Μοναξιά—Είστε Αποφασισμένοι να την Πολεμήσετε και να Νικήσετε;

Μοναξιά—Είστε Αποφασισμένοι να την Πολεμήσετε και να Νικήσετε;

ΜΗΠΩΣ νιώθετε μοναξιά; Υπάρχουν περιπτώσεις στη ζωή που είναι φυσικό να αισθάνεστε μοναξιά, είτε είστε παντρεμένοι είτε ανύπαντροι, είτε είστε άντρας είτε γυναίκα, είτε είστε ηλικιωμένος είτε νέος. Συνειδητοποιήστε επίσης ότι το να είστε μόνοι δεν προκαλεί κατ’ ανάγκη μοναξιά. Ένας μοναχικός μελετητής που είναι απορροφημένος στην έρευνά του δεν αισθάνεται μοναξιά. Ένας μοναχικός καλλιτέχνης που δημιουργεί έναν πίνακα δεν έχει το περιθώριο να νιώσει μοναξιά. Αυτά τα άτομα δέχονται ευπρόσδεκτα κάποια στιγμή κατά την οποία θα μπορούν να μείνουν μόνα, και τότε η μοναξιά είναι ο καλύτερός τους φίλος.

Το αίσθημα της πραγματικής μοναξιάς είναι κάτι που αναπτύσσεται στα ενδόμυχά μας και όχι κάτι που προκαλείται από εξωτερικούς παράγοντες. Το έναυσμα για τη μοναξιά μπορεί να είναι κάποιο λυπηρό γεγονός—κάποιος θάνατος, ένα διαζύγιο, η απώλεια της εργασίας, κάποια τραγωδία. Όταν φωτίζουμε έντονα τον εσωτερικό μας κόσμο, αυτή η μοναξιά μπορεί να λιγοστέψει, ίσως ακόμα και να εξαφανιστεί με τον καιρό, και εμείς μπορούμε να προσαρμοστούμε και να δεχτούμε την απώλεια που μας επηρέασε.

Τα αισθήματα προέρχονται από τις σκέψεις σας. Αφού δεχτείτε την απώλεια και αφήσετε τα αισθήματα που προκάλεσε να υποχωρήσουν στο περιθώριο, είναι καιρός να δώσετε προτεραιότητα σε ενισχυτικές σκέψεις που σας επιτρέπουν να συνεχίσετε τη ζωή σας.

Δραστηριοποιηθείτε. Αναλάβετε τον έλεγχο του εαυτού σας. Υπάρχουν θετικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε. Γι’ αυτό να είστε φιλικοί. Τηλεφωνήστε σε κάποιον. Γράψτε ένα γράμμα. Διαβάστε ένα βιβλίο. Προσκαλέστε ανθρώπους στο σπίτι σας. Ανταλλάξτε ιδέες. Για να έχετε φίλους πρέπει εσείς οι ίδιοι να είστε φιλικοί. Εξετάστε τον εαυτό σας για να μπορέσετε να πλησιάσετε τους άλλους. Κάντε μικρές πράξεις καλοσύνης. Μοιραστείτε κάποια παρηγορητική πνευματική σκέψη μαζί τους. Θα διαπιστώσετε ότι τα λόγια του Ιησού είναι αληθινά: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει». Θα συνειδητοποιήσετε άλλη μια παροιμιώδη αλήθεια: «Όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός».—Πράξεις 20:35· Παροιμίαι 11:25.

