Απολαύστε το Τζόκιν—Αλλά Προσέξτε τους Κινδύνους!

Ο ΔΕΚΑΟΧΤΑΧΡΟΝΟΣ χρειαζόταν «ολοένα και μεγαλύτερες αποστάσεις για να ικανοποιήσει τον πόθο του για τρέξιμο», αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Ζουντόιτσε Τσάιτουνγκ (Süddeutsche Zeitung). Στις 2:00 π.μ. και έπειτα στις 6:00 π.μ., έτρεχε «24 χιλιόμετρα προτού πέσει ξανά στο κρεβάτι του, ήρεμος και ικανοποιημένος». Αυτό με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί μοναδική περίπτωση, αφού επιστημονικοί ερευνητές σε διάφορες χώρες ασχολούνται τώρα με άτομα που κάνουν τζόκιν και έχουν εθιστεί στις ενδορφίνες. Πώς μπορεί να αναπτυχτεί ένας τέτοιος εθισμός;

Ερευνητές έχουν ανακαλύψει ότι, με τη συνεχή και παρατεταμένη σωματική άσκηση, σχηματίζεται ενδορφίνη στα μυϊκά νεύρα. Οι ενδορφίνες είναι ενδογενή ηρεμιστικά που δημιουργούν ένα αίσθημα ευφορίας—παρέχοντας κατά καιρούς σε εκείνους που είναι φανατικοί με το τζόκιν καλή διάθεση. Ο Βίλντορ Χόλμαν, πρόεδρος ενός διεθνούς συλλόγου για τη μελέτη της αθλητιατρικής, ισχυρίζεται: «Το αν αυτά τα μορφινικά παράγωγα μπορούν να προκαλέσουν εθισμό ή όχι αποτελούσε επί πολύ καιρό κάπως αμφισβητούμενο ζήτημα. Τώρα είναι επιβεβαιωμένο γεγονός». Συνεπώς, φαίνεται ότι υπάρχει έμφυτος κίνδυνος στο να καλύπτετε πάρα πολύ μεγάλες αποστάσεις τρέχοντας ή κάνοντας τζόκιν και, ασφαλώς, στο να επιδίδεστε σε οποιαδήποτε άλλη μορφή υπερβολικής άσκησης.

Μήπως υπάρχει και άλλος κίνδυνος για την υγεία ο οποίος σχετίζεται με αθλητικές δραστηριότητες που απαιτούν υψηλή απόδοση; Ναι. Ίσως θυμάστε την ιστορία για τον αγγελιαφόρο ο οποίος έτρεξε από το Μαραθώνα μέχρι την Αθήνα πριν από 2.500 χρόνια περίπου. Σύμφωνα με το μύθο, αυτός κατέρρευσε και πέθανε αμέσως αφού έφερε στην Αθήνα τα νέα για τη νίκη των Ελλήνων εναντίον των Περσών. Οι ερευνητές βλέπουν σε αυτή την ιστορία ένα παράδειγμα της ύπαρξης ενδορφινών στους μυς. Αυτοί λένε ότι μεγάλες περίοδοι κοπιώδους δραστηριότητας μπορούν να οδηγήσουν σε θάνατο από ξαφνική ανακοπή καρδιάς, επειδή οι ενδορφίνες μειώνουν την ικανότητα αίσθησης του πόνου. Για παράδειγμα, κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, ο έντονος πόνος στο στήθος κάνει το δρομέα να σταματήσει να τρέχει, πράγμα που, σύμφωνα με τους ειδικούς, στις περισσότερες περιπτώσεις επιτρέπει στην καρδιά να ξαναβρεί το συνηθισμένο της ρυθμό. Αλλά στη διάρκεια έντονης σωματικής προσπάθειας, οι ενδορφίνες μειώνουν την ικανότητα αίσθησης του πόνου, κάνοντας τα σήματα που μεταδίδει το σώμα να μη γίνονται αντιληπτά από το δρομέα. Αυτό μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες.

Από την άλλη μεριά, η ισορροπημένη σωματική άσκηση είναι ωφέλιμη, και οι ενδορφίνες που ελευθερώνονται σε τέτοιες περιπτώσεις φαίνεται ότι έχουν θετική επίδραση. Μια γυναίκα η οποία κάνει τακτικά τζόκιν εξηγεί: «Συνήθιζα να παίρνω φάρμακα, αλλά τώρα όταν είμαι σε άσχημη διάθεση πηγαίνω για τρέξιμο». Το ζωηρό περπάτημα ή το τρέξιμο μπορεί πραγματικά να βοηθήσει κάποιο άτομο να διώξει ή τουλάχιστον να μάθει να αντιμετωπίζει την κατάθλιψη. Οι ενδορφίνες φαίνεται ότι παίζουν κάποιο ρόλο σε αυτές τις περιπτώσεις. Η σωματική άσκηση γίνεται επικίνδυνη μόνο όταν φτάνει στα άκρα.—Παράβαλε 1 Τιμόθεο 4:8.