ΑΤΙΑ—Αρχαία και Σύγχρονα

Από τους πιο αρχαίους καιρούς, οι άνθρωποι αναφέρουν ότι βλέπουν παράξενα αντικείμενα στον ουρανό. Κάποιος Φαραώ υποτίθεται ότι είχε δει πύρινους κύκλους στον ουρανό, και οι Ινδιάνοι της Αμερικής έχουν θρύλους που μιλάνε για ιπτάμενα κανό. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι ανέφεραν ότι έβλεπαν ιπτάμενες ασπίδες. Σύμφωνα με κάποιες ερμηνείες λαξευμάτων των Αζτέκων, ο θεός Κετσαλκόατλ υποτίθεται ότι έφτασε στη γη φορώντας ένα διαστημικό κράνος με ράμφος, μέσα σ’ ένα αερόπλοιο που είχε σχήμα ερπετού.

Το 1561 και το 1566, σύμφωνα με αρχαία υπομνήματα, «πλήθη» κατοίκων της Βασιλείας στην Ελβετία και της Νυρεμβέργης στη Γερμανία παρατήρησαν ασυνήθιστα φαινόμενα στον ουρανό. Όμως, το 1896 και το 1897 κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Άνθρωποι απ’ όλη τη χώρα ανέφεραν ότι είχαν δει ένα αερόπλοιο να πετάει πάνω από τα κεφάλια τους. Είχε λεχτεί ότι «η Αμερική δεν είχε ποτέ πριν δοκιμάσει μια εμπειρία που να συγκρίνεται με την έξαψη που προκάλεσε αυτό το μυστηριώδες αερόπλοιο». Αυτές οι παρατηρήσεις έλαβαν χώρα σε μεγάλες πόλεις, καθώς και σε χωριά, από τη μια άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών ως την άλλη, αρχίζοντας από την Καλιφόρνια. Το ενδιαφέρον σημείο, λέει το βιβλίο Το Μεγάλο Μυστήριο του Αερόπλοιου (The Great Airship Mystery), είναι ότι «η γνωστή ιστορία των πτήσεων δεν αναφέρει τίποτα για κάποιο πηδαλιουχούμενο μεγάλων αποστάσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη της δεκαετίας του 1890».

Μια από τις πιο λεπτομερείς και ευρέως δημοσιευμένες ιστορίες προήλθε από μια μικρή πόλη του Κάνσας των Η.Π.Α., το 1897. Η έκθεση αναφέρει το πώς ένας κάτοικος της περιοχής, ο Αλεξάντερ Χάμιλτον, περιέγραψε ένα αερόπλοιο που κατέβηκε στο κτήμα όπου είχε τις αγελάδες του. Όταν τελικά το αερόπλοιο απογειώθηκε, το πλήρωμα είχε πάρει μαζί του ένα μοσχάρι. Αργότερα, πέντε ή έξι χιλιόμετρα παρακάτω, ένας γείτονας «βρήκε την προβιά, τα πόδια και το κεφάλι του μοσχαριού στο χωράφι του». Όμως, πολλά χρόνια αργότερα η ιστορία επαναδημοσιεύτηκε και ξεσκεπάστηκε ως απάτη.

Αφηγήσεις όπως η παραπάνω, είτε σκηνοθετημένες είτε υποθετικά αληθινές, έχουν επαναδημοσιευτεί σε πρόσφατα βιβλία που ασχολούνται μ’ αυτό το θέμα. Πολλές από τις αναφορές, που δόθηκαν στην περίοδο πριν από την έναρξη του 20ού αιώνα, ίσως να είχαν ξεχαστεί στα σκονισμένα αρχεία των εφημερίδων αν δεν άρχιζαν να γίνονται μερικά εντυπωσιακά και παρόμοια περιστατικά 40 και πλέον χρόνια αργότερα. Τότε οι άνθρωποι άρχισαν να ξαναθυμούνται και να ερευνούν τέτοια παλιότερα περιστατικά και άρχισαν να διαπιστώνουν χαρακτηριστικές ομοιότητες.

