Από τους Αναγνώστες Μας

Ο Θάνατος των Δασών μας

Με μεγάλη μου ευχαρίστηση είδα ότι αφιερώσατε τόσο πολύ χώρο για το δάσος και τους κινδύνους που αντιμετωπίζει. (22 Ιουνίου 1987) Τα δάση μας θα σωθούν μόνο όταν όσο το δυνατόν περισσότεροι πολίτες συνειδητοποιήσουν τον κίνδυνο και κάνουν το μέρος τους στην καταπολέμησή του. Σκοπός του ιδρύματός μας είναι να πληροφορήσουμε το κοινό σε πόσο σοβαρό κίνδυνο βρίσκονται τα δάση μας και να τους πούμε τι μπορεί να κάνει ο καθένας προσωπικά.—Διευθυντής του Ιδρύματος για τα Δάση που Κινδυνεύουν.

Κ. Α., Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Πώς να τα Πηγαίνω Καλά με τα Αδέλφια μου

Είμαι ευγνώμων για το άρθρο «Οι Νεαροί Ρωτούν . . . Γιατί Είναι Τόσο Δύσκολο να τα Πηγαίνω Καλά με τα Αδέλφια Μου;» (22 Ιουλίου 1987) Η οικογένειά μου είναι εννιαμελής, και φυσικά δεν έχει ο καθένας μας το δικό του δωμάτιο. Είμαι 12 χρονών και κοιμάμαι στο ίδιο δωμάτιο με τον 5χρονο αδελφό μου. Μου ήταν δύσκολο να τον υποφέρω, γιατί παράταγε τα παιχνίδια του και τα ρούχα του στη δική μου πλευρά του δωματίου. Το άρθρο σας με βοήθησε να τον καταλάβω καλύτερα. Και τώρα μαλώνουμε, αλλά συζητήσαμε και συνειδητοποιήσαμε ότι χρειάζονται δυο για να αναπτυχθεί μια φιλία. Είμαστε και οι δυο μας ακατάστατα παιδιά, και έχουμε την τάση να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον. Αλλά τώρα προσπαθώ να τον βοηθάω και διαπιστώνω ότι είναι εύκολο να ξεπερνάς τις προστριβές αν είσαι προσκολλημένος στις Βιβλικές αρχές.

Ε. Χ., Αγγλία

Πανεπιστημιακή Μόρφωση

Απογοητεύτηκα πολύ που δημοσιεύσατε το γράμμα που έλεγε για την πανεπιστημιακή μόρφωση στη σελίδα «Από Τους Αναγνώστες Μας». (22 Αυγούστου 1987) Ακόμα και εσείς πρέπει να παραδεχτείτε ότι το άρθρο «Πανεπιστημιακή Μόρφωση—Ποιες Είναι οι Προοπτικές;» (8 Ιανουαρίου 1987) ήταν άδικο και μεροληπτικό, και ότι τελικά πρέπει ο καθένας αυτόβουλα και υπεύθυνα να αποφασίζει αν θα πάει πανεπιστήμιο ή όχι. Είμαι σίγουρος ότι έχετε λάβει γράμματα από ανθρώπους που δεν συμφωνούν μ’ αυτό το άρθρο. Εγώ προσωπικά ξέρω πολλούς που το διάβασαν και νομίζουν ότι ήταν μια στενόμυαλη και άδικη άποψη, αλλά ποτέ δεν δημοσιεύσατε κάποια αντίθετη γνώμη. Και τώρα, έξι μήνες αργότερα, ένα γράμμα το ίδιο στενόμυαλο συμφωνεί με το άρθρο και το δημοσιεύετε.

Τ. Μπ. U.S.C., Ηνωμένες Πολιτείες

Στην πραγματικότητα, μέχρι που πήραμε το γράμμα σας δεν είχαμε στα χέρια μας κανένα γράμμα που να διαφωνεί με το άρθρο αυτό που αναφερόταν στην πανεπιστημιακή μόρφωση. Συμφωνούμε ότι ο καθένας πρέπει να αποφασίσει αυτόβουλα αν θα πάει πανεπιστήμιο ή όχι. Εντούτοις, ήμασταν της άποψης ότι αυτό το μισής σελίδας άρθρο, που βασιζόταν στα σχόλια ενός αναγνωρισμένου αρθρογράφου, παρουσίαζε μερικές πολύ βαθιές και σοβαρές σκέψεις. Όσο και αν είναι πολύτιμη η κάποια γνώση που αποκτάται στο πανεπιστήμιο, δεν μπορεί να εξισωθεί με τη σοφία που αποκτάται από την πείρα. Το άρθρο αμφισβητούσε την πρακτική αξία μερικών πραγμάτων που διδάσκονται στο πανεπιστήμιο και έδειχνε από ρεαλιστική σκοπιά τις πιθανότητες που έχουν οι φοιτητές των πανεπιστημίων να υλοποιήσουν τις ελπίδες που έχουν για το μέλλον. Επίσης, εφιστούσε την προσοχή στον κίνδυνο επιδίωξης υλιστικών στόχων. Προφανώς, ο αρθρογράφος που αναφέρεται δεν κάλυψε όλες τις πλευρές του θέματος, αλλά πιστεύουμε ότι με λίγες καλοδιαλεγμένες λέξεις, έθιξε μερικά πολύ ζωτικά σημεία, σημεία που αξίζει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.—ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ.