Εξερεύνηση του Διαστήματος—Τι Επιφυλάσσει το Μέλλον;
ΜΕ ΤΗΝ κατάρρευση της Σοβιετικής Κομμουνιστικής αυτοκρατορίας, το μεγαλύτερο μέρος του ανταγωνισμού χάθηκε από την κούρσα του διαστήματος. Μερικοί επιστήμονες τώρα έχουν μείνει χωρίς το αρχικό τους κίνητρο—να ξεπεράσουν κάποιον. Αντί να ανταγωνίζονται, οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί επιστήμονες του διαστήματος συζητούν για συνεργασία ή για συνεκμετάλλευση της γνώσης και της δεξιοτεχνίας τους. Αλλά υπάρχουν ακόμη στόχοι που πρέπει να επιτευχτούν και ερωτήσεις που πρέπει να απαντηθούν. Ένα ερώτημα που υποβάλλουν πολλοί είναι το εξής: Ποια είναι τα οφέλη για την ανθρωπότητα από όλη αυτή την τρομερή προσπάθεια και τη δαπάνη για την εξερεύνηση του έξω διαστήματος;
Μια έκδοση της NASA αναφέρει ότι, στη διάρκεια των τριών τελευταίων δεκαετιών, «πάνω από 300 εκτοξεύσεις [μη επανδρωμένων σκαφών] πραγματοποιήθηκαν για προγράμματα που κυμαίνονταν από την εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος ως τη βελτιωμένη πρόβλεψη του καιρού, τις παγκόσμιες επικοινωνίες και τη μελέτη των φυσικών πόρων της Γης». Μήπως τα αποτελέσματα δικαιολόγησαν τα τεράστια χρηματικά ποσά που διατέθηκαν σε αυτά τα προγράμματα; Η NASA υποστηρίζει ότι αυτά «ξεπλήρωσαν και με το παραπάνω τις κρατικές επενδύσεις σε χρόνο, χρήμα και ταλαντούχους τεχνικούς». Η NASA μάλιστα δικαιολογεί τις δαπάνες λέγοντας: «Περίπου 130.000 Αμερικανοί απασχολούνται εξαιτίας του διαστημικού προγράμματος που διεξάγει έρευνες για να βελτιώσει πυρίμαχα υλικά και χρώματα, μικρότερα και ανθεκτικότερα ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, ανθεκτικότερα πλαστικά, ισχυρότερες συγκολλητικές ουσίες, ηλεκτρονικά συστήματα παρακολούθησης για ασθενείς νοσοκομείων, βελτιωμένη τεχνολογία κομπιούτερ καθώς και άλλους τομείς έρευνας».
Ένα άλλο δευτερεύον όφελος του διαστημικού προγράμματος είναι η πιο λεπτομερής χαρτογράφηση της επιφάνειας της γης, ακόμη και κάτω από την επιφάνειά της. Η δεύτερη πτήση διαστημικού λεωφορείου περιλάμβανε ένα πείραμα «με τη χρήση ενός σχετικά πρωτόγονου οπτικού οργάνου καταγραφής». Αυτή «θα ήταν, υποτίθεται, μια απλή γεωλογική έρευνα με τη χρήση ραντάρ για την απεικόνιση του εδάφους». (Συνταγή για Καταστροφή [Prescription for Disaster], του Τζ. Τζ. Τρέντο) Αλλά υπήρξε μια απροσδόκητη ανταμοιβή. «Όταν το διαστημόπλοιο επέστρεψε και οι εικόνες . . . υποβλήθηκαν σε επεξεργασία, αποκαλύφτηκαν οι δίοδοι και οι δρόμοι μιας αρχαίας πόλης η οποία είχε θαφτεί από την άμμο της Σαχάρας. Ανακαλύφτηκε ένας χαμένος πολιτισμός». Επιπλέον, υπάρχει κάποιο άλλο όφελος που επηρεάζει όλους εμάς.