ΑΤΙΑ στους Σύγχρονους Καιρούς

Το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο στους πιο σύγχρονους καιρούς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, όταν πιλότοι βομβαρδιστικών των Συμμαχικών Δυνάμεων ανέφεραν ότι είχαν δει «παράξενες φωτεινές σφαίρες και δισκοειδή αντικείμενα [τα οποία] τους ακολουθούσαν καθώς πετούσαν πάνω από τη Γερμανία και την Ιαπωνία». Οι Αμερικανοί πιλότοι τα ονόμασαν πολεμιστές-φου, ένας όρος που προέρχεται από τη γαλλική λέξη feu, που σημαίνει «φωτιά». Μολονότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939-1945) κάποτε τελείωσε και μαζί του και οι πολεμιστές-φου, οι ιστορίες παράξενων φαινομένων εξακολούθησαν να λέγονται.

Στη Δυτική Ευρώπη και στις σκανδιναβικές χώρες, αναφέρθηκε ότι είχαν θεαθεί σκάφη χωρίς πτερύγια που αποκαλούνταν πύραυλοι-φαντάσματα. Συχνά τα περιέγραφαν ως λουρίδες φωτιάς που διέσχιζαν τον ουρανό. Ανταποκρινόμενες σ’ αυτές τις αναφορές, ακόμη και οι Ηνωμένες Πολιτείες «αισθάνθηκαν υποχρεωμένες να στείλουν στη Σουηδία δυο ανώτατους ειδικούς της υπηρεσίας πληροφοριών». Οι παραπάνω ιστορίες ήταν απλώς η αρχή. Το περιστατικό που φάνηκε να αφήνει άναυδο τον κόσμο και το οποίο σημείωσε την αρχή της εποχής των ιπτάμενων δίσκων ήταν αυτό που αφηγήθηκε ο ιδιωτικός πιλότος και επιχειρηματίας Κένεθ Άρνολντ. Στις 24 Ιουνίου 1947 αναφέρθηκε ότι είδε «μια σειρά από εννιά παράξενα αεροσκάφη να πλησιάζουν το Όρος Ρενιέρ [της Πολιτείας Ουάσινγκτον των Η.Π.Α.]». Αυτά περιγράφτηκαν ως «δισκοειδή αντικείμενα» και ότι ήταν «επίπεδα σαν τηγάνι και τόσο γυαλιστερά ώστε αντανακλούσαν τον ήλιο σαν καθρέφτες». Αναφέρθηκε ότι ο ίδιος χρονομέτρησε την ταχύτητά τους «σε περίπου 1.900 χιλιόμετρα την ώρα». Αυτή η ταχύτητα ήταν πολύ μεγαλύτερη απ’ αυτήν που μπορούσαν να αναπτύξουν τα αεριωθούμενα εκείνη την εποχή.

Η χρήση της λέξης «δίσκος» κίνησε τη φαντασία του Τύπου και κατέληξε στον κοινό τώρα όρο «ιπτάμενος δίσκος». Αφότου αυτό το περιστατικό δημοσιεύτηκε παγκόσμια, πολλοί που είχαν δει παράξενα αντικείμενα στον ουρανό άρχισαν να λένε τις διάφορες ιστορίες τους. Αυτό το περιστατικό, καθώς και άλλες παρατηρήσεις, τράβηξαν την προσοχή των στρατιωτικών αρχών.

Η Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών Ερευνά

Προφανώς μετά τις συστάσεις ενός ανώτερου αξιωματικού του στρατού, τα ΑΤΙΑ τράβηξαν τελικά το επίσημο ενδιαφέρον της κυβέρνησης των Η.Π.Α. Το αποτέλεσμα ήταν η διοργάνωση του Σχεδίου Σήμα, το οποίο άρχισε να λειτουργεί στις 22 Ιανουαρίου 1948. Αυτή η ομάδα ερευνητών διορίστηκε να προχωρήσει σε εργασίες κάτω από την κατεύθυνση του Αρχηγείου Υπηρεσίας Τεχνικών Πληροφοριών της Αεροπορίας, που είναι εγκαταστημένο κοντά στο Ντέιτον του Οχάιο των Η.Π.Α. Η επιχείρηση είχε μόλις αρχίσει όταν συνέβη ένα τραγικό γεγονός. Ο σμηναγός Τόμας Μάντελ, πιλότος του στρατού, έχασε τη ζωή του καθώς το αεροπλάνο του συντρίφτηκε στο έδαφος ενώ καταδίωκε ένα άγνωστης τότε ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο. Ίσως να έχασε τις αισθήσεις του καθώς ανέβηκε σε μεγάλο ύψος χωρίς τη βοήθεια συμπληρωματικού οξυγόνου. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ίσως καταδίωκε ένα αερόστατο ερευνών Σκάιχουκ.

