Επιδιώκοντας Ειρήνη με Όλους τους Ανθρώπους — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Επιδιώκοντας Ειρήνη με Όλους τους Ανθρώπους

ΑΠΟ μικρό παιδί, επειδή μεγάλωνα στη Δανία, είχα πάντα ζωηρό ενδιαφέρον για τη θάλασσα. Είναι φυσικό να διαλέγουν μερικοί Δανοί μια καρριέρα ναυτικού αφού η Δανία περιστοιχίζεται σχεδόν ολόκληρη από θάλασσα. Αυτή τη σταδιοδρομία είχα και εγώ σκοπό να ακολουθήσω.

Στα νεανικά μου χρόνια, σκεφτόμουν συχνά τους θαλασσοπόρους Βίκινγκς που έζησαν πριν από πολλούς αιώνες. Ίσως μεταξύ τους να ήταν και μερικοί από τους προγόνους μου. Αργότερα όταν ακολούθησα το επάγγελμα του ναυτικού, ταξίδευα συχνά στις θαλάσσιες γραμμές που υποτίθεται ότι χρησιμοποιούσαν οι Βίκινγκς.

Ο Βίαιος Ρόλος της Θρησκείας

Αλλά οι Βίκινγκς πίστευαν στον πόλεμο και στις κατακτήσεις. Η αγριότητά τους υποκίνησε τον Αλκουίνο, έναν Άγγλο λόγιο του όγδοου αιώνα, να θρηνολογήσει: «Ποτέ πριν δεν είχε ξαναφανεί τέτοιος τρόμος στη Βρετανία». Τα επόμενα 250 χρόνια, πολλοί άνθρωποι στην Ευρώπη προσεύχονταν: «Ω Κύριε, λύτρωσέ μας από τη μανία των Βορείων!»

Η θρησκεία είχε μεγάλη σχέση με την πολεμοχαρή διάθεση των Βίκινγκς. Αυτοί πίστευαν ότι μόνο αν πέθαιναν στη μάχη θα μπορούσαν να εισέλθουν στη Βαλχάλλα, που ήταν ο υποτιθέμενος παράδεισος των Βίκινγκς. Λέγεται ότι η Βαλχάλλα βρισκόταν στο σπίτι των θεών τους, από τους οποίους ο πιο διακεκριμένος ήταν ο Οντίν, ο θεός της μάχης και του θανάτου. Κατά συνέπεια, η θρησκεία των Βίκινγκς ενθάρρυνε την πολεμοχαρή διάθεση. Μια άλλη πηγή την περιέγραψε σαν «αιματοβαμμένη θρησκεία».

Με στενοχωρούσε το γεγονός ότι η θρησκεία μπορούσε να είναι υποκινήτρια της βίας. Σαν αποτέλεσμα, συχνά αναρωτιόμουν αν θα ήταν ποτέ δυνατό για τους ανθρώπους όλων των διαφορετικών εθνικοτήτων και θρησκειών να ζουν μαζί ειρηνικά. Έπρεπε η ιστορία να συνεχίσει να επαναλαμβάνεται τόσο συχνά με ξεσπάσματα μίσους, πολέμου, και βίαιου θανάτου, τα οποία η θρησκεία ενθάρρυνε, υποστήριζε, ή τουλάχιστον παράβλεπε;

Ωστόσο, όμως, το κυριότερο πράγμα στη ζωή μου ήταν η καρριέρα μου στη θάλασσα την οποία ακολούθησα από τα εφηβικά μου χρόνια. Στα χρόνια που πέρασαν ταξίδεψα με διάφορα πλοία και παρακολούθησα σχολές ναυτιλίας για να αποκτήσω τα προσόντα για διάφορες θέσεις.

Βρήκα ένα Θησαυρό

Αλλά το 1960, στα 25 μου χρόνια, κατέβηκα στο λιμάνι της Κοπεγχάγης για τελευταία φορά από τη σκάλα του πλοίου μου. Ήταν το τελευταίο μου ταξίδι. Πώς έγινε αυτό; Τι με οδήγησε να σταματήσω ξαφνικά την καρριέρα μου στη θάλασσα;

Αφήστε με, λοιπόν, να σας εξηγήσω αρχίζοντας από το έτος 1941. Εκείνο το καλοκαίρι, ενώ ήμουν ακόμα παιδί, η οικογένειά μας παρακολούθησε μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλη Οντένσε, της Δανίας. Χρειαζόταν μεγάλη προσοχή σ’ αυτή τη συνέλευση, επειδή υπήρχε η Γερμανική κατοχή· οι Γερμανοί είχαν εισβάλει στη χώρα μόλις ένα χρόνο πριν.

