Το Σπουργίτι—Φίλος ή Εχθρός;

ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΙ γείτονες ήρθαν πρόσφατα στην περιοχή. Αφού έκαναν έξωση στους προηγούμενους ενοίκους και απομάκρυναν τυχόν περίεργους παρατηρητές, έχουν τώρα καταπιαστεί με την καθημερινή υποχρέωση να ανατρέφουν και να ταΐζουν την οικογένειά τους.

Το όνομά τους, σπουργίτι, χρησιμοποιείται για αρκετά διαφορετικά πουλιά, αλλά γενικά αναφέρεται σε μέλη της οικογένειας των πλοκεϊδών. Τα σπουργίτια είναι συνήθως μικρόσωμα πουλιά, καθόλου εντυπωσιακά, με φτέρωμα σε χρώμα γκρι, καφέ και μαύρο. Πολλά σπουργίτια είναι έξοχοι τραγουδιστές.

Ίσως, όμως, τα σπουργίτια να μην είναι το είδος των γειτόνων που θα διαλέγατε. Επειδή, αν και μερικοί θαυμάζουν αυτά τα μικρά πουλιά για το θάρρος και την προσαρμοστικότητά τους, σε ορισμένα μέρη οι άνθρωποι δεν τα συμπαθούν καθόλου.

Γιατί Δεν το Έχουν σε Υπόληψη

Το κοινό ή κατοικίδιο σπουργίτι (Passer domesticus) μεταφέρθηκε από την Ευρώπη στη Βόρεια Αμερική το 1851, επειδή οι άνθρωποι έλπιζαν ότι αυτό θα απάλλασσε τα δέντρα από την καταστροφική κάμπια των δέντρων. Όμως, τα σπουργίτια κατάλαβαν σύντομα ότι η ζωή ήταν πιο εύκολη στην πόλη απ’ ό,τι στην ύπαιθρο. Αντί, λοιπόν, να τρώνε ζωύφια, άρχισαν να τρώνε αποφάγια και γρήγορα έγιναν δεξιοτέχνες στις επιδρομές σε σκουπιδοτενεκέδες. «Η προσαρμοστικότητα και η επιθετικότητα» του κατοικίδιου σπουργιτιού, σημειώνει το βιβλίο Πουλιά της Βόρειας Αμερικής (North American Birds), «ταιριάζει με το χαρακτήρα μερικών τριχωτών μεταναστών, όπως ο νορβηγικός μεγαλόμυς, ο μαύρος μεγαλόμυς και ο ποντικός των σπιτιών».

Τα σπουργίτια χτίζουν τα αφρόντιστα και ακατάστατα σπίτια τους όπου βρουν απόμερη γωνιά. Τα φτερά, το μαλλί και τα κουρέλια συγκαταλέγονται στα υλικά που προτιμούν για το χτίσιμο της φωλιάς τους. Συχνά διώχνουν τα ιθαγενή πουλιά και καταλαμβάνουν με θράσος τις φωλιές τους, πετώντας έξω τα αβγά των εκτοπισμένων ενοίκων. Επιπλέον, τα σπουργίτια προξενούν καταστροφές σε διάφορα φρούτα και τρώνε σπόρους που ωριμάζουν, καθώς και τρυφερά, πρώιμα λαχανικά.

Στη Βραζιλία όπου επίσης το έφεραν σκόπιμα, το κατοικίδιο σπουργίτι, όχι μόνο κατέστρεψε τις σοδειές, αλλά και έδιωξε το αγαπημένο πουλί των κατοίκων, το τίκο-τίκο. Παρόμοιο σε μέγεθος και χρωματισμό με το σπουργίτι, το τίκο-τίκο είναι ένα κοινωνικό, χρήσιμο πουλάκι που καταστρέφει τα βλαβερά για τις σοδειές έντομα.

Χαρακτηριστικά που μας Αποζημιώνουν

Ωστόσο, τα σπουργίτια είναι χαρούμενα πουλιά που σιγοκελαηδούν και τιτιβίζουν, και σε πολλούς ανθρώπους αρέσει να τα παρακολουθούν καθώς φτερουγίζουν από το κλαδί τους στο έδαφος και μετά ξαναγυρνούν πίσω. Ένα άτομο που ασχολείται με την παρατήρηση πουλιών στο φυσικό τους περιβάλλον αφηγείται: «Έχουμε περίπου εφτά φωλιές σπουργιτιών στην περιοχή γύρω από το σπίτι μας. . . . Βλέπει κανείς μια ομάδα απ’ αυτά τα πουλιά να παίζουν στο νερό όλα μαζί και, μέσα εκεί, να πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο. Μερικά κάνουν αρκετή φασαρία. Βουτάνε στο νερό φτεροκοπώντας ελαφρά και πηγαίνουν από τη μια μεριά στην άλλη, φουσκώνοντας τα φτερά τους ώσπου να γίνουν τελείως μούσκεμα. Ύστερα, ανεβαίνουν χοροπηδώντας στο φράχτη, σκουπίζουν τα ράμφη τους, τινάζονται όπως τα σκυλιά, καρφώνουν το βλέμμα τους στο νερό και μετά ξανακάνουν άλλη μια βουτιά. Αυτό μπορεί να συνεχίζεται επί μία ολόκληρη ώρα κάθε φορά· κατόπιν πετάνε και φεύγουν μόνο και μόνο για να ξαναγυρίσουν έπειτα από μια-δυο ώρες». Μερικές φορές βλέπει κανείς τα σπουργίτια να κάνουν το «μπάνιο» τους μέσα σε στεγνό χώμα σε κάποια πλευρά του δρόμου ή σε κάποιο παρτέρι.

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι τα σπουργίτια αναφέρονται στην Αγία Γραφή. Δυο φορές ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτά τα πουλιά, που οι άνθρωποι δεν τους δίνουν μεγάλη σημασία, για να δώσει ένα παράδειγμα της στοργικής φροντίδας του Θεού. Όταν ο Ιησούς έστειλε τους 12 αποστόλους του να κηρύξουν, τους ρώτησε: ‘Δεν πουλιούνται δυο σπουργίτια για ένα νόμισμα μικρής αξίας;’ και κατόπιν εξήγησε: ‘Κι όμως, ούτε ένα απ’ αυτά δεν θα πέσει στο έδαφος χωρίς να το γνωρίζει ο Πατέρας σας. Γι’ αυτό, λοιπόν, μη φοβάστε: εσείς αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια’. Αργότερα στη διακονία του, ο Ιησούς επανέλαβε αυτό το παράδειγμα, δίνοντας έτσι έμφαση στο γεγονός ότι, εφόσον ο Θεός δεν ξεχνάει ούτε ένα απλό σπουργίτι, δεν θα ξεχάσει κι εκείνους που Τον υπηρετούν.—Ματθαίος 10:29, 31, ΜΝΚ· Λουκάς 12:6, 7.

Είναι φανερό ότι ο Ιεχωβά Θεός θεωρεί πολύτιμα όλα τα πλάσματα που δημιούργησε, τόσο τα μικρά όσο και τα μεγάλα. Και μολονότι τα χαρακτηριστικά ορισμένων απ’ αυτά μπορεί να μη μας κάνουν πάντα να τα αγαπούμε, οι πολλές και ποικίλες μορφές ζωντανών πλασμάτων αντανακλούν τη σοφία του Μεγάλου μας Δημιουργού.—Ψαλμός 104:24.