Από τους Αναγνώστες Μας

Απαλλασσόμενος από τα Ναρκωτικά

Θέλω να σας επαινέσω για τη γνώση και την ενόραση που εκδηλώνουν τα άρθρα σας σχετικά με τη Βίβλο καθώς και με την επίδειξη πρακτικής σοφίας σε κάθε άποψη της ζωής. Ωστόσο, μια δήλωση που κάνατε με έφερε κάπως σε σύγχυση. Στο άρθρο «Οι Νεαροί Ρωτούν . . . Πώς Μπορώ να Απελευθερωθώ από τα Ναρκωτικά;» δηλώνατε, «Η ολοκληρωτική αποφυγή από τα ναρκωτικά είναι απαραίτητο πράγμα για να αναρώσει κανείς», και «είναι καλύτερο να ‘αποκοπείς’, ή να μη συμμετέχεις καθόλου σε οτιδήποτε μπορεί να μας κάνει να προσκόψουμε στη ζωή». (22 Φεβρουαρίου 1986) Είχα την εντύπωση ότι η ναρκομανία είναι τόσο σοβαρό πράγμα ώστε το να απέχει ο ναρκομανής τελείως και απότομα από οποιαδήποτε περαιτέρω χρήση του ναρκωτικού θα του προξενούσε σοβαρή ασθένεια, και πολύ πιθανόν θάνατο.

Τζ. Σ., Νέα Υόρκη

Συμφωνούμε ότι το απότομο σταμάτημα μπορεί να είναι επικίνδυνο για μερικούς ναρκομανείς. Αυτός είναι ο λόγος που στη σελίδα 16, παράγραφο 8, λέγαμε: «Ενόψει των κινδύνων που περιλαμβάνονται, θα ήταν συνετό να αναφέρουμε τη βοήθεια ενός ικανού γιατρού ο οποίος να είναι εξοικειωμένος με την αποτοξίνωση από το ναρκωτικό». Όμως το σημείο στο οποίο αναφερόταν το άρθρο, και το οποίο είναι έγκυρο, είναι ότι πρέπει κανείς να αποφασίσει να αποκοπεί από τη χρήση των ναρκωτικών τελείως, και από τη στιγμή που θα έχει λάβει χώρα η αποτοξίνωση, θα πρέπει κανείς να απομακρυνθεί τελείως μακριά από τα ναρκωτικά.—ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ.

Ήμουν μπλεγμένος με ναρκωτικά από τότε που ήμουν 14 έως ότου έγινα 23. Επί εννιά χρόνια ήμουν αιχμάλωτος στην τρομερή αγωνία τους. Κατ’ αρχή δεν νόμιζα ότι τα ναρκωτικά ήταν κάτι το κακό. Μας βοηθούσαν να διαφύγουμε από τον πόνο των αποτυχημένων γάμων των γονιών μας, από τη φτωχή εικόνα που είχαμε για τον εαυτό μας και από τους καθημερινούς πόνους της ζωής καθώς μεγαλώναμε. Με τον καιρό η ζωή μου διαλύθηκε. Αισθανόμουν παγιδευμένος· η αυτοκτονία μου φαινόταν κάτι το ελκυστικό κατά καιρούς. Απαιτήθηκαν τρία ολόκληρα χρόνια για να σπάσω τους δεσμούς μου με την εξάρτηση από τα ναρκωτικά. Γιατί; Επειδή δεν γνώριζα τις πληροφορίες που παρουσιάσατε στο τεύχος σας της 22 Φεβρουαρίου 1986. Μακάρι να γνώριζα ότι το μυστικό για να απαλλαγεί κανείς από τα ναρκωτικά είναι να αλλάξει ολόκληρος ο τρόπος σκέψης ή προσέγγισης στη ζωή, και ότι μπορούσα να αντλήσω μεγαλύτερη απόλαυση από τη ζωή χωρίς τα ναρκωτικά από όσο αντλούσα με τα ναρκωτικά. Με τη βοήθεια του Δημιουργού μας, μπόρεσα να αναπτυχθώ συναισθηματικά και να μάθω πώς να αντιμετωπίζω τις κακουχίες της ζωής χωρίς ναρκωτικά. Γνωρίζω ότι η λογίκευση αυτή πάνω στις πληροφορίες των άρθρων σας θα βοηθήσει οποιοδήποτε ο οποίος έχει προβλήματα με τα ναρκωτικά εφόσον επιθυμεί ειλικρινά να απελευθερωθεί από αυτά.

Μ. Χ., Τέξας

Άδικοι Δάσκαλοι;

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το άρθρο σας «Οι Νεαροί Ρωτούν . . . Γιατί Είναι Τόσο Άδικος ο Δάσκαλός Μου;» (22 Ιανουαρίου 1986) Τώρα αληθινά έχω μια διαφορετική άποψη για το γιατί οι δάσκαλοι έχουν ευνοούμενους μαθητές. Είναι επειδή οι έφηβοι δεν ενδιαφέρονται για το σχολείο ή για την εκπαίδευση αλλά για άλλα πράγματα. Αυτός είναι ο λόγος που οι δάσκαλοι δίνουν περισσότερη προσοχή σ’ εκείνους που ενδιαφέρονται για τη μάθηση.

Ν. Σ., Γουισκόνσιν

Είμαι 15 ετών και θέλω να σας ευχαριστήσω για το άρθρο «Γιατί ο Δάσκαλός μου Είναι Τόσο Άδικος;» Επειδή πάντα πίστευα ότι ο δάσκαλός μου με μεταχειριζόταν άδικα, το άρθρο αυτό με βοήθησε να δω το ζήτημα από την άποψη του δασκάλου. Τώρα έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι συχνά εγώ ήμουν ο φταίχτης όταν ο δάσκαλός μου με μεταχειριζόταν άσχημα ή άδικα.

Ν. Σ., Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας