‘Κατάλληλο για Βασιλιά’—Το Άλογο που Χορεύει

Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ φτάνει στα ύψη καθώς τα φώτα σβήνουν. Ξαφνικά, στα αυτιά μας έρχεται κάποια διεγερτική μουσική. Οι προβολείς ανάβουν μέσα στο σκοτάδι για να αποκαλύψουν τη θεαματική είσοδο μιας σειράς από υπέροχα Ανδαλουσιανά άλογα και τους περίφημους σ’ όλο τον κόσμο απογόνους τους—τους Λιππιζέινερς. Στολισμένα με περίτεχνα ενδύματα, με άντρες και γυναίκες αναβάτες που είναι ντυμένοι σαν Ισπανοί ευγενείς, τα απαστράπτοντα άσπρα άλογα στέκονται διαγράφοντας τη σιλουέττα τους μπρος στο κατακόκκινο φόντο—ένα χάρμα οφθαλμών!

Και τώρα, με τη συνοδεία της μουσικής, αρχίζουν τις χαριτωμένες κινήσεις τους που ονομάζονται haute ecole (φιγούρες «υψηλής σχολής»). Ένα άλογο κάθεται πάνω στα πίσω του πόδια σε γωνία 45 μοιρών. Κρατάει τη στάση αυτή (που απαιτεί τρομακτική ισορροπία και έλεγχο μυών) μέχρις ότου λάβει το σήμα για να επιστρέψει πάλι στα πόδια του. Η κίνηση αυτή ονομάζεται levade. Ένα άλλο επιδεικνύει την courbette. Το άλογο στέκεται ψηλά στα πίσω του πόδια και κάνει μια σειρά από μικρά πηδηματάκια. Ωστόσο μια άλλη κίνηση είναι η piaffe, στην οποία το άλογο τρέχει πηδηχτά επί τόπου όπως ένας στρατιώτης που κάνει σημειωτόν, σηκώνοντας τα πόδια του ψηλά σε μια χαριτωμένη, αργή κίνηση.

Η πιο θεαματική απ’ όλες, ωστόσο, είναι η capriole, μια κίνηση που φυλάσσεται μόνο για τα πιο ταλαντούχα από τα εκγυμνασμένα άλογα χορευτές. Το άλογο βρίσκει το ρυθμό του και πηδάει αρκετά πόδια στον αέρα, φέρνοντας τα μπροστινά του πόδια κοντά στο στήθος του. Με τον ήχο ενός μαστιγίου που χτυπάει, το άλογο κλωτσάει τα πίσω πόδια του προς τα πίσω του. Για μια στιγμή χρόνου, το άλογο φαίνεται σαν ο μυθώδης πτερωτός Πήγασος.

Στο διάβα των ετών χιλιάδες έχουν συγκινηθεί με τα υπέροχα αυτά ζώα σε διάφορες επιδείξεις. Λίγοι στο ακροατήριο, ωστόσο, συνειδητοποίησαν ότι οι χαριτωμένες αυτές κινήσεις αρχικά δεν είχαν σκοπό να διασκεδάσουν αλλά, μάλλον, είχαν σχεδιαστεί για να εμπνέουν φόβο! Ναι, κάποτε οι χορευτές Ανδαλουσιανοί ήταν ένα θανάσιμο όπλο πολέμου.

Κατάλληλο για ένα Βασιλιά

Ο Ανδαλουσιανός δεν είναι συνηθισμένο άλογο, καθώς η γραμμή του αίματός του πηγαίνει μέχρι το δέκατο όγδοο αιώνα. Τον καιρό εκείνο οι Μαυριτανοί άρχοντες από την Αφρική εισέβαλαν στη Νότια Ισπανία και διασταύρωσαν τα εκθρεμμένα στην έρημο βαρβαρικά άλογά τους με τα ευκίνητα άλογα της Ιβηρικής Χερσονήσου. Έτσι μερικοί τα αποκαλούν την πιο αρχαία ράτσα που έγινε στον κόσμο. Έχουμε εδώ ένα άλογο που στους αρχαίους καιρούς θα άξιζε ένα σακούλι με χρυσάφι. Κι ακόμη σήμερα, μερικά από τα άλογα κοστίζουν μέχρι 200.000 δολάρια (U.S.) το ένα!

