«Το Φράγμα του Ποταμού Έσπασε!»
ΑΥΤΗ ήταν η σύντομη είδηση που μεταδόθηκε από το ραδιόφωνο ένα βράδι του Φεβρουαρίου στη βόρεια Καλιφόρνια. Δυνατές βροχές έκαναν ποτάμια και φράγματα να γεμίσουν ασφυκτικά. Σε μια περίοδο δέκα ημερών η βροχόπτωση που τροφοδότησε τον Ποταμό Γιούπα ήταν στα πεδινά 36 εκατοστά (14 ίντσες) και διπλάσιο ποσοστό από αυτό στα ορεινά.
Συνήθως, αυτός ο ποταμός ρέει με έναν όγκο νερού 113 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο (4.000 κυβικά πόδια/δευτερόλεπτο). Αλλά έφτασε τα 2.800 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο (100.000 κυβικά πόδια/δευτερόλεπτο) δηλαδή 25 φορές περισσότερο από το κανονικό! Τα φράγματα του ποταμού είχαν πλημμυρίσει.
Στις 6.10 μια Πέμπτη βράδι, ένα καταπονημένο φράγμα έσπασε. Δημιουργήθηκε ένα άνοιγμα 12 μέτρων (40 ποδιών), και το νερό πλημμύρισε τις κοντινές πόλεις Λίντα και Όλιχερστ. Ως το επόμενο πρωί το άνοιγμα είχε μεγαλώσει σε 55 μέτρα (180 πόδια). Ομάδες διάσωσης παρατήρησαν ότι το νερό σε μερικούς δρόμους ερχόταν με τέτοια ταχύτητα που δημιούργησε ένα κύμα 1,2 μέτρων (4 ποδιών). Περίπου 78 τετραγωνικά χιλιόμετρα (30 τετραγωνικά μίλια) πλημμύρισαν μόνο σ’ εκείνη την περιοχή.
Το ύψος του νερού έφτασε μέχρι τη σκεπή σε μερικά μέρη. Μέσα από το παράθυρο κάποιου σπιτιού, ένας καναπές φάνηκε να επιπλέει κοντά στο ταβάνι! Χιλιάδες σπίτια και εκατοντάδες επιχειρήσεις επηρεάστηκαν, και πολλές έπαθαν σοβαρές ζημιές. Περίπου 24.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
Ανάμεσα στα σπίτια που έπαθαν ζημιές ήταν και εκείνα των Μαρτύρων του Ιεχωβά που ήταν συνταυτισμένοι με τις κοντινές εκκλησίες. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε τα μέτρα που έλαβαν, και πώς αυτοί και άλλοι επηρεάστηκαν.
Οργανώθηκαν Μέτρα Ανακούφισης
Όταν έγινε η πλημμύρα, οι επίσκοποι των απειλούμενων εκκλησιών προειδοποίησαν αμέσως οποιονδήποτε είχε σκοπό να ταξιδέψει ίσως προς την κατεύθυνση της πλημμύρας. Φρόντισαν επίσης για την απομάκρυνση των θυμάτων της πλημμύρας, τους οποίους εγκατέστησαν σε σπίτια άλλων Μαρτύρων. Έκαναν έναν έλεγχο όλων των μελών των εκκλησιών για να βεβαιωθούν ότι δεν έλειπε κανείς.
Το επόμενο πρωί, Παρασκευή, συναντήθηκαν τρεις περιοδεύοντες επίσκοποι των Μαρτύρων του Ιεχωβά και ο επίσκοπος της Αίθουσας Συνελεύσεων της Πόλης Γιούπα. Τηλεφώνησαν στα κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων στη Νέα Υόρκη για να λάβουν καθοδηγία και τους δόθηκε εντολή να σχηματίσουν μια επιτροπή μέτρων ανακούφισης.
Πόση βοήθεια θα μπορούσαν να παρέχουν αυτές οι προσπάθειες ανακούφισης για τους Μάρτυρες και άλλους στην κοινότητα; Κανένας δεν γνώριζε με βεβαιότητα εκείνη τη μέρα. Αλλά σύντομα θα το ανακάλυπταν.
Βοήθεια Φτάνει Γρήγορα
Πίστευαν ότι μόνο μέχρι την επόμενη Τετάρτη θα μπορούσαν να μπουν στην πλημμυρισμένη περιοχή για να διαπιστώσουν τις ανάγκες των Μαρτύρων. Αλλά σε μερικά μέρη το νερό υποχώρησε αρκετά, ώστε με γρήγορη εργασία η επιτροπή ανακούφισης μπόρεσε να στείλει βοήθεια μέχρι την Κυριακή, τρεις μέρες πιο γρήγορα.
