Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Γιατί οι Γονείς μου Δεν μου Δείχνουν Περισσότερο Ενδιαφέρον;

«Όποτε ζητάω από τη μητέρα μου πέντε λεπτά από το χρόνο της», λέει με θλίψη μια έφηβη, «αυτή είναι πάντοτε υπερβολικά απασχολημένη».

Η ΚΡΙΣΤΙΝΑ ήταν 16 χρονών—ανύπαντρη και έγκυος. Αν και ένιωθε τύψεις για την κατάσταση στην οποία είχε μπλεχτεί, ήταν επίσης πικραμένη. «Η μητέρα μου ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να μου εξηγήσει αυτά τα πράγματα», είπε κλαίγοντας. «Απλούστατα, δεν είχε ποτέ το χρόνο να ενδιαφερθεί για το τι έκανα».

Μήπως και εσύ αισθάνεσαι έτσι κατά καιρούς—ότι οι γονείς σου απλούστατα δεν ενδιαφέρονται για εσένα; Ίσως να μην έχεις την τάση να εκφράζεις τις απογοητεύσεις σου με τον τρόπο που το έκανε η Κριστίνα. Και ξέρεις ότι το να έχεις γονείς που σε παραμελούν δεν αποτελεί δικαιολογία για κακή διαγωγή. Ακόμη και έτσι, ίσως νιώθεις ότι πληγώνεσαι βαθιά αν σε παραμελούν. Αν και πλησιάζεις την ενηλικίωση, μπορεί ακόμη να νιώθεις μια ισχυρή ανάγκη για αγάπη και υποστήριξη από τους γονείς σου. Το να σε αγνοούν οι γονείς σου μπορεί να σε κάνει να νιώσεις εγκατάλειψη. «Όποτε ζητάω από τη μητέρα μου πέντε λεπτά από το χρόνο της», λέει με θλίψη μια έφηβη, «αυτή είναι πάντοτε υπερβολικά απασχολημένη».

Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι, σύμφωνα με μια έρευνα, το 25 τοις εκατό των νέων «αισθάνονται ότι δεν περνάνε αρκετό χρόνο με τους γονείς τους». Ένα νεαρό άτομο είπε: «Μακάρι να μπορούσα να έχω πιο στενή σχέση με τους γονείς μου και να μπορούσα να μιλάω πιο ελεύθερα μαζί τους». Ακόμη και όταν τα νεαρά άτομα και οι γονείς είναι μαζί από σωματική άποψη, μπορεί να είναι χωριστά από συναισθηματική άποψη. Ίσως να μην υπάρχει επικοινωνία σε βάθος.

Γιατί Φαίνεται να σε Αγνοούν

Φαντάσου: Περίμενες όλη μέρα να συζητήσεις κάποιο πρόβλημα με τη μαμά σου. Αλλά μόλις αυτή έρχεται στο σπίτι από τη δουλειά, σωριάζεται σε μια πολυθρόνα και αφοσιώνεται στις βραδινές ειδήσεις στην τηλεόραση. Όταν επιχειρείς να πιάσεις κουβέντα, αυτή αρνείται να σου δώσει προσοχή λέγοντας ενοχλημένη: «Δεν βλέπεις ότι προσπαθώ να χαλαρώσω;»

Μήπως πρόκειται για κάποιον ψυχρό, άστοργο γονέα; Όχι, οι γονείς σπάνια παραμελούν τα παιδιά τους σκόπιμα. Αλλά ζούμε σε ‘κρίσιμους καιρούς, δύσκολους στην αντιμετώπισή τους’. (2 Τιμόθεον 3:1-3, ΜΝΚ) Και οι γονείς σου μπορεί να έχουν περισσότερο άγχος παρά ποτέ άλλοτε. Μπορεί να είναι τόσο αγχωμένοι, αποκαρδιωμένοι ή εξουθενωμένοι ώστε απλώς ίσως δεν έχουν την ενέργεια που απαιτείται για να δαπανήσουν ποιοτικό χρόνο μαζί σου. Αυτό μπορεί να αληθεύει ιδιαίτερα αν ζεις σε οικογένεια με ένα γονέα. Έτσι, αν οι γονείς σου δεν ακούσουν κάποιο παράπονο από εσένα, μπορεί απλώς να υποθέσουν ότι όλα πάνε μια χαρά.

