Οι Νεαροί Ρωτούν . . .
Πώς Μπορώ να Αντιμετωπίσω την Αναπηρία Μου;
«ΜΠΟΡΕΙ ακόμη και να περπατάει», λέει η μητέρα μιας κοπέλας που θα ονομάσουμε Μάγκι. «Αλλά έχει χάσει το συντονισμό των κινήσεών της και όταν μιλάει παραλείπει συλλαβές». Η Μάγκι έχει σκλήρυνση κατά πλάκας και είναι ένα από τα εκατομμύρια νεαρά άτομα παγκόσμια που πάσχουν από κάποια σωματική βλάβη.
Ίσως εσύ είσαι ένα από αυτά τα άτομα. Είτε γεννήθηκες με την αναπηρία είτε την απέκτησες έπειτα από κάποια αρρώστια ή από κάποιο ατύχημα,a δεν είναι ανάγκη να συμπεράνεις ότι η ζωή σου έχει τελειώσει. Με υπομονετικές προσπάθειες από την πλευρά σου, μπορείς να κάνεις θετικά βήματα για να αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά την κατάστασή σου.
Η Παγίδα των Ευσεβών Πόθων
Φυσικά, είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση να μη θέλει να δεχτεί μια δυσάρεστη πραγματικότητα αλλά να ελπίζει μάταια ότι η βλάβη απλώς θα αποκατασταθεί. Ο απόστολος Παύλος έπασχε όπως φαίνεται από κάποια μορφή ασθένειας που επηρέαζε την όρασή του. (Παράβαλε Γαλάτας 6:11, ΜΝΚ). Αναφερόμενος στην πρώτη επίσκεψη που έκανε στους Χριστιανούς της Γαλατίας, ο Παύλος είπε: «Θυμάστε πώς πρωτοκήρυξα στον τόπο σας: αναγκάστηκα από μια αρρώστια να μείνω κοντά σας. Δεν έγινε όμως αφορμή αυτή η σωματική μου δοκιμασία να με περιφρονήσετε ή να με σιχαθείτε». (Γαλάτας 4:13, 14, ΝΔΜ) Μερικοί λόγιοι πιστεύουν ότι η ασθένεια του Παύλου προκαλούσε εκκρίσεις πύου από τα μάτια του ή ότι με κάποιον τρόπο έκανε αποκρουστική την εμφάνισή του. Δεν προξενεί έκπληξη λοιπόν το ότι ο Παύλος ‘τρεις φορές παρακάλεσε τον Κύριο’ για να φύγει αυτή η αρρώστια. Αλλά δεν έγινε κάτι τέτοιο. (2 Κορινθίους 12:8, 9) Ωστόσο, παρά την αναπηρία του απόλαυσε μια αξιοσημείωτη σταδιοδρομία ως ιεραπόστολος, λόγιος και συγγραφέας.
Εσύ, επίσης, ίσως να πρέπει να συμφιλιωθείς με τη μονιμότητα της βλάβης που έχεις υποστεί. Στο βιβλίο Ζώντας με τους Αναπήρους (Living With the Disabled), η συγγραφέας Τζαν Κουμς γράφει: «Για να προσαρμοστεί ο ασθενής στην αναπηρία του πρέπει πρώτα να αναγνωρίσει ότι είναι ανάπηρος. Πρέπει να μάθει ότι ο περιορισμός του αυτός μπορεί να τον καταπιέζει και να του προκαλεί δυσκολίες αλλά δεν τον υποβιβάζει ως άτομο». Αν δεν υπάρχει βάσιμη ελπίδα για θεραπεία, το να αρνείσαι την πραγματικότητα της κατάστασής σου θα σε κάνει απλώς να βουλιάξεις σε ένα τέλμα αυτοκατάκρισης, δυστυχίας και απογοήτευσης. Από την άλλη μεριά, ‘η σοφία είναι με τους μετριόφρονες’, αναφέρει η Αγία Γραφή στο εδάφιο Παροιμίαι 11:2, ΜΝΚ, και το μετριόφρον άτομο γνωρίζει και αποδέχεται τους περιορισμούς του. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ζεις σαν ερημίτης ή ότι θα αρκείσαι σε μια ανιαρή και άχαρη ζωή. Αντίθετα, η μετριοφροσύνη περιλαμβάνει το να αξιολογείς έντιμα την κατάστασή σου και να θέτεις ρεαλιστικούς στόχους.
