Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Έχει Σημασία τι Πιστεύετε;

«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΟΤΙΜΑΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΑΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ».—ΦΡΑΝΣΙΣ ΜΠΕΪΚΟΝ, 1561-1626, ΑΓΓΛΟΣ ΔΟΚΙΜΙΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ.

ΣΧΕΤΙΚΑ με τα θρησκευτικά δόγματα, πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι, εφόσον ένα άτομο πιστεύει με ειλικρίνεια πως ‘υπάρχει Κάποιος εκεί ψηλά’ και εφόσον αγαπάει το συνάνθρωπό του, δεν έχει πραγματικά σημασία τι άλλο πιστεύει. Μερικοί μπορεί να παρατηρούν τις συγκρουόμενες ιδέες που υποστηρίζουν οι διάφορες θρησκευτικές ομάδες σχετικά με τον Θεό, το σκοπό του και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να λατρεύεται και να συμπεραίνουν ότι οι διαφορές είναι απλώς επιφανειακές, όπως τα διαφορετικά είδη ρούχων που φοράει ο ίδιος άνθρωπος. Ίσως μάλιστα νομίζουν ότι εκείνοι που τονίζουν υπερβολικά αυτού του είδους τις διαφορές έχουν χάσει εντελώς το πνεύμα της αληθινής Χριστιανοσύνης.

Οι Γραφές αναγνωρίζουν ότι δεν είναι άξιες λόγου όλες οι συζητήσεις που αφορούν θρησκευτικές διδασκαλίες. Για παράδειγμα, στις θεόπνευστες επιστολές του προς τον Τιμόθεο, ο απόστολος Παύλος αναφέρθηκε σε ανθρώπους οι οποίοι υποκινούσαν «βίαιες λογομαχίες για επουσιώδη πράγματα». Ο Παύλος τους περιέγραψε ως άτομα που ‘ασθενούσαν διανοητικά σχετικά με ερωτήματα και διαφωνίες γύρω από λέξεις’. (1 Τιμόθεο 6:4, 5) Έδωσε οδηγίες στον Τιμόθεο να ‘απορρίπτει τα ερωτήματα που είναι ανόητα και φανερώνουν άγνοια, γνωρίζοντας ότι προκαλούν διαμάχες’, και να διδάσκει τις εκκλησίες «να μη μάχονται για λέξεις, πράγμα που δεν χρησιμεύει σε τίποτα». (2 Τιμόθεο 2:14, 23) Πολλές θρησκευτικές διαφωνίες των ημερών μας ταιριάζουν σε αυτή την περιγραφή και έχουν αποδειχτεί άσκοπη σπατάλη χρόνου.

Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι όλες οι συζητήσεις σχετικά με θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι άσκοπες; Φυσικά, εμείς δεν θα παύαμε εντελώς να φοράμε ρούχα μόνο και μόνο επειδή μερικά ρούχα είναι ακατάλληλα να φορεθούν, έτσι δεν είναι; Επομένως, γιατί να απορρίψουμε ως ασήμαντο το όλο θέμα των θρησκευτικών πεποιθήσεων απλώς και μόνο επειδή μερικά δογματικά ερωτήματα δεν αξίζει να εξεταστούν; Τα συμφραζόμενα των παραπάνω λόγων του Παύλου δείχνουν πως ο ίδιος θεωρούσε ότι το ζήτημα των δογμάτων ήταν ζωτικού ενδιαφέροντος. Επανειλημμένα προειδοποίησε ότι οι ψεύτικες διδασκαλίες θα μπορούσαν να έχουν ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση κάποιου ατόμου από την πίστη, και είπε στον Τιμόθεο να ‘δώσει εντολή σε ορισμένους να μη διδάσκουν διαφορετικά δόγματα’. (1 Τιμόθεο 1:3-7· 4:1· 6:3-5· 2 Τιμόθεο 2:14-18, 23-26· 4:3, 4) Ασφαλώς δεν θα είχε κάνει τόσο έντονες δηλώσεις αν δεν ήταν σημαντικό το τι πίστευαν εκείνοι οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα.

Γιατί, λοιπόν, δόθηκε η συμβουλή να απορρίπτονται ερωτήματα που είχαν σχέση με δόγματα; Επειδή στις ημέρες του Παύλου ορισμένοι άνθρωποι—τους οποίους εκείνος περιέγραψε ως άτομα ‘που είναι διεφθαρμένα στο νου και έχουν αποστερηθεί την αλήθεια’—ήγειραν διάφορα δογματικά ζητήματα με αποκλειστικό σκοπό να υπονομεύσουν την πίστη των άλλων. (1 Τιμόθεο 6:5) Ο Παύλος συμβούλεψε τον Τιμόθεο να αποφεύγει συζητήσεις για θρησκευτικές πεποιθήσεις μόνο αναφορικά με τα ερωτήματα που έθεταν εκείνοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι.