Οι γονείς μπορεί επίσης να είναι απασχολημένοι με άλλες μέριμνες. Αν ο πατέρας σου είναι δραστήριος Χριστιανός ίσως βαστάζει ένα βαρύ φορτίο εκκλησιαστικής ευθύνης. (Παράβαλε 2 Κορινθίους 11:28, 29). Και ίσως η μητέρα σου να μιλάει σπάνια για αυτό, αλλά μπορεί κάλλιστα να είναι απορροφημένη από αυξανόμενα προβλήματα υγείας. Έχεις αδελφές και αδελφούς; Τότε μπορεί οι γονείς σου να είναι απασχολημένοι φροντίζοντας και για τις δικές τους ανάγκες.

Ομολογουμένως, μερικοί γονείς δίνουν μάχη με σοβαρά προβλήματα, όπως ο αλκοολισμός, και δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις ανάγκες των παιδιών τους. Ωστόσο, άλλοι ίσως απλώς να μην ξέρουν πώς να δείξουν ενδιαφέρον στα παιδιά τους. Στο κάτω-κάτω, τα παιδιά μαθαίνουν την αγάπη από τους γονείς τους. (Παράβαλε 1 Ιωάννου 4:19). Και ίσως οι γονείς σου να ανατράφηκαν από γονείς οι οποίοι δεν τους έδειξαν ενδιαφέρον.

Έπειτα υπάρχει το γεγονός ότι μερικές κοινωνίες ουσιαστικά αγνοούν τις ανάγκες των νέων. Σε ορισμένα μέρη της Αφρικής, το έθιμο υπαγορεύει στη διάρκεια των γευμάτων να τρώνε χωριστά ο πατέρας, η μητέρα και τα παιδιά. Με ποιο αποτέλεσμα; Ο Κόλιν, ένας 14χρονος Αφρικανός νεαρός, θυμάται: «Ήταν δύσκολο να αισθάνομαι δεμένος συναισθηματικά με τους γονείς μου. Αισθανόμουν ότι ψηλαφούσα ολομόναχος να βρω το δρόμο μου στη ζωή».

Παγίδες που Πρέπει να Αποφεύγεις

Ανεξάρτητα από το λόγο για τη φαινομενική αδιαφορία των γονέων σου, αυτό μπορεί να εξακολουθεί να σου προξενεί αισθήματα πόνου και θυμού. Μερικά νεαρά άτομα αντιδρούν με το να μη συνεργάζονται και με το να είναι ανυπάκουα. Άλλα αποφασίζουν ότι ο στασιασμός είναι ο μόνος τρόπος να τραβήξουν την προσοχή στην άσχημη κατάστασή τους. Αλλά, όπως η Κριστίνα που αναφέρθηκε στην αρχή, τα στασιαστικά νεαρά άτομα συχνά δεν καταφέρνουν τίποτα περισσότερο από το να πληγωθούν τα ίδια μέσα από όλη αυτή την κατάσταση. ‘Η στασιαστική πορεία εκείνων που είναι άπειροι είναι αυτό που θα τους σκοτώσει’, προειδοποιεί το εδάφιο Παροιμίαι 1:32, ΜΝΚ.

