Ξεσκεπάζονται οι Αθλιότητες του Ναζισμού

ΣΤΗ δεκαετία του 1920, καθώς η Γερμανία αγωνιζόταν να συνέλθει από την ήττα της στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν απασχολημένοι διανέμοντας τεράστιες ποσότητες Γραφικών εντύπων. Αυτά όχι μόνο πρόσφεραν παρηγοριά και ελπίδα στο γερμανικό λαό αλλά τον προειδοποιούσαν για την ανερχόμενη δύναμη του μιλιταρισμού. Μεταξύ του 1919 και του 1933, οι Μάρτυρες έδωσαν, κατά μέσο όρο, οχτώ βιβλία, βιβλιάρια ή περιοδικά σε καθεμιά από τις περίπου 15 εκατομμύρια οικογένειες στη Γερμανία.

Τα περιοδικά Ο Χρυσούς Αιών και Παρηγορία έστρεφαν συχνά την προσοχή στις μιλιταριστικές εξελίξεις που λάβαιναν χώρα στη Γερμανία. Το 1929, τρία και πλέον χρόνια προτού ανέλθει ο Χίτλερ στην εξουσία, η γερμανική έκδοση του Χρυσού Αιώνος δήλωνε θαρραλέα: «Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι . . . ένα κίνημα που βρίσκεται . . . στην άμεση υπηρεσία του εχθρού του ανθρώπου, του Διαβόλου».

Στις παραμονές της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία, Ο Χρυσούς Αιών της 4ης Ιανουαρίου 1933 έλεγε: «Ενώπιόν μας διαγράφεται ο απειλητικός σκόπελος του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος. Φαίνεται απίστευτο ότι ένα πολιτικό κόμμα, τόσο ασήμαντο στο ξεκίνημά του και τόσο ετερόδοξο στην πολιτική του, μπορεί, σε διάστημα λίγων ετών, να πάρει τέτοιες διαστάσεις ώστε να επισκιάσει τη δομή μιας εθνικής κυβέρνησης. Εντούτοις, ο Αδόλφος Χίτλερ και το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του (οι Ναζί) πέτυχαν αυτό το σπάνιο κατόρθωμα».

Έκκληση για Κατανόηση

Ο Χίτλερ έγινε πρωθυπουργός της Γερμανίας στις 30 Ιανουαρίου 1933, και λίγους μήνες αργότερα, στις 4 Απριλίου 1933, έγινε κατάσχεση του γραφείου τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μαγδεμβούργο. Ωστόσο, η εντολή ακυρώθηκε στις 28 Απριλίου 1933 και η περιουσία επιστράφηκε. Τι θα συνέβαινε κατόπιν;

Παρά την προφανή εχθρότητα του χιτλερικού καθεστώτος, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διοργάνωσαν μια συνέλευση στο Βερολίνο της Γερμανίας, στις 25 Ιουνίου 1933. Παρευρέθηκαν περίπου 7.000 άτομα. Οι Μάρτυρες έκαναν δημόσια γνωστές τις προθέσεις τους: «Η οργάνωσή μας δεν είναι με κανέναν τρόπο πολιτική. Επιμένουμε μόνο να συνεχίσουμε να διδάσκουμε το Λόγο του Ιεχωβά Θεού στους ανθρώπους, και να το κάνουμε αυτό ανεμπόδιστα».

Έτσι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έκαναν μια καλόπιστη προσπάθεια να εκθέσουν τα γεγονότα. Ποιες ήταν οι συνέπειες;

Αρχίζει η Επίθεση

Η ακλόνητη ουδέτερη στάση των Μαρτύρων, σε συνδυασμό με την οσιότητά τους στη Βασιλεία του Θεού, ήταν κάτι απαράδεκτο για τη χιτλερική κυβέρνηση. Οι Ναζί δεν σκόπευαν να ανεχτούν καμιά άρνηση υποστήριξης προς την ιδεολογία τους.