Όμως, μια καινούρια παρατήρηση από δυο πιλότους των Ανατολικών Αερογραμμών (Eastern Airlines), σε συνδυασμό με το θάνατο αυτού του πιλότου της Πολεμικής Αεροπορίας, υποκίνησε περαιτέρω το αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα ΑΤΙΑ. Σύμφωνα μ’ εκείνη την αναφορά, ένα αεροπλάνο των Ανατολικών Αερογραμμών είχε απογειωθεί από το Χιούστον του Τέξας και κατευθυνόταν προς την Ατλάντα της Γεωργίας, όταν, ξαφνικά, ο πιλότος αναγκάστηκε να κάνει έναν ελιγμό για να αποφύγει μια «άτρακτο τύπου B-29 χωρίς πτερύγια» η οποία πέρασε από τη δεξιά του πλευρά. Ένας επιβάτης και αρκετοί επίγειοι παρατηρητές φάνηκε να ενισχύουν την αξιοπιστία αυτής της ιστορίας.

Η ομάδα του Σχεδίου Σήμα συνέταξε τελικά μια έκθεση η οποία απογοήτευσε μερικά άτομα. Αργότερα, μερικά μέλη του προσωπικού, που συμμερίζονταν την άποψη ότι τα ΑΤΙΑ είναι αληθινά, αντικαταστάθηκαν, και δόθηκε στην επιχείρηση ο νέος τίτλος «Σχέδιο Μνησικακία». Όμως, στη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πίστη στην ύπαρξη των ΑΤΙΑ έφτασε σε νέα ύψη, όταν ο απόστρατος ταγματάρχης Ντόναλντ Ε. Κίχοου έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «Οι Ιπτάμενοι Δίσκοι Είναι Αληθινοί». Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Αληθινό (True), στο τεύχος του Ιανουαρίου 1950, και το τεύχος αυτό είχε μεγάλη κυκλοφορία. Κατόπιν, για να αυξήσει το ήδη μεγάλο ενδιαφέρον, το περιοδικό Αληθινό δημοσίευσε ένα επιπρόσθετο άρθρο του Ρ. Μπ. Μακ Λάφλιν, αντιπλοίαρχου του Πολεμικού Ναυτικού. Το άρθρο είχε τον τίτλο «Πώς Ανίχνευσαν οι Επιστήμονες τους Ιπτάμενους Δίσκους». Ο ενθουσιασμός δεν κράτησε πολύ—άλλα περιοδικά, το Κοσμοπόλιταν (Cosmopolitan) και το Τάιμ (Time), δημοσίευσαν άρθρα που απομυθοποιούσαν τα ΑΤΙΑ. Μ’ αυτά τα νέα άρθρα και με την ταυτόχρονη μείωση των παρατηρήσεων, το ενδιαφέρον υποχώρησε. Κατόπιν ήρθε το 1952, ένα σημαντικό έτος στην ιστορία των ΑΤΙΑ.

1952—Το Έτος των ΑΤΙΑ

Ο μεγαλύτερος αριθμός παρατηρήσεων ΑΤΙΑ που έχει δεχτεί το Αρχηγείο Υπηρεσίας Τεχνικών Πληροφοριών της Αεροπορίας καταγράφτηκε το 1952: 1.501. Στην αρχή του Μαρτίου του 1952, εξαιτίας της αύξησης στον αριθμό των παρατηρήσεων, η Πολεμική Αεροπορία των Η.Π.Α. αποφάσισε να δημιουργήσει ένα χωριστό οργανισμό με το όνομα Επιχείρηση Γαλάζια Βίβλος. Στη διάρκεια αυτής της χρονιάς που χαρακτηριζόταν από έντονη δραστηριότητα των ΑΤΙΑ, οι παρατηρήσεις ήταν πολλές και ποικίλες.

