«Δεν Στερούμαστε!»

Δάσκαλοι καθώς και άλλοι έχουν σχολιάσει ότι τα παιδιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά στερούνται επειδή δεν τους επιτρέπεται να συμμετέχουν στη διασκέδαση των σχολικών γιορτών των Χριστουγέννων, του Πάσχα και του Χαλοουίν. Ακολουθούν δειγματοληπτικά λίγα σχόλια παιδιών τα οποία είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και εξηγούν σε επιστολές γιατί αρνούνται να έχουν οποιαδήποτε συμμετοχή σε τέτοιες γιορτές.

«ΑΝ ΚΑΙ εξήγησα στους συμμαθητές μου γιατί δεν γιόρταζα αυτά τα πράγματα, εκείνοι ακόμη νόμιζαν ότι εγώ στερούμουν. Αλλά δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο! Βλέπετε, αυτοί έπρεπε πάντα να περιμένουν τα Χριστούγεννά τους ή κάποια άλλη γιορτή για να πάρουν δώρα, ενώ εμένα μου έδιναν πράγματα και πήγαινα σε συντροφιές όλο το χρόνο. Ξέρω ότι με αγαπούν, όχι μόνο η οικογένειά μου αλλά και η εκκλησία και ο Ιεχωβά επίσης, και αυτό είναι σημαντικότερο για εμένα από οποιαδήποτε γιορτή».—Μπέκι, 13 χρονών.

«Ξέρω ότι όλες οι γιορτές έχουν κακή προέλευση. Ο Ιησούς δεν γεννήθηκε τα Χριστούγεννα. Η οικογένειά μου δεν είναι ανάγκη να κάνει κάτι για να αναπληρώσει τέτοιες γιορτές. Η οικογένειά μου είναι πάντα εκεί όποτε τη χρειάζομαι. Αυτό, για εμένα, αξίζει περισσότερο από οποιοδήποτε δώρο θα μπορούσαν να μου δώσουν ποτέ».—Τζος, 15 χρονών.

«Χριστούγεννα. Δεν τα στερούμαι επειδή έτσι και αλλιώς δεν είναι Χριστιανικά. Είναι καλύτερο να ξέρω ότι οι γονείς μου μού δίνουν ένα δώρο μάλλον παρά κάποιος μυστηριώδης Αϊ-Βασίλης. Πάσχα. Με το Πάσχα τα πράγματα είναι δύσκολα επειδή οι άνθρωποι λένε ότι είναι για ‘τον Ιησού και την ανάσταση’ ή ότι απλώς ‘τσουγκρίζουν αβγά’. Αλλά τι σχέση έχουν τα αβγά με τον Ιησού; Ακόμη και το όνομα Πάσχα [στην αγγλική Ίστερ] προέρχεται από μια αρχαία θεά. Χαλοουίν. Η βασική αντίληψη αυτής της γιορτής δεν με συγκινεί καθόλου. Φαντάσματα και μάγισσες, ΟΥΦ!»—Κέιτι, 10 χρονών.

«Ως νέος ποτέ δεν έχω αισθανθεί κάποια πίκρα επειδή δεν συμμετέχω στις κοσμικές γιορτές. Δεν μου είπαν οι γονείς μου ‘δεν μπορείς να κάνεις αυτό ή εκείνο επειδή είσαι Μάρτυρας του Ιεχωβά’, αλλά εγώ έχω εξοικειωθεί με τις απόψεις της Αγίας Γραφής και του Ιεχωβά για αυτές τις γιορτές. Όσο για τα δώρα, στο σπίτι μας δίνουμε δώρα όλο το χρόνο».—Ράιαν, 17 χρονών.

«Κάθε γιορτή γιορτάζει κάτι ψεύτικο και συγκεντρώνει την προσοχή σε ψεύτικα πράγματα. Τα περισσότερα παιδιά που ξέρω συμμετέχουν στις γιορτές για τα γλυκά ή τα δώρα. Κάτι που έχω εγώ και που είναι καλύτερο από τις γιορτές είναι η θαυμάσια οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αντί να διαρκεί μια μέρα, όπως μια γιορτή, ο Λόγος του Ιεχωβά Θεού έχει ένα χαρμόσυνο άγγελμα που διαρκεί αιώνια».—Μπρουκ, 14 χρονών.

«Να γιατί δεν μου λείπουν οι γιορτές: 1. Η Αγία Γραφή λέει ότι είναι κακές. 2. Δεν με νοιάζει για αυτές. 3. Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου μού δίνουν δώρα».—Μπράντι, 6 χρονών.

«Δεν αισθάνομαι στερημένη. Δεν με νοιάζει. Παίρνω δώρα, και παίζουμε παιχνίδια και κάνουμε πάρτι. Παίρνω ένα σωρό πράγματα χωρίς να χρειάζεται να γιορτάζω. Θέλω να παραμείνω Μάρτυρας σε ό,τι και αν κάνω και τίποτα δεν μπορεί να μου αλλάξει γνώμη».—Μπριάν, 9 χρονών.

«Πηγαίνω στην πέμπτη τάξη και δεν ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Μια μέρα κάποιο αγόρι μού είπε ότι πρέπει να αισθάνομαι άσχημα επειδή δεν παίρνω δώρα τα Χριστούγεννα, αλλά εγώ του είπα ότι παίρνω δώρα όλο το χρόνο. Κατόπιν αυτός είπε ότι ήμουν τυχερός. Νομίζω ότι δεν πρέπει να υπάρχει κάποιος Μάρτυρας του Ιεχωβά που να λυπάται επειδή είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά».—Τζεφ, 10 χρονών.

«Η αδελφή μου και εγώ μετατρέψαμε την επέτειο των γονέων μας σε οικογενειακή μας γιορτή. Χάρηκα περισσότερο καθώς έκανα σχέδια για τα δώρα, τις κάρτες, και άλλα πράγματα, και βοήθησα τους γονείς μου να οργανώσουν πράγματα για να κάνουν έκπληξη ο ένας στον άλλον, από όσο είχα χαρεί όταν έπαιρνα δώρα από οποιονδήποτε. Το να δίνει κανείς είναι καλύτερο από το να παίρνει».—Ρέιτσελ, 16 χρονών.

«Όταν ήμουν μικρότερος, στενοχωριόμουν που δεν συμμετείχα σε μερικές γιορτές. Αλλά αργότερα συνειδητοποίησα ότι οι γιορτές μπορούν να προκαλέσουν απληστία, καβγάδες και λύπη. Όταν υπάρχουν καθορισμένες μέρες για να δίνει κανείς, ποτέ δεν σε εκπλήσσει ένα δώρο. Θα προτιμούσα να παίρνω ωραία δώρα κάθε εποχή του χρόνου. Το να γιορτάσει κανείς ή να μη γιορτάσει είναι μόνο ένα μικρό μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης απόφασης: να αφιερώσει κανείς τον εαυτό του για να υπηρετεί τον Ιεχωβά ή όχι. Όταν το σκέφτομαι έτσι, η σωστή εκλογή είναι ολοφάνερη».—Μπεν, 13 χρονών.

«Υπήρξαν φορές, όταν ήμουν μικρή, που νόμιζα ότι έχανα κάτι, αλλά αργότερα γελούσα όταν σκεφτόμουν πώς συνδυάζονταν τα αβγά, ο Ιησούς και τα πασχαλινά λαγουδάκια. Όταν μεγάλωσα και οι γονείς μου μού εξήγησαν την προέλευση όλων αυτών των συμβόλων, βρήκα το όλο θέμα αποκρουστικό. Πληγώθηκα όταν σκέφτηκα πώς πρέπει να αισθάνεται ο Ιεχωβά και ο Ιησούς που τους συνδέουν με τέτοιες ειδωλολατρικές ιδέες».—Αλέξα, 18 χρονών.

«Το να είσαι στο σχολείο την περίοδο των Χριστουγέννων μπορεί να είναι πολύ καταθλιπτικό και μπορεί να σε κάνει να νιώθεις απομονωμένος. Μετά συνειδητοποίησα ότι το να γιορτάσεις τα Χριστούγεννα δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματά σου, δεν μπορεί να φέρει κοντά την οικογένειά σου και δεν μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο. Μόνο το να ζεις σύμφωνα με τους κανόνες της Αγίας Γραφής μπορεί να το επιτελέσει αυτό».—Τζο, 15 χρονών.

«Αντί να έχουμε τα Χριστούγεννα ή κάποια άλλη γιορτή, έχουμε τη Μέρα των Μεγάλων Παιχνιδιών. Παίρνουμε ως δώρο μερικά χρήματα τα οποία μπορούμε να ξοδέψουμε όπως μας αρέσει. Κάποια χρονιά εκφώνησα μια ομιλία στην τάξη μου σχετικά με τη θρησκεία μου. Αντί να ακολουθώ το δρόμο του κόσμου, χαράζω το δικό μου δρόμο παρακολουθώντας τις συναθροίσεις, πηγαίνοντας στην υπηρεσία αγρού και κάνοντας την προσευχή μέρος της ζωής μου. Πρόκειται να βαφτιστώ στην επόμενη συνέλευση».—Τζορτζ, 11 χρονών.