Από την άλλη πλευρά, δεν πετυχαίνεις τίποτα το ιδιαίτερο με το να αγνοείς απλώς την κατάσταση—ειδικά αν αυτό σε πληγώνει βαθιά. ‘Έχεις αποθαρρυνθεί στην ημέρα της στενοχώριας;’ ρωτάει το εδάφιο Παροιμίαι 24:10, ΜΝΚ. Αν έτσι συμβαίνει, ‘η δύναμή σου θα είναι λιγοστή’. Τα συναισθηματικά τραύματα μπορεί να είναι ακόμη πιο πραγματικά από τα σωματικά τραύματα και εξίσου οδυνηρά. (Παροιμίαι 18:14) Και αν τους επιτρέψεις να υποβόσκουν, μπορούν να συνεχίσουν να σου προκαλούν πόνο και στην ενήλικη ζωή σου. Πάρε για παράδειγμα ένα νεαρό, τον Γιόχαν. «Καθώς μεγάλωνα», θυμάται ο Γιόχαν, «ο αλκοολικός πατέρας μου ποτέ δεν ήταν διαθέσιμος όταν τον χρειαζόμουν περισσότερο». Και προσθέτει: «Ήταν τόσο απορροφημένος από τα δικά του προβλήματα που δεν μπορούσε να δώσει ιδιαίτερη προσοχή σε εμένα». Ως ενήλικος, ο Γιόχαν πέρασε μεγάλες περιόδους υποφέροντας από κατάθλιψη και αισθήματα ενοχής.

Με τη βοήθεια μερικών καλών φίλων, ο Γιόχαν μπόρεσε να αρχίσει να οικοδομεί και πάλι την αυτοεκτίμησή του. Παρ’ όλα αυτά, η εμπειρία του τονίζει την αξία τού να προσπαθείς να βρίσκεις θετικούς τρόπους για να αντεπεξέλθεις στην κατάσταση που αντιμετωπίζεις στο σπίτι.

Να Καλλιεργείς το Ενδιαφέρον τους για Εσένα

Υπόθεσε ότι ο μπαμπάς και η μαμά σπάνια αρχίζουν μια συζήτηση μαζί σου. Μπορείς να κάνεις εσύ την αρχή να σπάσεις αυτή τη δυσάρεστη σιωπή δείχνοντας κάποιο ενδιαφέρον για αυτούς. (Ματθαίος 7:12· Φιλιππησίους 2:4) Να προσφερθείς να τους συνοδέψεις αν πρέπει να κάνουν κάποια δουλειά. Ρώτησε αν μπορείς να τους βοηθήσεις με κάποιον τρόπο, ετοιμάζοντας ίσως κάποιο γεύμα ή κάνοντας καθαριότητα. Με τον καιρό μπορείς να αρχίσεις να μοιράζεσαι μαζί τους τις ανησυχίες σου, όπως το τι συμβαίνει στο σχολείο.

Όμως, κατά καιρούς ίσως έχεις να συζητήσεις κάποια σοβαρά προβλήματα. Δεν θα καταφέρεις πολλά πράγματα αν πλησιάσεις τον μπαμπά σου όταν αυτός έχει ξαπλώσει στον καναπέ, χαλαρώνοντας έπειτα από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά. Προσπάθησε να βρεις το ‘σωστό χρόνο’—όταν θα είναι σε λογικό βαθμό ξεκούραστος και ευδιάθετος—για να συζητήσεις το θέμα. (Παροιμίαι 15:23, ΜΝΚ) Είναι πολύ πιο πιθανό να δείξει ενδιαφέρον για τα προβλήματά σου.

Ωστόσο, τι γίνεται αν οι γονείς σου δεν ανταποκρίνονται στις καλύτερες προσπάθειές σου;a Το εδάφιο Παροιμίαι 15:22, ΜΝΚ, μας υπενθυμίζει ότι ‘τα σχέδια ανατρέπονται εκεί όπου δεν υπάρχει εμπιστευτική συνομιλία’. Ναι, ίσως χρειάζεται να πεις στους γονείς σου (με ευγενικό και διακριτικό τρόπο, φυσικά) ότι νιώθεις πως δεν δείχνουν αρκετό ενδιαφέρον για εσένα και ότι αυτό σε πληγώνει και σε κάνει να νιώθεις ότι δεν σε αγαπούν. Ίσως θα ήθελες απλώς κάποιον έπαινο από καιρό σε καιρό ή θα το εκτιμούσες αν σε βοηθούσαν λίγο στις σχολικές σου εργασίες.