Εξαρτάται από Εσάς

Δεν είναι δύσκολο να γίνει αυτό; Δεν είναι πιο εύκολο να το λέει κανείς παρά να το κάνει; Καθετί που έχει αξία είναι πιο εύκολο να το λέει κανείς παρά να το κάνει. Αυτό είναι εκείνο που σας κάνει να νιώθετε ικανοποίηση όταν το πραγματοποιείτε. Πρέπει να καταβάλετε ειδική προσπάθεια. Ένα μέρος του εαυτού σας ασχολείται με το να δίνει, και το λαμπρό φως που βρίσκεται μέσα σας γίνεται ακόμα λαμπρότερο. Εξαρτάται από εσάς το αν θα καταβάλετε την προσπάθεια που χρειάζεται για να κατατροπώσετε τη μοναξιά που ζητάει να σας κυριέψει. Κάποιος συγγραφέας έγραψε στο περιοδικό Σύγχρονη Ωριμότητα (Modern Maturity): «Κανένας άλλος δεν ευθύνεται για τη μοναξιά σας, αλλά εσείς μπορείτε να κάνετε κάτι για αυτήν. Μπορείτε να διανοίξετε καινούριους ορίζοντες στη ζωή σας αποκτώντας μια φιλία. Μπορείτε να συγχωρήσετε κάποιον που πιστεύετε ότι σας πλήγωσε. Μπορείτε να γράψετε ένα γράμμα. Μπορείτε να κάνετε κάποιο τηλεφώνημα. Μόνο εσείς μπορείτε να αλλάξετε τη ζωή σας. Δεν υπάρχει κανένας άλλος άνθρωπος που να μπορεί να το κάνει αυτό αντί για εσάς». Αυτός αναφέρθηκε σε ένα γράμμα που είχε πάρει και το οποίο «είναι πολύ εύστοχο: ‘Λέω στους ανθρώπους ότι από αυτούς εξαρτάται το να μην αφήσουν τη ζωή τους να γίνει μοναχική ή ανικανοποίητη. Κάντε κάτι λοιπόν!’»

Οι εξυπηρετικοί φίλοι σας δεν είναι ανάγκη να περιορίζονται μόνο στα ανθρώπινα όντα. Ένας κτηνίατρος είπε: «Τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι δεν είναι οι σωματικές ασθένειες, αλλά η μοναξιά και η απόρριψη που υφίστανται. Παρέχοντας . . . συντροφιά, τα κατοικίδια ζώα (περιλαμβανομένων και των σκύλων) δίνουν σκοπό και νόημα σε έναν καιρό που οι ηλικιωμένοι είναι συχνά αποξενωμένοι από την κοινωνία». Το περιοδικό Καλύτερα Σπίτια και Κήποι (Better Homes and Gardens) έλεγε: «Τα κατοικίδια βοηθάνε στη θεραπεία εκείνων που έχουν κλονιστεί συναισθηματικά· παρακινούν τους σωματικά ασθενείς, τους πνευματικά και σωματικά ανάπηρους· επίσης αναζωογονούν εκείνους που νιώθουν μοναξιά και τους ηλικιωμένους». Το άρθρο κάποιου άλλου περιοδικού έλεγε για τους ανθρώπους που έχουν αρχίσει πρόσφατα να αναπτύσσουν ενδιαφέρον για τα κατοικίδια: «Οι ανησυχίες των ασθενών μειώθηκαν και μπορούσαν να δείξουν αγάπη στα κατοικίδιά τους χωρίς το φόβο της απόρριψης. Αργότερα άρχισαν να ανοίγονται στους ανθρώπους, μιλώντας αρχικά για τη φροντίδα των κατοικιδίων τους. Άρχισαν να αισθάνονται ότι είχαν κάποια ευθύνη. Αισθάνονταν ότι τους χρειάζονταν, ότι κάτι εξαρτιόταν από αυτούς».

