Θάνατος τα Χαράματα! Τραγωδία στο Μεξικό

Του ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στο Μεξικό

«ΑΡΧΙΣΕ ΠΟΛΕΜΟΣ!» «Μας έριξαν βόμβα!» Αυτές ήταν οι γεμάτες αγωνία κραυγές των ανθρώπων σ’ ένα προάστιο της πόλης του Μεξικού νωρίς το πρωί της 19ης Νοεμβρίου 1984. Τι είχε συμβεί;

Τέσσερα τεράστια χαλύβδινα δοχεία αποθήκες, που το καθένα περιείχε κατά προσέγγιση 1.600.000 λίτρα (420.000 γαλόνια) υγραέριο, είχαν εκραγεί. Το ίδιο και 48 μικρότερα. Η σειρά των εκρήξεων μεταμόρφωσε την όλη περιοχή σε ολοκαύτωμα. Δέκα μέρες αργότερα, ο επίσημος απολογισμός ανέφερε 452 νεκρούς και 5.000 περίπου τραυματίες, πολλοί από τους οποίους σοβαρά. Εκτός από αυτό, γύρω στα 1.500 άτομα αναφέρονταν σαν αγνοούμενοι.

Ναι, η τραγωδία είχε χτυπήσει με το χάραγμα της μέρας στο Σαν Χουανίκο, ένα άλλο όνομα για το προάστιο της πόλης του Μεξικού με το όνομα Σαν Χουάν Ιξχουατέπεκ. Την ίδια ώρα, στις 6.40 π.μ., λάβαμε μια επείγουσα κλήση από τον Βίκτωρα Βαζκουέζ, έναν περιοδεύοντα επίσκοπο. Ανησυχούσε σοβαρά για την ευημερία κάπου 150 αδελφών μας που ζουν στην περιοχή που πλήγηκε από τις εκρήξεις.

Από το μέρος που βρισκόμαστε γύρω στα 25 χιλιόμετρα (15 μίλια) μακριά, είδαμε το τεράστιο σύννεφο σαν μανιτάρι παρόμοιο μ’ εκείνο μιας ατομικής έκρηξης. Οι εκρήξεις μπορούσαν να ακουστούν μέχρι εδώ. Αμέσως, έγιναν διευθετήσεις ώστε δυο από μας να ταξιδέψουν στην περιοχή για να δουν πώς ήταν οι αδελφοί μας.

Εν Όψει της Καταστροφής

Ο Ισίντρο Ροντρίγκες και η οικογένεια του ζούσαν σε απόσταση λιγότερη από 100 μέτρα (110 γιάρδες) από τις εκρήξεις. «Όταν άρχισαν οι εκρήξεις», είπε, «αισθάνθηκα σαν να βούλιαζε το σπίτι μας. Αμέσως πήρα την οικογένεια μου μαζί και φύγαμε».

«Η φωτιά και η θερμότητα που τσουρούφλιζε γέμιζε τους δρόμους», μας είπε ο Ντάλιο Ντιάζ. «Βρισκόμουν έξω με τη νύφη μου αγοράζοντας γάλα όταν αισθανθήκαμε την τρομακτική έκρηξη, που ακολουθήθηκε από την έντονη θερμότητα. Ρίχτηκα πίσω από ένα τούβλινο τοίχο για προστασία, και κάηκε μόνο το ένα μου χέρι. Η νύφη μου, ωστόσο, τυλίχτηκε από τη φωτιά και έπαθε εγκαύματα σε όλο της το σώμα».

«Όταν αισθάνθηκα τις εκρήξεις, γρήγορα βγήκα στο δρόμο», εξήγησε ο Τζοσουέ Καλντερόν. «Αισθάνθηκα σαν να επρόκειτο να πιάσω φωτιά. Η φρίκη μου μεγάλωσε, όταν είδα έναν άνθρωπο να καίγεται ζωντανός. Οι σάρκες του έπεφταν γύρω του και τα μαλλιά του καίγονταν. Έκανα κύκλους τρέχοντας γύρω-γύρω στο ίδιο σημείο μέχρις ότου ξαναβρήκα τον έλεγχο του εαυτού μου.

