Νίκη της Μειονότητας σε μια Χώρα Ομοιομορφίας

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

ΕΦΤΑ τηλεοπτικές κάμερες καθώς και πολλοί δημοσιογράφοι περίμεναν να εμφανιστεί ο νεαρός ενάγων στην Αίθουσα Τύπου του Ανώτατου Δικαστηρίου της Οσάκα, όταν ο 19χρονος Κουνιχίτο Κομπαγιάσι και οι γονείς του μπήκαν στην αίθουσα συναντήσεων με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό τους. Τα φλας των φωτογραφικών μηχανών άστραφταν συχνά στην αίθουσα καθώς αυτοί απαντούσαν στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων.

«Χαίρομαι πολύ για την αμερόληπτη απόφαση που εκδόθηκε στην υπόθεσή μου», είπε ο Κουνιχίτο. «Θα ήθελα να δω έναν κόσμο όπου ο καθένας θα μπορεί να γίνεται δεκτός, να προβιβάζεται και να αποφοιτά από οποιοδήποτε λύκειο άσχετα με τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις».

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Οσάκα αναίρεσε την απόφαση του κατώτερου Περιφερειακού Δικαστηρίου του Κόμπε και παρείχε στον Κουνιχίτο αυτό που επιθυμούσε, το δικαίωμα να λάβει εκπαίδευση άσχετα με τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.

Η Αντιδικία

Σε αυτή την υπόθεση, η αντιδικία αφορούσε την αποβολή του από το Δημοτικό Βιομηχανικό Τεχνικό Κολέγιο του Κόμπε (το οποίο για συντομία ονομάζεται Τεχνική Σχολή του Κόμπε) επειδή δεν συμμετείχε σε ασκήσεις κεντό (ιαπωνική ξιφομαχία), για θρησκευτικούς λόγους. Μετά την απόφαση του δικαστηρίου της Οσάκα, η οποία ακύρωνε την ενέργεια του σχολείου το οποίο αρνήθηκε τον προβιβασμό του και κατόπιν τον απέβαλε, ο Κουνιχίτο εξέφρασε την επιθυμία του να συνεχίσει τις σπουδές του ως ηλεκτρολόγος μηχανικός. Τα πρώτα τρία χρόνια αυτής της πενταετούς σχολής αντιστοιχούν στα τρία χρόνια του λυκείου.

Η Τεχνική Σχολή του Κόμπε επέμενε ότι ο Κουνιχίτο έπρεπε να συμμετέχει σε ασκήσεις κεντό ως μέρος του μαθήματος της γυμναστικής. Ωστόσο, επειδή ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά, η Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησή του δεν του επέτρεπε να συμμετέχει σε ασκήσεις πολεμικών τεχνών. Για τους δημοσιογράφους που παρευρίσκονταν στη συνέντευξη τύπου, ο Κουνιχίτο άνοιξε την Αγία Γραφή του και εξήγησε τη στάση του: «Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον».—Ησαΐας 2:4.

Γιατί, λοιπόν, έπρεπε ο νεαρός μαθητής να καταφύγει στη δικαιοσύνη για να εξασφαλίσει την ελευθερία θρησκείας και το δικαίωμα να λάβει εκπαίδευση; Ο καθηγητής Κότζι Τονάμι του Πανεπιστημίου της Τσουκούμπα παρατήρησε: «Είναι δυνατόν να τεθούν απροσδόκητοι περιορισμοί στις πεποιθήσεις των πιστών ως αποτέλεσμα της αδιαφορίας και της έλλειψης κατανόησης». Μολονότι η κυβέρνηση ή η κοινότητα μπορεί να μην καταπιέζει σκόπιμα κάποια θρησκεία, ίσως υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες η θρησκεία δέχεται ακούσια πιέσεις.