Κατά τις μεσονύκτιες ώρες της 19ης και της 20ής Ιουλίου, έγινε στην Ουάσινγκτον D.C. μια παρατήρηση, που ακολουθήθηκε κι από άλλες αξιοσημείωτες παρατηρήσεις. Αναφέρθηκε ότι «μια ομάδα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων εμφανίστηκε σε δυο οθόνες ραντάρ του Κέντρου Ελέγχου Κυκλοφορίας στους Αεροπορικούς Διαδρόμους του Εθνικού Αεροδρομίου της Ουάσινγκτον. Τα αντικείμενα κινούνταν αργά στην αρχή . . . μετά εκτοξεύτηκαν μακριά με ‘ασύλληπτη ταχύτητα’». Οι οπτικές παρατηρήσεις συμφωνούσαν με τις ενδείξεις των ραντάρ. Αναφέρθηκε επίσης ότι έγινε μια προσπάθεια αναχαίτισης, αλλά «τα αντικείμενα εξαφανίστηκαν καθώς τα αεριωθούμενα πλησίασαν».

Το 1966, ο Τζέραλντ Ρ. Φορντ, τότε γερουσιαστής από το Μίσιγκαν, αναγνωρίστηκε ως το άτομο που υποκίνησε άλλη μια ομοσπονδιακή έρευνα για τα ΑΤΙΑ. Αυτή έγινε ως ανταπόκριση σε πολλές παρατηρήσεις ΑΤΙΑ στην πολιτεία του. Το αποτέλεσμα ήταν να οργανωθεί άλλη μια μελέτη στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο. Ένας διακεκριμένος φυσικός, ο Δρ Έντουαρντ Ου. Κόντον, ανέλαβε την επίβλεψη των εργασιών. Το 1969, η μελέτη ολοκληρώθηκε και εκδόθηκε η Έκθεση Κόντον. Μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι «τίποτα απ’ αυτά που προήλθαν από τη μελέτη των ΑΤΙΑ τα περασμένα 21 χρόνια δεν αύξησε την επιστημονική γνώση . . . ότι μάλλον δεν μπορεί να δικαιολογηθεί καμιά περαιτέρω εκτεταμένη μελέτη των ΑΤΙΑ με την προσδοκία ότι η επιστήμη θα προοδεύσει μ’ αυτόν τον τρόπο».

Αυτό σήμανε το τέλος της επίσημης ανάμειξης της κυβέρνησης των Η.Π.Α. στη μελέτη των ΑΤΙΑ και, επιπρόσθετα, έτεινε να μειώσει την περιέργεια του κοινού. Δεν έδωσε τέλος, όμως, στην αντιλογία για τα ΑΤΙΑ ούτε και σήμανε το τέλος των παρατηρήσεων ΑΤΙΑ. Σύμφωνα με μια έκθεση, «το 20 τοις εκατό των ενενήντα πέντε περιπτώσεων που εξετάστηκαν στο έγγραφο παρέμειναν ‘ανεξήγητες’».

Το ενδιαφέρον για τα ΑΤΙΑ φαινόταν να αυξομειώνεται ανάλογα με τα κύματα των παρατηρήσεων. Ξεχώρισαν τα έτη 1973 και 1974, κατά τα οποία παρατηρήθηκαν ΑΤΙΑ. Με την έναρξη της δεκαετίας του 1980, σχετικές αναφορές ήρθαν ξανά στην επικαιρότητα. Αλλά σε τι συμπέρασμα έχουν φτάσει οι επιστήμονες και άλλοι ειδικοί στα πιο πρόσφατα χρόνια;

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Μερικοί έχουν κάνει τη σκέψη ότι ο Κετσαλκόατλ, θεός των Αζτέκων, ήρθε μέσα σ’ ένα διαστημόπλοιο που έμοιαζε με φίδι