«Τότε κατάφερα να πω στη σύζυγο μου, η οποία ήταν ακόμη μέσα στο σπίτι, να φύγει τρέχοντας με τα παιδιά μας. Έβαλε τα κορίτσια σ’ ένα αυτοκίνητο που σταμάτησε για χάρη τους, αλλά επειδή δεν υπήρχε αρκετός χώρος και γι’ αυτήν, αυτή έτρεξε σε άλλη κατεύθυνση».

Το δεξί χέρι του Τζοσουέ κάηκε. Αργότερα έμαθε ότι η σύζυγος του ήταν σώα και βρισκόταν στο σπίτι κάποιων αδελφών. Τα κορίτσια επίσης ήταν σώα και ασφαλή στο σπίτι μιας άλλης οικογένειας.

Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς τον πανικό που ακολούθησε τις εκρήξεις. Τρομοκρατημένοι άνθρωποι έτρεχαν παντού, πέφτοντας ο ένας πάνω στον άλλο. Πολλοί κάηκαν μέχρι θανάτου· άλλοι πέθαναν, επειδή τους χτύπησαν τεράστια κομμάτια χάλυβα από τα δοχεία του υγραερίου που είχαν εκραγεί και τα οποία πετάγονταν στον αέρα και έπεφταν στις ταράτσες των σπιτιών τους. Ένα από τα κομμάτια που έπεσε σ’ ένα τσιμεντένιο οδόστρωμα άνοιξε ένα λάκκο 50 εκατοστόμετρα βάθος (20 ίντσες).

Βοήθεια από Πολλές Πηγές

Η κυβέρνηση σύντομα κινητοποίησε τα διάφορα τμήματα της αστυνομίας και του στρατού προκειμένου να διασώσει τα θύματα και να τα μεταφέρει γρήγορα σε υπόστεγα όπου θα μπορούσε να τα περιθάλψει και να τα θρέψει. Για να εμποδιστούν οι κλοπές, τοποθετήθηκαν φρουροί σε όλη την περιοχή των εγκαταλειμμένων σπιτιών. Άνθρωποι που ήταν σοβαρά καμένοι μεταφέρθηκαν στα κοντινά νοσοκομεία.

Τη Δευτέρα εκείνη, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο μετέδιδαν τις ειδήσεις της καταστροφής σ’ όλη τη χώρα. Τρόφιμα, ρουχισμός, φάρμακα, και χρήματα άρχισαν να καταφθάνουν στην περιοχή που είχε πληγεί. Πράγματι, ακόμη και άλλες χώρες έστειλαν βοήθεια. Έτσι παρασχέθηκε προστασία και βοήθεια για τις εκατοντάδες ανθρώπους που πλήγηκαν σοβαρά.

Πολλοί μπόρεσαν να φύγουν τρέχοντας, ακόμη και ανάμεσα από τα κομμάτια χάλυβος, των ξύλων και πετρών που έπεφταν. Μερικοί έφτασαν μέχρι τον αυτοκινητόδρομο Μεξικού/Πατσούκα, όπου τους πήραν τα περαστικά αυτοκίνητα. Άλλοι διασώθηκαν από κυβερνητικούς εργάτες και μεταφέρθηκαν σε προσωρινά υπόστεγα.

Δείχτηκε Αγάπη

Οι αδελφοί στις γύρω περιοχές αμέσως ανέλαβαν εργασία, σε αναζήτηση και βοήθεια των αδελφών τους που ήταν θύματα της καταστροφής. Αυτοί οι αδελφοί που έδειξαν ενδιαφέρον και αγάπη άνοιξαν φιλόξενα τα σπίτια τους και παρέσχαν στέγαση και βοήθεια με κάθε τρόπο.

Όταν διαπιστώθηκε ότι πολλοί από τους αδελφούς δεν είχαν δώσει σημεία ζωής, οι πρεσβύτεροι της περιοχής εκείνης οργάνωσαν μια συστηματική αναζήτηση γι’ αυτούς. Σιγά-σιγά, εκείνοι που δεν είχαν βρεθεί, άρχισαν να παρουσιάζονται. Μια οικογένεια είχε πάει μέχρι την πολιτεία της Βερακρούζ, 400 χιλιόμετρα (250 μίλια) μακριά από την περιοχή της καταστροφής. Άλλοι είχαν καταφύγει στις αίθουσες διδασκαλίας του Εθνικού Πολυτεχνικού Ινστιτούτου. Από εκεί, μεταφέρθηκαν σε σπίτια φίλων, όπου τους δόθηκε στοργική φροντίδα.