«Μου αρέσει να παίρνω δώρα, και παίρνω δώρα όλο το χρόνο. Δεν μου λείπει τίποτα όσον αφορά τις συντροφιές. Κάνω τον Ιεχωβά ευτυχισμένο όταν παίρνω τη στάση μου υπέρ της αλήθειας. Είναι διασκεδαστικό να βλέπω μερικούς συμμαθητές μου που δεν είναι Χριστιανοί, αλλά είναι Ινδουιστές, Εβραίοι, κτλ., να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα και να παίρνουν δώρα χωρίς ωστόσο να ξέρουν ποιος είναι ο σκοπός της γιορτής».—Τζούλια, 12 χρονών.

«Όταν έχανα τις γιορτές στο σχολείο δεν το μετάνιωνα. Τα παιδιά κάνουν πολλά παράξενα πράγματα, όπως το μασκάρεμα στη γιορτή Χαλοουίν. Δεν μου λείπουν καθόλου. Τους λέω ότι οι γονείς μου μού αγοράζουν πράγματα όλο το χρόνο. Αυτοί μου λένε για την εκκλησία τους και πόσο βαρετή είναι, και εγώ τους λέω για τις συναθροίσεις που έχουμε στο πάρκο και αυτοί μερικές φορές ζηλεύουν. Αλλά εγώ δεν τους ζηλεύω. Τελικά, εκείνο που έχω να πω είναι να κάνετε φίλους μόνο αυτούς που σέβονται τις πεποιθήσεις σας και ποτέ μην αφήνετε ένα μαθητή ή ένα δάσκαλο να σας αναγκάσει να κάνετε κάτι ενάντια στο θέλημα του Ιεχωβά».—Τζάστιν, 12 χρονών.

«Αν αισθάνομαι στερημένη; Όχι, επειδή έχουμε άλλες συντροφιές, και όταν οι άνθρωποι γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, τα παιδιά κυρίως σκέφτονται τον Αϊ-Βασίλη, ή το Πάσχα σκέφτονται τα πασχαλινά λαγουδάκια, αλλά εγώ ξέρω ότι αυτά προέρχονται από ειδωλολατρικές θρησκείες. Μου αρέσει η υπηρεσία αγρού επειδή με βοηθάει να συγκεντρώνομαι στην αλήθεια».—Σάρον, 8 χρονών.

«Μπορώ ειλικρινά να πω ότι ποτέ δεν έχω αισθανθεί άσχημα επειδή είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Η οικογένειά μου και εγώ διασκεδάζουμε πολύ. Όταν γίνονται πάρτι στο σχολείο η μαμά μου με πηγαίνει να φάμε έξω. Οι γονείς μου φέρνουν κεράσματα στο σχολείο χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο και τότε τα παιδιά ξέρουν ότι διασκεδάζουμε. Είμαι πολύ δεμένη με τους γονείς μου, και όταν τα παιδιά ρωτούν γιατί δεν γιορτάζω, εγώ τους λέω ότι γιορτάζω κάθε μέρα. Πώς θα μπορούσε κάποιος Μάρτυρας να αισθάνεται παραμελημένος;»—Μέγκαν, 13 χρονών.

«Χαλοουίν. Τα παιδιά ντύνονται σαν διάβολοι, μορφές από κόμικς—για ποιο λόγο; Τα παιδιά ξεχύνονται στους δρόμους και πηγαίνουν από το ένα σπίτι στο άλλο παίρνοντας σακούλες γεμάτες γλυκά. Ή πετούν αβγά στα σπίτια, τυλίγουν δέντρα με χαρτί υγείας και το χειρότερο είναι ότι οι περισσότεροι γονείς συμφωνούν με αυτά».—Ζάκαρι, 10 χρονών.

«Δεν χρειάζεται να περιμένω μια συγκεκριμένη μέρα για να πάρω δώρα. Η μαμά και ο μπαμπάς μου μού φέρνουν πολλά παιχνίδια όλο το χρόνο. Η γιορτή Χαλοουίν είναι η λατρεία των νεκρών πνευμάτων. Δεν είναι σωστή. Ο μόνος Θεός που πρέπει να λατρεύουμε είναι ο Ιεχωβά».—Νίκολας, 6 χρονών.