Επηρεάζουν οι Πεποιθήσεις τη Διαγωγή;

Ωστόσο, μερικοί θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν το κατά πόσο οι θρησκευτικές πεποιθήσεις μας έχουν σημαντική επίδραση στο τι είδους άνθρωποι γινόμαστε—στις ιδιότητες και στη διαγωγή μας ως ατόμων. Αυτοί μπορεί να πιστεύουν ότι οι πεποιθήσεις και η διαγωγή είναι δυο ξεχωριστά και ασύνδετα στοιχεία, όπως ένα σακάκι και ένα παντελόνι που μπορούν να φορεθούν χωριστά ή να συνδυαστούν, ανάλογα με την προτίμηση αυτού που τα φοράει. Στην Αγία Γραφή, όμως, οι πεποιθήσεις και η διαγωγή μοιάζουν περισσότερο με ένα κοστούμι, το οποίο φοριέται μόνο ως ένα ενιαίο σύνολο.

Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στο τι πιστεύουμε και στο τι είδους άτομα γινόμαστε. Οι αυτοδικαιούμενοι Φαρισαίοι των ημερών του Ιησού αποτέλεσαν παράδειγμα του πώς επηρεάζουν τη διαγωγή οι παροδηγημένες πεποιθήσεις. (Ματθαίος 23:1-33· Λουκάς 18:9-14) Από την άλλη μεριά, το εδάφιο Κολοσσαείς 3:10 παρέχει την εξής νουθεσία: «Ντυθείτε με τη νέα προσωπικότητα, η οποία μέσω ακριβούς γνώσης γίνεται νέα σύμφωνα με την εικόνα Εκείνου που τη δημιούργησε». Παρατηρήστε ότι η δύναμη για να διάγει κάποιος θεοσεβή ζωή συνδέεται με το να έχει ακριβή γνώση για τον Θεό.

Η λέξη της κοινής ελληνικής που αποδίδεται ‘ακριβής γνώση’, η οποία εμφανίζεται 20 φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, αναφέρεται σε ορθή, ακριβή ή πλήρη γνώση. Ο ελληνιστής λόγιος Ναθάνιελ Κάλβεργουελ την περιγράφει ως «καλύτερη εξοικείωση με κάτι που γνώριζα προηγουμένως· μια ακριβέστερη άποψη του αντικειμένου που προηγουμένως έβλεπα από απόσταση». Έτσι, όπως ένας κοσμηματοποιός εξετάζει κάποιον πολύτιμο λίθο για να εκτιμήσει την ποιότητά του και την αξία του, έτσι και ο Χριστιανός πρέπει να εξετάζει το Λόγο του Θεού για να φτάσει σε ορθή, ακριβή και πλήρη γνώση για τον Θεό που υπηρετεί. Αυτό περιλαμβάνει το να φτάσει στο σημείο να γνωρίσει την προσωπικότητα του Θεού, τους σκοπούς του, τους κανόνες του και όλες τις διδασκαλίες που αποτελούν «το υπόδειγμα των υγιών λόγων»—πράγμα που απέχει πολύ από το να πιστεύει απλώς ότι ‘υπάρχει Κάποιος εκεί ψηλά’.—2 Τιμόθεο 1:13.

Ένα παράδειγμα το οποίο δείχνει το είδος της καρποφορίας που προκύπτει όταν κάποιος γνωρίζει τον Θεό μόνο από απόσταση καταγράφεται στο πρώτο κεφάλαιο της θεόπνευστης επιστολής προς τους Ρωμαίους. Εκεί, γίνεται αναφορά σε ορισμένους ανθρώπους οι οποίοι, «μολονότι γνώρισαν τον Θεό, . . . δεν επιδοκίμασαν το να έχουν ακριβή γνώση για τον Θεό». Ο απόστολος Παύλος αναφέρει τις συνέπειες των εσφαλμένων πεποιθήσεών τους: «Ο Θεός τούς παρέδωσε σε μια αποδοκιμασμένη διανοητική κατάσταση, για να κάνουν τα πράγματα που δεν αρμόζουν, πλήρεις καθώς ήταν από κάθε αδικία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, γεμάτοι φθόνο, φόνο, έριδες, δόλο, μοχθηρή διάθεση, όντας ψιθυριστές, κακολόγοι, άτομα που μισούν τον Θεό, θρασείς, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρέτες κακών πραγμάτων, ανυπάκουοι στους γονείς, χωρίς κατανόηση, ασυνεπείς στις συμφωνίες, άστοργοι, ανελεήμονες».—Ρωμαίους 1:21, 28-31.

Αναμφισβήτητα, οι πεποιθήσεις εκείνων των ανθρώπων επηρέαζαν άμεσα το κατά πόσο ήταν σε θέση να διάγουν Χριστιανική ζωή. Παρόμοια και σήμερα, οι πεποιθήσεις και η διαγωγή μπορούν να παραβληθούν με ένα ένδυμα χωρίς ραφές, αδιάρρηκτα πυκνοϋφασμένο. Επομένως, είναι ουσιώδες για όλους όσους επιθυμούν να αποκτήσουν την εύνοια του Θεού να βεβαιωθούν ότι οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις είναι πραγματικά αληθινές, γερά βασισμένες στο Λόγο του Θεού. Επειδή το «θέλημα [του Θεού] είναι να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι και να έρθουν σε ακριβή γνώση της αλήθειας».—1 Τιμόθεο 2:4.

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Η αυτοδικαίωση του Φαρισαίου αντανακλούσε τις πεποιθήσεις του