Αμέσως μετά το τέλος της συνέλευσης στο Βερολίνο, οι Ναζί έκαναν ξανά κατάσχεση του γραφείου τμήματος στο Μαγδεμβούργο, στις 28 Ιουνίου 1933. Διέλυσαν συναθροίσεις Μαρτύρων και έκαναν συλλήψεις. Σε λίγο, οι Μάρτυρες άρχισαν να απολύονται από τις εργασίες τους. Γίνονταν έφοδοι στα σπίτια τους, και οι ίδιοι υπέστησαν ξυλοδαρμούς και συλλήψεις. Στις αρχές του 1934, οι Ναζί είχαν κατασχέσει από τους Μάρτυρες 65 τόνους Γραφικών εντύπων και τα είχαν κάψει έξω από το Μαγδεμβούργο.

Η Ανυποχώρητη Στάση των Μαρτύρων

Παρά τις αρχικές αυτές επιθέσεις, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έμειναν σταθεροί και καταδίκασαν δημόσια την καταπίεση και την αδικία. Το τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά 1 Νοεμβρίου 1933 (στην αγγλική) είχε το άρθρο «Μη Φοβηθήτε Αυτούς». Το άρθρο είχε ετοιμαστεί ειδικά για τους Γερμανούς Μάρτυρες, και τους πρότρεπε να πάρουν θάρρος ενόψει της κλιμακούμενης πίεσης.

Στις 9 Φεβρουαρίου 1934, ο Ι. Φ. Ρόδερφορντ, ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, έστειλε μια επιστολή διαμαρτυρίας στον Χίτλερ, όπου δήλωνε: «Ίσως αντισταθείτε με επιτυχία σε όλους τους ανθρώπους, αλλά δεν μπορείτε να αντισταθείτε με επιτυχία στον Ιεχωβά Θεό. . . . Εν ονόματι του Ιεχωβά Θεού και του χρισμένου Βασιλιά Του, του Χριστού Ιησού, απαιτώ να διατάξετε όλους τους αξιωματούχους και τους υπαλλήλους της κυβέρνησής σας να επιτρέψουν στους μάρτυρες του Ιεχωβά στη Γερμανία να συγκεντρώνονται ειρηνικά και να λατρεύουν τον Θεό ανεμπόδιστα».

Ο Ρόδερφορντ όρισε ως τελευταία προθεσμία την 24η Μαρτίου 1934. Είπε ότι, αν μέχρι τότε δεν είχε έρθει ανακούφιση στους Γερμανούς Μάρτυρες, τα γεγονότα για το διωγμό θα δημοσιοποιούνταν σε όλη τη Γερμανία και στον υπόλοιπο κόσμο. Οι Ναζί απάντησαν στην απαίτηση του Ρόδερφορντ με επαυξημένη κακομεταχείριση, στέλνοντας πολλούς Μάρτυρες του Ιεχωβά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που είχαν δημιουργηθεί πρόσφατα. Έτσι, αυτοί ήταν από τους πρώτους κρατουμένους σε εκείνα τα στρατόπεδα.

Οι Μάρτυρες Ξεσκεπάζουν τις Ναζιστικές Θηριωδίες

Όπως είχαν υποσχεθεί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, άρχισαν να ξεσκεπάζουν τις θηριωδίες που λάβαιναν χώρα στη Γερμανία. Μάρτυρες από όλο τον κόσμο έστειλαν επανειλημμένα επιστολές διαμαρτυρίας στη χιτλερική κυβέρνηση.

Στις 7 Οκτωβρίου 1934, όλες οι εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία συναθροίστηκαν για να ακούσουν να διαβάζεται μια επιστολή η οποία είχε σταλεί στους αξιωματούχους της χιτλερικής κυβέρνησης. Αυτή έλεγε: «Υπάρχει άμεση σύγκρουση ανάμεσα στο νόμο σας και στο νόμο του Θεού . . . Συνεπώς, με αυτή την επιστολή σάς πληροφορούμε ότι εμείς θα υπακούμε πάση θυσία στις εντολές του Θεού, θα συναθροιζόμαστε για τη μελέτη του Λόγου Του, θα Τον λατρεύουμε και θα Τον υπηρετούμε όπως μας προστάζει Εκείνος».