Γιατί τέθηκαν τέτοιοι «απροσδόκητοι περιορισμοί» στα δικαιώματα της μειονότητας; «Επειδή η ιαπωνική κοινωνία αρέσκεται σε ένα κοινωνικό σύστημα το οποίο αναγκάζει τη μειονότητα να συμμορφώνεται με την πλειονότητα», απαντάει ο καθηγητής Χιτόσι Σεριζάουα του Πανεπιστημίου Αογιάμα Γκακούιν. Η πίεση της συμμόρφωσης με την κοινωνία ως σύνολο είναι πράγματι ισχυρή στην Ιαπωνία.

Δεν είναι εύκολο για τους νεαρούς να υπόκεινται σε ένα σχολικό σύστημα το οποίο απομονώνει εκείνους που είναι διαφορετικοί. Ωστόσο, αυτό δεν είναι ζήτημα που πρέπει να απασχολεί μόνο μια θρησκευτική μειονότητα. Ας εξετάσουμε την υπόθεση από την αρχή της και ας δούμε ποια ήταν η αντιδικία και πώς επηρεάζει αυτή η απόφαση το ευρύ κοινό.

Διασφάλιση των Δικαιωμάτων της Μειονότητας

Ως το 1990, η Τεχνική Σχολή του Κόμπε δεν απαιτούσε από τους μαθητές της να διδάσκονται τις πολεμικές τέχνες. Έπειτα όμως από την αποπεράτωση ενός γυμναστηρίου που διέθετε αίθουσα για ασκήσεις πολεμικών τεχνών, το σχολείο άρχισε να απαιτεί από τους μαθητές του να επιδίδονται σε ασκήσεις κεντό. Το 1990, οι γυμναστές του σχολείου υιοθέτησαν μια άκαμπτη στάση απέναντι στους Μάρτυρες του Ιεχωβά που εισήλθαν στην Τεχνική Σχολή του Κόμπε σε ηλικία 16 χρονών. Όταν αυτοί ζήτησαν να εξαιρεθούν από τις ασκήσεις κεντό, κάποιος καθηγητής τούς είπε: «Να φύγετε από το σχολείο αν δεν μπορείτε να κάνετε αυτά που σας λέει το σχολείο!»

Για τους νεαρούς Μάρτυρες οι οποίοι ενέμειναν στις πεποιθήσεις τους, οι προοπτικές να προβιβαστούν ήταν δυσοίωνες. Κάποιος άλλος καθηγητής είπε: «Δεν θα περάσετε το μάθημα ακόμη και αν προσπαθήσετε σκληρά στα άλλα αθλήματα». Πέντε μαθητές προσκολλήθηκαν πιστά στη διδασκαλία της Αγίας Γραφής με το να μη χρησιμοποιήσουν το ξίφος ακόμη και αν αυτό ήταν από μπαμπού. Οι τρεις από αυτούς ήταν βαφτισμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά και οι δύο ήταν αβάφτιστοι, αλλά όλοι επιβεβαίωσαν την πίστη τους στην Αγία Γραφή. Ήταν διατεθειμένοι να αποδεχτούν οποιεσδήποτε εναλλακτικές δραστηριότητες στις οποίες θα τους ζητούσαν οι καθηγητές να ενασχοληθούν.

Ως αποτέλεσμα της στάσης τους, δεν προβιβάστηκαν. Με την έναρξη του επόμενου σχολικού έτους το 1991, οι γυμναστές συγκέντρωσαν τους πέντε μαθητές οι οποίοι αρνούνταν να συμμετάσχουν σε ασκήσεις κεντό, καθώς και εννιά ακόμη πρωτοετείς που είχαν τις ίδιες πεποιθήσεις, και τους είπαν: «Πρέπει να πάρετε απίθανους βαθμούς αν θέλετε να περάσετε την τάξη. Δύσκολα θα πάρει κανείς σας τέτοιους βαθμούς». Οι καθηγητές τούς είπαν επίσης: «Αυτή δεν είναι υποχρεωτική εκπαίδευση. [Στην Ιαπωνία η υποχρεωτική εκπαίδευση διαρκεί εννιά χρόνια]. Μπορούμε να σας ζητήσουμε να ‘φύγετε από εδώ’».