Τι Καιρό θα Κάνει;
Το καθημερινό δελτίο καιρού, με χάρτες και οπτικά βοηθήματα, είναι κάτι που τώρα οι περισσότεροι άνθρωποι οι οποίοι έχουν τηλεόραση παίρνουν ως δεδομένο. Ωστόσο, πόσο αλλάζει την ικανότητά μας να προγραμματίζουμε την κάθε μέρα! Συνήθως, αν πρόκειται να ξεσπάσει καταιγίδα ή αν πρόκειται να βρέξει ή να χιονίσει, θα το γνωρίζετε ώρες νωρίτερα—χάρη στους μετεωρολογικούς δορυφόρους που βρίσκονται εκεί ψηλά σε τροχιά γύρω από τη γη.
Τα τελευταία 30 χρόνια οι μετεωρολογικοί δορυφόροι μεταδίδουν πληροφορίες για τον καιρό στη γη. Μια έκδοση της NASA δηλώνει: «Αυτοί οι δορυφόροι όχι μόνο κάνουν δυνατή την καλύτερη κατανόηση του περιβάλλοντός μας, αλλά επίσης συμβάλλουν στην προστασία μας από τους κινδύνους που προέρχονται από αυτό». Επιπλέον σημειώνει ότι το 1969 ένας τυφώνας έπληξε την ακτή του κόλπου του Μισισιπή, προξενώντας υλικές ζημιές που ανέρχονταν σε 1,4 δισεκατομμύριο δολάρια (περ. 252 δισ. δρχ.). «Όμως, χάρη στην πρόβλεψη του μετεωρολογικού δορυφόρου, μόνο 256 άτομα έχασαν τη ζωή τους, και οι περισσότεροι από αυτούς θα μπορούσαν να έχουν σωθεί αν είχαν προσέξει τις έγκαιρες προειδοποιήσεις να εκκενώσουν την περιοχή». Σίγουρα, αυτά τα οφέλη μπορούν να εφαρμοστούν σε άλλα μέρη της γης, τα οποία υφίστανται σε τακτική βάση τα θανατηφόρα αποτελέσματα των μουσώνων και των καταιγίδων.
Οι επιστήμονες του διαστήματος δεν ενδιαφέρονται μόνο για τα δευτερεύοντα οφέλη που αφορούν τους κατοίκους της γης. Στοχεύουν πολύ πιο μακριά. Έτσι, τι επιφυλάσσει το μέλλον για την εξερεύνηση του διαστήματος;
Η Πρόκληση του Διαστημικού Σταθμού
Αυτό το οποίο πολλοί επιστήμονες του διαστήματος θεωρούν ως ζωτική ανάγκη είναι ένας αυθεντικός, λειτουργικός διαστημικός σταθμός. Η NASA υπολογίζει ότι θα χρειαστούν 30 δισεκατομμύρια δολάρια (περ. 5,4 τρισ. δρχ.) μέχρι το έτος 2000 για το διαστημικό σταθμό Ελευθερία (Freedom) που βρίσκεται υπό κατασκευή. Εφόσον ο σταθμός έχει προγραμματιστεί εδώ και αρκετά χρόνια, έχουν ήδη δαπανηθεί 9 δισεκατομμύρια δολάρια (περ. 1,6 τρισ. δρχ.), σύμφωνα με μια πηγή της NASA. Αλλά πώς μπορούν οι ειδικοί να θέσουν το διαστημικό σταθμό τους σε τροχιά; Υπολογίζεται ότι τα διαστημικά λεωφορεία των Η.Π.Α. θα έπρεπε να πραγματοποιήσουν τουλάχιστον 17 επανδρωμένες πτήσεις για να μεταφέρουν το σταθμό Ελευθερία εκεί πάνω κομμάτι-κομμάτι. Αυτό συνεπάγεται μια πολύ δαπανηρή και χρονοβόρα επιχείρηση. Ποια θα μπορούσε να είναι η λύση;