Την ίδια εκείνη μέρα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε άλλες 49 χώρες συναντήθηκαν σε μια ειδική συνάθροιση και έστειλαν το ακόλουθο τηλεγράφημα στον Χίτλερ: «Η από μέρους σας κακομεταχείριση των μαρτύρων του Ιεχωβά συγκλονίζει κάθε καλό άνθρωπο στη γη και δυσφημεί το όνομα του Θεού. Σταματήστε κάθε διωγμό εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά· διαφορετικά ο Θεός θα καταστρέψει και εσάς και το εθνικό σας κόμμα».

Οι Ναζί αντέδρασαν σχεδόν αμέσως εντείνοντας το διωγμό. Ο ίδιος ο Χίτλερ φώναξε: «Αυτό το γένος θα εξοντωθεί στη Γερμανία!» Αλλά καθώς επιτεινόταν η εναντίωση, παράλληλα ισχυροποιούνταν η αποφασιστικότητα των Μαρτύρων.

Το 1935, Ο Χρυσούς Αιών ξεσκέπασε τα βασανιστήρια του ναζιστικού καθεστώτος που θύμιζαν Ιερά Εξέταση καθώς και το κατασκοπευτικό του σύστημα. Επίσης, αποκάλυψε ότι στόχος της οργάνωσης Χιτλερική Νεολαία ήταν να ξεριζώσει από τους Γερμανούς νέους την πίστη στον Θεό. Το επόμενο έτος, μια πανεθνική εκστρατεία της Γκεστάπο κατέληξε στη σύλληψη χιλιάδων Μαρτύρων. Σύντομα έπειτα από αυτό, στις 12 Δεκεμβρίου 1936, οι Μάρτυρες απάντησαν με τη δική τους εκστρατεία, καλύπτοντας ολόκληρη τη Γερμανία με δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα μιας απόφασης διαμαρτυρίας για το διωγμό των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Στις 20 Ιουνίου 1937, εκείνοι οι Μάρτυρες οι οποίοι ήταν ακόμα ελεύθεροι διένειμαν άλλο ένα άγγελμα το οποίο περιείχε άφθονες λεπτομέρειες για το διωγμό. Κατονόμαζε αξιωματούχους και παρέθετε ημερομηνίες και τοποθεσίες. Η Γκεστάπο συγκλονίστηκε από αυτό το ξεσκέπασμα και από την ικανότητα των Μαρτύρων να το φέρουν σε πέρας.

Η αγάπη για τον πλησίον ήταν αυτή που ανάγκασε τους Μάρτυρες να προειδοποιήσουν το λαό της Γερμανίας προκειμένου να μην εξαπατηθεί από το μεγαλεπήβολο όραμα μιας ένδοξης χιλιετούς διακυβέρνησης του Τρίτου Ράιχ. «Πρέπει να είπωμεν την αλήθειαν και να δώσωμεν προειδοποίησιν», έλεγε το βιβλιάριο Αντιμετωπίσατε τα Γεγονότα, που εκδόθηκε το 1938. «Αναγνωρίζομεν την ολοκληρωτικήν κυβέρνησιν . . . ως το προϊόν του Σατανά το φερθέν εις το είναι όπως αντικαταστήση την βασιλείαν του Θεού». Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν από τους πρώτους στόχους της ναζιστικής κακοποίησης, αλλά επίσης αποδοκίμασαν έντονα τις θηριωδίες εναντίον των Εβραίων, των Πολωνών, των αναπήρων και άλλων.

Η απόφαση «Προειδοποίηση!», που υιοθετήθηκε σε μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σιάτλ της Ουάσινγκτον των Η.Π.Α., το 1938, έλεγε: «Οι Φασίστες και οι Ναζί, ριζοσπαστικές πολιτικές οργανώσεις, έχουν καταλάβει παράνομα την εξουσία πολλών χωρών της Ευρώπης . . . Θα επιστρατεύσουν όλους τους ανθρώπους, θα τους στερήσουν όλες τις ελευθερίες τους και θα τους αναγκάσουν όλους να υποταχτούν στην εξουσία ενός δεσποτικού δικτάτορα, και τότε θα αναβιώσει πλήρως η αρχαία Ιερά Εξέταση».

