν Χουρούν-Μερού από τους Ινδιάνους Καμαρακότος, σαν Σάλτο Αντζέλ από τους Βενεζουελανούς, και σαν Καταρράκτες του Αγγέλου από τους Αγγλόφωνες.

«Ανακάλυψα Έναν Καταρράκτη!»

Στις αρχές αυτού του αιώνα, το 1910, ο Ερνέστο Σάντσεξ Λα Κρουζ, Βενεζουελανός εξερευνητής που έψαχνε για χρυσάφι και καουτσούκ διέσχισε το στριφτό φαράγγι του Ποταμού Χουρούν και βρήκε την εκπληκτική υδατόπτωση. Αναφώνησε ότι βρήκε ένα ποτάμι που φαινόταν να ‘πέφτει από τον ουρανό!^’

Αργότερα ονομάστηκε Καταρράκτες του Αγγέλου από το όνομα του Τζίμμυ Έιντζελ ενός Αμερικανού εξερευνητή πιλότου και χρυσοθήρα. Ο Έιντζελ έγραψε στο ημερολόγιο του (στην καταχώρηση με ημερομηνία 16 Νοεμβρίου 1933) όταν πρωτοείδε τους καταρράκτες, «Ανακάλυψα έναν καταρράκτη!» Όταν επέστρεψε το 1937 και προσπάθησε να προσγειώσει το μονοπλάνο του πάνω στο Αουγιάν Τεπουί, συνετρίβη πάνω στο υψίπεδο. Έντεκα μέρες αργότερα, αυτός και οι επιβάτες του, ανάμεσα στους οποίους και η σύζυγος του, αγωνίστηκαν να κατέβουν από την κορυφή του υψιπέδου. Η δημοσιότητα που δόθηκε σαν αποτέλεσμα αυτής της περιπέτειας τράβηξε την προσοχή πάνω στη φοβερή θέα που είχαν αντικρύσει. Αργότερα, οι μετρήσεις που έγιναν απέδειξαν ότι η υδατόπτωση πρέπει να έχει ύψος 979 μέτρα (3.212 πόδια)—σχεδόν ένα χιλιόμετρο απότομης πτώσης!

Τώρα, βέβαια, είναι πολύ εύκολο να λες 979 μέτρα ύψος, αλλά για φανταστείτε το λίγο—μας κάνει δυο φορές το ύψος του Εμπάιρ Στέητ Μπίλντινγκ στη Πόλη της Νέας Υόρκης, δυο φορές το ύψος των Καταρρακτών Ρίμπον στο Εθνικό Πάρκο Γιοσεμάιτ της Καλιφόρνιας, πολύ παραπάνω από τρεις φορές το ύψος των Καταρρακτών Σκάικτζε της Νορβηγίας, των Καταρρακτών Στάουμπαχ της Ελβετίας, ή των Καταρρακτών Κάντελας της Κολομβίας!

Το παράδοξο είναι ότι δεν υπάρχει καθόλου λίμνη πάνω στο υψίπεδο. Στη βροχερή περίοδο στη διάρκεια των θυελλών, πέφτουν χείμαρροι νερού από τον ουρανό, συγκεντρώνονται μέσα στις βαθιές ρωγμές, στις χαράδρες, και στα φαράγγια, και συγκεντρώνονται στον κυρίως υπόγειο Ποταμό Χουρούν.

Είναι Ακόμη Κρυμμένοι οι Καταρράκτες του Αγγέλου;

Μπορείτε να επισκεφθείτε το κρυμμένο αυτό θαύμα της δημιουργίας; Ναι, με δυο τρόπους, που και οι δυο είναι δύσκολοι. Φεύγετε από το Πουέρτο Ορντάζ και μπορείτε να κάνετε ταξίδι δυο εβδομάδων με το κανώ.