Μερικοί έχουν προτείνει να ενώσουν τις δυνάμεις τους οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί και να χρησιμοποιήσουν τους ισχυρούς ρωσικούς πυραύλους Ενέργεια για να μεταφέρουν το σταθμό Ελευθερία εκεί πάνω. Ο πύραυλος Ενέργεια, ο οποίος περιγράφεται από τον αρθρογράφο της εφημερίδας Νιου Γιορκ Τάιμς (New York Times), Σερζ Σμέμαν, ως «20ώροφος ιπτάμενος ουρανοξύστης», θα μπορούσε να βοηθήσει ώστε να επιταχυνθεί το πρόγραμμα του διαστημικού σταθμού των Η.Π.Α. Οι Ρώσοι χρειάζονται τα δολάρια των Η.Π.Α., και εδώ θα τους δινόταν η ευκαιρία να επωφεληθούν λίγο από τον καπιταλισμό. Το περιοδικό Νέα των Η.Π.Α. και Παγκόσμιες Ειδήσεις (U.S.News & World Report) δήλωσε: «Έξι μη επανδρωμένοι πύραυλοι Ενέργεια θα μπορούσαν να στήσουν ολόκληρο το διαστημικό σταθμό, οικονομικά και χωρίς να διακυβεύονται ανθρώπινες ζωές».
Φυσικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσική Ομοσπονδία δεν είναι τα μόνα κράτη που περιλαμβάνονται στην εξερεύνηση του διαστήματος. Μεταξύ των άλλων πρωτοβουλιών, η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία, μέσω της γαλλικής εταιρίας Αριάνεσπάς (Arianespace), παράγει πυραύλους μιας χρήσης με σκοπό τις εκτοξεύσεις εμπορικών δορυφόρων. Η Ιαπωνία επίσης στοχεύει ψηλά, και «μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα, η Ιαπωνία σκοπεύει να γίνει το πρώτο ασιατικό έθνος που θα δημιουργήσει μόνιμη ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα», σύμφωνα με πρόσφατες πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Έζιαγουίκ (Asiaweek). Ο πρώτος επίσημος Ιάπωνας αστροναύτης, ο Μαμόρου Μόρι, πρόκειται να συμμετάσχει σε μια εφταήμερη αποστολή από το ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντας το 1992. Η ίδια έκθεση αναφέρει ότι «η αποστολή αποτελεί σημαντικό προοίμιο για τα σχέδια της Ιαπωνίας να συμβάλλει στο διαστημικό σταθμό Ελευθερία [των Η.Π.Α.]». Αυτό το πρόγραμμα θα έχει επίσης τη συνεργασία Ευρωπαίων και Καναδών επιστημόνων του διαστήματος.
Κατοίκιση Πλανητών
Μια ακόμα φιλοδοξία πυροδοτεί τη φαντασία πολλών—η επιθυμία για την κατοίκιση και την εκμετάλλευση άλλων πλανητών. Ο Τζορτζ Χένρι Ιλάιας, στο βιβλίο του Εξόρμηση στο Διάστημα—Αποστολή μιας Γενιάς (Breakout Into Space—Mission for a Generation), γράφει: «Η οικοδόμηση ενός διαπλανητικού πολιτισμού είναι ζωτική για την επιβίωση του είδους μας. . . . Εμείς οι άνθρωποι τώρα καταλαμβάνουμε έναν ολόκληρο πλανήτη, και είναι καιρός να μετακινηθούμε σε μια μεγαλύτερη κατοικία. Ένα άδειο ηλιακό σύστημα μας περιμένει». Οι άμεσες βλέψεις του αφορούν τον πλανήτη Άρη.
