Γιατί Άλλοι Είναι Άγριοι και Άλλοι Ήμεροι

Τους τελευταίους μήνες τα μπουλ τεριέ φιγουράρουν σε τίτλους εφημερίδων και περιοδικών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πολλοί τα φοβούνται επειδή έχουν τη φήμη σκύλων που επιτίθενται, ακρωτηριάζουν και μερικές φορές σκοτώνουν ανθρώπους. Είναι από φυσικού τους άγριοι ή μήπως τους κάνουν άγριους τα άγρια αφεντικά τους; Το αν ένας σκύλος είναι άγριος ή ήμερος είναι ζήτημα ράτσας ή ζήτημα εκπαίδευσης; Ίσως συμβαίνει ό,τι και με τους ανθρώπους· ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων τούς κάνει να είναι αυτό που είναι.

ΤΑ όσα έχουν γίνει στο παρελθόν μοιάζουν με αμείλικτο κατηγορητήριο για τα μπουλ τεριέ. Στην Καλιφόρνια, ένα δίχρονο παιδάκι, ο Τζέιμς Σότο, ακινητοποιήθηκε από το μπουλ τεριέ ενός γείτονα· το σκυλί το δάγκωνε στο πρόσωπο και στο λαιμό, μέχρι που το παιδάκι πέθανε. Στη Φλόριντα, ένα μπουλ τεριέ τρύπωσε στην κούνια ενός μωρού που κοιμόταν και το σκότωσε. Στην Τζόρτζια, τρία μπουλ τεριέ σκότωσαν ένα τετράχρονο αγόρι, καθώς διέσχιζε το γκαζόν ενός γείτονα. Στην Οκλαχόμα, ένα κοριτσάκι 16 μηνών τριγύριζε κοντά σ’ ένα αλυσοδεμένο μπουλ τεριέ—το κατοικίδιο της οικογένειας—και πέθανε από σοβαρά τραύματα στο λαιμό. Στο Μίτσιγκαν, ο Κάιλ Κορούλο, ένα αγοράκι 20 μηνών, ενώ έπαιζε στο πίσω μέρος της αυλής της γιαγιάς του, δέχτηκε την επίθεση ενός μπουλ τεριέ. Το σκυλί, αφού πάλεψε με τη μητέρα του παιδιού και την εξουδετέρωσε, έσυρε το αγόρι σε κάποιο ανοιχτό οικόπεδο και το τίναξε με τα δόντια του, μέχρι που το σκότωσε. Ένα μπουλ τεριέ, που φύλαγε μια σοδειά μαριχουάνας στην Καλιφόρνια, τραυμάτισε θανάσιμα ένα αγοράκι δυόμισι χρονών. Το κατοικίδιο μιας οικογένειας στο Χάρλεμ πολτοποίησε το κεφάλι ενός μωρού δύο μηνών. Χωρίς καμιά προειδοποίηση, ένα κατοικίδιο μπουλ τεριέ ρίχτηκε στην Μελίσα Λάραμπι, που μόλις είχε αρχίσει να περπατάει, και με μια δυνατή δαγκωματιά στο λαιμό της, τη σκότωσε.

Θύματα είναι επίσης και ενήλικοι. Στο Κάνσας, δυο μπουλ τεριέ επιτέθηκαν σε μια 67χρονη βοηθό νοσοκόμας που βρισκόταν στην αυλή της· της γέμισαν το σώμα μώλωπες και της ξέσχισαν το δέρμα του κρανίου της. Αυτά τα μπουλ τεριέ ήταν εκπαιδευμένα να επιτίθενται σε οποιονδήποτε κρατούσε όπλο—η γυναίκα είχε κάνει την εφημερίδα ρολό και την κρατούσε στο χέρι της. Πέθανε στο νοσοκομείο. Στο Οχάιο, ένας 67χρονος συνταξιούχος παθολόγος πέθανε σε μια επίθεση που δέχτηκε από δυο μπουλ τεριέ—η επίθεση κράτησε 25 λεπτά. Ένα μπουλ τεριέ επιτέθηκε σε κάποιον άνεργο, καθώς αυτός παρακολουθούσε κάτι πυροτεχνήματα στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης. Ο άντρας αυτός πέθανε στο νοσοκομείο.

