Από τους Αναγνώστες Μας
Τριχόπτωση Το Άρθρο «Αλωπεκία—Ζώντας Σιωπηλά με την Τριχόπτωση» (22 Απριλίου 1991) είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εμένα. Τα μαλλιά μου άρχισαν να πέφτουν όταν ήμουν εξίμισι χρονών. Στην αρχή ένιωθα μεγάλη ντροπή, αλλά οι φίλοι μου και οι άνθρωποι γενικά ήταν πολύ ευγενικοί και στοργικοί. Τώρα είμαι 64 χρονών και ποτέ μου δεν κατάλαβα ουσιαστικά ποια ήταν η αιτία για την τριχόπτωσή μου παρά μόνο όταν διάβασα το άρθρο σας. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Ρ. Γ., Ηνωμένες Πολιτείες
Είμαι ένα κορίτσι 16 χρονών και έχω αλωπεκία από τότε που ήμουν 10 χρονών. Οι συμμαθητές μου με πειράζουν, μου βγάζουν διάφορα παρατσούκλια και προσπαθούν να μου βγάλουν την περούκα. Αυτό μου προξενεί λύπη και κατάθλιψη. Αλλά το άρθρο σας μου έδειξε πώς πρέπει να αντιμετωπίζω αυτή την κατάσταση, στηριζόμενη στον Ιεχωβά. Επίσης, ελπίζω ότι θα έχω και πάλι μαλλιά στο νέο του κόσμο.
Κ. Μπ., Ηνωμένες Πολιτείες
Κουτσομπολιό Σας ευχαριστώ για το τεύχος με τίτλο «Κουτσομπολιό—Πώς να Αποφύγετε τις Βλαβερές Συνέπειες». (8 Ιουνίου 1991) Ήρθε στην πιο κατάλληλη στιγμή για εμένα. Έχω πρόβλημα μ’ ένα κορίτσι που κάποτε ήταν καλή μου φίλη και τώρα διαδίδει άσχημα πράγματα για εμένα. Το άρθρο σας πραγματικά με βοήθησε να κατανοήσω και να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση.
Μ. Π., Ηνωμένες Πολιτείες
Φλερτ Παίρνω τακτικά το Ξύπνα! Αλλά στο άρθρο σας «Οι Νεαροί Ρωτούν . . . Τι το Κακό Υπάρχει στο Φλερτ;» (8 Μαΐου 1991) πιστεύω ότι μάλλον παραήσασταν αυστηροί. Σίγουρα δεν υπήρχε τίποτα το κακό στο ότι εκείνο το αγόρι ζητούσε από τη Σάρρα να καθήσει δίπλα του. Και—αν είναι δυνατόν—τι το κακό έχει το να χαμογελάει κανείς στο αντίθετο φύλο; Μήπως θέλετε να πείτε ότι πρέπει να έχουμε μια εχθρική έκφραση στο πρόσωπό μας που να λέει στους άλλους ‘μακριά από μένα’;
Γ. Τ., Ηνωμένες Πολιτείες
Το συγκεκριμένο περιστατικό με τη νεαρή Σάρρα ήταν καθαρά απόρροια του γεγονότος ότι αυτή βρισκόταν καθημερινά στο επίκεντρο ανεπιθύμητης προσοχής. Είναι λογικό το ότι αυτό τη δυσαρεστούσε. Όσο για το χαμόγελο, το άρθρο ξεκαθάριζε ότι «δεν υπάρχει τίποτα το κακό στο να είσαι εκδηλωτικός άνθρωπος». Σίγουρα, υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο φιλικό χαμόγελο και στο «ναζιάρικο χαμόγελο» στο οποίο αναφερόταν το άρθρο.—ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ.
Σταυρόλεξα Σας ευχαριστώ για το σταυρόλεξο που υπήρχε στο τεύχος 8 Ιουνίου 1991. Είχα πάει για επίσκεψη στον παππού και στη γιαγιά μου, και άρχισα να λύνω το σταυρόλεξο μόνη μου. Αλλά μόλις άρχισα, ο παππούς μου με ρώτησε αν ήθελα να με βοηθήσει. Τα ’χασα! Ο παππούς μου δεν είχε ενδιαφερθεί ποτέ για την Αγία Γραφή. Παρ’ όλα αυτά, εκείνος διάβαζε τα εδάφια κι εγώ τους ορισμούς. Γύρω στα δέκα λεπτά αργότερα, ήρθε η θεία μου και ρώτησε αν μπορούσε να βοηθήσει κι αυτή στη λύση του σταυρόλεξου. Η Αγία Γραφή ήταν πρωτύτερα κάτι το απαγορευμένο στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς μου—όμως δεν είναι πια!
Α. Τζ., Αγγλία
Οι Πνεύμονες Θέλησα να σας γράψω αφότου διάβασα το άρθρο «Οι Πνεύμονες—Θαύμα Σχεδίου». (8 Ιουνίου 1991) Μόλις την προηγούμενη μέρα, είχα χάσει τη θεία μου από καρκίνο του πνεύμονα. Το άρθρο αύξησε την εκτίμησή μου για το θαυμάσιο σώμα μας. Επίσης, ήταν ευκολονόητο και με βοήθησε να δω ότι είναι ανάγκη να φροντίζω τους πνεύμονές μου και όχι να τους μολύνω με διάφορα πράγματα [όπως ο καπνός].
Κ. Γκ., Ηνωμένες Πολιτείες
Φροντίδα για τους Ηλικιωμένους Φροντίζω τον πατέρα μου, ο οποίος είναι πολύ άρρωστος. Τα αδέλφια μου δεν με βοηθάνε, αλλά λένε διάφορα πράγματα, όπως: ‘Εσύ είσαι δυνατή. Μπορείς να τα βγάλεις πέρα’ ή ‘Έπρεπε να είχες εξετάσει τις πιθανότητες να του βρεις οίκο ευγηρίας εδώ και χρόνια’. Άρχισα να λυπάμαι τον εαυτό μου, συνειδητοποιώντας ότι είχα χάσει την ευκαιρία να παντρευτώ και να κάνω παιδιά. Άρχισα να έχω μέχρι και ψυχολογικά προβλήματα. Αλλά η σειρά με τίτλο «Τιμάτε τους Ηλικιωμένους;» (22 Μαρτίου 1991) μου έδωσε την παρηγοριά και τη δύναμη που χρειαζόμουν για να αντέξω αυτή την κατάσταση.
Σ. Μπ., Ηνωμένες Πολιτείες