Ο Ρόδερφορντ χρησιμοποιούσε τακτικά το ραδιόφωνο, από όπου εκφωνούσε δυναμικές διαλέξεις σχετικά με τη σατανική φύση του ναζισμού. Αυτές οι διαλέξεις αναμεταδίδονταν παγκόσμια, και επίσης τυπώνονταν και διανέμονταν κατά εκατομμύρια. Στις 2 Οκτωβρίου 1938, εκφώνησε την ομιλία «Φασισμός ή Ελευθερία», στην οποία καταδίκαζε τον Χίτλερ χωρίς περιστροφές.

«Στη Γερμανία, ο απλός λαός είναι ειρηνικός», διακήρυττε ο Ρόδερφορντ. «Ο Διάβολος έχει τοποθετήσει τον αντιπρόσωπό του, τον Χίτλερ, στην εξουσία· έναν άνθρωπο παράφρονα, βάναυσο, μοχθηρό και αδίστακτο . . . Με βάναυσο τρόπο διώκει τους Εβραίους επειδή ήταν κάποτε ο λαός της διαθήκης του Ιεχωβά και έφεραν το όνομα του Ιεχωβά, καθώς και επειδή ο Χριστός Ιησούς ήταν Εβραίος».

Όταν η οργή των Ναζί εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά έφτασε σε νέα ύψη, οι καταγγελίες των Μαρτύρων έγιναν ακόμα πιο καυστικές. Το τεύχος της Παρηγορίας 15 Μαΐου 1940 (στην αγγλική) δήλωνε: «Ο Χίτλερ είναι τόσο τέλειο παιδί του Διαβόλου ώστε αυτές οι ομιλίες και οι αποφάσεις βγαίνουν από μέσα του όπως το νερό από έναν καλοφτιαγμένο οχετό».

Ξεσκεπάζεται η Φρίκη των Στρατοπέδων

Μολονότι το κοινό σε γενικές γραμμές αγνοούσε την ύπαρξη στρατοπέδων συγκέντρωσης μέχρι το 1945, λεπτομερείς περιγραφές τους εμφανίζονταν συχνά στα έντυπα της Εταιρίας Σκοπιά στη δεκαετία του 1930. Το 1937, για παράδειγμα, η Παρηγορία μίλησε για πειράματα με δηλητηριώδη αέρια στο Νταχάου. Το 1940, τα έντυπα των Μαρτύρων είχαν ήδη κατονομάσει 20 διαφορετικά στρατόπεδα και είχαν αναφερθεί στις απερίγραπτες συνθήκες που επικρατούσαν εκεί.

Γιατί ήταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τόσο καλά εξοικειωμένοι με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Όταν άρχισε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1939, υπήρχαν ήδη 6.000 Μάρτυρες έγκλειστοι σε στρατόπεδα και φυλακές. Ο Γερμανός ιστορικός Ντέτλεφ Γκάρμπε υπολογίζει ότι οι Μάρτυρες αποτελούσαν τότε το 5 με 10 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού των στρατοπέδων!

Σε ένα σεμινάριο με θέμα τους Μάρτυρες και το Ολοκαύτωμα, ο Γκάρμπε δήλωσε: «Από τα 25.000 άτομα που ομολογούσαν ότι ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά στο ξεκίνημα του Τρίτου Ράιχ, περίπου 10.000 φυλακίστηκαν για κάποιο χρονικό διάστημα. Από αυτούς, πάνω από 2.000 στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτό σημαίνει ότι από όλες τις θρησκευτικές ομάδες, με εξαίρεση τους Εβραίους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπέστησαν το χειρότερο διωγμό από τα Ες-Ες».