Ο Ανθρωπιστικός Σύλλογος των Ηνωμένων Πολιτειών αναφέρει ότι τα μπουλ τεριέ έχουν σκοτώσει τα 21 από τα 29 άτομα που φονεύθηκαν από σκυλιά από το 1983—το 1 τοις εκατό των σκυλιών της χώρας ευθύνεται για το 72 τοις εκατό των θανάτων από σκυλιά. Ο Ράνταλ Λόκγουντ, μέλος του Ανθρωπιστικού Συλλόγου και ειδήμονας στα επιθετικά σκυλιά, λέει: «Αυτά τα ζώα μπορούν να αποδειχτούν σκυλιά-κροκόδειλοι. Η ιστορία τους είναι σκοτεινή και αιματοβαμμένη».

Αφότου οι αγώνες μεταξύ ταύρου και σκύλων, καθώς και οι αγώνες μεταξύ αρκούδας και σκύλων, απαγορεύτηκαν στην Αγγλία το 1835, οι ανθρακωρύχοι του Στάφορντσαϊρ διασταύρωναν τα σκυλιά τους για κυνομαχίες. Η καταγωγή των σημερινών μπουλ τεριέ ανάγεται σ’ εκείνα τα χρόνια—απ’ όπου και το τωρινό τους όνομα, αμερικανικά τεριέ του Στάφορντσαϊρ. Λέγονται επίσης και αμερικανικά μπουλ τεριέ.

Τα μπουλ τεριέ με το κοντόχοντρο και μυώδες σώμα τους και με τα δυνατά σαγόνια τους που, σαν ατσάλινη παγίδα, ασκούν πίεση 130 κιλών ανά τετραγωνικό εκατοστό, είναι τρομερές μαχητικές μηχανές. Συχνά επιτίθενται σιωπηλά, χωρίς αφορμή, και αφού αρπάξουν το θύμα τους, το σφίγγουν με τα σαγόνια τους όπως η μέγγενη, και το κουνάνε και το ξεσχίζουν, λες και είναι καρχαρίες. Πολλά θύματα ήταν μέλη της οικογένειας. Ωστόσο, ένας ενθουσιώδης ιδιοκτήτης τριών μπουλ τεριέ τα επαινεί, λέγοντας ότι είναι ‘κατοικίδια πιστά και εξαιρετικά για οικογένεια, ιδιαίτερα αν υπάρχουν παιδιά’. Παρ’ όλα αυτά, το ένα από τα πιστά αυτά σκυλάκια κάρφωσε κάποτε τα δόντια του στο χέρι του ιδιοκτήτη του και τον έστειλε στο νοσοκομείο για τρεις μέρες.

Πέρσι, το κοινό που παρακολουθούσε τις βραδινές ειδήσεις στο εθνικό δίκτυο τηλεόρασης, είδε με τα μάτια του τη φρικιαστική επίθεση που υπέστη η υπάλληλος του τμήματος ελέγχου των ζώων, στο Λος Άντζελες, Φλόρενς Κρόγουελ. Ένα μπουλ τεριέ, που άκουγε στο όνομα Μπέντζαμιν, όρμησε στο σπίτι μέσα από τη σίτα της πόρτας, κομμάτιασε το ένα της χέρι και την τραυμάτισε σοβαρά στο άλλο. Ο σκύλος υποχώρησε όταν τον χτύπησαν, αλλά έπειτα χύμηξε ξανά και τη δάγκωσε στο αριστερό στήθος. Η γυναίκα αυτή είχε πάει στο σπίτι για να διεξαγάγει έρευνες σχετικά με μια άλλη επίθεση του σκύλου, η οποία είχε λάβει χώρα νωρίτερα. Η Κρόγουελ νοσηλεύτηκε πέντε μέρες στο νοσοκομείο. Η φωτογραφία του Μπέντζαμιν, που φαίνεται στη σελίδα 23, βρίσκεται στο Λος Άντζελες, στο Τμήμα Επιθεώρησης των Ζώων. Στον ιδιοκτήτη του Μπέντζαμιν έγινε καταγγελία για εγκληματική ενέργεια, που περιλάμβανε επίθεση με θανατηφόρο όπλο.

