Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Γιατί να Ακούω τη Μαμά και τον Μπαμπά;

Ο ΤΖΟΝ και δυο συμμαθήτριές του βρίσκονταν μπροστά σε μια μεγάλη τρύπα του φράχτη, που ήταν φτιαγμένος για να εμποδίζει την κάθετη διάβαση σ’ έναν αυτοκινητόδρομο με έξι λωρίδες κυκλοφορίας, ο οποίος είχε μεγάλη κίνηση. Ενώ τα αυτοκίνητα περνούσαν σαν αστραπή, τα δυο κορίτσια ετοιμάζονταν να διασχίσουν τρέχοντας το δρόμο για να φτάσουν σπίτι γρηγορότερα.

«Έλα Τζον», τον παρότρυναν τα κορίτσια. «Θα ’ρθεις μαζί μας, έτσι;» Ο Τζον ξεκίνησε μαζί τους. «Τότε θυμήθηκα ότι η μαμά και ο μπαμπάς μού είχαν πει να μη διασχίζω ποτέ έτσι το δρόμο, αλλά να πηγαίνω πάντα από την εναέρια διάβαση των πεζών».

Ένα από τα κορίτσια, βλέποντας το δισταγμό του Τζον τον κορόιδεψε: «Φοβάσαι και τον ίσκιο σου, καημένε!» Οι λέξεις τον άγγιξαν βαθιά. Ο Τζον, ενώ δεν φοβόταν, το έφερε βαρέως να γίνεται ο περίγελος δυο κοριτσιών.

Ρώτησε τον εαυτό σου, ‘Τι θα έκανα εγώ αν ήμουν στη θέση του Τζον;’ Αυτός θα ταπεινωνόταν μπροστά στις συμμαθήτριές του, αν δεν ενέδιδε στην πρόκλησή τους. Το μόνο εμπόδιο ήταν η εντολή των γονιών του—οι οποίοι δεν ήταν μπροστά.

Χωρίς αμφιβολία και οι γονείς σου έχουν θέσει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές και περιμένουν από σένα να τις ακολουθήσεις. Τέτοιοι κανόνες μπορεί να περιλαμβάνουν όχι μόνο την καθαριότητα, την προετοιμασία για το σχολείο, το πότε θα επιστρέφεις το βράδυ σπίτι και το πώς θα διασκεδάζεις, αλλά επίσης τη διαγωγή και την ηθική. Οι νεαροί όμως, μερικές φορές, μπαίνουν στον πειρασμό να αγνοήσουν τους κανόνες των γονιών τους. Αλλά σκέψου . . .

Γιατί Θέτουν Κανόνες οι Γονείς;

«Υιέ μου [ή θυγατέρα μου]», έγραψε ένας σοφός πατέρας, «φύλαττε τας εντολάς μου, και θέλεις ζήσει». (Παροιμίαι 7:1, 2) Ναι, οι κανόνες, ‘οι εντολές’, που σου βάζουν οι γονείς σου είναι για το καλό σου. Είναι έκφραση της γνήσιας αγάπης και του ενδιαφέροντος των γονιών σου. Στην πραγματικότητα, η έλλειψη σταθερών κατευθυντήριων γραμμών και κανόνων προξενεί ανασφάλεια.

Για παράδειγμα ένα νεαρό άτομο έγραψε: «Οι δικοί μου . . . μου κάνουν όλα τα χατήρια. Είμαι σίγουρος ότι πολλά παιδιά θα ήθελαν να τα αφήνουν οι γονείς τους να κάνουν ότι τους αρέσει. Αλλά δεν είναι ευχάριστο αυτό. Με κάνει να αισθάνομαι ένοχος και απαίσιος. Φοβάμαι ότι κάποια μέρα θα κάνω κάτι φοβερό. Τρομάζω όταν το σκέφτομαι». Αυτό το νεαρό άτομο δικαιολογημένα φοβάται. Σε μερικές περιπτώσεις, η αποτυχία κάποιου γονέα να θέσει αναγκαίους κανόνες έχει οδηγήσει σε συμφορά.