Πολύ συχνά εκείνος που υποφέρει από μοναξιά δεν θα συγκεντρώσει αρκετές δυνάμεις για να βοηθήσει τον εαυτό του, να βγει από τα βάθη της απελπισίας του. Υπάρχει μια αδράνεια, μια απροθυμία να αναγκάσει τον εαυτό του να καταβάλει αυτή την προσπάθεια, αλλά αν θέλει να φτάσει στη ρίζα της μοναξιάς του πρέπει να το κάνει. Ο Δρ Τζέιμς Λιντς έγραψε για την αντίσταση που προβάλλουν οι άνθρωποι σε συμβουλές που βρίσκουν δύσκολο να τις δεχτούν: «Η ανθρώπινη κατάσταση είναι τέτοια που γενικά αρνούμαστε να ακούσουμε, ή τουλάχιστον αρνούμαστε να ενσωματώσουμε στη συμπεριφορά μας, πληροφορίες που δεν μας αρέσουν». Κάποιο άτομο μπορεί να θέλει να ξεφύγει από τη μοναξιά του, αλλά μπορεί να μην είναι πρόθυμο να επιστρατεύσει τη θέληση που είναι απαραίτητη για να έρθει η απελευθέρωση.

Να Ενεργείτε Όπως Θέλετε να Αισθάνεστε

Για να ξεπεράσει κάποιος τη βαριά κατάθλιψη, χρειάζεται να επιδιώκει με επιμονή την πραγματική χαρά και την καλοσύνη. (Παράβαλε Πράξεις 20:35). Αυτό απαιτεί να προκαλέσετε ρήγμα στο οχυρό της μοναξιάς ενεργώντας με εντελώς αντίθετο τρόπο από τον εξοντωτικό λήθαργό της. Ενεργήστε με χαρά, χορέψτε, τραγουδήστε ένα εύθυμο τραγούδι. Κάντε οτιδήποτε καθρεφτίζει ευτυχία. Υπερβάλετε, παρακάντε το, παραγκωνίστε την κακοκεφιά με χαρούμενες σκέψεις. Σαν ποιες σκέψεις;

Σαν αυτές που βρίσκονται στο εδάφιο Φιλιππησίους 4:8: «Τελικά, αδελφοί, όσα είναι αληθινά, όσα είναι σοβαρού ενδιαφέροντος, όσα είναι δίκαια, όσα είναι αγνά, όσα είναι αξιαγάπητα, όσα έχουν καλή φήμη, όποια αρετή υπάρχει και ό,τι αξιέπαινο υπάρχει, αυτά να συνεχίσετε να συλλογίζεστε».

Είναι ανάγκη να δώσετε νόημα στη ζωή σας. Αν αισθάνεστε ότι η ζωή σας έχει κάποιο νόημα, θα δραστηριοποιηθείτε για να ανταποκριθείτε σε αυτό και θα επιζητείτε να το εκπληρώσετε. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα αρχίσετε να αισθάνεστε απελπιστική μοναξιά. Αυτό φαίνεται με ενδιαφέροντα τρόπο στο βιβλίο του Βίκτορ Φρανκλ Η Έρευνα του Ανθρώπου για Νόημα (Man’s Search for Meaning). Εκεί εξετάζει το θέμα σε σχέση με τους φυλακισμένους στα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκείνοι που δεν είχαν κανένα νόημα στη ζωή τους υπέκυπταν στη μοναξιά και δεν είχαν τη θέληση να ζήσουν. Αλλά «η επίγνωση της εσωτερικής αξίας κάποιου είναι αγκυροβολημένη σε ανώτερα, πιο πνευματικά πράγματα, και δεν μπορεί να σαλευτεί από τη ζωή στο στρατόπεδο». Ο ίδιος συνέχισε: «Τα παθήματα παύουν κατά κάποιον τρόπο να είναι παθήματα τη στιγμή που αυτά αποκτούν νόημα, όπως είναι το νόημα που υπάρχει στη θυσία. . . . Η κύρια ανησυχία του ανθρώπου δεν είναι η εξεύρεση απολαύσεων ή η αποφυγή του πόνου, αλλά απεναντίας το να βρει νόημα στη ζωή του. Για αυτόν το λόγο, ο άνθρωπος είναι έτοιμος ακόμα και να υποφέρει, υπό τον όρο να είναι σίγουρος ότι τα παθήματά του έχουν νόημα».