Τα τελευταία λίγα χρόνια, εκείνοι που δέχτηκαν επίθεση και τραυματίστηκαν από μπουλ τεριέ ανέρχονται σε χιλιάδες. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, άτομα που έχουν μπουλ τεριέ τα εγκαταλείπουν στους δρόμους ή τα δίνουν σε άσυλα ζώων για να τα σκοτώσουν. Πολλοί από τους ιδιοκτήτες δεν ένιωθαν πια ασφαλείς και άλλοι δεν ήταν διατεθειμένοι να διακινδυνέψουν να βρεθούν μπλεγμένοι με δικαστήρια, εξαιτίας της συμπεριφοράς του σκύλου τους. Ορισμένοι ασφαλιστές τώρα, αρνούνται να καλύψουν μπουλ τεριέ, ντόμπερμαν και γερμανικά λυκόσκυλα.

Ο Ράνταλ Λόκγουντ ονόμασε τα μπουλ τεριέ ‘σκυλιά-κροκοδείλους’· παράλληλα όμως είπε: «Το τραγικό είναι ότι δεν είναι όλα τα σκυλιά αυτής της ράτσας επικίνδυνα. Δεν σημαίνει ότι κάθε μπουλ τεριέ είναι μια μικρή ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί». Και σίγουρα δεν είναι ούτε ο φιλαράκος, που συντρόφευε πάντα τους μικρούς ηθοποιούς στις παλιές κωμωδίες με τίτλο Η Συμμορία Μας! Αυτός ήταν ένα μπουλ τεριέ, που άκουγε στο όνομα Πιτ, και είχε μαύρο κύκλο γύρω από το ένα του μάτι.

Χαρακτηριστικό δείγμα υπερασπιστή των μπουλ τεριέ είναι η Σάρα Νούτζεντ, από το Χιούστον του Τέξας. Είκοσι δύο χρόνια διασταυρώνει και μεγαλώνει σκυλιά αυτής της ράτσας. «Το πρόβλημα δεν είναι τα σκυλιά, είναι οι ιδιοκτήτες», λέει. Ωστόσο, σημειώνει ότι τα μπουλ τεριέ «είναι από τα σκυλιά που τα μεγαλώνεις δυσκολότερα απ’ ό,τι μερικά άλλα, και δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να έχει ένα τέτοιο σκυλί». Ο Άντυ Τζόνσον, της Ενωμένης Κυνολογικής Λέσχης λέει: «Αν μεγαλώσεις το μπουλ τεριέ όπως πρέπει, θα έχεις ένα από τα πιο καλά κατοικίδια που μπορείς να φανταστείς». Ο Ρόι Κάρλμπεργκ, γραμματέας της Αμερικανικής Κυνολογικής Λέσχης, είναι πιο επιφυλακτικός. Λέει ότι ‘μερικά μπουλ τεριέ είναι απολύτως ισορροπημένα, ενώ άλλα δεν μπορούν να ελέγξουν τη βίαιη ιδιοσυγκρασία τους και την εξαιρετική δύναμή τους’.

Ο Σάμιουελ Μακ Λέιν, πρώην επιθεωρητής της SPCA (Εταιρία Προστασίας Ζώων) στη Φιλαδέλφεια, επιβεβαιώνει την άποψη της Νούτζεντ ότι φταίνε οι ιδιοκτήτες: «Έρχεται στο προσκήνιο ένα καινούριο είδος μπουλ τεριέ—άγριο, βίαιο, ασυγκράτητο. Μπορείς να το καταλάβεις από τα ονόματα—Ανθρωποκτόνος, Σουγιάς, Τρελός Πιτ. Μέσω διασταυρώσεων δημιουργούν το είδος των σκυλιών που ονομάζουμε ‘παλαβά’· διασταυρώνουν πατέρα με κόρη και μητέρα με γιο». Δεν είναι μόνο οι αιμομεικτικές διασταυρώσεις που έχουν καταστρέψει το σκυλί· είναι και ο τρόπος που το εκπαιδεύουν. Το εξήντα τοις εκατό των 3.000 μπουλ τεριέ που υπάρχουν στη Φιλαδέλφεια χρησιμοποιούνται για κυνομαχίες. Σε μερικές περιπτώσεις, δίνουν στα σκυλιά, ενώ είναι ακόμα μικρά, να κομματιάζουν γατάκια και κουτάβια, κι αυτό για να τα κάνουν άγρια.