Παραδείγματος χάρη, ένας νεαρός άντρας τρακάρησε το αυτοκίνητο του πατέρα του τρεις φορές. «Είναι φανερό ότι ο γιος σου δεν μπορεί να οδηγήσει», είπε ο προϊστάμενος του πατέρα του όταν έμαθε για τα ατυχήματα. «Γιατί συνεχίζεις να του δίνεις το αυτοκίνητο;» Ο πατέρας απάντησε πως δεν ήθελε να πληγώσει τα αισθήματα του γιου του με το να του απαγορεύσει να οδηγεί. Έτσι ξανάδωσε στο γιο του τα κλειδιά του αυτοκινήτου—για τελευταία φορά.

Ο γιος του πήρε το αυτοκίνητο κι έφυγε· είκοσι λεπτά αργότερα, ο πατέρας δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από την αστυνομία. Του ζήτησαν να πάει να αναγνωρίσει το παραμορφωμένο πτώμα του γιου του. Σύμφωνα με την αστυνομία, ο γιος είχε χτυπήσει σε ένα τηλεφωνικό στύλο ενώ έτρεχε με ταχύτητα μεγαλύτερη από 160 χιλιόμετρα την ώρα! «Έπρεπε να τον είχα σταματήσει», θρήνησε ο πατέρας. «Αν είχα πατήσει πόδι, θα ήταν ζωντανός σήμερα».

Αλλά οι κανόνες πετυχαίνουν περισσότερα από το να σε γλιτώνουν από τη βλάβη. Όταν οι γονείς σου σού λένε να κάνεις μικροδουλειές στο σπίτι και να προετοιμάζεσαι στα μαθήματά σου, σε διδάσκουν να εργάζεσαι σκληρά. Πόσο σπουδαίο είναι αυτό; Μια μελέτη που έγινε σε 456 έφηβα αγόρια, σύγκρινε τη ζωή εκείνων που ανάπτυξαν την ικανότητα να εργάζονται στην παιδική τους ηλικία με εκείνων που δεν το έκαναν αυτό. Οι ερευνητές εξέτασαν πράγματα, όπως το αν τα αγόρια έκαναν τακτικά μικροδουλειές στο σπίτι και αν τα πήγαιναν καλά στο σχολείο. Περίπου 30 χρόνια αργότερα, τα περισσότερα απ’ αυτά τα αγόρια εξετάστηκαν πάλι.

Εκείνα τα αγόρια που έδειξαν ιδιαίτερες ικανότητες στις δουλειές αποδείχθηκε πως είχαν διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν φιλικές σχέσεις με μια μεγάλη ποικιλία ατόμων, σε σύγκριση με εκείνα που ήταν λιγότερο ικανά. Είχαν επίσης πενταπλάσιες πιθανότητες να πληρώνονται καλά για τη δουλειά τους. Αντίθετα, αυτοί που δεν τα πήγαιναν και τόσο καλά με την εργασία στην παιδική τους ηλικία, είχαν δεκαπλάσιες πιθανότητες να τους θεωρήσουν οι άλλοι συναισθηματικά ανώριμους και εξαπλάσιες να πεθάνουν μέχρι τα 47 τους χρόνια! Η υπακοή σου λοιπόν στους κανόνες των γονιών σου σχετικά με τις δουλειές του σπιτιού και τη σχολική εργασία μπορεί να επηρεάσει θετικά την υπόλοιπη ζωή σου.

