Από τους Αναγνώστες Μας

Απαρτχάιντ

Αν η οργάνωσή σας αγαπάει τους ανθρώπους τόσο πολύ, γιατί δεν καταδικάζετε το απαρτχάιντ γι’ αυτό που είναι στην πραγματικότητα; (22 Ιουνίου 1988) Απάνθρωπο! Είναι υποχρέωση του κάθε Χριστιανού που λέει ότι έχει τον Θεό στην καρδιά του να καταδικάσει το απαρτχάιντ. Συστήνω στην οργάνωσή σας να καταδικάσει ανοιχτά και δημόσια το απαρτχάιντ καθώς και κάθε άλλη καταπίεση στον κόσμο!

Σ. Κ., Αγγλία

Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες μας αντιλήφθηκαν, και πολύ σωστά, ότι αποστρεφόμαστε κάθε φυλετική καταπίεση, αλλά το εκφράσαμε αυτό με την αξιοπρέπεια που ταιριάζει στις αρχές που τηρεί το «Ξύπνα!»—ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ.

Δεν του βρίσκω λάθη [του άρθρου για το απαρτχάιντ], αλλά μου φαίνεται ότι προσπαθείτε να πείτε πως η Εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι η μόνη που ενθαρρύνει την ανάμειξη των φυλών. Μια εικόνα λέει στη λεζάντα της: «Η φυλετική ομόνοια που επικρατεί στους Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Νότια Αφρική προσελκύει πολλούς στο άγγελμα της Βασιλείας». Δεν αντικρούω τη δήλωση αυτή· θέλω απλώς και μόνο να σημειώσω ότι το ίδιο κάνει και η ομόνοια που υπάρχει στις Μεθοδιστικές Εκκλησίες οι οποίες προσπαθούν να πλησιάσουν τον Μαύρο και να τον κάνουν να νιώσει ευπρόσδεκτος.

Ντ. Χ. Κ., Αγγλία

Βεβαίως και συμφωνούμε ότι υπάρχουν μερικές τοπικές ενορίες των οποίων οι εκκλησίες μπορεί να έχουν βελτιώσει τις διαφυλετικές σχέσεις, αλλά προφανώς αυτές οι περιπτώσεις δεν αντιπροσωπεύουν την όλη εικόνα της κατάστασης, πράγμα που παραδέχονται και οι κληρικοί, ο Μεθοδιστής και ο Κογκρεγκασιοναλιστής, που αναφέρονται στη σελίδα 6 του άρθρου. Στο πέρασμα των ετών, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν δημιουργήσει σταθερά και αθόρυβα στη Νότια Αφρική, καθώς και σε ολόκληρο τον κόσμο, ένα απαράμιλλο υπόμνημα στο ζήτημα των διαφυλετικών σχέσεων χωρίς πολιτικές συζητήσεις που δημιουργούν προστριβές και χωρίς να έχουν έρθει ποτέ παράνομα αντιμέτωποι με τις κυβερνήσεις.—ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ.

Χρόνος

Ως διευθυντής σε επιχείρηση, ενδιαφέρομαι από πολύ καιρό για το θέμα της διαχείρισης του χρόνου. Το άρθρο σας «Χρόνος—Είστε Αφέντης του ή Δούλος του;» (8 Δεκεμβρίου 1987) πέτυχε να παρουσιάσει σε χώρο τεσσάρων σελίδων καλύτερες, πιο πρακτικές και ευκολονόητες συμβουλές απ’ οποιεσδήποτε έχω πάρει ποτέ σε σεμινάρια ή από εξειδικευμένα βιβλία.

Β. Κ., Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Το άρθρο μου ’ρθε κουτί. Όταν κοίταξα τη φωτογραφία της σελίδας 26, είδα τον εαυτό μου ακριβώς όπως είναι, δηλαδή στη θέση του αποδιοργανωμένου ατόμου που προσπαθεί να κάνει εκατό δουλειές συγχρόνως. Διάβασα το άρθρο αρκετές φορές, σημειώνοντας τα κύρια σημεία που ταίριαζαν σε μένα. Έβαλα σε εφαρμογή τις εισηγήσεις σας και χάρηκα που είδα ότι μέχρι το τέλος της Δευτέρας είχα περατώσει έξι από τις δέκα δουλειές που είχα γράψει στον κατάλογο. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο ανοιχτός τρόπος χειρισμού του ζητήματος—όχι άκαμπτοι κανόνες, αλλά μόνο υποδείξεις γεμάτες κατανόηση, όπως: ‘Να είστε ευπροσάρμοστοι, να κάνετε δοκιμές, να τις προσαρμόζετε ανάλογα, να βρείτε ποιο πράγμα φέρνει αποτελέσματα στην περίπτωσή σας’.

Ντ. Κ., Βραζιλία

Δίδυμα

Το άρθρο σας γύρω από τα δίδυμα (22 Απριλίου 1988) με βοήθησε πραγματικά να καταλάβω τις διαφορές που παρουσιάζουν οι κόρες μου. Είναι αξιαγάπητα κοριτσάκια, αλλά είναι να απορείς το πόσο ανόμοιες είναι (η μια με ανοιχτόχρωμο δέρμα και γαλάζια μάτια και η άλλη μελαμψή με καστανά μάτια). Παρ’ όλο που τις μεγαλώνουμε σαν χωριστά άτομα, ο δεσμός που τις ενώνει είναι απίστευτος. Μερικές φορές η μια κλαίει και, όταν της δίνω το μπιμπερό, το αρνείται· σταματάει, όμως, το κλάμα μόλις δώσω το μπιμπερό στη δίδυμη αδελφή της. Έχω ακούσει να συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε μονοζυγωτικά δίδυμα, αλλά ποτέ σε διζυγωτικά. Σας ευχαριστώ.

Ρ. Λ. Ρ., Ηνωμένες Πολιτείες