Η Ευτυχία Εκείνου που Δίνει Αυξάνεται Όταν οι Άλλοι Δείχνουν Εκτίμηση
ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙΤΕ και πάλι το νιόπαντρο ζευγάρι που αναφέρθηκε στο πρώτο άρθρο. Μήπως τώρα τους βλέπετε, μόνους πια, να εξετάζουν ένα-ένα τα δώρα, σχολιάζοντας πόσο χρήσιμο τους είναι το καθένα απ’ αυτά; Βλέπετε τη νύφη που διπλώνει προσεκτικά τα σεντόνια και τα μαξιλάρια και τα βάζει σ’ ένα προσιτό ράφι, που τοποθετεί τα πιάτα στα ντουλάπια, τα ασημικά στα συρτάρια, την τοστιέρα στον πάγκο της κουζίνας για να μπορεί να τη χρησιμοποιεί καθημερινά;
Μαζί, κρεμούν με προσοχή όλα τα κάδρα ακριβώς στο κατάλληλο σημείο και τελικά, βρίσκουν τις πιο βολικές θέσεις για να βάλουν τα ρολόγια. Ντύνουν το τραπέζι της κουζίνας, που το πήραν δεύτερο χέρι, μ’ ένα από τα καινούρια τραπεζομάντηλα. Τα αντίστοιχα πετσετάκια τα βάζουν στις πετσετοθήκες—είναι κι αυτές δώρο—προσθέτοντας έτσι έναν αριστοκρατικό τόνο στην κουζίνα.
Αλλά ετούτο το δώρο τούς αρέσει ιδιαίτερα—ένα ηλεκτρικό ανοιχτήρι κονσέρβας. Θα φανεί πολύ χρήσιμο, καθώς η νύφη θα το χρησιμοποιεί κάθε λίγο και λιγάκι. Τους το δώρισε μια αγαπημένη φίλη που, όπως γνωρίζουν, τα οικονομικά της δεν της επιτρέπουν να πάρει δικό της ηλεκτρικό ανοιχτήρι. Και αυτό το κάλυμμα για το κρεβάτι, που το έφτιαξε η ηλικιωμένη θεία με τα χέρια της τα παραμορφωμένα από αρθρίτιδα. Με τέτοια δύσκολη και ωραία πλέξη που έχει θα πρέπει να της πήρε μήνες ολόκληρους να το τελειώσει. Δουλειά που έγινε με αγάπη!
Κάθε δώρο αποτελεί αντικείμενο αγάπης γι’ αυτό το ζευγάρι. Τι; Να επιστρέψουν τα δώρα και να τα αντικαταστήσουν με κάτι άλλο ή με χρήματα; Ποτέ! Τώρα έφτασε η δική τους σειρά να εκφράσουν την αγάπη τους—η ώρα να πουν «ευχαριστώ». Θα βρουν χρόνο να το κάνουν αυτό;
Μήπως σας χάρισαν κάποιο δώρο, ακριβό ή φτηνό—ένα μπουκέτο λουλούδια, ένα καλάθι φρούτα, ένα απλό φυτό; Μήπως κάποια φίλη σάς καθάρισε το σπίτι όταν ήσασταν άρρωστη ή μαγείρεψε φαγητό για την οικογένειά σας όταν εσείς δεν μπορούσατε; Της είπατε ευχαριστώ;
Τι απλή λέξη που είναι το «ευχαριστώ». Για να την πει κανείς απαιτούνται μόνο μερικές απλές κινήσεις των χειλιών. Κι όμως, πόσο συχνά ξεχνιέται. Κάποτε ένας ταξιτζής βρήκε ένα πορτοφόλι στο ταξί του και το επέστρεψε σ’ εκείνον που ανήκε. Τι δώρο ήταν αυτό! Όμως, ο κάτοχος του πορτοφολιού το πήρε δίχως να πει κουβέντα. Φανταστείτε πόσο απογοητεύτηκε ο ταξιτζής από αυτή την αγνωμοσύνη. Παραπονέθηκε: «Ούτε ένα ‘Ευχαριστώ’ δεν είπε ο άνθρωπος!»
Ένα τεύχος αυτού του περιοδικού ανάφερε για μια ομάδα αγοριών του γυμνασίου, που σχημάτισαν μια λέσχη με σκοπό να προσφέρουν βοήθεια στους ανθρώπους. «Βοηθούσαν μοτοσικλετιστές που είχαν ξεμείνει με το να τους φτιάχνουν τα λάστιχα, να τους δίνουν βενζίνη αν τους τέλειωνε απροσδόκητα, και με πολλούς άλλους τρόπους», έλεγε το άρθρο. ‘Δεν πληρώνονταν για τις υπηρεσίες τους. Το μόνο που ζητούσαν από τους μοτοσικλετιστές ήταν να γράψουν ένα «ευχαριστήριο» γράμμα για τα αρχεία της λέσχης τους’. Ποια ήταν τα αποτελέσματα; Ένας εκπρόσωπος της λέσχης είπε: «Λοιπόν, μέχρι σήμερα έχουμε λάβει μόνο δυο γράμματα, παρ’ ότι τα αρχεία μας δείχνουν ότι έχουμε βοηθήσει πάνω από 150 μοτοσικλετιστές στα δυο χρόνια που έχουμε οργανωθεί».