Η Πρώτιστη Σχέση την Οποία Έχετε Ανάγκη

Ο τρόπος για να αποκτήσετε μια πραγματικά πνευματική διάθεση είναι να εμπιστευτείτε πλήρως στον Θεό και στο Λόγο του, την Αγία Γραφή. Η πίστη στον Θεό και η ειλικρινής προσευχή σε αυτόν μπορούν να δώσουν νόημα στη ζωή μας. Στη συνέχεια, ακόμα και αν οι ανθρώπινες σχέσεις διαλυθούν, εμείς δεν είμαστε μόνοι μας, δεν είμαστε καταδικασμένοι στη μοναξιά. Όπως είπε ο Φρανκλ, τα παθήματα που έχουν νόημα είναι υποφερτά, αποτελούν ακόμα και πηγή χαράς. Κάποιος παρατηρητής της ανθρώπινης φύσης είπε: «Ένας μάρτυρας στην πυρά μπορεί να έχει τέτοια ευτυχία που να τη ζηλεύει ο βασιλιάς που βρίσκεται στο θρόνο του».

Οι απόστολοι του Χριστού ένιωθαν τη χαρά που προέρχεται από τον Ιεχωβά όταν τους δίωκαν οι άνθρωποι· αυτά τα παθήματα είχαν μεγάλο νόημα για αυτούς. «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που έχουν υποστεί διωγμό για χάρη της δικαιοσύνης, επειδή σε αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Ευτυχισμένοι είστε όταν οι άνθρωποι σας ονειδίσουν και σας επιφέρουν διωγμό και με ψέματα πουν κάθε είδους πονηρό πράγμα εναντίον σας εξαιτίας μου. Να χαίρεστε και να σκιρτάτε από χαρά, επειδή η ανταμοιβή σας είναι μεγάλη στους ουρανούς· διότι με αυτόν τον τρόπο δίωξαν τους προφήτες πριν από εσάς». (Ματθαίος 5:10-12) Μια παρόμοια αντίδραση είναι καταγραμμένη στα εδάφια Πράξεις 5:40, 41: «Κάλεσαν τους αποστόλους, τους έδειραν και τους πρόσταξαν να σταματήσουν να μιλούν με βάση το όνομα του Ιησού, και τους άφησαν να φύγουν. Αυτοί, λοιπόν, έφυγαν από το Σάνχεδριν, χαρούμενοι επειδή είχαν υπολογιστεί άξιοι να ατιμαστούν για χάρη του ονόματός του».

Εκεί που Καλλιεργείς ένα Τριαντάφυλλο, Δεν Μπορεί να Μεγαλώσει Αγκάθι

Να γεμίζετε το έδαφος του νου σας με σπόρους ομορφιάς και θετικού σκοπού· μην αφήνετε χώρο για τους σπόρους της αρνητικής απελπισίας και της θλιβερής μοναξιάς. (Παράβαλε Κολοσσαείς 3:2· 4:2). Είναι δύσκολο να το κάνετε αυτό; Κάτω από ορισμένες καταστάσεις είναι φαινομενικά αδύνατο. Ένας ποιητής παρατήρησε: «Εκεί που καλλιεργείς ένα τριαντάφυλλο, . . . δεν μπορεί να μεγαλώσει αγκάθι», πράγμα που για να γίνει απαιτεί και αυτό θετική προσπάθεια και αποφασιστική εκδήλωση θέλησης. Αλλά είναι κάτι που μπορεί να γίνει· ήδη γίνεται.

Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση της Λόρελ Νίζμπετ. Προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα και σε ηλικία 36 χρονών την τοποθέτησαν σε τεχνητό πνεύμονα, όπου έμεινε ξαπλωμένη ανάσκελα επί 37 χρόνια. Εντελώς παράλυτη από το λαιμό και κάτω, μπορούσε να κουνάει το κεφάλι της, αλλά αυτό ήταν όλο. Αρχικά ήταν τόσο λυπημένη που είχε φτάσει στο σημείο της απόγνωσης. Κατόπιν, έπειτα από περίπου μια μέρα αυτολύπησης, αποφάσισε: ‘Φτάνει μέχρι εδώ!’ Είχε δυο παιδιά να αναθρέψει και σύζυγο να φροντίσει. Αυτή άρχισε να ξαναχτίζει τη ζωή της· έμαθε να φροντίζει για το σπίτι της μέσα από τον τεχνητό πνεύμονα.