Τον Ιούνιο του 1940, η Παρηγορία έλεγε: «Υπήρχαν 3.500.000 Εβραίοι στην Πολωνία όταν η Γερμανία άρχισε τον Κεραυνοβόλο πόλεμό της . . . , και αν οι αναφορές που φτάνουν στο Δυτικό κόσμο είναι σωστές, η εξόντωσή τους φαίνεται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη». Το 1943, η Παρηγορία παρατήρησε: «Ολόκληρα έθνη, όπως οι Έλληνες, οι Πολωνοί και οι Σέρβοι, εξολοθρεύονται συστηματικά». Το 1946, Ο Χρυσούς Αιών και η Παρηγορία είχαν ήδη κατονομάσει 60 διαφορετικές φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Οι Ναζί Απογοητεύονται με τους Μάρτυρες

Μολονότι οι Ναζί προσπάθησαν να σταματήσουν την κυκλοφορία των εντύπων της Σκοπιάς, ένας αξιωματούχος από το Βερολίνο παραδέχτηκε: «Είναι δύσκολο να βρει κάποιος τις κρυψώνες όπου εξακολουθούν να τυπώνονται τα έντυπα των Σπουδαστών της Γραφής στη Γερμανία· κανένας δεν μεταφέρει επάνω του ονόματα ή διευθύνσεις και κανένας δεν προδίδει τον άλλον».

Παρά τις λυσσαλέες προσπάθειές της, η Γκεστάπο δεν μπόρεσε ποτέ να πιάσει περισσότερους από τους μισούς Μάρτυρες που υπήρχαν στη Γερμανία τότε. Φανταστείτε την απογοήτευση του περίπλοκου κατασκοπευτικού συστήματος των Ναζί—δεν μπόρεσε να συλλάβει αυτόν το μικροσκοπικό στρατό και να τον κάνει να σωπάσει ούτε μπόρεσε να σταματήσει την κυκλοφορία των εντύπων. Τα έντυπα με κάποιον τρόπο έφταναν στους δρόμους και μάλιστα εισχωρούσαν από τα αγκαθωτά συρματοπλέγματα μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης!

Θρίαμβος Εναντίον της Βαρβαρότητας

Οι Ναζί, οι οποίοι θεωρούνταν ειδικοί στο να τσακίζουν την ανθρώπινη θέληση, προσπάθησαν απεγνωσμένα να κάνουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να παραβιάσουν τη Χριστιανική τους ουδετερότητα, αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Το βιβλίο Η Θεωρία και η Πράξη Σχετικά με την Κόλαση (The Theory and Practice of Hell) έλεγε: «Κάποιος δεν μπορεί παρά να σχηματίσει την εντύπωση ότι, από ψυχολογικής άποψης, τα Ες-Ες δεν ήταν ποτέ αρκετά αντάξια της πρόκλησης την οποία έθεταν για αυτά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά».

Πράγματι, οι Μάρτυρες, με την υποστήριξη του πνεύματος του Θεού, κέρδισαν τη μάχη. Η ιστορικός Κριστίν Κινγκ, πρύτανης του Πανεπιστημίου Στάφορντσερ στην Αγγλία, περιέγραψε ως εξής τους αντιπάλους σε αυτή τη διαμάχη: «Από τη μια [οι Ναζί], πολυάριθμοι, ισχυροί, φαινομενικά αήττητοι. Από την άλλη [οι Μάρτυρες], πάρα πολύ λίγοι . . . έχοντας μονάχα την πίστη τους, κανένα άλλο όπλο . . . Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έκαμψαν, από ηθική άποψη, την ισχύ της Γκεστάπο».

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν μια μικρή, ειρηνική ομάδα μέσα στη ναζιστική επικράτεια. Εντούτοις, αυτοί διεξήγαγαν και κέρδισαν μια μάχη με το δικό τους τρόπο—τη μάχη υπέρ του δικαιώματος να λατρεύουν τον Θεό τους, τη μάχη για να αγαπούν τον πλησίον τους και τη μάχη για να λένε την αλήθεια.