Αυτό που θυμόμουν ιδιαίτερα απ’ αυτή τη συνέλευση ήταν το τυπωμένο πρόγραμμα. Στο πίσω μέρος του, υπήρχε η εικόνα μιας γυναίκας που καθόταν πάνω σ’ ένα άγριο θηρίο το οποίο είχε εφτά κεφάλια και δέκα κέρατα. Εκείνο τον καιρό δεν γνώριζα τι αντιπροσώπευε η γυναίκα και το παράξενο αυτό θηρίο. Θα το μάθαινα μετά από χρόνια.

Πέρασαν δεκατέσσερα χρόνια πριν παρακολουθήσω πάλι συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά—αυτή τη φορά ήταν στη Στοκχόλμη, το 1955. Το πλοίο στο οποίο εργαζόμουν, δεν είχε πρόγραμμα ν’ αγκυροβολήσει στη Στοκχόλμη παρά μόνο αφού θα είχε τελειώσει η συνέλευση. Αλλά, στο Αμβούργο της Γερμανίας, η ναυτιλιακή εταιρία ευγενικά μεσολάβησε και με έβαλε σε ένα άλλο πλοίο που θα έφτανε εγκαίρως. Αυτό με διευκόλυνε να παρακολουθήσω ολόκληρη τη συνέλευση.

Μετά τη συνέλευση, επέστρεψα στη Δανία, πρόθυμος να μάθω περισσότερα για τα θαυμάσια πράγματα που είχα ακούσει. Όταν ένας από τους Μάρτυρες προσφέρθηκε να μελετήσει την Αγία Γραφή μαζί μου, δέχτηκα πρόθυμα. Έμαθα ότι η Αγία Γραφή είχε προείπει πριν από πολύ καιρό την περίοδο χρόνου στην οποία ζούμε, όπου η ειρήνη θα είχε αφαιρεθεί από τη γη. Μεγάλοι πόλεμοι καθώς και άλλα δεινά μαστίζουν την ανθρωπότητα από το 1914, επισκιάζοντας έτσι οτιδήποτε έκαναν οι Βίκινγκς. Αυτές οι κακές συνθήκες των καιρών μας δείχνουν ότι ζούμε στις «έσχατες ημέρες» που προλέχθηκαν στην Αγία Γραφή, δηλαδή στο τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων.—2 Τιμόθεον 3:1-5, 13· Ματθαίος 24:3-14· Αποκάλυψις 6:3-8.

Αλλά χάρηκα επίσης που έμαθα ότι μετά το τέλος αυτού του συστήματος ο Ιεχωβά Θεός πρόκειται να φέρει διαρκή ειρήνη πάνω στη γη και αυτό θα γίνει στον καιρό μας. Στο νέο σύστημα, η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν για πάντα σε Παραδεισιακές συνθήκες, δίχως αρρώστιες, λύπη, ή δάκρυα. (Ψαλμός 37:29· 46:8, 9· Λουκάς 23:43· Αποκάλυψις 21:3, 4) Τι πραγματικό θησαυρό είχα βρει σ’ αυτές τις υποσχέσεις της Αγίας Γραφής που θερμαίνουν την καρδιά!

Η Ταυτότητα της Γυναίκας Εξακριβώθηκε

Αλλά τι έγινε με τη γυναίκα που καθόταν στο παράξενο και άγριο θηρίο που θυμόμουν από το πρόγραμμα της συνέλευσης πριν από 14 χρόνια; Στην Αποκάλυψη 17:18 αναφέρεται: «Και η γυνή, την οποίαν είδες, είναι η πόλις η μεγάλη, η έχουσα βασιλείαν επί των βασιλέων της γης». Και μέσα σ’ αυτή την ‘πόλη’, εξηγεί η Αποκάλυψη 18:24 ότι, «ευρέθη αίμα . . . πάντων των εσφαγμένων επί της γης».