Η Λόρελ κοιμόταν πολύ λίγο. Πώς περνούσε τις ατέλειωτες νυχτερινές ώρες; Μήπως ενέδιδε στη μοναξιά; Όχι. Προσευχόταν στον ουράνιο Πατέρα της, τον Ιεχωβά. Προσευχόταν να λάβει η ίδια δύναμη, προσευχόταν για τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές της και προσευχόταν να έχει ευκαιρίες ώστε να δίνει μαρτυρία σε άλλους για τη Βασιλεία του Θεού. Επινοούσε τρόπους για να κηρύττει και εντυπωσίαζε πολλά άτομα με τη μαρτυρία που έδινε για το όνομα του Ιεχωβά. Δεν επέτρεπε να μεγαλώσει κανένα αγκάθι μοναξιάς· ήταν πάρα πολύ απασχολημένη καλλιεργώντας τα τριαντάφυλλα.

Αυτό συνέβη και στην περίπτωση ενός ιεραποστόλου της Σκοπιάς, του Χάρολντ Κινγκ. Καθώς αυτός είχε καταδικαστεί να μείνει πέντε χρόνια στην απομόνωση κάποιας κινεζικής φυλακής, ήταν ο ιδανικός υποψήφιος για να δεχτεί στενή πολιορκία από τη μοναξιά. Ωστόσο, εκείνος απέρριψε αυτή την αρνητική διάθεση και με μια συνειδητά θεληματική ενέργεια έβαλε το μυαλό του σε διαφορετική πορεία. Αργότερα περιέγραψε την κατάσταση ως εξής:

‘Κατέστρωσα ένα πρόγραμμα σχετικό με τις δραστηριότητες στο «κήρυγμα». Αλλά σε ποιον να κηρύξει κανείς όταν είναι σε απομόνωση; Αποφάσισα να προετοιμάσω μερικές κατάλληλες Γραφικές ομιλίες από τα πράγματα που μπορούσα να θυμηθώ και κατόπιν να κηρύττω σε φανταστικά πρόσωπα. Κατόπιν άρχισα το έργο, σαν να λέγαμε, χτυπώντας μια φανταστική πόρτα και δίνοντας μαρτυρία σε ένα φανταστικό οικοδεσπότη, και χτυπούσα αρκετές πόρτες το πρωί. Αργότερα συνάντησα μια φανταστική κ. Κάρτερ, η οποία έδειξε κάποιο ενδιαφέρον, και έπειτα από μερικές επανεπισκέψεις διευθετήσαμε να κάνουμε μια τακτική Γραφική μελέτη. Στη διάρκεια της μελέτης αυτής καλύψαμε τα κυριότερα θέματα από το βιβλίο «Έστω ο Θεός Αληθής», όπως τα θυμόμουνα. Όλα αυτά τα έκανα μεγαλόφωνα, έτσι ώστε ο ήχος αυτών των πραγμάτων να τα εντυπώνει περισσότερο στη διάνοιά μου’.