[Πλαίσιο στη σελίδα 9]

Οι Μάρτυρες Ξεσκέπασαν την Ύπαρξη Στρατοπέδων

ΜΟΛΟΝΟΤΙ τα ονόματα Άουσβιτς, Μπούχενβαλντ, Νταχάου και Σαξενχάουζεν ήταν άγνωστα στους περισσότερους ανθρώπους μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ωστόσο ήταν πολύ γνωστά στους αναγνώστες των περιοδικών Ο Χρυσούς Αιών και Παρηγορία. Οι αναφορές των Μαρτύρων του Ιεχωβά, τις οποίες έβγαζαν κρυφά από τα στρατόπεδα διατρέχοντας μεγάλο κίνδυνο και τις δημοσίευαν στα έντυπα της Σκοπιάς, ξεσκέπαζαν τις δολοφονικές προθέσεις του Τρίτου Ράιχ.

Το 1933, Ο Χρυσούς Αιών δημοσίευσε την πρώτη από τις πολλές αναφορές σχετικά με την ύπαρξη στρατοπέδων συγκέντρωσης στη Γερμανία. Το 1938, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εξέδωσαν το βιβλίο Σταυροφορία Εναντίον της Χριστιανοσύνης (Crusade Against Christianity), στη γαλλική, στη γερμανική και στην πολωνική γλώσσα. Αυτό τεκμηρίωνε λεπτομερώς τις κτηνώδεις ναζιστικές επιθέσεις εναντίον των Μαρτύρων και περιείχε διαγράμματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης Σαξενχάουζεν και Εσταρβέιγκεν.

Ο νομπελίστας Δρ Τόμας Μαν έγραψε: «Διάβασα το βιβλίο σας και τη φοβερή του τεκμηρίωση με βαθιά συγκίνηση. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τα ανάμεικτα αισθήματα απέχθειας και αηδίας που κατέκλυσαν την καρδιά μου καθώς μελετούσα αυτές τις αναφορές για την ανθρώπινη εξαχρείωση και την αποκρουστική ωμότητα. . . . Το να παραμείνετε σιωπηλοί θα εξυπηρετούσε μόνο την ηθική αδιαφορία του κόσμου . . . Κάνατε το καθήκον σας εκδίδοντας αυτό το βιβλίο και φέρνοντας αυτά τα γεγονότα στο φως».—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

[Πλαίσιο στη σελίδα 10]

Οι Μάρτυρες Ήταν από τους Πρώτους στα Στρατόπεδα

Η ΚΥΡΙΑ Ζενεβιέβ ντε Γκολ, ανιψιά του πρώην προέδρου της Γαλλίας Σαρλ ντε Γκολ, ήταν μέλος της Γαλλικής Αντίστασης. Όταν τη συνέλαβαν και αργότερα τη φυλάκισαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ράβενσμπρικ το 1944, συνάντησε γυναίκες Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η κυρία ντε Γκολ έκανε διαλέξεις σε ολόκληρη την Ελβετία και μιλούσε συχνά για την ακεραιότητα και το θάρρος των Μαρτύρων. Σε μια συνέντευξη που έδωσε στις 20 Μαΐου 1994, είπε για αυτές τις γυναίκες:

«Ήταν από τις πρώτες που εκτοπίστηκαν στο στρατόπεδο. Πολλές είχαν ήδη πεθάνει . . . Τις αναγνωρίζαμε από το χαρακτηριστικό τους τρίγωνο. . . . Τους είχε απαγορευτεί εντελώς να μιλάνε για τις πεποιθήσεις τους ή να έχουν θρησκευτικά βιβλία, και ιδιαίτερα την Αγία Γραφή, η οποία θεωρούνταν το κυριότερο ανατρεπτικό βιβλίο. . . . Γνωρίζω την περίπτωση [μιας γυναίκας που ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά], και υπήρξαν και άλλες από ό,τι μου είπαν, η οποία εκτελέστηκε επειδή είχε μερικές σελίδες με Γραφικά εδάφια. . . .

