Η Θανατηφόρα Δράση της Μόλυνσης

ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ του 1960, όταν ο κωμικός του μιούζικαλ Τομ Λέρερ τραγουδούσε σχετικά με τη μόλυνση και συμβούλευε τους επισκέπτες των Ηνωμένων Πολιτειών να μην πίνουν το νερό και να μην αναπνέουν τον αέρα, το έκανε γι’ αστείο.

Στις μέρες μας όμως κανείς δεν γελάει μ’ αυτό. Άλλωστε η μόλυνση δεν είναι αστείο ζήτημα. Ο αέρας μας μολύνεται από τις εκπομπές εργοστασίων και συσκευών θέρμανσης, από τις εξατμίσεις μηχανών κι από τα ραδιενεργά κατάλοιπα· το νερό μας, από τις διάφορες χημικές ουσίες κι από το πετρέλαιο· και το έδαφός μας, από την όξινη βροχή κι από τα τοξικά απόβλητα. Κάποτε, οι άνθρωποι απλώς θα σε κοιτούσαν με απορία αν τους έλεγες τα ονόματα Τσερνόμπιλ, Λαβ Κάναλ, Αμόκο Κάντιζ και Μποπάλ. Τώρα, στο άκουσμα αυτών των ονομάτων, κυριεύονται από ανησυχία. Ο πολιτισμός έχει ξεφύγει από το σωστό δρόμο, κι έτσι εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν είτε να προσβληθούν από κάποια μακροχρόνια αρρώστια είτε να πεθάνουν ξαφνικά, κι όλα αυτά εξαιτίας του.

Η μόλυνση προκαλεί ιδιαίτερο τρόμο επειδή στις περισσότερες περιπτώσεις δεν μπορούμε να τη δούμε. Ο αέρας μπορεί να φαίνεται πεντακάθαρος κι ωστόσο να είναι ραδιενεργός· η τροφή και το νερό μπορεί να φαίνονται υγιεινά κι ωστόσο να είναι γεμάτα από χημικά δηλητήρια! Στ’ αλήθεια, η μόλυνση είναι συχνά ένας αόρατος φονιάς.

Η Δράση της Μόλυνσης Είναι Ορατή

Μολονότι η μόλυνση μπορεί να είναι αόρατη, η θανατηφόρα δράση της δεν είναι καθόλου αόρατη. Μπορείτε να τη δείτε όπου κι αν κοιτάξετε: άνθρωποι που πεθαίνουν από καρκίνο κι από αναπνευστικές παθήσεις, παραμορφωμένα κτίρια και μνημεία, αποδεκατισμός του ζωικού και του φυτικού κόσμου, ποταμοί απογυμνωμένοι από ψάρια, δάση που έχουν ήδη πεθάνει ή που πεθαίνουν, και τόσα άλλα.

Τώρα δε, έχει κάνει την εμφάνισή του κι άλλο ένα φαινόμενο, το οποίο προφανώς φέρει τη σφραγίδα της μόλυνσης. Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει μια μεγάλη τρύπα στην οζονόσφαιρα που περιβάλλει τη γη. Αυτή η τρύπα μεγαλώνει διαρκώς. Μερικοί πιστεύουν ότι ένας παράγοντας που συμβάλλει σ’ αυτό είναι η μόλυνση από τον χλωροφθοριούχο άνθρακα, η οποία είναι αποτέλεσμα της εκτεταμένης χρήσης των αεροζόλ. Μήπως υπάρξει αύξηση των περιπτώσεων καρκίνου του δέρματος, εξαιτίας της βλάβης σ’ αυτή την οζονόσφαιρα, η οποία συντελεί στο φιλτράρισμα της επιβλαβούς ηλιακής ακτινοβολίας; Ή μήπως προκληθεί κάτι ακόμη χειρότερο;

Η μόλυνση έχει πάρει τέτοιες καταστροφικές διαστάσεις, ώστε, αν υπάρχει περίπτωση να αποφευχθεί μια παγγήινη τραγωδία, πρέπει κάτι να γίνει—και μάλιστα γρήγορα. Η μεγαλύτερη επίγνωση της σοβαρότητας του προβλήματος αυτού έχει οδηγήσει στο σχηματισμό οικολογικών ομάδων και έχει φτάσει στο σημείο να βοηθήσει καινούρια πολιτικά κόμματα να καταλάβουν θέσεις ισχύος. Στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας για παράδειγμα, το κόμμα των οικολόγων με το κατάλληλο όνομα Πράσινοι απόσπασε το 8,3 τοις εκατό της λαϊκής ψήφου, στις ομοσπονδιακές εκλογές του Ιανουαρίου του 1987.

