Ερωτήματα που Ζητούν Απάντηση

ΚΑΠΟΙΑ στιγμή στη ζωή σας μπορεί να αναρωτηθήκατε: ‘Αν υπάρχει Θεός, γιατί επιτρέπει τόσο πολλά παθήματα; Και γιατί τα επιτρέπει τόσο πολύ καιρό, σε όλο το διάβα της ανθρώπινης ιστορίας; Θα τελειώσουν ποτέ τα παθήματα;’

Πολλοί άνθρωποι πικραίνονται καθώς δεν βρίσκουν ικανοποιητικές απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα. Μερικοί φτάνουν στο σημείο να απομακρύνονται από την πίστη στον Θεό ή ρίχνουν σ’ εκείνον το φταίξιμο για τις δυστυχίες τους.

Για παράδειγμα, ένας άντρας που επέζησε από το Ολοκαύτωμα, τη δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων από τους Ναζί στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν τόσο πικραμένος ώστε είπε: «Αν γλύφατε την καρδιά μου, θα σας δηλητηρίαζε». Ένας άλλος άντρας, ο οποίος υπέφερε παθήματα λόγω εθνικού διωγμού, ενός διωγμού που προκάλεσε το θάνατο φίλων του και μελών της οικογένειάς του κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ρώτησε με πικρία: «Πού ήταν ο Θεός όταν τον είχαμε ανάγκη;»

Έτσι, πολλοί άνθρωποι είναι μπερδεμένοι. Κατά τη δική τους άποψη, φαίνεται παράλογο ένας Θεός καλοσύνης και αγάπης να επιτρέπει να συμβαίνουν άσχημα πράγματα τόσο πολύ καιρό.

Τι Έχουν Κάνει οι Άνθρωποι

Δεν χωράει αμφιβολία ότι οι άνθρωποι έχουν επιφέρει τεράστια δεινά στους συνανθρώπους τους ανά τους αιώνες—στην πραγματικότητα, επί χιλιάδες χρόνια. Το μέγεθος όλων αυτών των δεινών και η φρίκη που τα χαρακτηρίζει ξεπερνούν τη φαντασία.

Καθώς ο πολιτισμός υποτίθεται ότι προόδευε, οι άνθρωποι επινοούσαν ολοένα και πιο φρικιαστικά μέσα εξόντωσης ή ακρωτηριασμού των συνανθρώπων τους: πυροβόλα όπλα, πολυβόλα, πολεμικά αεροπλάνα, άρματα μάχης, πυραύλους, φλογοβόλα, καθώς και χημικά και πυρηνικά όπλα. Ως αποτέλεσμα, σ’ αυτόν τον αιώνα και μόνο, οι πόλεμοι που έχουν διεξαγάγει τα έθνη έφεραν το θάνατο σε περίπου εκατό εκατομμύρια ανθρώπους! Περισσότερες εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι τραυματίστηκαν ή υπέφεραν με άλλους τρόπους. Και όσο για τις περιουσίες που καταστράφηκαν, όπως κατοικίες και υλικά αποκτήματα, αυτά είναι πέρα από κάθε δυνατότητα υπολογισμού.

Αναλογιστείτε την απέραντη θλίψη, την αγωνία και τα δάκρυα που έχει προκαλέσει ο πόλεμος! Πολύ συχνά υποφέρουν αθώοι άνθρωποι: ηλικιωμένοι άντρες και γυναίκες, παιδιά, καθώς και μωρά. Και πολύ συχνά, πολλοί από τους υπαίτιους αυτών των δεινών ούτε καν καλούνται να δώσουν λογαριασμό.

Σ’ όλη τη γη, τα παθήματα συνεχίζονται μέχρι αυτή τη στιγμή. Καθημερινά, άνθρωποι δολοφονούνται ή γίνονται θύματα του εγκλήματος με κάποιον άλλο τρόπο. Τραυματίζονται ή σκοτώνονται σε δυστυχήματα, στα οποία περιλαμβάνονται και φυσικές καταστροφές όπως οι θύελλες, οι πλημμύρες και οι σεισμοί. Υποφέρουν εξαιτίας της αδικίας, της προκατάληψης, της φτώχειας, της πείνας και των ασθενειών ή με πολλούς άλλους τρόπους.