Μάρτυρες από τις γύρω περιοχές ειδοποιήθηκαν μέσω τηλεφώνου. Αμέσως μια ομάδα από 250 περίπου άντρες και γυναίκες έφτασαν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Συναντήθηκαν στο χώρο της Αίθουσας Συνελεύσεων της Πόλης Γιούπα. Πολλοί άλλοι θα έρχονταν τις επόμενες μέρες.
Μέχρι το τέλος εκείνης της πρώτης μέρας, 20 σπίτια είχαν καθαριστεί και επισκευαστεί. Γυψοσανίδες και μονωτικό υλικό που είχαν πάθει ζημιές αφαιρέθηκαν. Μοκέτες αφαιρέθηκαν. Τα σπίτια καθαρίστηκαν από πάνω ως κάτω και απολυμάνθηκαν· το ίδιο και τα έπιπλα καθώς και άλλα οικιακά αντικείμενα. Μερικά είδη που είχαν πάθει ζημιά από την πλημμύρα, μεταξύ των οποίων καναπέδες και ψυγεία, στέλνονταν σε μια αποθήκη όπου καθαρίζονταν με ειδικό εξοπλισμό.
Ποιοι ήταν οι κύριοι παράγοντες που συντέλεσαν στο να προχωρεί η εργασία τόσο γοργά όταν προσπάθειες ανακούφισης από άλλες πηγές δεν είχαν ούτε καν αρχίσει; Ο κυριότερος παράγοντας ήταν η προθυμία των Μαρτύρων να προσφέρουν αμέσως εθελοντικά τις υπηρεσίες τους χωρίς πληρωμή, και η εκ μέρους τους προσφορά χρημάτων και σωρών ρουχισμού, τροφής, και άλλων υλικών, όπως κρεβατιών και σκεπασμάτων, οικιακών συσκευών, και ακόμα μερικών ψυγείων.
Ένας άλλος παράγοντας ήταν η οργάνωση στα κεντρικά γραφεία της υπηρεσίας ανακούφισης, όπου είχαν εγκατασταθεί πέντε τηλέφωνα και ένα σύστημα εσωτερικής επικοινωνίας. Άντρες και γυναίκες που εργάζονταν εκεί συντόνιζαν τις ομάδες εργασίας που πήγαιναν από το ένα σπίτι στο άλλο, η καθεμιά με συγκεκριμένο διορισμό εργασίας. Συντονίζονταν επίσης, οι πολλές προσφορές βοήθειας από Μάρτυρες, και οι αιτήσεις για εργάτες και υλικά. Μια δεκαεξάωρη μέρα εργασίας ήταν κάτι το συνηθισμένο στα κεντρικά γραφεία της υπηρεσίας, όπως ήταν και στις εργασίες επισκευής των κατοικιών.
Για να πάρετε μια ιδέα του πόσο γρήγορα οι προσπάθειες ανακούφισης προχωρούσαν, εκείνη την πρώτη Κυριακή ένας Μάρτυρας τηλεφώνησε από μια περιοχή 72 χιλιόμετρα (45 μίλια) μακριά για να ρωτήσει τι θα μπορούσε να φέρει για να βοηθήσει. Έγινε γνωστό ότι υπήρχε ανάγκη για Γυψοσανίδες και για μονωτικό υλικό. Αγόρασε αμέσως μεγάλες ποσότητες εκείνων των υλικών. Όταν ρωτήθηκε από έναν πωλητή της αποθήκης για ποιο σκοπό ήθελε τόσα υλικά ανέφερε ότι προορίζονταν για τα θύματα της πλημμύρας. Ο πωλητής έμεινε έκπληκτος, επειδή η πλημμύρα πολύ λίγο υποχωρούσε!
Βέβαια, ένας τέτοιος τεράστιος όγκος εργασίας που γίνεται τόσο γρήγορα μπορεί να έχει τα προβλήματά του—και την αστεία πλευρά του—επίσης. Για παράδειγμα, σε ένα σπίτι δύο ελαιοχρωματιστές εργάζονταν στο ίδιο δωμάτιο. Αλλά παρατηρήθηκε έπειτα ότι ο ένας έβαφε με διαφορετική μπογιά από τον άλλο! Το λάθος διορθώθηκε γρήγορα.