Ένα άτομο που πιστεύει κατηγορηματικά ότι ο άνθρωπος πρέπει να πάει στον Άρη είναι ο Μάικλ Κόλινς, πρώην αστροναύτης που χειρίστηκε το Τζέμινι (Gemini) 10 το 1966 και επίσης χειρίστηκε το τμήμα ελέγχου του Απόλλων 11, το οποίο μετέφερε τον άνθρωπο στη σελήνη. Στο βιβλίο του Αποστολή στον Άρη (Mission to Mars), αναφέρει: «Ο Άρης φαίνεται φιλικός, προσιτός, και μάλιστα κατοικήσιμος».
Ο Μπρους Μάρεϊ, επί καιρό διευθυντής του Εργαστηρίου Αεριώθησης της Πασαντίνα, είναι υπέρμαχος του κοινού εγχειρήματος Ηνωμένων Πολιτειών-Ρωσίας στον Άρη. Ως συνιδρυτής της Πλανητικής Εταιρίας, πρόσφατα προώθησε την πρωτοβουλία «Στον Άρη . . . Μαζί». Αυτός λέει: «Ο Άρης είναι ο πλανήτης του μέλλοντος. Θα αποτελέσει έναν τομέα δραστηριότητας για τα περιπετειώδη μέλη των μελλοντικών γενεών».
Ο Μάρσαλ Μπρέμεντ, πρώην πρεσβευτής των Η.Π.Α. στην Ισλανδία, γράφει: «Οι δύο χώρες μπορούν να διδάξουν πολλά η μια την άλλη σε αυτόν τον τομέα [του διαστήματος]. Το σοβιετικό επανδρωμένο διαστημικό πρόγραμμα είναι το καλύτερο· οι Σοβιετικοί κοσμοναύτες κατέχουν όλα τα ρεκόρ χρόνου σε τροχιά. . . . Οι αμοιβαίες δεσμεύσεις των δύο κρατών για να εγκαταστήσουν από κοινού ένα σταθμό στη σελήνη, να διαγράψουν τροχιά γύρω από την Αφροδίτη και να προσεδαφιστούν στον Άρη θα μπορούσαν να έχουν μεγάλη επιστημονική αξία».
Η Πλανητική Εταιρία, η οποία περιλαμβάνει ως ιδρυτή τον αστρονόμο του Πανεπιστημίου Κορνέλ Καρλ Σαγκάν, δημοσίευσε τη «Διακήρυξη Σχετικά με τον Άρη», η οποία δήλωνε: «Ο Άρης είναι ο διπλανός κόσμος, ο κοντινότερος πλανήτης στον οποίο θα μπορούσαν οι εξερευνητές από τη γη να προσεδαφιστούν με ασφάλεια. . . . Ο Άρης είναι μια αποθήκη επιστημονικών πληροφοριών—σημαντικών για τη μελέτη του ίδιου του πλανήτη, αλλά επίσης για το φως που μπορούν να ρίξουν στην προέλευση της ζωής και στη διαφύλαξη του περιβάλλοντος της Γης». Οι επιστήμονες γοητεύονται από το μυστήριο της προέλευσης της ζωής. Η απλή απάντηση της Αγίας Γραφής δεν τους ικανοποιεί: ‘Άξιος είσαι, Ιεχωβά, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν’.—Αποκάλυψις 4:11· Ρωμαίους 3:3, 4.
Προβλήματα που Πρέπει να Αντιμετωπιστούν
Ωστόσο, ο Μάρεϊ, μαζί με άλλους επιστήμονες, αναγνωρίζει μερικά από τα προβλήματα αυτών των διαπλανητικών πτήσεων μεγάλων αποστάσεων. Για παράδειγμα, οι αστρο/κοσμοναύτες θα χρειάζονταν μια διαπλανητική πτήση περίπου ενός έτους για να φτάσουν στον Άρη. Έτσι, ένα ταξίδι με επιστροφή θα απαιτούσε τουλάχιστον δύο χρόνια, χωρίς να υπολογίσουμε το χρόνο που θα δαπανούσαν στον Άρη. Οι επιδράσεις της έλλειψης βαρύτητας δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως. Μια έκδοση της NASA δηλώνει: «Ανάμεσα σε αυτές περιλαμβάνονται η απομάκρυνση ορισμένων μεταλλικών στοιχείων από τα οστά· ατροφία των μυών όταν δεν ασκούνται· και σύνδρομο προσαρμογής στο διάστημα, ένα είδος ναυτίας που συναντάται μόνο στις διαστημικές πτήσεις».