Ποια ήταν, λοιπόν, αυτή η γυναίκα; Η εκπληκτική απάντηση ήταν ότι αντιπροσώπευε την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας! Αλλά πώς γινόταν η παγκόσμια θρησκεία που γενικά πιστεύεται ότι είναι δύναμη για το καλό, να είναι υπεύθυνη για τέτοια φρικτά αδικήματα; Αποφάσισα να ερευνήσω μόνος μου τα πράγματα. Η ειρωνεία είναι ότι οι δηλώσεις των θρησκευτικών ηγετών ήταν εκείνες που διέλυσαν κάθε αμφιβολία από το μυαλό μου. Δεν παραπλάνησε μόνο τους Βίκινγκς η ψεύτικη θρησκεία, αλλά παραπλάνησε και τα έθνη του 20ού μας αιώνα!

Για παράδειγμα, στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας της Γερμανίας, είπε στους Γερμανούς στρατιώτες: «Σας διατάζουμε στο όνομα του Θεού να πολεμήσετε μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός σας για την τιμή και τη δόξα της πατρίδας». Στην αντίθετη παράταξη, ο επίσκοπος του Λονδίνου της Αγγλίας, προέτρεπε: «Σκοτώστε Γερμανούς—να τους σκοτώσετε . . . Σας το έχω πει χίλιες φορές ότι τον θεωρώ πόλεμο για εξάγνιση, και θεωρώ τον καθένα που πεθαίνει σ’ αυτόν σαν μάρτυρα».

Έτσι, λοιπόν, στη διάρκεια του πολέμου, Καθολικοί σκότωναν Καθολικούς και Προτεστάντες σκότωναν Προτεστάντες, δείχνοντας μ’ αυτό τον τρόπο ότι δεν ήταν γνήσιοι Χριστιανοί γιατί ο Ιησούς Χριστός είχε πει στους ακολούθους του: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους». (Ιωάννης 13:35) Η αγάπη που είδα ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά στη συνέλευση της Στοκχόλμης και που είχαν ο ένας για τον άλλον σ’ ολόκληρο τον κόσμο άσχετα με την εθνικότητά τους, τους προσδιορίζει σαν πραγματικούς μαθητές του Ιησού. Δεν θα πήγαιναν ποτέ στον πόλεμο για να αφαιρέσουν τη ζωή συγχριστιανών τους ή οποιουδήποτε άλλου. Η Αγία Γραφή δείχνει καθαρά ότι τα παιδιά του Θεού δεν σφάζουν ο ένας τον άλλον.—1 Ιωάννου 3:10-12.

Έμαθα, λοιπόν, ότι οι θρησκείες αυτού του κόσμου δεν θα μπορούσαν ποτέ να προαγάγουν τη διεθνή ειρήνη. Αυτές υποστηρίζουν έναν διαιρεμένο, μαχόμενο κόσμο τον οποίο ο Θεός έχει ‘ζυγίσει στην πλάστιγγα και τον έχει βρει ελλιπή’· είναι ένας κόσμος που πρόκειται σύντομα να κατασυντριφθεί μαζί με τους θρησκευτικούς του υποστηρικτές. (Δανιήλ 2:44· 5:27) Από την άλλη πλευρά, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν πιστεύουν μόνο, άλλα πράττουν επίσης αυτά που δίδαξε ο Ιησούς. Είναι στην πραγματικότητα μια αληθινή, διεθνής αδελφότητα όπου υπάρχει γνήσια ειρήνη και ενότητα. Ναι, η θρησκεία μπορεί να προαγάγει την ειρήνη—αλλά δεν το κάνουν αυτό οι θρησκείες του κόσμου.

Άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Κοπεγχάγη. Σύντομα μοιραζόμουν με τους γείτονές μου τα καλά πράγματα που μάθαινα. Τον επόμενο χρόνο, το 1956, βαφτίστηκα στη συνέλευση όπου η δημόσια διάλεξη είχε τον τίτλο «Ειρήνη του Νέου Κόσμου στον Καιρό Μας—Γιατί;». Ήταν συναρπαστικό να βρίσκομαι μέσα σε εκείνο το ειρηνικό ακροατήριο και να αποτελώ μέρος της ενωμένης διεθνούς οργάνωσης του Ιεχωβά. Είχα βρει έναν πραγματικά ανεκτίμητο θησαυρό!—Παράβαλε Ματθαίος 13:44.

Καιρός για Αποφάσεις

Στις 15 Οκτωβρίου του 1960, αποφάσισα να κατεβώ για τελευταία φορά εκείνη τη σκάλα. Δεν ήταν εύκολη απόφαση επειδή αγαπούσα τη θάλασσα. Επίσης, ένιωθα ότι ήμουν πολύ νέος για να κατασταλάξω κάπου. Αλλά, γνώριζα ότι μπορούσα να συμμετέχω πληρέστερα στο να κάνω αυτό που ευχαριστεί τον Θεό με το να μη βρίσκομαι συνέχεια σε μετακίνηση.