Τι είναι εκείνο που κάνει το άλογο αυτό τόσο πολύτιμο; Ο Γουίλλιαμ Κάβεντις, Δούκας του Νιούκασλ το 17ο αιώνα τοποθέτησε το θέμα ως εξής: «Είναι το πιο ευγενές από τα άλογα που υπάρχει στον κόσμο. Το πιο όμορφο. Το πιο άξιο να ιππευθεί από ένα βασιλιά στη θριαμβευτική του μέρα και εγώ αινώ την ευφυΐα του, την υπακοή και το κουράγιο του». Δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε λοιπόν που ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος κέρδισε τη νίκη πάνω στους Σαρακηνούς της Κύπρου ενώ ίππευε ένα άσπρο Ανδαλουσιανό, και επίσης ο συγγραφέας Σερ Γουώλτερ Σκωτ διάλεξε να βάλει το φανταστικό του χαρακτήρα Ιβανόη πάνω σ’ ένα τέτοιο άλογο.

Εξαρχής, οι εκτροφείς του διέκριναν τις δυνατότητες του Ανδαλουσιανού σαν πολεμικού αλόγου. Και οι χαριτωμένες αυτές κινήσεις που τώρα συναρπάζουν τα ακροατήρια ήταν θανατηφόρα πράγματα στο πεδίο της μάχης. Η απλή θέα ενός βασιλιά που ίππευε το υπέροχο αυτό πολεμικό μηχάνημα θα ενέπνεε φόβο στην καρδιά πολλών πεζών στρατιωτών.

Γενναίος Αλλά Ευγενής

Οι μέρες που ο Ανδαλουσιανός πήγαινε για πόλεμο έχουν περάσει. Ωστόσο, εξαιτίας του λεοντόκαρδου πνεύματος του ζώου, δυστυχώς χρησιμοποιείται με άσχημο τρόπο στις κακόφημες Ισπανικές ταυρομαχίες! Εκεί τον ιππεύει κάποιος ταυρομάχος ή ρετζονεαδόρ, και ο Ανδαλουσιανός αντιμετωπίζει άφοβα τους επικίνδυνους πολεμικούς ταύρους που ξεκινούν γρήγορα και στρέφονται απότομα. Όταν ο ταύρος επιτεθεί εναντίον του αλόγου, ο ρετζονεαδόρ περιμένει μέχρι τη σωστή στιγμή για να σκύψει και να καρφώσει δύο μπανδερίλλας στον ώμο του ταύρου.

Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ανδαλουσιανός είναι από τη φύση του ένα πολεμικό ζώο. Είναι εκπληκτικό ότι είναι μάλλον ευγενής, αρκετά ευγενής για να τον ιππεύσει μια κυρία. Αλλά τα άλογα μπορεί καμιά φορά να είναι δύσκολο να τα χειριστεί κανείς. Και στη διάρκεια της εποχής που σμίγουν μεταξύ τους, μπορεί να κάνουν πόλεμο δύο αρσενικά μεταξύ τους για το θηλυκό. Όμως, γενικά, οι Ανδαλουσιανοί φαίνεται να τα πηγαίνουν πολύ καλά μεταξύ τους. Μια φορά κάπου 30 άλογα και ένα θηλυκό ήταν μαζί στον ίδιο σταύλο, το ένα δίπλα στο άλλο. Ωστόσο η ευγενική τους εκτροφή ήρθε στο προσκήνιο· στάθηκαν ήσυχα σαν να ήταν τέλειοι κύριοι.

Δεν πρέπει να απορούμε που το άλογο αυτό είναι κατάλληλο για ένα βασιλιά! Το Ανδαλουσιανό άλογο μας υπενθυμίζει αυτό που ρώτησε ο Θεός στον Ιώβ 39:19-22: «Συ έδωκας δύναμιν εις τον ίππον; Περιενέδυσας τον τράχηλον αυτού με βροντήν; Συ κάμνεις αυτόν να πηδά ως ακρίς; Το γαυρίαμα των μυκτήρων αυτού είναι τρομερόν· ανασκάπτει εν τη κοιλάδι και αγάλλεται εις την δύναμιν αυτού· εξέρχεται εις απάντησιν των όπλων· καταγελά του φόβου και δεν τρομάζει». Παρόμοια, το χαριτωμένο, ευγενικό, και γενναίο Ανδαλουσιανό άλογο είναι μια ακόμη απόδειξη της δύναμης του σοφού Δημιουργού ο οποίος ‘μπορεί να δώσει στο άλογο δύναμη!’

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 26]

Εθνικό Γραφείο Τουρισμού Αυστρίας