Η Άποψη της Βίβλου

Γλωσσολαλιά—Είναι από τον Θεό;

«ΞΑΦΝΙΚΑ, ήρθε στα χέρια μου ένα παράξενο αίσθημα, και . . . άρχισε να ξεσπάει! Ήταν σαν να με είχαν κτυπήσει χίλια—σαν δέκα χιλιάδες—κατόπιν ένα εκατομμύριο βολτ ηλεκτρισμού . . . Για δυο ώρες περίπου μιλούσα σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα».

Αυτή η εμπειρία απεικονίζει τον αντιπροσωπευτικό τύπο των πιο συζητημένων συνηθειών που πολλοί συσχετίζουν σήμερα με τη Χριστιανική λατρεία: Τη γλωσσολαλιά. Αυτό το θέμα αποτελεί το κύριο ενδιαφέρον στις ομάδες των Πεντηκοστιανών και στις κινήσεις των χαρισματικών σε άλλες θρησκείες.

Ο Δρ Γουίλσον Ζάιναν, της Αγίας Πεντηκοστιανής Εκκλησίας υπογράμμισε το δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι ειλικρινείς λάτρεις όσον αφορά τη γλωσσολαλιά. Είπε: «Η γλωσσολαλιά μάς φέρνει σε αμηχανία». Γιατί; Ο Δρ Σάιναν τόνισε ότι οι γλώσσες σήμερα ίσως δεν φαίνεται να έχουν καμιά σημασία για εμάς. «Όσο και αν μας φέρνει σε αμηχανία» συνέχισε, «η γλωσσολαλιά [ομιλία σε άγνωστες γλώσσες] είναι το δώρο που διάλεξε ο Θεός σε καίρια σημεία της ιστορίας για να επεκτείνει και να ανανεώσει την Εκκλησία».—Τα πλάγια δικά μας.

Ένα τέτοιο ‘καίριο σημείο’ ήταν ένα ιδιαίτερα ασυνήθιστο συμβάν πριν από 1.900 περίπου χρόνια.

Γιατί οι Γλώσσες;

Ήταν η Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. Μια αλλαγή επρόκειτο να γίνει. Μια νέα διαθήκη επρόκειτο να αντικαταστήσει την παλιά Ιουδαϊκή διαθήκη του Νόμου. Για ποιο λόγο; Για να ανοίξει ένας καλύτερος δρόμος προς τη λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Πώς θα μπορούσαν να διακρίνουν οι άνθρωποι ότι ο Θεός επιδοκίμαζε αυτή την αλλαγή στον τρόπο λατρείας; Θα χρησιμοποιούσε μια πληθώρα θαυματουργικών γεγονότων, περιλαμβανομένης και της γλωσσολαλιάς, για να υποκινήσει τις καρδιές των ανθρώπων που είχαν δίκαιη διάθεση. Αυτοί θα διέκριναν ότι ο Παντοδύναμος Θεός των προπατόρων τους, παραχωρούσε πράγματι τώρα την επιδοκιμασία του στους μαθητές του Ιησού.

Το δώρο των γλωσσών εξυπηρέτησε άλλο ένα σκοπό την Πεντηκοστή. Την εποχή του Ιησού, δεν υπήρχε ούτε τυπογραφία ούτε μαζικά μέσα ενημέρωσης και τα γραπτά αρχεία δεν ήταν πολύ διαδεδομένα ανάμεσα στους κοινούς ανθρώπους. Εντούτοις, τα καλά νέα για το θέλημα και το σκοπό του Θεού έπρεπε να διαδοθούν στις γλώσσες των πιστών. Στη γιορτή της Πεντηκοστής στην Ιερουσαλήμ είχαν έρθει λάτρεις του Ιεχωβά από περισσότερες από δέκα χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της Ευρώπης και μιλούσαν πολλές διαφορετικές γλώσσες. Περίπου 120 μαθητές του Ιησού συναθροίστηκαν επίσης στην Ιερουσαλήμ. Αφού πήραν δύναμη από το άγιο πνεύμα του Θεού, οι μαθητές άρχισαν να μιλούν διαφορετικές γλώσσες. Πόσο θαυμάσια εξυπηρέτησε τα πλήθη των λάτρεων αυτό το συμπόσιο των καλών νέων! Μπορούσαν να ‘τους ακούνε να μιλούν στις γλώσσες τους για τα θαυμαστά έργα του Θεού’.—Πράξεις 2:5-11, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση.

Πόσο αποτελεσματικό ήταν αυτό το θαύμα; Τρεις χιλιάδες ακροατές πίστεψαν εκείνη την ίδια μέρα! (Πράξεις 2:41) Αφού επέστρεψαν στα μακρινά τους σπίτια, αυτοί οι νέοι προσήλυτοι έδωσαν μαρτυρία «ως τα πέρατα της γης» για την αληθινή λατρεία.—Πράξεις 1:8, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση.