Ή μπορείτε να περάσετε με αεροπλάνο από τους Καταρράκτες του Αγγέλου, φεύγοντας από το Καράκας ή το Πουέρτο Ορντάζ. Ένα μικρό αεροπλάνο μπορεί να σας περάσει μέσα από το φαράγγι του στριφτού Ποταμού Χουρούν, όπου τα βουνά υψώνονται σαν πύργοι και από τις δυο μεριές ενώ εσείς πετάτε κάτω από τις παρυφές των βουνών. Υπάρχουν τόσο πολλοί καταρράκτες που μπερδεύεσαι. Αλλά όταν τελικά δεις τους καταρράκτες του Αγγέλου να πέφτουν κάτω από τον γκρεμό, κάθε αμφιβολία χάνεται. Καθώς η θέα των καταρρακτών φεύγει πολύ γρήγορα, κάτω από καλές συνθήκες ο πιλότος κάνει δύο περάσματα προς όφελος των ταξιδιωτών.

Δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι θα δείτε ή θα φωτογραφίσετε τους Καταρράκτες του Αγγέλου, ωστόσο, καθώς οι καιρικές συνθήκες είναι πολύ απρόβλεπτες. Πολλές φορές τους καταρράκτες δεν μπορείτε να τους δείτε επειδή είναι τελείως κρυμμένοι από τη βροχή, την υγρασία, ή τη βαριά νέφωση. Αυτό είναι απογοητευτικό, εφόσον έχετε δαπανήσει χρόνο και χρήματα περιμένοντας να δείτε τη μεγαλοπρεπή θέα. Αλλά πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το συναρπαστικό τής πτήσης προς το άκρο του φαραγγιού που είναι αδιέξοδο και ολοένα και στενεύει, αξίζει από μόνο του τη δαπάνη και την προσπάθεια.

Υπάρχει ωστόσο και μία τελευταία ευκαιρία. Συνεχίζοντας την πτήση σας, φτάνετε μετά από λίγο στο Κανάιμα που έχει ροζ άμμο. Εδώ μπορείτε να κανονίσετε, ώστε να κάνετε μια εκδρομή με οδηγό μέχρι το μέρος που πέφτουν οι Καταρράκτες του Αγγέλου. Αυτό απαιτεί δυο ή τρεις μέρες δρόμο, μέσα στο κανώ στους ποταμούς Καράο και Χουρούν, και κατόπιν αναρρίχηση με τα πόδια μέσα από τη ζούγκλα προς το σημείο όπου μπορεί κανείς να έχει θέα. Εκεί μπορεί να υποχρεωθείτε να περιμένετε μέχρις ότου συνεργαστούν μαζί σας και αναχωρήσουν ή και ανυψωθούν τα σύννεφα. Κατόπιν αποκαλύπτονται οι Καταρράκτες του Αγγέλου με το σπινθηροβόλο, θεαματικό πήδημα που κάνουν προς τα κάτω από την άκρη του Αουγιάν Τεπουί.

‘Τι βρίσκεται πάνω στην κορυφή του υψιπέδου;^’ μπορεί να αναρωτηθείτε. Οι λίγοι που έχουν εξερευνήσει την κορυφή έχουν υποστεί το εξαιρετικό κρύο που υπάρχει εκεί· η θερμοκρασία το βράδι μπορεί να πέσει στους 0 βαθμούς Κελσίου (30° Φαρενάιτ). Η επιφάνεια είναι σπασμένη σε ρωγμές και φαράγγια με περίεργους βράχους στο μέγεθος ουρανοξύστη.

Ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στον υγρό ασημένιο καταρράκτη, αντιλαμβανόμαστε ότι απέχοντας πολύ από του να έχουν οποιαδήποτε σχέση με το κατοικητήριο του Διαβόλου, οι Καταρράκτες του Αγγέλου είναι μια υπέροχη έκφραση του έργου του χεριού Εκείνου, ο οποίος δημιούργησε τους μεγαλοπρεπείς καταρράκτες, τόσο για δική του ευχαρίστηση όσο και για ευχαρίστηση του ανθρώπου.

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Συχνά τους καταρράκτες δεν μπορεί να τους δει κανείς εξαιτίας της υγρασίας και των σύννεφων