Οι χιλιάδες Μάρτυρες του Ιεχωβά που φυλακίστηκαν στα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης θα μπορούσαν να είχαν αποκτήσει την ελευθερία τους αν απλώς είχαν αποκηρύξει την πίστη τους. Πολύ λίγοι το έκαναν. Χιλιάδες πέθαναν πιστοί—μερικοί εκτελέστηκαν, μερικοί πέθαναν από τις αρρώστιες και τον υποσιτισμό. Ένας φυλακισμένος Μάρτυρας—που λεγόταν Γιόζεφ—είχε δυο αδέλφια σε άλλα στρατόπεδα. Τον έναν τον ανάγκασαν να ξαπλώσει ανάσκελα για να βλέπει να κατεβαίνει η λεπίδα που του έκοψε το κεφάλι. Ο Γιόζεφ εξήγησε: «Όταν οι άλλοι στο στρατόπεδο άκουσαν τα νέα με συγχάρηκαν. Η θετική τους στάση με συγκίνησε πολύ. Το να παραμείνουμε πιστοί σήμαινε για εμάς περισσότερα από το να επιζήσουμε».

Τον άλλο του αδελφό, όταν βρισκόταν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα τον ρώτησαν αν ήθελε να πει κάτι. Εκείνος ζήτησε την άδεια να κάνει προσευχή, και του την έδωσαν. Ήταν γεμάτη με τέτοιο συγκινητικό πάθος και εγκάρδια χαρά που όταν δόθηκε η εντολή στο απόσπασμα να πυροβολήσει κανείς τους δεν υπάκουσε. Η εντολή επαναλήφτηκε και τότε έπεσε ένας πυροβολισμός που τον χτύπησε στο σώμα. Τότε ο διοικητής, εξοργισμένος με αυτό που έγινε, έβγαλε το δικό του πιστόλι και αποτέλειωσε την εκτέλεση.

Τι Μπορεί να Κάνει τη Ζωή να Έχει Πραγματικό Νόημα

Όλες αυτές οι περιπτώσεις περιλάμβαναν ισχυρή πίστη στον Θεό. Όταν όλα τα άλλα έχουν δοκιμαστεί και έχουν αποτύχει, εκείνη είναι εκεί για να νικήσει τη μοναξιά και να γεμίσει με νόημα τη ζωή που άλλοτε ήταν άδεια. Πολλές ζωές που θεωρούνται ότι έχουν νόημα από κοσμική άποψη είναι στην πραγματικότητα χωρίς νόημα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή αυτές καταλήγουν στο θάνατο, επιστρέφουν στο χώμα, βυθίζονται στη λησμονιά, χωρίς να αφήσουν κανένα κυματάκι στη θάλασσα της ανθρωπότητας, κανένα ίχνος στην άμμο του χρόνου. Συμβαίνει όπως ακριβώς λέει το εδάφιο Εκκλησιαστής 9:5: «Διότι οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν ουδέ έχουσι πλέον απόλαυσιν· επειδή το μνημόσυνον [η ανάμνηση, ΜΝΚ] αυτών ελησμονήθη». Οποιοδήποτε ουσιαστικό νόημα αποδίδεται στη ζωή που την έχει ζήσει κανείς μακριά από τους σκοπούς του Ιεχωβά είναι απογοητευτική ματαιότητα.

Κοιτάξτε τους έναστρους ουρανούς, νιώστε την απεραντοσύνη αυτού του σκοτεινού ουράνιου θόλου που βρίσκεται πάνω από το κεφάλι σας, και η άποψή σας σχετικά με το τι σημαίνει ουσιαστικό νόημα μετατρέπεται σε κάτι το ασήμαντο. Καταλαβαίνετε τα αισθήματα του ψαλμωδού Δαβίδ όταν έγραψε: «Όταν θεωρώ τους ουρανούς σου, το έργον των δακτύλων σου, την σελήνην και τους αστέρας, τα οποία συ εθεμελίωσας, τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν; Ή ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν;» Ο γιος του Δαβίδ, ο Σολομών, απέρριψε τα έργα του ανθρώπου, λέγοντας: «Τα πάντα ματαιότης», και κατέληξε: «Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως· φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου».—Ψαλμός 8:3, 4· Εκκλησιαστής 12:8, 13.