Οι πέντε μαθητές κατέθεσαν αγωγή εναντίον του σχολείου στο Περιφερειακό Δικαστήριο του Κόμπε, ισχυριζόμενοι ότι η ενέργεια του σχολείου παραβίαζε τα συνταγματικά δικαιώματά τους για ελευθερία λατρείας και για να λάβουν εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, οι πέντε μαθητές προσέφυγαν στο Περιφερειακό Δικαστήριο του Κόμπε και κατόπιν στο Ανώτατο Δικαστήριο της Οσάκα για να ακυρώσουν την απόφαση που έλεγε να μην προβιβαστούν ώστε να μπορούν να παρακολουθούν μαθήματα ενόσω θα εξεταζόταν η υπόθεση. Ωστόσο, και τα δύο δικαστήρια απέρριψαν τις προσφυγές.

Δύο από τους πέντε μαθητές έμειναν ξανά στο μάθημα της γυμναστικής το επόμενο σχολικό έτος και απειλήθηκαν με αποβολή. Ως αποτέλεσμα, ένας από αυτούς σταμάτησε το σχολείο κατόπιν πίεσης των σχολικών αρχών. Ο άλλος αρνήθηκε να δεχτεί την υπόδειξη του σχολείου να φύγει. Εκείνος ο μαθητής, ο Κουνιχίτο Κομπαγιάσι, αποβλήθηκε από το σχολείο.

Οι κανονισμοί του σχολείου υπαγόρευαν ότι αν κάποιος μαθητής έμενε για δεύτερη φορά στην ίδια τάξη έπρεπε να αποβληθεί αμέσως ως «άτομο με χαμηλές ικανότητες μάθησης και χωρίς προοπτικές αποφοίτησης». Αλλά είχε ο Κουνιχίτο «χαμηλές ικανότητες μάθησης»; Περιλαμβανομένης ακόμη και της γυμναστικής, στην οποία εξαιτίας του ζητήματος του κεντό απέτυχε παίρνοντας 48 βαθμούς με άριστα το 100, ο μέσος όρος όλων των μαθημάτων του ήταν 90,2 βαθμοί. Ήταν ο καλύτερος στην τάξη του, η οποία είχε 42 μαθητές! Είχε καλή διαγωγή καθώς και θέληση για μάθηση.

Έγιναν προσφυγές στο Περιφερειακό Δικαστήριο του Κόμπε και κατόπιν στο Ανώτατο Δικαστήριο της Οσάκα για να ακυρωθεί η αποβολή. Αλλά και τα δύο δικαστήρια απέρριψαν την προσφυγή.

Η Απόφαση του Περιφερειακού Δικαστηρίου

Στις 22 Φεβρουαρίου 1993, δύο σχεδόν χρόνια αφότου οι πέντε μαθητές κατέθεσαν την αγωγή, το Περιφερειακό Δικαστήριο του Κόμπε εξέδωσε την απόφασή του υπέρ του σχολείου. «Δεν μπορούμε να αρνηθούμε το γεγονός ότι η ελευθερία λατρείας των εναγόντων περιορίστηκε σε ένα βαθμό από την απαίτηση του σχολείου να συμμετάσχουν σε ασκήσεις κεντό», παραδέχτηκε ο πρόεδρος του δικαστηρίου Ταντάο Τσούτζι. Ωστόσο, συμπέρανε ότι «οι ενέργειες στις οποίες προέβη το σχολείο δεν παραβίασαν το σύνταγμα».