Μέχρι τώρα, κανένας άνθρωπος δεν έχει δοκιμάσει την έλλειψη βαρύτητας για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, οι Ρώσοι κοσμοναύτες πλησιάζουν αυτόν το στόχο. Στις 25 Μαρτίου 1992, έπειτα από δέκα μήνες στο διάστημα στο ρωσικό διαστημικό σταθμό ΜΙΡ (MIR), ο 33χρονος Σεργκέι Κρικάλεφ επέστρεψε στη γη. Αυτός τρίκλιζε λίγο όταν τον περισυνέλεξαν από το θαλαμίσκο επιστροφής, αλλά είχε δείξει ότι ο άνθρωπος μπορούσε να ζήσει χωρίς βαρύτητα επί μεγάλα χρονικά διαστήματα. Και η έλλειψη βαρύτητας δεν είναι το μόνο πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουν οι αστρο/κοσμοναύτες, όπως ανακάλυψαν οι Ρώσοι.
Όταν βάλεις μια ομάδα ανθρώπων σε έναν περιορισμένο χώρο για οποιοδήποτε διάστημα χρόνου, με τον καιρό θα υπάρξουν προβλήματα προσωπικότητας και ψυχολογικά προβλήματα. Το βιβλίο Άουτμπάουντ (Outbound) των εκδόσεων Τάιμ-Λάιφ, στη σειρά Ταξίδι Μέσα στο Σύμπαν (Voyage Through the Universe), δηλώνει: «Τα επίπεδα ευερεθιστότητας τείνουν να αυξάνουν σε μια αποστολή κάθε εβδομάδα που περνάει. Στη διάρκεια των [σοβιετικών] αποστολών Σαλιούτ (Salyut), οι ελεγκτές εδάφους πρόσεξαν ότι οι κοσμοναύτες γίνονταν ολοένα και περισσότερο ευερέθιστοι με τις ερωτήσεις που θεωρούσαν ανόητες. . . . Στη διάρκεια της παρατεταμένης αποστολής του Γκρέτσκο και του Ρομανένκο το 1977, οι ελεγκτές εδάφους δημιούργησαν επίσης μια ‘ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης’ για να καταγράφουν τη διανοητική υγεία των κοσμοναυτών». Ο Γκρέτσκο είπε: «Ο ανταγωνισμός μεταξύ των μελών ενός πληρώματος είναι ένα από τα πιο επιζήμια πράγματα, ειδικά αν ο καθένας αρχίζει να προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος». Αυτός πρόσθεσε ότι στο έξω διάστημα «δεν υπάρχουν ψυχολογικές διέξοδοι. Είναι πολύ πιο επικίνδυνα εκεί».
Έτσι, οποιοδήποτε μακροχρόνιο διαπλανητικό ταξίδι πρόκειται να είναι μια πράξη εύθραυστης ισορροπίας, αν λάβουμε υπόψη όλους τους επιστημονικούς, μηχανικούς και ψυχολογικούς παράγοντες που περιλαμβάνονται. Το να ανέχεται ο ένας τον άλλον δεν είναι εύκολο για ανθρώπους εδώ στη γη· πόσο μάλλον στον περιορισμένο χώρο ενός διαστημόπλοιου.—Παράβαλε Κολοσσαείς 3:12-14.