Ενέργειες Βασισμένες στη Γνώση
Χρειάζεται επίσης να έχεις ακριβή γνώση για τη φύση της αναπηρίας σου. ‘Όποιος είναι φρόνιμος ενεργεί με γνώση’, λέει το εδάφιο Παροιμίαι 13:16. (Παράβαλε Παροιμίαι 10:14). Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι θα διαβάσεις κάποια ιατρικά συγγράμματα ή ότι θα κάνεις συγκεκριμένες ερωτήσεις στο γιατρό σου και στα άλλα άτομα με ιατρική κατάρτιση που σε φροντίζουν. Το να μορφωθείς σε αυτόν τον τομέα θα σε ανακουφίσει από τυχόν παρανοήσεις που θα μπορούσαν να σε εμποδίσουν από το να φτάσεις να ενεργείς σύμφωνα με τις δυνατότητές σου.
Αυτό μπορεί ακόμη να σε βοηθήσει να συμβαδίζεις με τις ιατρικές εξελίξεις και τις θεραπείες που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάστασή σου. Για παράδειγμα, τώρα κατασκευάζονται τεχνητά μέλη (προθέσεις) από καινούρια, ελαφρά υλικά που επιτρέπουν μεγαλύτερη άνεση και ευελιξία στις κινήσεις. Πράγματι, το περιοδικό Τάιμ (Time) γράφει ότι παρατηρείται μια «έκρηξη» στον αριθμό των βοηθητικών συσκευών για άτομα με αναπηρίες. Ίσως αυτά τα προϊόντα να είναι διαθέσιμα στην περιοχή σου και να βρίσκονται μέσα στις οικονομικές δυνατότητες της οικογένειάς σου.
Κάποια πιο συνηθισμένα όργανα, όπως τα ακουστικά, τα μπαστούνια, οι πατερίτσες και οι ορθοπεδικοί κηδεμόνες, μπορεί επίσης να είναι πολύ χρήσιμα. Βέβαια, μερικοί νεαροί πιθανόν να αισθάνονται υπερβολικά αμήχανοι και αδέξιοι για να χρησιμοποιήσουν αυτά τα βοηθήματα. Αλλά ο Βασιλιάς Σολομών παρατήρησε σοφά: ‘Αν ένα σιδερένιο εργαλείο αμβλυνθεί και δεν ακονίσει κάποιος την κόψη του, τότε αυτός θα καταναλώσει τη δική του ενεργητικότητα’. (Εκκλησιαστής 10:10, ΜΝΚ) Κατά παρόμοιο τρόπο θα μπορούσες να εξαντληθείς και εσύ—ή να στερείς τον εαυτό σου από ευχάριστες δραστηριότητες—αν δεν κάνεις καλή χρήση των εργαλείων που μπορούν να σε βοηθήσουν. Γιατί να αφήνεις την περηφάνια να κάνει τη ζωή σου ακόμη πιο δύσκολη από ό,τι ήδη είναι; Ο Σολομών κατέληξε λέγοντας: ‘Η χρήση της σοφίας για επιτυχία είναι ωφέλιμη’.
Ναι, θα είναι προς όφελός σου να χρησιμοποιείς κάτι που θα σε βοηθάει να περπατάς, να βλέπεις ή να ακούς καλύτερα. Μπορεί πράγματι να χρειαστεί αρκετή εξάσκηση και υπομονή για να μάθεις να χρησιμοποιείς επιδέξια το μπαστούνι, την πρόθεση ή τα ακουστικά. Αυτά τα όργανα μπορεί να μην κολακεύουν απαραίτητα την εμφάνισή σου. Αλλά σκέψου τι ελευθερία μπορεί να σου χαρίσουν και τι ευκαιρίες μπορεί να σου προσφέρουν! Ένα ανάπηρο κορίτσι από την Αφρική, η Τζέι, ζούσε σαν ερημίτισσα και μέχρι τα 18 της χρόνια είχε βγει μόνο μια φορά έξω από το μικρό καταυλισμό όπου ζούσε. Αφού μελέτησε την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, άρχισε να παρακολουθεί τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Αυτό απαιτούσε να «περπατάει» αρκετά τετράγωνα με τα χέρια της σέρνοντας πίσω της τον κορμό του σώματός της. Όταν ένας Μάρτυρας στην Ευρώπη έμαθε για την οικτρή κατάσταση της Τζέι, της έστειλε ένα αναπηρικό καροτσάκι με τρεις ρόδες. Η κίνηση γινόταν με μια αλυσίδα την οποία η Τζέι μπορούσε να χειρίζεται με τα χέρια της. Γοητευτικό θέαμα; Δεν θα το έλεγε κανείς. Αλλά αυτό το φαινομενικά άχαρο μέσο μεταφοράς τής επέτρεπε να πηγαίνει στις συναθροίσεις και να συμμετέχει στο έργο κηρύγματος από πόρτα σε πόρτα.