Όταν Είναι Δύσκολο να Υπακούσεις

Μερικές φορές μπορεί να παραβιάσεις έναν κανόνα από απροσεξία και μόνο. Ίσως χρειάζεται κάπου-κάπου, να υπενθυμίζεις τους κανόνες στον εαυτό σου. Μπορεί ακόμη καθώς παρατηρείς άλλους γονείς που είναι ανεκτικοί, να σκεφτείς: ‘Γιατί να μην μπορώ να το κάνω και εγώ αυτό!’ Να θυμάσαι όμως ότι είναι ευθύνη των γονιών σου να καθορίζουν τι είναι το καλύτερο για σένα. Αν άλλοι γονείς είναι πολύ ανεκτικοί, τότε και αυτοί και τα παιδιά τους θα θερίσουν τελικά μια σοδειά γεμάτη από σοβαρά προβλήματα, γιατί «ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει». (Γαλάτας 6:7, 8) Γιατί να θέλεις να θερίσεις τα ίδια;

Κάποτε μπορεί ο γονέας να θέσει αυθαίρετα έναν κανόνα που εσύ θεωρείς άδικο. Τότε έχεις την παρόρμηση να τον παρακούσεις. Αλλά γιατί να μη συζητήσεις τα αισθήματά σου με τους γονείς σου στην κατάλληλη στιγμή, εξηγώντας γιατί θεωρείς τον κανόνα άδικο. Μπορεί να διαπιστώσεις ότι είναι πολύ χρήσιμο να έχεις βρει έναν νέο κανόνα που θα μπορούσε να γίνει δεκτός σαν συμβιβαστική λύση. Σε άλλες όμως περιπτώσεις η αιτία της ανυπακοής είναι το πείσμα.

Ένα 17χρονο κορίτσι αισθάνθηκε ότι οι γονείς της δεν έδιναν σημασία στα συναισθήματά της, επειδή ήταν αδιάφοροι και απορροφημένοι στους δικούς τους καβγάδες. Επειδή ήταν θυμωμένη μαζί τους, αποφάσισε να παραβιάσει τις Βιβλικές αρχές που εκείνοι θεωρούσαν σπουδαίες. Διέπραξε πορνεία με κάποιον που συνάντησε καθώς ταξίδευε στο τρένο. «Αισθανόμουν ότι τους το χρώσταγα αυτό», είπε αργότερα. Αλλά ενεργώντας από πείσμα, εκείνη ήταν που έχασε στην πραγματικότητα, γιατί λόγω της οργής της κατάληξε να έχει μια καυτηριασμένη συνείδηση. Από τότε και έπειτα, άρχισε να το σκάει από το σχολείο και αναμείχτηκε σε χρήση και εμπορεία ναρκωτικών.

Στο δίκαιο Ιώβ δόθηκε η εξής προειδοποίηση: ‘Πρόσεχε να μην σε οδηγήσει ο θυμός σε εκδικητικές [ενέργειες] . . . Πρόσεχε να μην στραφείς σε ό,τι είναι επιβλαβές’. (Ιώβ 36:18-21, ΜΝΚ) Όταν αισθάνεσαι πεισμωμένος, κάτσε και σκέψου: ‘Τι θα πετύχω με την ανυπακοή; Ακόμη και αν παραβιάσω τους κανόνες για να εκδικηθώ τους γονείς μου, δεν είναι πολύ πιθανό ότι θα πρέπει να υποστώ τις συνέπειες σ’ ολόκληρη τη ζωή μου—για πολύ καιρό αφότου τα συναισθήματά μου θα έχουν κατασιγάσει;’ Αντί να ενεργείς με πείσμα, σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται να παραμένεις ψύχραιμος και να μην κάνεις βιαστικές ενέργειες.

Τελικά, οι νεαροί κατά τη διάρκεια της εφηβείας διεκδικούν την ανεξαρτησία τους. ‘Μου συμπεριφέρεστε σαν να ήμουν μωρό. Γιατί δεν με αφήνετε να αναλάβω την ευθύνη για την προετοιμασία των μαθημάτων μου, για το δωμάτιό μου, για το πότε θα επιστρέφω το βράδυ, για την εμφάνισή μου, για τους φίλους μου και για το πότε θα πηγαίνω για ύπνο;’ Πολλοί νεαροί αισθάνονται πλήρως ικανοί να θέσουν τους δικούς τους κανόνες. Αλλά ο Τζον, που αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου, έμαθε ποια είναι . . .