Και στις 50 πολιτείες οι κυνομαχίες απαγορεύονται, μάλιστα στις 36 αποτελούν κακούργημα· κι όμως ‘κάθε σαββατοκύριακο γίνονται κυνομαχίες σε καθεμιά από τις 50 πολιτείες’, λέει ο Έρικ Σάκαχ του Ανθρωπιστικού Συλλόγου, στο Σακραμέντο της Καλιφόρνιας.

Το μπουλ τεριέ έχει γίνει Το Σκυλί για τους ύποπτους χαρακτήρες που κυκλοφορούν στους δρόμους. Επειδή έχουν ανασφάλειες, νιώθουν ότι γίνονται πιο άτρωτοι και πιο δυνατοί μ’ αυτά τα σκυλιά, που οι ίδιοι έχουν κάνει άγρια. Το βίαιο κτήνος είναι σαν προέκταση των ίδιων—«Είμαστε σκληρά καρύδια, μην μπερδεύεσαι στα πόδια μας!» Οι έφηβοι στο Σικάγο και στη Φιλαδέλφεια επιδεικνύουν τα επιθετικά μπουλ τεριέ τους, όπως θα επιδείκνυαν ένα σουγιά ή ένα πιστόλι. Οι έμποροι ναρκωτικών σ’ αυτές και σ’ άλλες μεγάλες πόλεις έχουν πάντα τέτοια σκυλιά μαζί τους, φωνάζοντάς τα με ονόματα όπως Φόνος, Χίτλερ, Σημαδεμένος. Στα κολάρα τους, που είναι γεμάτα ατσαλένια καρφιά, κρύβουν την κοκαΐνη και τις εισπράξεις της ημέρας. Μέλη συμμοριών, που αποτελούνται από μηχανόβιους, καταχωνιάζουν τα ναρκωτικά τους κάτω από τα σπιτάκια των μπουλ τεριέ τους.

Έχουν διαπραχτεί εγκλήματα στα οποία για όπλα έχουν χρησιμοποιηθεί μπουλ τεριέ. Όταν ένας άντρας στο Νιου Τζέρσεϊ διέταξε το μπουλ τεριέ του να επιτεθεί στους αστυνομικούς, καταδικάστηκε με την κατηγορία της κατοχής θανατηφόρου όπλου. Όταν ο ληστής Σαμπού Κούπερ διέταξε το μπουλ τεριέ του να επιτεθεί σ’ έναν αστυνομικό του τμήματος μεταγωγών, κατηγορήθηκε για χρήση φονικού όπλου. Ένας άντρας στο Μίτσιγκαν κατηγορήθηκε για βίαιη επίθεση με θανατηφόρο όπλο, όταν το μπουλ τεριέ του επιτέθηκε σ’ ένα 12χρονο κορίτσι.

Αρκετά δημοτικά συμβούλια έχουν θέσει τα μπουλ τεριέ κάτω από νομική απαγόρευση. Ωστόσο, τα δικαστήρια έχουν απορρίψει τέτοιου είδους διατάξεις, που αφορούν κάποια συγκεκριμένη ράτσα. Οι νόμοι που προσδιορίζουν ποια είναι τα «επιθετικά σκυλιά», φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματικοί. «Υπάρχει ανάγκη να θεσπιστεί δραστική νομοθεσία που να αφορά τα επιθετικά σκυλιά», λέει η Σερλ Μπλερ της κτηνιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Ταφτς. Άλλωστε, δεν είναι μόνο τα μπουλ τεριέ που επιτίθενται στους ανθρώπους. Το ίδιο ένοχα είναι και τα γερμανικά λυκόσκυλα, τα ντόμπερμαν, τα ροτβάιλερ, τα ακίτας και τα τσόου-τσόου. Ενώ παράλληλα χιλιάδες μπουλ τεριέ, που προέρχονται από σωστές διασταυρώσεις και έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα, είναι αθώα.

