Ωφελεί η Άσκηση τους Ηλικιωμένους;
«ΜΠΟΡΕΙ η Άσκηση να Μεταβάλει τη Διαδικασία της Γήρανσης;» Αυτός ήταν ένας από τους τίτλους στην εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) σχεδόν πριν από πέντε χρόνια. Το άρθρο ανέφερε: «Επιστήμονες της ιατρικής από το Πανεπιστήμιο Ταφτς [στη Βοστώνη] έχουν διαπιστώσει ότι ακόμα και άνθρωποι που διανύουν τη δέκατη δεκαετία της ζωής τους μπορούν να γίνουν πιο εύρωστοι και μάλιστα να αυξήσουν τον όγκο των μυών τους αν υποβληθούν σε μια έντονη αγωγή γυμναστικής με βάρη».
Οι αποδείξεις τού ότι οι ηλικιωμένοι μπορούν πράγματι να ωφεληθούν από την άσκηση εξακολούθησαν να αυξάνουν. Το Υπόμνημα του Χάρβαρντ για την Υγεία (Harvard Health Letter), στο τεύχος του Φεβρουαρίου 1991, αναφερόμενο σε μια μελέτη που έγινε το 1990 λέει: «[Μέλη] εννέα [γηροκομείων] που ήταν ηλικίας από 87 έως 96 ετών συμπλήρωσαν δύο μήνες πολύ έντονης γυμναστικής χρησιμοποιώντας βάρη για την ενίσχυση των μυών». Σχετικά με αυτή τη μελέτη, το Υπόμνημα της Κλινικής Μάγιο για τη Διατροφή (Mayo Clinic Nutrition Letter) εξήγησε: «Εκείνοι που συμμετείχαν σχεδόν διπλασίασαν τη μυϊκή δύναμη των ποδιών τους, αύξησαν τον όγκο των μηριαίων μυών κατά 9 τοις εκατό και βελτίωσαν την απόδοσή τους στα τεστ ευκινησίας».
Οι ερευνητές ανέφεραν: «Τα ευνοϊκά αποτελέσματα που είχαν οι ασκήσεις αντοχής στα άτομα που πήραν μέρος στην έρευνά μας είναι αξιοσημείωτα αν λάβει κανείς υπόψη του την πολύ προχωρημένη ηλικία τους, τις υπερβολικά καθιστικές συνήθειές τους, τις πολλαπλές χρόνιες ασθένειες και τις λειτουργικές αδυναμίες, καθώς επίσης την ανεπαρκή διατροφή». Η αξία της άσκησης έχει αποδειχτεί επανειλημμένα.
Για παράδειγμα, σκεφτείτε τον 90χρονο Τζακ Σίμπερτ ο οποίος έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο το 1979, εξαιτίας του οποίου παρέλυσε η δεξιά του πλευρά και δεν μπορεί να περπατάει χωρίς τη βοήθεια στηρίγματος. Σχεδόν κάθε πρωί επί δέκα και πλέον χρόνια ξάπλωνε στο κρεβάτι και κρατούσε το αριστερό πόδι του, που δεν ήταν παράλυτο, σηκωμένο στον αέρα και το κουνούσε περίπου 20 λεπτά κάνοντας την κίνηση που θα έκανε κάποιος αν φούσκωνε τα λάστιχα ενός ποδηλάτου. Μερικές φορές στήριζε το παράλυτο δεξί πόδι πάνω στο αριστερό και τα περιέστρεφε και τα δυο μαζί. Αυτή η τακτική άσκηση όχι μόνο δυνάμωσε τους μυς του ποδιού του, ώστε μπορεί ακόμα να περπατάει με κάποιο στήριγμα, αλλά τον έχει βοηθήσει να διατηρήσει σε καλή κατάσταση το καρδιαγγειακό του σύστημα και τον έχει κρατήσει δραστήριο διανοητικά.
Γι’ αυτό, να θυμάστε ότι ποτέ δεν είναι πολύ αργά για να αρχίσετε να ασκείστε. Είναι αλήθεια ότι μπορεί ποτέ να μην τρέξετε το Μαραθώνιο της Βοστώνης—έναν αγώνα δρόμου 42 χιλιομέτρων—σε πέντε ώρες και πέντε λεπτά, όπως έκανε ο 82χρονος Τζον Κέλι το 1990. Ούτε είναι πιθανόν ότι θα μπορέσετε ποτέ να καλύψετε αυτή την απόσταση σε εφτά ώρες και εννέα λεπτά, όπως έκανε η 84χρονη προγιαγιά, η Μέιβις Λίντγκρεν, το 1991. Εντούτοις, το περιοδικό Κυκλοφορικό (Circulation), της Αμερικανικής Καρδιολογικής Ένωσης, πρότρεψε τον περασμένο χρόνο: «Είναι σημαντικό να αποκτήσετε τη συνήθεια να αναζητάτε τρόπους για να είστε δραστήριοι».
Το περιοδικό εξήγησε: «Ακόμα και οι λιγότερο έντονες δραστηριότητες, οι οποίες γίνονται σε καθημερινή βάση, μπορεί να έχουν μερικά μακροχρόνια οφέλη στην υγεία και να μειώσουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων. Τέτοιες δραστηριότητες περιλαμβάνουν το περπάτημα για ευχαρίστηση, την κηπουρική, τις δουλειές που έχουν σχέση με την αυλή και με το σπίτι, το χορό και προτεινόμενες ασκήσεις που γίνονται στο σπίτι».