Πόσο θερμά θα ευχαριστούσατε κάποιον που σας έσωσε τη ζωή; Φανταστείτε τι δώρο θα σας είχε χαρίσει αυτό το άτομο. Κάποτε, ένας άντρας κινδύνεψε τη ζωή του για να σώσει τους επιβάτες ενός πλοίου που βούλιαζε. Κατάφερε να τραβήξει 17 άτομα από τα νύχια του θανάτου, και μετά, επειδή δεν μπορούσε να περπατήσει από την εξάντληση, χρειάστηκε να τον μεταφέρουν άλλοι στο σπίτι του. Όταν, χρόνια αργότερα, τον ρώτησαν τι είχε χαραχτεί βαθιά στη μνήμη του απ’ αυτή τη θαρραλέα διάσωση, απάντησε: ‘Ένα πράγμα, κύριε. Ούτε ένας από τους δεκαεφτά που έσωσα δεν μου είπε ευχαριστώ’.
Είναι μήπως δείγμα αδυναμίας το να πει κάποιος «ευχαριστώ» για μια καλή πράξη, για ένα υλικό δώρο, για το δώρο της ζωής; Θα ευχαριστούσαν ποτέ αυτά τα άτομα τον Ιεχωβά, τον Μεγάλο Ζωοδότη, για την ίδια τους τη ζωή; Αν δεν μπορούν να ευχαριστήσουν κάποιον που βλέπουν, πώς θα ευχαριστήσουν Εκείνον που δεν μπορούν να δουν;—1 Ιωάννου 4:20.
Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που τόσοι πολλοί νεαροί σήμερα δυσκολεύονται να εκφράσουν εγκάρδιες ευχαριστίες για κάποιο δώρο που έλαβαν ή για κάποια καλοσύνη που τους έγινε. Αν οι γονείς δεν λένε ούτε «παρακαλώ» ούτε «ευχαριστώ», το πιθανότερο είναι ότι το ίδιο θα κάνουν και τα παιδιά.
Η έλλειψη εκτίμησης είναι ένα από τα σημάδια που προσδιορίζουν ότι ζούμε στις ‘έσχατες ημέρες’. Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε: «Εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, . . . αχάριστοι».—2 Τιμόθεον 3:1, 2.
Πώς να Δείχνετε Εκτίμηση
Ο σχεδιασμός και η πώληση ευχαριστήριων καρτών αποτελούν μεγάλη επιχείρηση. Πολλές από τις κάρτες εκφράζουν πολύ όμορφα τα συναισθήματα. Είναι πολύ εύκολο να αγοράσουμε τέτοιες κάρτες και να τις στείλουμε σ’ εκείνους που μας έκαναν κάποιο δώρο ή μια καλή πράξη. Αλλά, επιπλέον, δεν θα ήταν στοργικό και ευγενικό από μέρους μας να προσθέσουμε κάτι δικό μας, να γράψουμε κάτι πάνω στην κάρτα με δικά μας λόγια εκτίμησης και με δικά μας γράμματα—ίσως να κατονομάσουμε το δώρο που πήραμε και να αναφέρουμε πόσο πολύ χαρήκαμε ή θα χαρούμε χρησιμοποιώντας το;
Δεν θα το εκτιμούσε εκείνος που μας έκανε το δώρο αν παράλληλα—και εφόσον αυτό είναι δυνατό—του εκφράζαμε προφορικά την ευγνωμοσύνη μας, αν του σφίγγαμε το χέρι, αν τον αγκαλιάζαμε θερμά ή κάναμε κάποια άλλη στοργική χειρονομία; Αν παραπονιόμαστε ότι δεν έχουμε χρόνο για να το κάνουμε αυτό, τότε πρέπει να σκεφτούμε το χρόνο, την προσπάθεια και τα χρήματα που διάθεσε για μας εκείνος που μας έκανε το δώρο. Αν δείχνουμε εκτίμηση τότε αυξάνουμε την ευτυχία εκείνου που δίνει.
Είναι καλό να θυμόμαστε τα λόγια του ατόμου εκείνου που έχει δώσει περισσότερο από κάθε άλλον, του Ιησού: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη». (Πράξεις 20:35) Σύντομα, στον ερχόμενο επίγειο Παράδεισο δικαιοσύνης, οι άνθρωποι όχι μόνο θα ευχαριστούν καθημερινά τον Ιεχωβά Θεό για το δώρο της ζωής, αλλά επίσης θα δείχνουν στοργική εκτίμηση για τις καλές πράξεις που θα κάνουν οι άλλοι γι’ αυτούς. Ας δείχνουμε από τώρα εκτίμηση για να έχουμε έτσι την επιδοκιμασία τόσο του Ιεχωβά όσο και του πλησίον μας.