Τότε το 1965, παρακολούθησα μερικές από τις διεθνείς συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά που διεξάγονταν στην Ευρώπη. Αφού άκουσα τις πληροφορίες για τη δραστηριότητα που υπάρχει στο ολοχρόνιο έργο κηρύγματος, αναγνώρισα ότι υπήρχε άλλη μια σημαντική απόφαση μπροστά μου. Τον επόμενο χρόνο, αποφάσισα να γραφτώ σαν ολοχρόνιος διάκονος των καλών νέων. (Ματθαίος 24:14) Έτσι, ξεκίνησα μια νέα καρριέρα βοηθώντας και άλλους να μάθουν ότι ο Θεός έχει σκοπό να φέρει διαρκή ειρήνη στη γη στους καιρούς μας.

Στη διάρκεια των επόμενων χρόνων, σκεφτόμουν να πάρω μια ακόμη μεγάλη απόφαση. Στη Διεθνή Συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά το 1969, «Επί Γης Ειρήνη», στην Κοπεγχάγη, πολλές ομιλίες εξέτασαν τις δυνατότητες που υπάρχουν να αυξήσει κανείς τη διακονία του με το να πάει σε άλλα μέρη της γης. Αυτές οι πληροφορίες με βοήθησαν να αποφασίσω. Υπέβαλα την αίτησή μου για εκπαίδευση ιεραποστόλου στη Σχολή Γαλαάδ της Νέας Υόρκης.

Τον επόμενο χρόνο, παρακολούθησα την 50ή τάξη της Γαλαάδ. Μετά από πέντε μήνες εντατικής και απολαυστικής μελέτης, διορίστηκα να υπηρετήσω στη Γουατεμάλα της Κεντρικής Αμερικής. Τα διπλώματά μας ανέφεραν ότι είχαμε «αποκτήσει ειδικά προσόντα για εκπαιδευτικό έργο, για να προαγάγουμε την καλή θέληση, και να εργαστούμε για τη διαρκή ειρήνη και το νόμο της απόλυτης τάξης και δικαιοσύνης μεταξύ όλων των λαών».

Εργαζόμουν προς αυτό το σκοπό στη Γουατεμάλα από την άφιξή μου το 1971. Ήταν προνόμιό μου να βοηθήσω πολλούς ταπεινούς ανθρώπους σ’ αυτή τη χώρα να μάθουν για το άγγελμα ειρήνης του Ιεχωβά και να τους δω να ανταποκρίνονται σ’ αυτό. Μπόρεσαν να βρουν ειρήνη ακόμα και σ’ αυτό τον ταραγμένο κόσμο, εναρμονίζοντας τις ζωές τους με τους νόμους και τις αρχές του Θεού. Και έχουν επίσης τη βέβαιη ελπίδα της διαρκούς ειρήνης στο νέο σύστημα του Θεού. Πόσο αληθινά βγήκαν τα λόγια του Ιησού: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί». Αυτή η ευτυχία θα είναι ακόμα μεγαλύτερη στο κοντινό μέλλον, γιατί ο Ιησούς είπε επίσης: «Μακάριοι οι πραείς, διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην».—Ματθαίος 5:5, 9.

Το Πνεύμα του Θεού—Προάγει την Ειρήνη

Η ισχυρή ενεργή δύναμη του Θεού επιτρέπει στο λαό του να έχει και να διατηρεί αληθινή ειρήνη και ενότητα, μολονότι μπορεί να προέρχονται τα άτομα από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Υπάρχουν κυριολεκτικά εκατομμύρια παραδείγματα που δείχνουν τη βαθιά επίδραση που μπορεί να έχει η επιδίωξη της ειρήνης στη ζωή των ανθρώπων.

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Μάικλ Μολίνα. Ο Μάικλ υπήρξε πολυβολητής σε αεροσκάφη στο Βιετνάμ και του είχαν απονεμηθεί 29 μετάλλια. Αλλά όταν έμαθε για τους σκοπούς του Θεού αποφάσισε να κάνει το θέλημα του Θεού και να επιδιώκει ειρήνη με όλους τους ανθρώπους. Μετά από μερικά χρόνια, ο Μάικλ πήγε στη Σχολή Γαλαάδ και διορίστηκε ιεραπόστολος στη Γουατεμάλα. Σήμερα ο Μάικλ και εγώ υπηρετούμε στο τμήμα στην Πόλη της Γουατεμάλας και επίσης σαν επίσκοποι στην ίδια εκκλησία.