«Πραγματικά, για οικογένειες που έχουν το αίσθημα της ευθύνης», έλεγε ένα άρθρο της Wall Street Journal, «τα μπουλ τεριέ μπορούν να αποδειχτούν θαυμάσια κατοικίδια. Η παιχνιδιάρικη πλευρά τους έρχεται στην επιφάνεια τόσο εύκολα όσο έρχεται και σε οποιαδήποτε άλλη ράτσα. Μαδάνε ελάχιστα και δεν χρειάζονται πολύπλοκη περιποίηση. Και περιττό να πούμε ότι τα μπουλ τεριέ είναι καλοί φύλακες».

Αυτό που αναφέραμε για σκυλιά-φύλακες γεννάει ένα ερώτημα, για όσους βλέπουν το σκύλο ως προστάτη της οικογένειας. Τι είδους σκύλος πρέπει να είναι αυτός; Ένας επαγγελματίας εκπαιδευτής σκύλων απαντάει σε μερικές ερωτήσεις και δίνει υποδείξεις.

—Τι είδους σκύλο θα συστήνατε για την προστασία της οικογένειας;

—Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να σας πω το εξής· πολλοί άνθρωποι νομίζουν πως γι’ αυτήν τη δουλειά είναι κατάλληλος ένας σκύλος εκπαιδευμένος να επιτίθεται ή να εκτελεί χρέη σωματοφύλακα. Είναι επικίνδυνο να υπάρχουν στο σπίτι τέτοιου είδους σκυλιά. Έχουν εκπαιδευτεί να είναι καχύποπτα και σβέλτα. Είναι σαν να έχεις ένα πιστόλι μέσα στο σπίτι—συχνότερα το αποτέλεσμα είναι η τραγωδία, παρά η προστασία. Επανειλημμένα, τέτοιου είδους σκυλιά έχουν τραυματίσει ή έχουν σκοτώσει παιδιά της γειτονιάς και μερικές φορές ακόμα και μέλη της ίδιας της οικογένειας στην οποία ανήκουν. Και αν ο σκύλος σας, που έχει εκπαιδευτεί να επιτίθεται, δαγκώσει κάποιον, τότε έχετε μπλέξει πολύ άσχημα. Αν οδηγηθείτε στο δικαστήριο, θα θεωρηθείτε υπεύθυνος. Τα δικαστήρια δεν βλέπουν με καλό μάτι τα σκυλιά που είναι εκπαιδευμένα να δαγκώνουν. Είναι πολύ ασύνετο να έχουμε στο σπίτι σκύλο εκπαιδευμένο να επιτίθεται ή σκύλο-σωματοφύλακα.

Αν μια οικογένεια αποφασίσει να πάρει σκύλο για την προστασία της, είναι πολύ καλύτερα να σκεφτεί να πάρει κάποιον από αυτούς που λέμε φύλακες—ένα σκύλο που προειδοποιεί όταν προμηνύονται φασαρίες, σκύλο που είναι σαν σήμα κινδύνου. Ο καλύτερος σκύλος γι’ αυτήν την περίπτωση είναι ένας σκύλος μεγαλόσωμος με βραχνό γάβγισμα, που ακούγεται απειλητικό και που θα φοβίζει τους εισβολείς, ο οποίος όμως δεν είναι εκπαιδευμένος να δαγκώνει. Ένα τέτοιο σκυλί είναι κατάλληλο για να αποθαρρύνει τους ανεπιθύμητους, χωρίς να αποτελεί κίνδυνο για την οικογένεια ή τους γείτονες.

—Είναι σημαντικό να λάβουμε υπόψη μας την ιδιοσυγκρασία;

—Ο παράγοντας ιδιοσυγκρασία πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Είναι πιθανό να υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ δυο σκύλων, ακόμα κι αν είναι της ίδιας ράτσας. Τα γερμανικά λυκόσκυλα που προορίζονται να χρησιμοποιηθούν ως σκυλιά-οδηγοί διασταυρώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν την κατάλληλη ιδιοσυγκρασία. Χρειάζεται να είναι σκυλιά ήσυχα, προσεκτικά και να μπορούν να χρησιμοποιηθούν εκεί όπου υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι. Τα γερμανικά λυκόσκυλα που πρόκειται να εκπαιδευτούν για να επιτίθενται χρειάζεται να έχουν διαφορετική ιδιοσυγκρασία—καχύποπτα, άφοβα, επιθετικά. Ένας σκύλος-φύλακας πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση—ζωηρός αλλά όχι υπερβολικά ευερέθιστος, ήσυχος και ισορροπημένος αλλά όχι δειλός.