Όλοι οι αδελφοί στην περιοχή της καταστροφής σύντομα εντοπίστηκαν. Ένας αδελφός και ο έφηβος γιος του πέθαναν εξαιτίας της σοβαρότητας των εγκαυμάτων τους. Οι πρεσβύτεροι έκαναν διευθετήσεις για την κηδεία, και η χήρα και τα παιδιά που απόμειναν στη ζωή έλαβαν πλήρη υποστήριξη, υλική και πνευματική.

Καθώς τα νέα για τις εκρήξεις απλώνονταν γρήγορα, οι αδελφοί γρήγορα εξακρίβωναν την κατάσταση και φαινόταν σαν όλοι μαζί να προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με το γραφείο της Εταιρίας συγχρόνως. Ήθελαν να μάθουν πώς ήταν οι αδελφοί και αδελφές τους, και πώς μπορούσαν να τους βοηθήσουν. Στάλθηκε τόσος πολύς ρουχισμός, τρόφιμα και χρήματα, ώστε η επιτροπή που σχηματίστηκε για να βοηθήσει τα θύματα ήταν πολυάσχολη μεταφέροντας τα διάφορα εφόδια σ’ αυτούς που είχαν ανάγκη.

Αυτή η καταστροφή δεν ήταν μια ευχάριστη εμπειρία, αλλά έδωσε την ευκαιρία στο λαό του Ιεχωβά να δείξει αγάπη, καλοσύνη και φιλοξενία. Ανταποκρίθηκαν με τον ίδιο τρόπο που είχαν ανταποκριθεί και οι αδελφοί τους του πρώτου αιώνα όταν έμαθαν τα νέα σχετικά με τις περιστάσεις των συντρόφων τους που είχαν ανάγκη στην Ιουδαία.—1 Κορινθίους 16:3· 2 Κορινθίους 8:1-4.

Σε αντίθεση με τους ανθρώπους γενικά, οι δούλοι του Ιεχωβά δεν ανησυχούν για την απώλεια των υλικών αποκτημάτων. Για παράδειγμα, η οικογένεια Τζάρα είπε, «Διδαχθήκαμε να μην ανησυχούμε για τα υλικά αποκτήματα, αλλά για τη διατήρηση της ζωής μας».

Ποιες βασικές επιδράσεις έχει μια τέτοια τραγωδία πάνω στους αληθινούς Χριστιανούς; Βέβαια, ίσως αυτό καταδείχθηκε πολύ απλά από την τετράχρονη Μιχέλ από την πόλη της Πουέμπλα. Καθώς παρατηρούσε τις σκηνές της καταστροφής στην τηλεόραση, ζήτησε από τον πατέρα της να κλείσει την τηλεόραση, ώστε να μπορέσει να προσευχηθεί. Εν μέρει, είπε: «Ιεχωβά, προσευχόμαστε υπέρ των αδελφών μας. Είθε να τους προστατεύσεις και να τους βοηθήσεις, έτσι ώστε να μην υποφέρουν αυτά τα φοβερά πράγματα. Επίσης, σε παρακαλώ, βοήθησε την αδελφή μου Αντριάνα, ώστε και αυτή να μην αναστατωθεί σχετικά με αυτά που συμβαίνουν στους ανθρώπους από τις εκρήξεις. Βοήθησε την να σκέφτεται ωραία πράγματα, όπως τον Παράδεισο που έχεις υποσχεθεί».

[Εικόνες στη σελίδα 25]

Τέσσερα τεράστια δοχεία σαν αυτά στα αριστερά εξερράγησαν πρώτα. Κατόπιν 48 μικρότερα σαν αυτά που δείχνονται από κάτω εξερράγησαν, ενώ μερικά από αυτά πετάχτηκαν εκατοντάδες μέτρα μακριά