Να Θέτεις Προκλήσεις στον Εαυτό Σου!
Πρόσεχε όμως να μην αναπτύξεις αρνητική διανοητική στάση. Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών είπε: ‘Όποιος παρατηρεί τον άνεμο δεν θα σπείρει· και όποιος βλέπει τα σύννεφα δεν θα θερίσει’. (Εκκλησιαστής 11:4) Μήπως επιτρέπεις στο φόβο ή στην αβεβαιότητα να σε εμποδίζει να κάνεις πράγματα που θέλεις και χρειάζεται να κάνεις; Σκέψου τον Μωυσή. Όταν ο Θεός τον διάλεξε για να απελευθερώσει τους Ισραηλίτες από τη δουλεία στην Αίγυπτο, ο Μωυσής προσπάθησε να ξεφύγει επικαλούμενος κάποιο πρόβλημα που είχε στην ομιλία. ‘Είμαι απερίτμητος στα χείλια’, είπε ο Μωυσής υπονοώντας πιθανώς κάποιο ελάττωμα που έπνιγε τον ήχο της φωνής του. (Έξοδος 6:12) Αλλά ο Μωυσής υποτιμούσε τον εαυτό του. Με τον καιρό, αποδείχτηκε ότι ήταν ικανός να μιλάει με ευχέρεια—απευθυνόμενος σε ολόκληρο το έθνος Ισραήλ.—Δευτερονόμιον 1:1.
Μην κάνεις το ίδιο λάθος τού να υποτιμάς τις δυνάμεις σου. Να καταβάλλεις προσπάθειες και να θέτεις προκλήσεις στον εαυτό σου! Η νεαρή Μπέκι, για παράδειγμα, δυσκολεύεται κάπως να μιλήσει επειδή τραυματίστηκε σε ένα ατύχημα όταν ήταν σε ηλικία πέντε ετών. Αλλά οι γονείς της δεν την άφησαν να παραιτηθεί. Αντίθετα, την έγραψαν στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Σε ηλικία εφτά ετών, η Μπέκι έκανε σύντομες ομιλίες μπροστά σε ακροατήριο. Η Μπέκι θυμάται: «Το ότι έκανα ομιλίες βοήθησε. Μου έδινε το κίνητρο να προσπαθώ περισσότερο να βελτιώσω τον τρόπο ομιλίας μου». Η Μπέκι επίσης ενθαρρυνόταν να συμμετέχει πλήρως στο έργο κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι. «Μερικές φορές νομίζω ότι για τους ανθρώπους θα πρέπει στ’ αλήθεια να είναι πολύ δυσάρεστο να με ακούν να μιλάω· ανησυχώ για το τι σκέφτονται. Αλλά μετά λέω στον εαυτό μου: ‘Αυτό το κάνω για τον Ιεχωβά’, και του ζητάω να με βοηθήσει να το ξεπεράσω». Σήμερα, η Μπέκι υπηρετεί ως ολοχρόνια διάκονος.
Ο Κρεγκ, που τώρα πια είναι ενήλικος, πάσχει από εγκεφαλική παράλυση. Αυτός, επίσης, αρνείται να επιτρέψει στην αναπηρία του να τον εμποδίζει από το να είναι ένα πολύτιμο μέλος της Χριστιανικής εκκλησίας. Ο ίδιος λέει: «Εμπιστεύομαι στον Ιεχωβά, και αυτός μου έχει επιτρέψει να απολαμβάνω πολλές από τις ευλογίες του. Κατάφερα να υπηρετήσω ως βοηθητικός σκαπανέας [κήρυκας των καλών νέων] πέντε φορές. Κάνω Γραφικές διαλέξεις στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας και είμαι σε θέση να χειρίζομαι τους λογαριασμούς της εκκλησίας».