Νομίζω πως είναι επίσης καλό να παίρνεις το σκυλί από κουταβάκι, αρσενικό ή θηλυκό—συχνά τα τελευταία τα κουμαντάρεις πιο εύκολα. Αφήστε το να μεγαλώσει μαζί με την οικογένεια. Έτσι νιώθει ότι η οικογένεια του ανήκει. Είναι η οικογένειά του, και καθώς μεγαλώνει, έχει την τάση να την προστατεύει. Επίσης είναι σημαντικό να το εκπαιδεύσετε να υπακούει. Τουλάχιστο, διδάξτε του λίγες από τις βασικές προσταγές, όπως Μείνε εδώ, Κάτσε, Πλάγιασε, Έλα, Κάτω. Ξεκινήστε ενόσω είναι ακόμα μικρό, ηλικίας οχτώ εβδομάδων περίπου. Σ’ αυτήν την ηλικία διαπλάθεται πολύ εύκολα και γίνεται όπως το θέλετε· εξαρτιέται ολοκληρωτικά από σας και λαχταράει να το επιδοκιμάζετε και να το επαινείτε.

—Τι μπορούμε να πούμε για την τιμωρία, όταν τη χρειάζεται;

—Είναι πιο αποτελεσματικό να συνδυάζετε την τιμωρία με τον έπαινο, απ’ ό,τι θα ήταν αν απλώς το τιμωρούσατε. Το σκυλί επαινείται για την καλή του συμπεριφορά και παράλληλα τιμωρείται για την κακή του συμπεριφορά. Όταν λέω τιμωρείται, δεν εννοώ ξύλο. Εννοώ μια προφορική επίπληξη, όπως ‘Μη! Κακό σκυλί!’ Εκείνο αισθάνεται την αποδοκιμασία σας από τον τόνο της φωνής σας. Ενισχύστε την καλή του συμπεριφορά με την ανταμοιβή—όχι με μεζέδες, αλλά με το να το επαινείτε με χάδια επιδοκιμασίας. Αυτό είναι πιο αποτελεσματικό από την κατσάδα. Και μη χρησιμοποιείτε το όνομα του σκύλου σας όταν του επιβάλλετε πειθαρχία—δεν τιμωρείτε εκείνον, αλλά τη συμπεριφορά του.

Ας επανέλθουμε τώρα στις ερωτήσεις που τέθηκαν στην αρχή αυτού του άρθρου. Η διασταύρωση σίγουρα επηρεάζει την ιδιοσυγκρασία των σκυλιών και προκαθορίζει το αν θα είναι επιθετικά ή ήμερα. Αλλά και το περιβάλλον παίζει σπουδαίο ρόλο. Η ήπια μεταχείριση μαλακώνει την επιθετικότητα ενός σκυλιού και το κάνει πιο ήμερο. Η σκληρή μεταχείριση αυξάνει την επιθετικότητα που έχει από τη φύση του και χαλάει το χαρακτήρα ενός σκυλιού με ήμερη διάθεση. Η ίδια ράτσα μπορεί να διασταυρωθεί και να εκπαιδευτεί με τέτοιο τρόπο που να οδηγεί έναν τυφλό ή να επιτίθεται στους εισβολείς. Μπαίνει σε ενέργεια ο συνδυασμός φύσης και εκπαίδευσης. Αλλά αυτή καθαυτή η φύση του σκυλιού υπάρχει πάντα, και κάτω από ορισμένες περιστάσεις μπορεί να έρθει στην επιφάνεια. Μια κατάσταση γεμάτη ένταση μπορεί, χωρίς κανείς να το περιμένει, να φουντώσει την επιθετική διάθεση ενός σκυλιού ή να ωθήσει ένα υπερβολικά ήμερο σκυλί να υποχωρήσει ενώ θα έπρεπε να προστατέψει την οικογένειά του.