Ναι, όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν ειρήνη με τον τρόπο του Θεού, αυτοί υποστηρίζονται από το άγιο του πνεύμα, και αυτό τους βοηθάει να κάνουν εκπληκτικές αλλαγές στη ζωή τους.—Πράξεις 5:32· Γαλάτας 5:22, 23.

«Δεν Θέλει Σηκώσει Μάχαιραν Έθνος Εναντίον Έθνους»

Έχουν περάσει σχεδόν 25 χρόνια από τότε που έδωσα την πρώτη μου δημόσια ομιλία στη Δανία. Είχε τον τίτλο «‘Λόγχες Γίνονται Δρεπάνια’—Στους Καιρούς Μας». Πού να το φανταστώ ότι θα μιλούσα γι’ αυτή την ειρήνη για ένα τέταρτο του αιώνα σε πολλούς τόπους, ακόμα και σε χώρες όπου δεν υπάρχει ειρήνη σήμερα.

Θυμάμαι ότι σε μια χώρα της Κεντρικής Αμερικής που επισκέφθηκα, αφού έδωσα μια Γραφική διάλεξη, πέρασα δίπλα από πτώματα που ήταν στην άκρη του δρόμου. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της πολιτικής βίας σ’ αυτή τη χώρα. Μ’ έκανε να σκεφτώ πόσο χρειαζόμαστε να δούμε την εκπλήρωση της υπόσχεσης της Αγίας Γραφής σχετικά με τη ζωή στο νέο σύστημα του Θεού όπου «οι πραείς . . . θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη».—Ψαλμός 37:11.

Η καρριέρα μου στην επιδίωξη της ειρήνης με όλους τους ανθρώπους υπήρξε πολύ πιο ικανοποιητική για μένα απ’ ό,τι ήταν η καρριέρα μου στη θάλασσα. Ενώ θεωρώ ακόμα τα πλοία και τη θάλασσα ενδιαφέροντα, δεν έχω μετανοιώσει που άλλαξα τη σταδιοδρομία μου. Και επειδή επιδίωξα την ειρήνη με τον τρόπο του Θεού, αυτό σημαίνει ότι δεν θα είμαι μεταξύ των συμβολικών ‘πλοιάρχων’ για τους οποίους αναφέρεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης ότι ‘έκραζον κλαίοντες’ καθώς έβλεπαν την καταστροφή της ‘γυναίκας’ που είχα πρωτοδεί στην εικόνα του προγράμματος της συνέλευσης το 1941. (Αποκάλυψις 18:17-19) Όχι, ούτε πρόκειται να κλάψω, ούτε να θρηνήσω όταν δω την καταστροφή της ψεύτικης θρησκείας από το χέρι του Θεού. Γιατί όχι; Επειδή στην Αποκάλυψη 18:20 αναφέρεται: «Ευφραίνου . . . διότι έκρινεν ο Θεός την κρίσιν σας εναντίον αυτής!»

Η απομάκρυνση όλης της ψεύτικης θρησκείας καθώς και των συγκρουόμενων πολιτικών και οικονομικών συστημάτων του κόσμου θα φέρει τελικά την ειρήνη στη γη. Η προφητεία της Αγίας Γραφής διακηρύττει: «Και [ο Ιεχωβά] θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον». Σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι που λατρεύουν τον Ιεχωβά ήδη εκπληρώνουν αυτή την προφητεία!—Ησαΐας 2:4.

Θέλετε κι εσείς να ζήσετε σ’ έναν γήινο παράδεισο όπου θα υπάρχει αληθινή ειρήνη; Αν ναι, τότε πρέπει να αριθμηθείτε μεταξύ αυτών που την επιδιώκουν τώρα!—Αφήγηση του Φρεντ Ε. Μπρουν.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 24]

Οι Βίκινγκς πίστευαν ότι μόνο αν πέθαιναν στη μάχη θα μπορούσαν να εισέλθουν στη Βαλχάλλα

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 25]

Δεν παροδηγήθηκαν μόνο οι Βίκινγκς από την ψεύτικη θρησκεία αλλά και τα έθνη του 20ού μας αιώνα επίσης

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Ο Φρεντ Ε. Μπρουν με νεαρές φίλες Μάρτυρες από τη Γουατεμάλα