Πώς μπόρεσε ένας καλός Θεός να δημιουργήσει κάτι—το ανθρώπινο γένος—το οποίο έχει υποφέρει τόσο φοβερά παθήματα και τόσο συχνά, τον έναν αιώνα μετά τον άλλον;

Μια Απορία Σχετικά με το Ανθρώπινο Σώμα

Αυτή η απορία αντικατοπτρίζεται ακόμη και στο ανθρώπινο σώμα. Οι επιστήμονες και άλλοι που το εξετάζουν συμφωνούν ότι το ανθρώπινο σώμα είναι φτιαγμένο με καταπληκτικό και έξοχο τρόπο.

Συλλογιστείτε μερικά μόνο από τα θαυμάσια χαρακτηριστικά του: το ασύλληπτο ανθρώπινο μάτι, που καμιά φωτογραφική μηχανή δεν μπορεί να το αντιγράψει· το φοβερό εγκέφαλο, που κάνει ακόμη και τον πιο προηγμένο υπολογιστή να φαίνεται αδέξιος· τον τρόπο με τον οποίο πολύπλοκα μέρη του σώματος συνεργάζονται χωρίς καμιά συνειδητή προσπάθεια από μέρους μας· το θαύμα της γέννησης, που φέρνει στον κόσμο ένα αξιαγάπητο μωρό—αντίγραφο των γονέων του—σε εννιά μόλις μήνες. Πολλοί άνθρωποι φτάνουν στο συμπέρασμα ότι αυτό το αριστούργημα σχεδίου, το ανθρώπινο σώμα, πρέπει να έχει δημιουργηθεί από έναν αριστοτέχνη Σχεδιαστή—τον Δημιουργό, τον Παντοδύναμο Θεό.

Δυστυχώς, όμως, αυτό το θαυμάσιο σώμα φθείρεται. Με τον καιρό, καταβάλλεται από τις ασθένειες, τα γηρατειά και το θάνατο. Στο τέλος διαλύεται και γίνεται χώμα. Τι κρίμα! Πάνω που το άτομο θα μπορούσε να ωφεληθεί από την πείρα δεκαετιών και να γίνει σοφότερο, το σώμα του καταρρέει. Τι θλιβερή αντίθεση που παρουσιάζει το σώμα στο τέλος του, σε σύγκριση με την υγεία, τη ζωτικότητα και την ομορφιά, για τα οποία είχε τη δυνατότητα στην αρχή του!

Γιατί ένας στοργικός Δημιουργός να φτιάξει κάτι τόσο υπέροχο, όσο το ανθρώπινο σώμα, μόνο και μόνο για να έχει τέτοιο θλιβερό τέλος; Γιατί να κατασκευάσει ένα μηχανισμό που έχει τόσο καλό ξεκίνημα και τόσο πολλές δυνατότητες, αλλά τόσο άσχημο τέλος;

Η Εξήγηση που Δίνουν Μερικοί

Μερικοί λένε ότι η ανομία και τα παθήματα είναι μέσα που χρησιμοποιεί ο Θεός για να μας βοηθήσει, μέσα απ’ αυτές τις αντιξοότητες, να βελτιώσουμε το χαρακτήρα μας. Ένας Μεθοδιστής κληρικός ισχυρίστηκε: «Το να πληρώνουν οι καλοί για τους κακούς αποτελεί μέρος του σχεδίου του Θεού για σωτηρία». Εννοούσε ότι, για να διαμορφώσουν οι καλοί άνθρωποι τον κατάλληλο χαρακτήρα και να σωθούν, πρέπει να υποφέρουν από τις πράξεις των κακών ανθρώπων ως μέρος του σχεδίου του Θεού.

Θα προσπαθούσε, όμως, ένας στοργικός ανθρώπινος πατέρας να βελτιώσει το χαρακτήρα των παιδιών του με το να σχεδιάζει να τα αφήσει να γίνουν θύματα ενός μοχθηρού εγκληματία; Σκεφτείτε, επίσης, ότι πολλά νεαρά άτομα χάνουν τη ζωή τους σε δυστυχήματα, δολοφονούνται ή πεθαίνουν σε εχθροπραξίες. Αυτά τα νεαρά θύματα δεν θα είχαν καμιά περαιτέρω ευκαιρία για να βελτιώσουν το χαρακτήρα τους εφόσον θα πέθαιναν. Έτσι, η ιδέα ότι τα παθήματα έχουν επιτραπεί με σκοπό τη βελτίωση του χαρακτήρα, απλούστατα, δεν στέκει σύμφωνα με τη λογική.