Μπορούμε να ελπίζουμε ότι υπάρχει περίπτωση η ανθρώπινη ανησυχία να μετατραπεί με επιτυχία σε θετική δράση, ικανή να απαλλάξει τον πλανήτη μας από τη μόλυνση, απ’ αυτόν τον αόρατο φονιά; Μπορούμε να προστατευτούμε εμείς προσωπικά από τις θανατηφόρες προθέσεις της μόλυνσης;

[Πλαίσιο στη σελίδα 4]

Ο Μολυσμένος μας Πλανήτης

Βραζιλία: «Οι άνθρωποι που ζουν [στο Κουμπατάο] το αποκαλούν ‘Η Κοιλάδα του Θανάτου’. . . . Τα δέντρα και το έδαφος δεν έχουν ζωή και ολοένα και περισσότερα παιδιά γεννιούνται πεθαμένα ή πεθαίνουν μετά τη γέννησή τους. Μονάχα η μόλυνση είναι ζωντανή».—Latin America Daily Post.

Κίνα: «Οι περισσότερες από τις βορειοανατολικές κινεζικές πόλεις [υποφέρουν] από τη μόλυνση του αέρα, η οποία είναι τόσο εξαπλωμένη ώστε αργά το απόγευμα μονάχα οι σκληραγωγημένοι ντόπιοι μπορούν να περπατάνε στους δρόμους χωρίς να τους καίνε τα πνευμόνια τους και να δακρύζουν τα μάτια τους».—Time.

Δανία: «Μονάχα μια σειρά από καλοκαίρια κρύα, γεμάτα ανέμους και συχνές καταιγίδες στα βορειοδυτικά, θα μπορούσε να σώσει τη δανέζικη ακτή από οικολογική καταστροφή. . . . [Σε κάποια περιοχή, εξαιτίας της] έλλειψης οξυγόνου, τα ψάρια και η θαλάσσια ζωή δεν θα μπορέσουν να επιζήσουν».—Basler Zeitung.

Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας: «Ένα δηλητηριώδες μείγμα χύθηκε στο Ρήνο [εξαιτίας μιας πυρκαγιάς σε αποθήκη χημικών προϊόντων κοντά στη Βασιλεία της Ελβετίας], καταστρέφοντας τη 15χρονη προσπάθεια αποκατάστασης του Ρήνου [και τόνους ψαριών]. . . . Το ατύχημα της Σαντόζ προκάλεσε σοβαρή οικολογική ζημιά στο Ρήνο, σε μήκος 280 χιλιομέτρων».—Der Spiegel.

Σοβιετική Ένωση: «Το δυστύχημα στον αντιδραστήρα στο Τσερνόμπιλ . . . ήταν σημείο καμπής στην ιστορία του σύγχρονου πολιτισμού. Και ήταν μια καταστροφή που ουσιαστικά θα μας επηρεάσει για αιώνες. . . . Το ότι 570 εκατομμύρια Ευρωπαίοι εκτέθηκαν, εκτίθενται και θα συνεχίσουν να εκτίθενται, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, στην επιπρόσθετη ραδιενέργεια για 300 χρόνια θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες».—Psychologie Heute.

Ηνωμένες Πολιτείες: «Οι επιστήμονες . . . υψώνουν τη φωνή τους, εκφράζοντας καινούριες ανησυχίες για το ότι η όξινη βροχή, εκτός από το ότι σκοτώνει τις λίμνες, εμποδίζει την ανάπτυξη των δασών και είναι πιθανό να θέτει σε κίνδυνο την υγεία των ανθρώπων μολύνοντας το πόσιμο νερό».—Maclean’s.