Η Βοήθεια Εκτιμήθηκε Πάρα Πολύ
Ήταν πολλές οι εκφράσεις εκτίμησης όχι μόνο από τους Μάρτυρες των οποίων τα σπίτια επισκευάστηκαν αλλά και από πολλούς άλλους που δεν ήταν Μάρτυρες. Σημειώστε μερικά παραδείγματα.
Εξετάζοντας σε μια περιοχή για να δουν ποιος χρειαζόταν βοήθεια περισσότερο, οι Μάρτυρες συνάντησαν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. Η γυναίκα φάνηκε ότι ήταν στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού εξαιτίας της ζημιάς. Ανέφερε ότι μια θρησκευτική ομάδα είχε έρθει αλλά προσφέρθηκε μόνο να προσευχηθεί γι’ αυτούς. Μια άλλη ομάδα είπε ότι το ζευγάρι πρέπει να είχε αμαρτήσει εναντίον του Θεού και ότι ήταν θυμωμένος μαζί τους. Αυτή είπε ότι οι Μάρτυρες ήταν οι μόνοι που τους πρόσφεραν το είδος της βοήθειας που πραγματικά χρειάζονταν. Η ομάδα επισκευής έπιασε δουλειά αμέσως, και η γυναίκα με υπερηφάνεια είπε στους γείτονές της ότι «ήταν υπέροχοι». Αλλά δεν ήταν η μόνη που ένιωσε χαρά. Οι εργάτες ένιωσαν χαρά επίσης, επειδή όπως είπε ο Ιησούς: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη».—Πράξεις 20:35.
Μια άλλη ομάδα στάλθηκε σε μια ηλικιωμένη γυναίκα την οποία γνώριζε ένας από τους εργάτες. Όταν έμαθε ότι ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά τους εμπιστεύτηκε όλο το σπίτι, που είχε πάθει ζημιές από το νερό που είχε φτάσει τα 60 εκατοστά (2 πόδια). Έπρεπε να φύγει από το σπίτι για λίγο, αλλά όταν επέστρεψε, η ομάδα εργασίας είχε ξύσει, καθαρίσει, και φροντίσει για όλα. Η γυναίκα συγκινήθηκε βαθιά.
Μια ομάδα καθαριστών πήγε στο σπίτι μιας Μάρτυρας αλλά βρήκε ότι δεν χρειαζόταν οποιαδήποτε άλλη βοήθεια. Ακριβώς τότε μια αναστατωμένη γειτόνισσα πέρασε και είπε ότι περίμενε βοήθεια από κάποια υπηρεσία ανακούφισης, αλλά δεν είχε έρθει ακόμα. Οι Μάρτυρες προθυμοποιήθηκαν να βοηθήσουν, και εννιά από αυτούς καθάρισαν το σπίτι της από πάνω ως κάτω. Η γυναίκα διερωτήθηκε γιατί θα τα έκαναν όλα αυτά για έναν ξένο. Απάντησαν ότι ήθελαν να δείξουν αγάπη προς τον πλησίον. (Ματθαίος 22:39) Η κυρία συγκινήθηκε τόσο πολύ από αυτήν την καλοσύνη που άρχισε να κλαίει!
Σε μια περιοχή ένας γείτονας σχολίασε πώς οι ομάδες καθαριστών είχαν έρθει με τα σύνεργά τους και ήταν έτοιμοι να εργαστούν, ενώ η εκκλησία είχε στείλει ένα άτομο από πόρτα σε πόρτα ντυμένο σαν κλόουν. Ο κλόουν έδωσε στον κάθε οικοδεσπότη ένα κομμάτι γλυκό και τους προσκάλεσε στη λειτουργία την Κυριακή. Ο οικοδεσπότης σχολίασε την τεράστια αντίθεση.
Την πρώτη μέρα, οι διάφορες ομάδες εργασίας, ξεκίνησαν κατά ομίλους, γνωρίζοντας τι έπρεπε να γίνει, εργαζόμενοι γρήγορα και αποτελεσματικά. Ωστόσο, πολύ λίγοι άνθρωποι στην περιοχή γνώριζαν από πού να αρχίσουν. Καθώς εργάζονταν σε ένα σπίτι, μια ομάδα παρατήρησε ότι ένας γείτονας φαινόταν να τα είχε χαμένα στην προσπάθειά του να επισκευάσει τη ζημιά. Οι Μάρτυρες πήγαν απέναντι και ρώτησαν αν χρειαζόταν βοήθεια. Απάντησε αμέσως, «Ναι»! Βοήθησαν στην απομάκρυνση της μοκέτας, της ξερολιθιάς, και άλλων ειδών. Ένας από την ομάδα σχολίασε: «Ο άνθρωπος έλαμψε ολόκληρος στη σκέψη τέτοιας βοήθειας».
