Άγρυπνοι για να Βοηθάμε Άλλους

ΕΝΟΣΩ εργαζόταν στο Κακουργιοδικείο της Κομητείας του Ντέιντ, ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά στο Μαϊάμι της Φλόριντας είχε την ευκαιρία να παράσχει πνευματική βοήθεια σε συναδέλφους του. «Μια μέρα», γράφει ο Ραφαέλ, «μια κυρία, στην οποία έδινα αντίτυπα των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα! τακτικά, μου είπε ότι ένας πωλητής τής πρόσφερε μια εγκυκλοπαίδεια της Αγίας Γραφής για τον οκτάχρονο γιο της αντί 500 δολαρίων (περ. 75.000 δρχ.), αλλά εκείνη δεν μπορούσε να διαθέσει τόσα λεφτά. Αμέσως προσφέρθηκα να της φέρω την έκδοση Το Βιβλίο Μου με τις Βιβλικές Ιστορίες, που αποτελείται από ένα μόνο τόμο. Την επόμενη μέρα το έφερα, και εκείνη ενθουσιάστηκε με τις εικόνες και μίλησε με επαινετικά λόγια για το βιβλίο.

»Άφησε το βιβλίο πάνω στο γραφείο της και συνέχισε την εργασία της. Σε λιγότερο από 15 λεπτά, μια άλλη υπάλληλος ήρθε στο γραφείο μου κρατώντας Το Βιβλίο Μου με τις Βιβλικές Ιστορίες· ήθελε να μάθει από πού το πήρα. Της εξήγησα ότι το εκδίδει η Εταιρία Σκοπιά. Ήθελε τρία αντίτυπα για τα παιδιά της. Αυτή διδάσκει στο κατηχητικό και σκέφτηκε ότι αυτό το βιβλίο θα ήταν ένα βοήθημα για την τάξη της. Μου είπε ότι αργότερα θα με ενημέρωνε για το πόσα επιπλέον αντίτυπα θα χρειαζόταν.

»Μισή ώρα αργότερα, μια ακόμη συνάδελφος ήρθε να με βρει κρατώντας το βιβλίο και με ρώτησε αν θα μπορούσε να αποκτήσει τρία αντίτυπα. Σε λίγο κι άλλα άτομα άρχισαν να ζητάνε βιβλία και πριν καλά-καλά το καταλάβω, μου είχαν παραγγείλει 12 αντίτυπα του Βιβλίου Μου με τις Βιβλικές Ιστορίες. Οι κυρίες αυτές έφτασαν μάλιστα στο σημείο να δυσανασχετήσουν επειδή δεν τους είχα μιλήσει για το βιβλίο νωρίτερα! Την επόμενη εργάσιμη μέρα έφερα τα βιβλία στο γραφείο και τα έδωσα στα άτομα που τα είχαν ζητήσει.

»Την ακόλουθη εβδομάδα, η δασκάλα του κατηχητικού μού είπε ότι θα χρειαζόταν 15 βιβλία για τους μαθητές της. Σ’ αυτό το διάστημα, περίμενε την έγκριση του ιερέα και του διευθυντή του σχολείου. Ο ιερέας, είπε εκείνη, ενθουσιάστηκε με το βιβλίο και επαίνεσε την πλούσια εικονογράφησή του. Αυτός έδωσε την έγκριση για να δεχτούν τα βιβλία.

»Η δασκάλα του κατηχητικού ήθελε να δώσει τα βιβλία στα παιδιά ως χριστουγεννιάτικο δώρο. Είπε πως ήξερε ότι εγώ δεν γιόρταζα τα Χριστούγεννα, αλλά πως, ανεξάρτητα απ’ αυτό, το βιβλίο θα αποτελούσε ένα ωραίο χριστουγεννιάτικο δώρο. Μου είπε ακόμη πόσο εύκολα πρόσεχαν τα παιδιά όταν τους διάβαζε από το βιβλίο.

»Μια συνάδελφος μου είπε ότι διαβάζει το βιβλίο στα παιδιά της κάθε βράδυ και πως, ακόμα και αυτή η ίδια, μαθαίνει διάφορα πράγματα. Για παράδειγμα, δεν γνώριζε ότι πραγματικά υπήρξαν γίγαντες που έζησαν στη γη τον καιρό του Νώε. Μια άλλη συνάδελφος ανέφερε ότι αυτός που έκανε την εικονογράφηση του βιβλίου θα πρέπει να ήταν ιδιοφυΐα. Οι εικόνες φαίνονται τόσο ζωντανές. ‘Αυτό το βιβλίο είναι κόσμημα’, είπε.

»Συνολικά, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, διέθεσα 32 αντίτυπα του Βιβλίου Μου με τις Βιβλικές Ιστορίες στην εργασία μου και ο αριθμός συνεχώς μεγαλώνει. Κάθε φορά που δείχνω το βιβλίο σε κάποιον, με ρωτάει: ‘Από πού το πήρες αυτό;’»

Είστε εσείς άγρυπνοι για να ικανοποιείτε τις πνευματικές ανάγκες των άλλων; Ο Ραφαέλ, που τώρα υπηρετεί ως Χριστιανός πρεσβύτερος σε μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μαϊάμι, καταλήγει: «Αυτή η εμπειρία μού δίδαξε ένα μάθημα για την ανεπίσημη μαρτυρία και για την προθυμία που πρέπει να δείχνουμε στην υποβοήθηση άλλων».