Σε τελική ανάλυση, λοιπόν, πώς μπορεί ένα άτομο που νιώθει μοναξιά, ή οποιοσδήποτε, να δώσει νόημα στη ζωή του; Διάγοντας τη ζωή του με φόβο Θεού, υπακούοντας στις εντολές του Θεού. Μόνο τότε μπορεί να βρει θέση στους σκοπούς του Θεού, του Δημιουργού αυτού του απέραντου σύμπαντος, και να γίνει μέρος της ατελεύτητης θεϊκής διευθέτησης.

Αν ο Θεός Είναι Μαζί σας, Ποτέ Δεν Είστε Μόνοι

Μια πιστή Μάρτυρας του Ιεχωβά από την Αφρική, η οποία υπέμεινε φοβερό διωγμό και ένιωσε εγκαταλειμμένη, είπε ότι, ακόμα και αν αποτύγχαναν οι ανθρώπινες σχέσεις της, εκείνη θα εξακολουθούσε να μην είναι μόνη. Ανέφερε το εδάφιο Ψαλμός 27:10: ‘Και αν ο πατήρ μου και η μήτηρ μου με εγκαταλείψωσιν, ο Ιεχωβά όμως θέλει με προσδεχθή’. Ο Ιησούς αισθανόταν το ίδιο: «Να! Έρχεται η ώρα, και μάλιστα έχει έρθει, που θα διασκορπιστείτε ο καθένας στο δικό του σπίτι και θα με αφήσετε μόνο· και όμως δεν είμαι μόνος, επειδή ο Πατέρας είναι μαζί μου».—Ιωάννης 16:32.

Ο Ιησούς δεν φοβόταν να μείνει μόνος. Συχνά επιζητούσε τη μοναξιά σκόπιμα. Όταν ήταν μόνος, δεν ένιωθε μοναξιά. Έκανε τον εαυτό του δεκτικό στη ροή του πνεύματος του Θεού και ένιωθε κοντά σε Εκείνον όταν τον περιέβαλλαν τα δημιουργήματά Του. Μερικές φορές απέφευγε τη συντροφιά των ανθρώπων για να μπορεί να έχει μόνο τη συντροφιά του Θεού. Εκείνος ‘πλησίασε τον Θεό, και ο Θεός πλησίασε εκείνον’. (Ιακώβου 4:8) Ήταν χωρίς αμφιβολία ο στενότερος φίλος του Θεού.

Ένας φίλος, όπως τον περιγράφουν οι Γραφές, είναι πολύτιμο πράγμα. (Παροιμίαι 17:17· 18:24) Ο Αβραάμ, λόγω της απόλυτης πίστης του στον Ιεχωβά και της ανεπιφύλακτης υπακοής του σε αυτόν, «αποκλήθηκε ‘φίλος του Ιεχωβά’». (Ιακώβου 2:23) Ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Εσείς είστε φίλοι μου αν εκτελείτε τις εντολές που σας δίνω. Δεν σας αποκαλώ πια δούλους, επειδή ο δούλος δεν γνωρίζει τι κάνει ο κύριός του. Αλλά σας έχω αποκαλέσει φίλους, επειδή όλα όσα έχω ακούσει από τον Πατέρα μου σας τα έχω γνωστοποιήσει».—Ιωάννης 15:14, 15.

Έχοντας φίλους σαν τον Ιεχωβά Θεό και τον Χριστό Ιησού, πώς μπορεί αυτοί που έχουν πίστη να μη νικήσουν στη μάχη τους εναντίον της μοναξιάς;

[Εικόνες στις σελίδες 8, 9]

Η προσευχή και άλλες δραστηριότητες μπορούν να σας βοηθήσουν να αποφύγετε τη μοναξιά

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Οι εμπειρίες του Χάρολντ Κινγκ και χιλιάδων άλλων Μαρτύρων του Ιεχωβά που βρίσκονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης δείχνουν ότι η πίστη στον Θεό μπορεί να υπερνικήσει τη μοναξιά κάτω από τις χειρότερες συνθήκες

[Ευχαριστίες]

U.S. National Archives photo