Μια γυναίκα της οποίας ο σύζυγος είναι ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά απουσίαζε αλλά όταν επέστρεψε βρήκε μια ομάδα εργασίας στο σπίτι της! Αναφώνησε: «Ένιωσα μεγάλη έκπληξη να βρω μια ομάδα Μαρτύρων να εργάζονται στο σπίτι μου. Μπορεί να γνωρίζουν το σύζυγό μου, αλλά εμένα δεν με έχουν ούτε καν συναντήσει. Έμεινα κατάπληκτη για το γεγονός ότι ήταν έτοιμοι να έρθουν να το κάνουν αυτό για μένα έστω κι αν δεν με είχαν συναντήσει ποτέ».
Υπήρξαν πολλές τέτοιες εκφράσεις εκ μέρους γειτόνων που βοηθήθηκαν, εκτός από την ευγνωμοσύνη με την οποία εκφράστηκαν πολλοί Μάρτυρες των οποίων τα σπίτια επισκευάστηκαν από τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές τους. Ένας Μάρτυρας το συνόψισε λέγοντας: «Είμαι κατασυγκινημένος. Ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι θα μπορούσε να είναι κάποιος τόσο θαυμάσιος, ακόμα άτομα που εγώ προσωπικά δεν γνωρίζω. Είμαι κατασυγκινημένος»!
Οι Αρχές Έμειναν Έκπληκτες
Κυβερνητικοί εκπρόσωποι έμειναν έκπληκτοι επίσης. Όταν πιστοποιήθηκε ότι προξενήθηκε μεγάλη ζημιά από την πλημμύρα, η κομητεία έστειλε επιθεωρητές στην περιοχή για να σταματήσουν ή να καθυστερήσουν τις εργασίες επισκευής μέχρις ότου γνωστοποιηθούν στους ιδιοκτήτες οι διάφοροι οικοδομικοί κανονισμοί.
Σχετικά με αυτό ένας εργάτης ανέφερε: «Καθώς εργαζόμαστε σε ένα σπίτι κάποιου Μάρτυρα, δυο κυβερνητικοί εκπρόσωποι με πλησίασαν, με την εντύπωση ότι ήμουν ο ιδιοκτήτης. Μου έδωσαν έναν κατάλογο των απαιτήσεων για την επιδιόρθωση ώστε να είναι κατάλληλο και πάλι για κατοίκηση. Με πληροφόρησαν για τις προδιαγραφές που έπρεπε να εκπληρωθούν, όπως η ολική αφαίρεση ξερολιθιάς που έπαθε ζημιά, μονωτικού υλικού, υποστρώματος, και άλλων ειδών. Τους είπα ότι ήδη είχαν γίνει όλα αυτά, και ακριβώς σύμφωνα με τις απαιτήσεις».
Συνεχίζει: «Μόλις το άκουσαν αυτό, κοίταξαν ο ένας τον άλλο και μετά εμένα με δυσπιστία. Ανέφερα έπειτα ότι ανήκα στο έργο ανακούφισης των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Χαμογέλασαν και είπαν: ‘Α, το πιστεύουμε τώρα επειδή είδαμε μερικούς από τους ανθρώπους σας να εργάζονται πιο κάτω’. Αλλά ήθελα να πιστοποιήσουν την εργασία μας, έτσι τους έδειξα το νέο πάτωμα, τη μόνωση, τις Γυψοσανίδες, και άλλα πράγματα. Ανέφερα ότι την επομένη θα άρχιζαν οι εργασίες βαψίματος, και το Σαββατοκύριακο θα τοποθετούνταν η νέα μοκέτα. Έμειναν κατάπληκτοι και έφυγαν κουνώντας τα κεφάλια τους».
Ένα Προνόμιο να Βοηθήσουν
Μέχρι τον καιρό που τέλειωσε η εργασία, οι Μάρτυρες είχαν αφαιρέσει και τοποθετήσει εκ νέου δεκάδες χιλιάδες μέτρα Γυψοσανίδων, μονωτικού υλικού, μοκετών, και επενδύσεων. Εκατοντάδες μέτρα πλαστικής ταπετσαρίας τοίχων είχαν αφαιρεθεί και τοποθετηθεί εκ νέου. Αν συμπεριλάβουμε τα χρώματα, τα σπίτια και τα έπιπλα που καθαρίστηκαν και απολυμάνθηκαν, τον έλεγχο των ηλεκτρικών εγκαταστάσεων και την καλωδίωση, την επισκευή πατωμάτων ή την εκ νέου τοποθέτησή τους, την επισκευή οχημάτων και συσκευών, καθώς και την τροφή, το ρουχισμό, τα κρεβάτια και τα σκεπάσματα, και τα άλλα είδη που προμηθεύτηκαν, η ποσότητα υλικών είναι συγκλονιστική. Συγκλονιστική θα ήταν επίσης και η αξία όλων των υλικών και των υπηρεσιών που δωρίστηκαν αν επρόκειτο να χρεωθούν.