»Αυτό που θαύμαζα πολύ σε εκείνες ήταν ότι θα μπορούσαν να φύγουν οποιαδήποτε στιγμή απλώς με το να υπογράψουν μια αποκήρυξη της πίστης τους. Τελικά, αυτές οι γυναίκες, που φαίνονταν τόσο αδύναμες και εξαντλημένες, αποδείχτηκαν πιο δυνατές από τα Ες-Ες που είχαν εξουσία και όλα τα μέσα στη διάθεσή τους. [Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά] είχαν τη δική τους ισχύ, και κανένας δεν μπορούσε να τσακίσει τη δύναμη της θέλησής τους».

[Πλαίσιο στη σελίδα 11]

Η Διαγωγή των Μαρτύρων στα Στρατόπεδα

ΑΠΟ αγάπη για τον πλησίον—εκείνους που ήταν μαζί τους στο κελί, στο παράπηγμα, στο στρατόπεδο—οι Μάρτυρες μοιράζονταν με τους άλλους όχι μόνο την πνευματική τροφή τους αλλά και οποιοδήποτε είδος φυσικής τροφής είχαν.

Ένας Εβραίος, ο οποίος επέζησε από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ, εξήγησε: «Εκεί συνάντησα τους Μπιμπελφόρσερ. Αυτοί έδιναν συνεχώς μαρτυρία για τις πεποιθήσεις τους. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν μπορούσε να τους σταματήσει από το να μιλούν για τον Θεό τους. Βοηθούσαν πολύ τους άλλους κρατουμένους. Όταν εξαιτίας του πογκρόμ στάλθηκε ένας μεγάλος αριθμός Εβραίων στο στρατόπεδο, στις 10 Νοεμβρίου 1938, τα ‘γουρούνια του Ιεχωβά’, όπως τους αποκαλούσαν οι φρουροί, έδωσαν στους ηλικιωμένους και πεινασμένους Εβραίους τη δική τους μερίδα ψωμιού, μένοντας έτσι οι ίδιοι τέσσερις μέρες χωρίς τροφή».

Παρόμοια, μια Εβραία που είχε φυλακιστεί στο στρατόπεδο του Λίχτενμπεργκ είπε για τους Μάρτυρες: «Ήταν γενναίος λαός ο οποίος ανεχόταν υπομονετικά την κατάστασή του. Μολονότι απαγορευόταν στους εθνικούς κρατουμένους να μας μιλάνε, αυτές οι γυναίκες ποτέ δεν υπάκουσαν σε εκείνον τον κανονισμό. Προσεύχονταν για εμάς σαν να ανήκαμε στην οικογένειά τους, και μας παρακαλούσαν να κάνουμε κουράγιο».

[Πλαίσιο στη σελίδα 12]

Είχαν Προβλεφτεί οι Προσπάθειες για Διάψευση του Ολοκαυτώματος

ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ της Παρηγορίας 26 Σεπτεμβρίου 1945 ανέφερε ότι στο μέλλον ίσως γίνονταν απόπειρες να ανασκευαστεί η ιστορία και να διαψευστούν τα όσα είχαν συμβεί. Το άρθρο «Έχει Αφανιστεί ο Ναζισμός;» έλεγε:

«Οι προπαγανδιστές πιστεύουν ότι οι άνθρωποι θα ξεχάσουν σύντομα. Πρόθεσή τους είναι να διαγράψουν την ιστορία του παρελθόντος και να παρουσιαστούν μεταμφιεσμένοι σε σύγχρονους ευεργέτες, συγκαλύπτοντας το ένοχο παρελθόν τους».

Το περιοδικό έδωσε την εξής διορατική προειδοποίηση: «Μέχρις ότου διεξαγάγει ο Ιεχωβά τη μάχη του Αρμαγεδδώνα, ο ναζισμός θα εξακολουθεί να υψώνει το απαίσιο κεφάλι του».

[Διαγράμματα στη σελίδα 11]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Αυτά τα διαγράμματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης εμφανίστηκαν σε έντυπα των Μαρτύρων το 1937

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Τα 150 άτομα που υπηρετούσαν στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μαγδεμβούργο το 1931

[Εικόνες στη σελίδα 8]

Τα έντυπα των Μαρτύρων του Ιεχωβά ξεσκέπαζαν τη συνεργασία της εκκλησίας με το ναζισμό