Οι γονείς σου πιθανότατα θα εκπλαγούν όταν μάθουν ότι αισθάνεσαι έτσι. Ίσως βιαστούν να σε διαβεβαιώσουν για την αγάπη τους και ίσως μάλιστα ζητήσουν συγνώμη επειδή σου έδωσαν λάθος εντύπωση. Συχνά οι γονείς είναι πρόθυμοι να καταβάλλουν πραγματική προσπάθεια να αλλάξουν από τη στιγμή που κάποιο πρόβλημα φερθεί στην προσοχή τους.

Από την άλλη πλευρά, ίσως η συζήτησή σας αποκαλύψει ότι υπήρξαν κάποιες παρεξηγήσεις από μέρους σου. Μπορεί απλώς να μην παρατήρησες μερικούς από τους τρόπους με τους οποίους έχουν δείξει ενδιαφέρον για εσένα. Όποια και αν είναι η περίπτωση, το να συζητήσετε ανοιχτά το θέμα είναι ένα σημαντικό βήμα για τη βελτίωση της κατάστασης στο σπίτι.

Να Γεμίσεις το Κενό

Τι γίνεται όμως αν και πάλι οι γονείς σου δεν ανταποκρίνονται θετικά; Είναι ευνόητο ότι κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ οδυνηρό. Παρ’ όλα αυτά, έχεις στη διάθεσή σου άλλες εναλλακτικές λύσεις.

Για παράδειγμα, προσπάθησε να βρεις κάποιο άτομο—κατά προτίμηση μεγαλύτερο από εσένα—το οποίο μπορεί να σε βοηθήσει να γεμίσεις το κενό που έχουν αφήσει οι γονείς σου, οι οποίοι δεν σου δείχνουν προσοχή. Όπως το θέτει το βιβλίο των Παροιμιών, υπάρχει φίλος που ‘γεννιέται για καιρό θλίψης’. (Παροιμίαι 17:17, ΜΝΚ) Ψάξε για τέτοιου είδους φίλους. Αλλά να είσαι εκλεκτικό άτομο ως προς το τι συμβουλές δέχεσαι, με το να βεβαιώνεσαι ότι αυτές αποσκοπούν στα καλύτερα συμφέροντά σου και βρίσκονται σε αρμονία με το Λόγο του Θεού.

Ακόμη μια πηγή βοήθειας και υποστήριξης είναι η τοπική εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εκεί μπορείς να βρεις πνευματικούς αδελφούς και αδελφές, πατέρες και μητέρες οι οποίοι θα σου δείξουν πραγματικό ενδιαφέρον και θα σε βοηθήσουν να ευημερήσεις πνευματικά και συναισθηματικά. (Μάρκος 10:30) Ο Κόλιν, ο Αφρικανός νεαρός που αναφέρθηκε νωρίτερα, βρήκε τέτοιους φίλους. Έχοντας την ανάγκη για καθοδηγία, άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Σύντομα δημιούργησε φιλίες με μέλη της εκκλησίας τα οποία τον έκαναν να νιώθει ότι τον αγαπούν και τον θέλουν. Με τον καιρό οι γονείς του και τα αδέλφια του άρχισαν και αυτοί να παρακολουθούν τις Χριστιανικές συναθροίσεις.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι γονείς σου ενδιαφέρονται πραγματικά για εσένα, αλλά απλώς χρειάζεται να είναι περισσότερο ενήμεροι για τις ανάγκες σου. Πάρε την πρωτοβουλία και πες τους ποιες ακριβώς είναι αυτές οι ανάγκες! Ποιος ξέρει; Ίσως διαπιστώσεις ότι ενδιαφέρονται για εσένα πολύ περισσότερο από όσο φανταζόσουν ποτέ.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Οι γονείς σήμερα συχνά αισθάνονται τόσο αγχωμένοι και κουρασμένοι που δεν μπορούν να ασχοληθούν με τα προβλήματα των παιδιών τους