Θα Φτάσει Ποτέ ο Άνθρωπος στους Πλανήτες;
Η διάσημη αμερικανική σειρά ταινιών Σταρ Τρεκ (Star Trek) άνοιξε την όρεξη εκατομμυρίων ανθρώπων για τα διαστημικά ταξίδια. Ποιες είναι οι μελλοντικές προοπτικές για επανδρωμένη εξερεύνηση άλλων πλανητών; Υπάρχουν δύο πλευρές που πρέπει να ληφτούν υπόψη—η ανθρώπινη και η θεϊκή. Σε τελική ανάλυση, η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ιεχωβά είναι ‘ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην. Οι ουρανοί των ουρανών είναι του Ιεχωβά, την δε γην έδωκεν εις τους υιούς των ανθρώπων’.—Ψαλμός 115:15, 16· Γένεσις 1:1.
Έχουμε ήδη εξετάσει ότι πολλοί επιστήμονες είναι αισιόδοξοι όσον αφορά την ικανότητα του ανθρώπου να φτάσει στον Άρη και να τον κατοικίσει. Η ανθρώπινη περιέργεια και η λαχτάρα για γνώση χωρίς αμφιβολία θα συνεχίσουν να υποκινούν τους άντρες και τις γυναίκες να επεκτείνουν τους ορίζοντες των ανακαλύψεων. Ένας από τους σκοπούς του Διαστημικού Τηλεσκόπιου Χαμπλ, σύμφωνα με ένα φύλλο πληροφοριών της NASA, είναι να «αναζητήσει άλλους κόσμους, άλλους γαλαξίες και την προέλευση του ίδιου του σύμπαντος». Η NASA επίσης δηλώνει: «Οι προοπτικές για τη διαστημική δραστηριότητα στον 21ο αιώνα είναι συναρπαστικές και θέτουν προκλήσεις. Μπορούμε να οραματιστούμε τέτοια σημαντικά επιτεύγματα όπως βιομηχανίες που λειτουργούν σε τροχιά, σεληνιακές βάσεις και επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. Τώρα που διασχίσαμε τα σύνορα του διαστήματος, δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω».
Τι μπορεί να λεχτεί από την πλευρά της Αγίας Γραφής; Πράγματι, ο Θεός είπε στον άνθρωπο να ‘πληθυνθεί και να γεμίσει τη γη’. (Γένεσις 1:28) Ταυτόχρονα, του έδωσε νοημοσύνη και μια ακόρεστη επιθυμία να γνωρίζει περισσότερα για το περιβάλλον του, συμπεριλαμβανομένης της βιόσφαιρας, της στρατόσφαιρας και πέρα από αυτήν. Αυτό το περιβάλλον περιλαμβάνει και το μικροσκοπικό ηλιακό μας σύστημα και τα άστρα πέρα από αυτό. Έτσι, ο Βασιλιάς Δαβίδ εμπνεύστηκε να γράψει πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια περίπου: «Όταν θεωρώ τους ουρανούς σου, το έργον των δακτύλων σου, την σελήνην και τους αστέρας, τα οποία συ εθεμελίωσας, τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν; Ή ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι [φροντίζεις, ΜΝΚ] αυτόν;»—Ψαλμός 8:3, 4.
Το τηλεσκόπιο Χαμπλ πρόσφατα μετέδωσε μια εικόνα του γιγάντιου γαλαξία Μ87. Αυτός περιγράφηκε ως μια φωτεινή κηλίδα η οποία αποτελείται από δύο τρισεκατομμύρια άστρα! Μπορείτε να φανταστείτε αυτόν τον αριθμό; Πόσο μακριά βρίσκεται ο Μ87; Πενήντα δύο εκατομμύρια έτη φωτός από τη γη—«σχετικά κοντά, σε σύγκριση με τις αποστάσεις ανάμεσα στους γαλαξίες»! Ας είμαστε ειλικρινείς, ο άνθρωπος και η γη είναι απειροελάχιστοι σε σύγκριση με την απεραντοσύνη ολόκληρου του διαστήματος που ξεπερνά τη φαντασία! Αυτά που κάνει και αυτά που πρόκειται να κάνει ο Ιεχωβά σε όλο αυτό το απέραντο διάστημα είναι πέρα από την κατανόηση που έχουμε τώρα. Ανεξάρτητα από τις φιλοδοξίες του ανθρώπου για το έξω διάστημα, έχει εγερθεί κάποιο ζήτημα στον πλανήτη μας το οποίο πρέπει πρώτα να διευθετηθεί μέσω της παρέμβασης του Θεού.—Αποκάλυψις 16:14-16.