Ακόμη και παιδιά πρόσφεραν τη βοήθειά τους. Ένα μικρό κορίτσι που ήταν ηλικίας τρεισήμισι χρόνων, έγραψε πάνω σε ένα πακέτο που δώρισε στα θύματα της πλημμύρας: «Σας αγαπώ, και ελπίζω να είστε καλά σύντομα. Έψαξα τα συρτάρια μου για να βρω ρούχα που γνωρίζω ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου που είναι μικροί σαν εμένα μπορούν να χρησιμοποιήσουν». Το υπέγραψε: «Με θερμά αισθήματα και Χριστιανική αγάπη». Ένα εννιάχρονο αγόρι έγραψε: «Ήρθα με τη μητέρα μου στην Πόλη Γιούπα και θέλω να σας βοηθήσω με τα χρήματά μου. Ο Ιεχωβά να είναι μαζί σας». Συνεισέφερε 450 δραχμές περίπου (3,17 δολάρια Η.Π.).
Πάνω σε μια απλή καφέ σακούλα φαγητού ήταν γραμμένα τα λόγια, «Για ένα μικρό αδελφό». Η σακούλα περιείχε ένα ηλεκτροκίνητο αυτοκινητάκι και ένα παιδικό βιβλίο. Περιείχε επίσης αυτό το σημείωμα: «Σε όποιον το λάβει. Λυπούμαι για την πλημμύρα που πέρασες και έχασες όλα τα ωραία σου πράγματα. Ίσως αυτό σε κάνει να χαρείς. Είθε ο Ιεχωβά να είναι μαζί σου». Αφού το υπέγραψε, το παιδάκι πρόσθεσε αυτό το υστερόγραφο. «Οι μπαταρίες στο αυτοκινητάκι δεν δουλεύουν, αλλά κυλάει». Ενώ το δώρο ήταν μικρό, έδειξε πού ήταν η καρδιά.
Έτσι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—νέοι και ηλικιωμένοι—θεωρούν προνόμιο να βοηθήσουν το συνάνθρωπό τους. Σε όλο τον κόσμο, έχουν αποκτήσει μεγάλη πείρα κάνοντάς το, με τις προσπάθειές τους ανακούφισης, και με το να επισκέπτονται τους ανθρώπους για να τους μιλήσουν για την Αγία Γραφή. (Ματθαίος 24:14) Η πείρα τους περιλαμβάνει τη συγκέντρωση, τη διευθέτηση καταλυμάτων, και τη διατροφή εκατομμυρίων ανθρώπων σε εκατοντάδες μεγάλες συνελεύσεις σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο. Περιλαμβάνει επίσης τα προγράμματα ανοικοδόμησης, όπως οι Αίθουσες Βασιλείας ταχείας ανοικοδόμησης που χτίζονται σε δυο μέρες (που προξενεί έκπληξη στα οικοδομικά επαγγέλματα) και η κατασκευή μεγάλων αιθουσών συνελεύσεων και τεράστιων γραφείων τμημάτων σε πολλές χώρες.
Σε όλα αυτά αποκτούν μεγάλη και πολύτιμη πείρα. Και αυτή η πείρα θα χρησιμοποιηθεί πολύ στην ανοικοδόμηση ενός παραδείσου πάνω στη γη όταν ο Ιεχωβά σύντομα θα καταστρέψει αυτό τον παρόντα κόσμο που μαστίζεται από συμφορές και θα φέρει ένα εντελώς νέο σύστημα πραγμάτων.—2 Πέτρου 3:13.
[Εικόνα στη σελίδα 22]
Εκατοντάδες εθελοντές εργάτες καθάρισαν δεκάδες σπίτια
[Εικόνα στη σελίδα 23]
Πάνω από 400 έπιπλα καθαρίστηκαν και απολυμάνθηκαν
[Εικόνα στη σελίδα 24]
Καταστραμμένοι τοίχοι χτίστηκαν εκ νέου και βάφτηκαν