Κανένας λογικός και στοργικός ανθρώπινος πατέρας δεν θα ήθελε να έρθουν παθήματα ή κάποια τραγωδία στα αγαπημένα του πρόσωπα. Μάλιστα, ο πατέρας που θα σχεδίαζε να υποφέρουν τα αγαπημένα του πρόσωπα, ώστε να ‘διαμορφώσουν το χαρακτήρα τους’, θα θεωρούνταν ακατάλληλος ή ακόμα και διανοητικά ανισόρροπος.

Θα μπορούσε λοιπόν λογικά να λεχθεί ότι ο Θεός, ο ύψιστος στοργικός Πατέρας, ο πάνσοφος Δημιουργός του σύμπαντος, διευθέτησε σκόπιμα την ύπαρξη παθημάτων ως μέρος του δικού του ‘σχεδίου για σωτηρία’; Αυτό θα του πρόσαπτε μια εξαιρετικά σκληρή και απεχθή ιδιότητα, μια ιδιότητα που όλοι μας τη βρίσκουμε απαράδεκτη ακόμη και για τους ασήμαντους ανθρώπους.

Ανεύρεση των Απαντήσεων

Πού μπορούμε να στραφούμε για απαντήσεις στα ερωτήματα γύρω από το ότι ο Θεός επιτρέπει τα παθήματα και την πονηρία; Εφόσον οι ερωτήσεις αφορούν τον Θεό, είναι λογικό να δούμε τι είδους απαντήσεις δίνει ο ίδιος.

Πώς μπορούμε να βρούμε τις απαντήσεις του; Με το να στραφούμε στην πηγή, την οποία λέει ο Θεός ότι συνέγραψε ως οδηγό για τους ανθρώπους—τη Βίβλο ή Αγία Γραφή. Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να σκέφτεται κάποιος γι’ αυτή την πηγή, αξίζει να την εξετάσει, επειδή, όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος . . . προς επανόρθωσιν [για να τακτοποιεί τα ζητήματα, ΜΝΚ]». (2 Τιμόθεον 3:16) Ο ίδιος έγραψε επίσης: «Παραλαβόντες τον λόγον του Θεού, τον οποίον ηκούσατε παρ’ ημών, εδέχθητε αυτόν ουχί ως λόγον ανθρώπων, αλλά καθώς είναι αληθώς, λόγον Θεού».a—1 Θεσσαλονικείς 2:13.

Η ανεύρεση των απαντήσεων στα ερωτήματα γύρω από το ότι ο Θεός επιτρέπει τα παθήματα δεν είναι απλώς μια διανοητική άσκηση. Οι απαντήσεις παίζουν καθοριστικό ρόλο στο να κατανοήσουμε τι λαβαίνει χώρα στην παγκόσμια σκηνή αυτή τη στιγμή, τι θα λάβει χώρα στο εγγύς μέλλον και πώς επηρεάζεται ο καθένας από εμάς.

Έχουμε καθήκον έναντι του εαυτού μας να αφήσουμε την Αγία Γραφή, το μέσο επικοινωνίας του Θεού με την ανθρώπινη οικογένεια, να μιλήσει για τον εαυτό της. Τι λέει, λοιπόν, η Γραφή για το πώς άρχισαν τα παθήματα και για το λόγο που τα επιτρέπει ο Θεός;

Ένα κλειδί για να κατανοήσουμε την απάντηση έχει να κάνει με το πώς είμαστε φτιαγμένοι από διανοητική και συναισθηματική άποψη. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Δημιουργός, στη διαμόρφωσή μας ως ανθρώπινων όντων, μας εμφύτεψε μια ιδιότητα που παίζει καθοριστικό ρόλο: την επιθυμία για ελευθερία. Ας κάνουμε μια σύντομη εξέταση του τι ακριβώς περιλαμβάνεται στην ελεύθερη βούληση των ανθρώπων και του πώς αυτό σχετίζεται με το ότι ο Θεός επιτρέπει τα παθήματα.

[Υποσημειώσεις]