Είχαν περάσει λίγο περισσότερα από είκοσι χρόνια μετά την Πεντηκοστή, όταν ο Παύλος προειδοποίησε ότι το δώρο της γλωσσολαλιάς τελικά θα σταματούσε. (1 Κορινθίους 13:8) Γιατί θα ήταν λογικό αυτό; Επειδή τα θαύματα της Πεντηκοστής, ως επικύρωση της πρώτης Χριστιανοσύνης, είχαν εξυπηρετήσει το σκοπό τους καλά και δεν χρειάζονταν πια.

Με παρόμοιο τρόπο μπορούμε να δούμε την περίπτωση στο Όρος Σινά πάνω από 1.500 χρόνια νωρίτερα. Εδώ ο Θεός προκάλεσε καταπληκτικά υπερφυσικά σημεία για να εντυπώσει στους συγκεντρωμένους ανθρώπους το γεγονός ότι η διαθήκη του Νόμου είχε θεία προέλευση. Έτσι όταν αυτή η νέα διευθέτηση έγινε δεκτή από τους ανθρώπους, αυτά τα ειδικά θαυματουργικά σημεία έπαψαν.—Έξοδος 19:16-19.

Οι Γλώσσες Σήμερα;

Σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι βοηθιούνται από το άγιο πνεύμα του Θεού να έχουν τη γλωσσολαλιά. Πώς μπορεί αυτό να εναρμονιστεί με τη Γραφική απόδειξη ότι το δώρο της γλωσσολαλιάς έπαψε να υπάρχει;

Η γλωσσολαλιά συνήθως χαρακτηρίζεται από έντονα συναισθηματικά ξεσπάσματα φωνών που κανένας δεν καταλαβαίνει. Έτσι δεν μπορεί να είναι από τον Θεό. Ο Ιησούς είπε ότι οι θρησκευόμενοι υποκριτές θα προσπαθούσαν να αποδώσουν αυτά τα «θαύματα» στο όνομά του, αλλά αυτός απέρριψε αυτούς τους ‘εργάτες της ανομίας’. (Ματθαίος 7:21-23) Και ο Παύλος προφητικά προειδοποίησε για κάποιο μελλοντικό καιρό που θα υπήρχαν ψεύτικα θαύματα, ή ‘σημεία και τέρατα ψεύδους’. Έτσι, ‘κάθε απάτη της αδικίας’ είναι ειδικότητα του αρχιαπατεώνα, Σατανά του Διαβόλου.—2 Θεσσαλονικείς 2:8-10.

Γνωρίζατε ότι η γλωσσολαλιά ήταν μέρος ορισμένων ειδωλολατρικών θρησκειών της Ελλάδας στις μέρες του Παύλου; Στις ιεροτελεστίες τους υπήρχε η γλωσσολαλιά μαζί με συνήθειες όπως οι κατατομές της σάρκας τους και το να χορεύουν γυμνοί με ξέφρενο τρόπο. Τέτοια ιστορικά παραδείγματα δείχνουν ότι η γλωσσολαλιά μπορεί να λάβει χώρα κάτω από ιδιαίτερα ακάθαρτες επιρροές.

Αφήστε να Μιλήσει η Λογική

Αν εξακολουθείτε να είστε αβέβαιοι για την προέλευση της γλωσσολαλιάς που συνδέεται με έκσταση σήμερα, σκεφτείτε το εδάφιο 1 Ιωάννου 4:1 που λέει: «Αγαπητοί, . . . δοκιμάζετε τα πνεύματα [εμπνευσμένες εκφράσεις (ΜΝΚ)] αν ήναι εκ του Θεού». Ναι, δοκιμάζετε με σοβαρή μελέτη του Λόγου του Θεού και προσεύχεστε ικετευτικά για βοήθεια. (Πράξεις 17:11) Εξακριβώστε αν εκείνες οι θρησκείες που έχουν τη γλωσσολαλιά σήμερα, οδηγούνται πράγματι «εις πάσαν την αλήθειαν».—Ιωάννης 16:13.

Η γλωσσολαλιά που είχαν οι Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα, εποικοδομούσε τους ακροατές. Το εμπνευσμένο άγγελμα έπρεπε να είναι καθαρό και κατανοητό.—1 Κορινθίους 14:26-28.

Τα λόγια εκείνων που τώρα τιμούν την αλήθεια της Αγίας Γραφής ξεπερνούν τα λόγια που ειπώθηκαν πριν από πολύ καιρό, τη μέρα της Πεντηκοστής σε ξένες γλώσσες κάτω από θεία έμπνευση. Γιατί έτσι; Επειδή αυτοί κηρύττουν την κυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού μέσω του Χριστού για όλο το υπάκουο ανθρώπινο γένος σ’ ένα μεγαλύτερο ακροατήριο και σε μια μόνιμη μορφή. Το άγγελμά τους είναι μέρος του γραπτού Γραφικού υπομνήματος, και αντίθετα με τη γλωσσολαλιά των Χριστιανών του πρώτου αιώνα, η Αγία Γραφή, ολόκληρη ή μέρη της, είναι διαθέσιμη σε 1.800 γλώσσες περίπου.

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα είχε δοθεί το δώρο να κηρύττουν σε ξένες γλώσσες