Και τέλος, λίγα λόγια για τις φρικιαστικές κυνομαχίες: Ένας φανατικός οπαδός των κυνομαχιών είπε σχετικά με τα μπουλ τεριέ του ότι «οι αγώνες ήταν γι’ αυτά η ανάσα που τους έδινε ζωή». Υπονοούσε ότι δεν ήταν σκληρός που τα άφηνε να μετέχουν σε αγώνες, αλλά σπλαχνικός. Ισχυρίστηκε ότι πεθαίνουν ευτυχισμένα, νιώθοντας ότι εκπλήρωσαν τον προορισμό τους, κάνοντας αυτό που τους υπαγόρευε η ράτσα τους και η εκπαίδευσή τους. Σε αρμονία μ’ αυτήν την παράξενη άποψη, ένας άλλος σαδιστής λάτρης των παράνομων κυνομαχιών έκανε το εξής νοσηρό σχόλιο: «Τα σκυλιά μου πεθαίνουν έχοντας την ουρά τους όρθια και κουνώντας την».

Πεθαίνουν επίσης με σπασμένα κόκαλα, με κατακομματιασμένα αυτιά, με τις σάρκες ξεσχισμένες και με το αίμα να τρέχει ποτάμι. Οι αγώνες κρατούν από μία μέχρι τρεις ώρες. Κι αυτά παλεύουν μέχρι θανάτου. Ο Ράνταλ Λόκγουντ προσθέτει με μια δόση ειρωνείας: «Δεν είναι ασυνήθιστο να βγαίνουν μερικά σκυλιά έξω από το στίβο και να επιτίθενται στους θεατές. Μερικοί από τους επιθεωρητές μας το έχουν δει αυτό με τα μάτια τους». Ο σερίφης Μπλάκγουντ του Σαν Ντιέγκο λέει: «Τα έχουμε δει, με τα δυο μπροστινά τους πόδια σπασμένα, να σέρνονται μέσα στην αρένα για να παλέψουν». Μήπως κι αυτά τα σκυλιά πεθαίνουν με τις ουρές τους όρθιες, κουνώντας τες;

Το θάρρος και η δύναμη των μπουλ τεριέ αποτελούν φαινόμενο. Πόσο αηδιαστικό και πόσο λυπηρό είναι το ότι τέτοιο θάρρος και τέτοια δύναμη χρησιμοποιούνται με τόσο σκληρό και σαδιστικό τρόπο—τα σκυλιά γίνονται άγρια από ανθρώπους ακόμα πιο άγριους! Τελικά, ο Λόκγουντ εκφράζει την αποδοκιμασία του γι’ αυτήν την αγριότητα και για τις συνέπειές της: «Οι κυνομαχίες είναι η μεγαλύτερη διαστροφή της εξαιρετικής σχέσης που υπάρχει μεταξύ ανθρώπου και σκύλου. Μέσω αυτών, οι άνθρωποι μεταχειρίζονται τα σκυλιά με απίστευτη σκληρότητα. Και τώρα το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θανατώνονται άνθρωποι από σκυλιά».

Αρχίζετε λοιπόν να αναρωτιέστε, ποιος έχει κάνει το μεγαλύτερο κακό στον άλλον, τα μπουλ τεριέ στους ανθρώπους ή οι άνθρωποι στα μπουλ τεριέ; Πόσο κατάλληλα είναι τα λόγια του εδαφίου Παροιμίαι 12:10: «Ο δίκαιος επιμελείται την ζωήν του κτήνους [κατοικίδιου ζώου (ΜΝΚ)] αυτού· τα δε σπλάγχνα των ασεβών είναι ανελεήμονα».

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 24]

«Αυτά τα ζώα μπορούν να αποδειχτούν σκυλιά-κροκόδειλοι»

[Εικόνες στη σελίδα 23]

Ο άγριος Μπέντζαμιν . . .

[Ευχαριστίες]

Πόλη του Λος Άντζελες, Τμήμα Επιθεώρησης των Ζώων

. . . και ο ήμερος Νέχα

[Εικόνες στη σελίδα 26]

Επάνω: Σιβηρικός χάσκι

Δεξιά: Ακίτα

Δεξιά στο άκρο: Σαμογέτης