Το Ζήτημα που Πρέπει να Διευθετηθεί
Το ζήτημα αυτό είναι η εκλογή μεταξύ της διακυβέρνησης από τον Θεό και της διακυβέρνησης από τον Σατανά. Για αυτόν το λόγο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διακηρύττουν παγκόσμια ότι ο Θεός πρέπει σύντομα να αναλάβει δράση για να καθαρίσει τη γη από την πονηρία, τη διαφθορά, το φόνο, τη βία και τον πόλεμο.—Μάρκος 13:10· 2 Κορινθίους 4:4.
Οι αστροναύτες που κοίταξαν κάτω στη γη μας από απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων στο διάστημα θαύμασαν την ομορφιά αυτού του πλανήτη-κόσμημα. Αν τη δει κανείς από ψηλά, η γη δεν δείχνει καθόλου πολιτικά σύνορα που διαιρούν και χωρίζουν. Είναι απλώς ένα όμορφο, παγκόσμιο σπιτικό για την ανθρώπινη οικογένεια. Ωστόσο, εδώ υπάρχει ένας κόσμος γεμάτος πλεονεξία, ζήλεια, ψέματα, εκμετάλλευση, αδικία, τρόμο, φόβο, έγκλημα και βία. Τι χρειάζεται η ανθρωπότητα για να συνέλθει;
Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Ιεχωβά Θεός, ο Δημιουργός και Ιδιοκτήτης της γης, σύντομα θα αναλάβει δράση ενάντια στους ενοίκους αυτού του πλανήτη που είναι ανυπάκουοι και δεν μπορούν να κυβερνηθούν. Μόνο οι πραγματικά πράοι θα μείνουν για να κληρονομήσουν τη γη. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να δούμε τι περαιτέρω σκοπούς έχει υπόψη του ο Θεός για την υπάκουη ανθρώπινη οικογένεια.—Ψαλμός 37:11, 29· Αποκάλυψις 11:18· 16:14-16.
[Πλαίσιο στη σελίδα 14]
Διάσωση Δορυφόρου
Η NASA επιτέλεσε ένα επίτευγμα, παρά τις δυσκολίες, το Μάιο αυτού του έτους, όταν τρεις αστροναύτες από το διαστημικό λεωφορείο Ιντίβορ (Endeavor) μετακίνησαν με τα χέρια τους έναν ακυβέρνητο τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο βάρους 4.080 κιλών στη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου. Τον έφεραν στο χώρο φορτίου του διαστημικού λεωφορείου, όπου του προσάρμοσαν ένα νέο προωθητικό πύραυλο. Κατόπιν ο δορυφόρος πυροδοτήθηκε σε υψηλή τροχιά προτού φερθεί χαμηλά στη θέση που εργάζεται, 35.900 χιλιόμετρα πάνω από τη γη.
[Εικόνες στη σελίδα 15]
1. Καλλιτεχνική απόδοση του σχεδιαζόμενου διαστημικού σταθμού «Ελευθερία»·
2. Η έλλειψη βαρύτητας είναι ένα πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν οι διαπλανητικοί ταξιδιώτες·
3. Η Γη όπως φαίνεται από τη σελήνη·
4. Αφροδίτη·
5. Άρης
[Ευχαριστίες]
Photos 1-4, NASA photo; 5 Photo NASA/JPL