Υπάρχει επίσης ‘καιρός για να γελάει κανείς’, και με λίγη εξάσκηση μπορεί να είσαι σε θέση ακόμη και να απολαμβάνεις μερικές διασκεδαστικές δραστηριότητες που απολαμβάνουν άλλοι νέοι. (Εκκλησιαστής 3:4) Η Μπέκι παραδέχεται: «Δεν μπορώ να παίρνω μέρος σε αθλητικά παιχνίδια όπως το βόλεϊ επειδή τα αντανακλαστικά μου είναι πολύ αργά. Αλλά μπορώ να τρέχω. Μάλιστα, λίγο μετά το ατύχημα, η μαμά μου με παρότρυνε να μάθω ποδήλατο. Πάντοτε με παρότρυνε να κάνω καινούρια πράγματα».
Μην Προσπαθείς Μόνος Σου
Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίζεις μια σωματική αναπηρία. Ο απόστολος Παύλος αποκάλεσε τη βλάβη που του είχε παρουσιαστεί ‘αγκάθι στη σάρκα’. (2 Κορινθίους 12:7, ΜΝΚ) Ευτυχώς, δεν είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζεις τα προβλήματά σου μόνος σου. Η Σάρνι, μια νεαρή η οποία έπασχε από παραμόρφωση του ισχίου, λέει: «Διαπιστώνω ότι η κατάλληλη Χριστιανική συναναστροφή και η στοργική υποστήριξη της οικογένειας και των αδελφών στην εκκλησία ήταν ανεκτίμητες για εμένα». Ναι, μην απομονώνεσαι. (Παροιμίαι 18:1, ΜΝΚ) Όσο αυτό είναι δυνατόν, να έχεις ‘πολλά να κάνεις στο έργο του Κυρίου’. (1 Κορινθίους 15:58, ΜΝΚ) Η Σάρνι περιγράφει ποιο είναι το όφελος: «Το να είμαι δραστήρια σε σχέση με επιδιώξεις της Βασιλείας με βοηθάει να έχω τη σωστή άποψη για τα προβλήματά μου». Η Μπέκι παρατηρεί: «Μιλάς σε ανθρώπους που είναι πραγματικά σε χειρότερη κατάσταση από εσένα, επειδή δεν έχουν ελπίδα για το μέλλον. Αυτό με βοηθάει να ξεχνάω τα προβλήματά μου».
Πάνω από όλα, να αποβλέπεις στον Ιεχωβά Θεό για υποστήριξη. Αυτός κατανοεί τις ανάγκες σου και τα αισθήματά σου και μπορεί μάλιστα να σου δώσει ‘δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό’ για να σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις την κατάστασή σου. (2 Κορινθίους 4:7, ΜΝΚ) Με τον καιρό ίσως αποκτήσεις την αισιόδοξη άποψη ενός ανάπηρου Χριστιανού νεαρού, του Τέρενς. Σε ηλικία εννιά ετών, ο Τέρενς έχασε την όρασή του αλλά αρνείται να αφήσει το γεγονός αυτό να τον καταβάλει, λέγοντας: «Την τυφλότητά μου δεν τη θεωρώ αναπηρία· τη θεωρώ απλώς ενόχληση».
[Υποσημειώσεις]
a Αν η αναπηρία σου παρουσιάστηκε πρόσφατα, είναι κατανοητό ότι μπορεί να παλεύεις με αισθήματα πικρίας, θυμού και λύπης. Στην πραγματικότητα, είναι απόλυτα φυσιολογικό—και υγιές—να περάσεις από μια περίοδο θλίψης όταν υποστείς κάποια σοβαρή βλάβη. (Παράβαλε Κριταί 11:37· Εκκλησιαστής 7:1-3). Να έχεις τη βεβαιότητα ότι, με το χρόνο και με τη στοργική υποστήριξη της οικογένειάς σου και των φίλων σου, η θύελλα των πληγωμένων αισθημάτων τελικά θα καταλαγιάσει.
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Μάθε όλα όσα μπορείς γύρω από την αναπηρία σου