Η Αξία της Υπακοής

«Δεν με νοιάζει αν λέτε ότι ‘φοβάμαι και τον ίσκιο μου’», είπε ο Τζον στα δυο κορίτσια. «Εγώ πρέπει να ακούσω τη μητέρα μου». Ενώ τα κορίτσια όρμησαν να διασχίσουν το δρόμο, ο Τζον υπάκουα πήγε από τη διάβαση των πεζών. Καθώς προχωρούσε, άκουσε το στρίγκλισμα των τροχών. Όταν κοίταξε κάτω, είδε ένα αυτοκίνητο να χτυπά τα δυο κορίτσια και να τα εκσφενδονίζει στον αέρα. Το ένα έπεσε στην αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας, όπου κάποιο άλλο αυτοκίνητο τη χτύπησε για δεύτερη φορά και τη σκότωσε. Το πόδι της αδελφής της πολτοποιήθηκε και αργότερα χρειάστηκε να της το κόψουν.

Αυτή η τραγωδία έδειξε ξεκάθαρα στον Τζον, πόσο περιορισμένη ήταν η δική του πείρα. Είχε δει πολλούς άλλους νεαρούς, περιλαμβανομένων και των δυο κοριτσιών, να διασχίζουν το δρόμο χωρίς να πάθουν τίποτα. Εντούτοις, η μητέρα του θυμόταν έντονα ότι το παιδί κάποιων φίλων τους σκοτώθηκε πέντε χρόνια νωρίτερα, στην προσπάθειά του να διασχίσει τον ίδιο δρόμο. Επειδή είχε μεγαλύτερη πείρα, έθεσε κανόνες για να προστατέψει τον γιο της.

Η μητέρα του Τζον, η Θέλμα, επισκέφτηκε αργότερα τη μητέρα των κοριτσιών για να την παρηγορήσει. Η θλιμμένη μητέρα εξήγησε: «Διαρκώς έλεγα στα κορίτσια να πηγαίνουν πάντα από την εναέρια διάβαση, αλλά δεν άκουγαν. Όσα και αν τους έλεγα, πήγαιναν από το δρόμο. Πόσο θα ’θελα να ήταν υπάκουες σαν τον γιο σου». Ναι, η υπακοή ίσως να έσωσε τη ζωή του Τζον.

Φυσικά, κάθε φορά που παραβιάζεις έναν κανόνα που έχει τεθεί από τους γονείς σου δεν πρόκειται για ζήτημα ζωής ή θανάτου. Μερικές φορές μπορείς με λίγη εξυπνάδα, να ξεφύγεις σχεδόν από κάθε κανόνα που θέτουν οι γονείς σου. Αλλά η ανυπακοή σε μικρά πράγματα, ίσως δημιουργήσει ένα πρότυπο που είναι δύσκολο ν’ αλλάξει. Η καρδιά κάποιου μπορεί να σκληρυνθεί από την αδικοπραγία.—Εκκλησιαστής 8:11.

Η υπακοή του Τζον δεν εξαρτιόταν από το αν τον έβλεπαν οι γονείς του, επειδή ήξερε ότι ο Θεός απαιτεί τέτοια υπακοή και ήθελε να τον ευαρεστήσει, για να έχει καλή συνείδηση. (Εφεσίους 6:1) Αυτή η υπακοή πρέπει να πηγάζει από την καρδιά. Ένας σοφός γονέας συμβούλευσε το παιδί του: «Ας κρατή η καρδία σου τους λόγους μου· φύλαττε τας εντολάς μου και θέλεις ζήσει».—Παροιμίαι 4:4.

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Πώς πρέπει να βλέπεις τους κανόνες των γονιών σου;