Οι μαθητές άσκησαν αμέσως προσφυγή κατά της απόφασης στο Ανώτατο Δικαστήριο της Οσάκα. Εντούτοις, η απόφαση του περιφερειακού δικαστηρίου θορύβησε πολλά σκεπτόμενα άτομα. Κάποιο άτομο εκφράστηκε στη στήλη των αναγνωστών της εφημερίδας Μαϊνίτσι Σιμπούν (Mainichi Shimbun), λέγοντας: «Αυτή τη φορά η απόφαση στηρίχτηκε στην άποψη ότι ‘η ανοχή της μη συμμετοχής σε μαθήματα κεντό για θρησκευτικούς λόγους παραβιάζει τη θρησκευτική ουδετερότητα’. Ωστόσο, ουδετερότητα σημαίνει να μην παίρνει κάποιος το μέρος οποιασδήποτε πλευράς από αυτές που περιλαμβάνονται. Σχετικά δε με τη θρησκευτική ουδετερότητα, η αντιδικία αφορά την προστασία της πίστης της μειονότητας έναντι της πλειονότητας. Συνεπώς, αυτή η απόφαση ουσιαστικά αρνείται την ελευθερία θρησκείας, και το ίδιο το δικαστήριο παραβιάζει τη θρησκευτική ουδετερότητα».

Πολλοί θορυβήθηκαν και θέλησαν να εκφράσουν την άποψή τους. Ο Δρ Τακέσι Κομπαγιάσι, καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Νανζάν, διαβίβασε την άποψή του για την υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο της Οσάκα και είπε: «Η παρούσα αντιδικία αναμφίβολα ρωτάει τα δικαστήρια της χώρας μας πώς θα χειριστούν το ζήτημα της προστασίας των δικαιωμάτων της μειονότητας.  . . . Η σχολή, υπό το πρόσχημα του διαχωρισμού θρησκείας και κράτους, καθώς και της ουδέτερης στάσης της δημόσιας εκπαίδευσης, αρνήθηκε κατηγορηματικά να ανεχτεί τη θρησκευτική στάση μιας μειονότητας με βάση την κοινή άποψη της πλειονότητας. Η απόφαση του κατώτερου δικαστηρίου επικρότησε αυτές τις ενέργειες ως νόμιμες και συνταγματικές. Ωστόσο, ακόμη και αν οι άλλοι δεν κατανοούν τις πεποιθήσεις κάποιας μειονότητας, επειδή θέτουν ως βάση αυτό που γενικά νοείται ως θρησκεία, αν αυτές οι πεποιθήσεις είναι ειλικρινείς, πρέπει να γίνονται σεβαστές. Το δικαστήριο καλείται ιδιαίτερα να αποφασίσει αντιλαμβανόμενο ότι είναι ο ύστατος υπερασπιστής της μειονότητας».

Ένας άλλος νομομαθής, ο καθηγητής Τέτσουο Σιμομούρα του Πανεπιστημίου της Τσουκούμπα, είπε: «Το ανησυχητικό σε αυτή την υπόθεση είναι οι βαθιά ριζωμένες τυραννικές τάσεις του σχολείου οι οποίες εξακολουθούν να υπάρχουν». Ο ίδιος είπε σε μια τηλεοπτική συνέντευξη ότι το να αποβάλουν οι εκπαιδευτικοί το μαθητή χωρίς να του παράσχουν οποιεσδήποτε εναλλακτικές λύσεις αποκαλύπτει αδυναμία από μέρους τους και αδιαφορία για την ευημερία των μαθητών.

Στις 22 Φεβρουαρίου 1994, ο Δικηγορικός Σύλλογος του Κόμπε συνέστησε επίσημα στο διευθυντή της Τεχνικής Σχολής του Κόμπε να αποκαταστήσει τον Κουνιχίτο. Δήλωσε ότι η ενέργεια του σχολείου να αρνηθεί να προβιβάσει τον Κουνιχίτο και να τον αποβάλει παραβίαζε τη δική του ελευθερία λατρείας και το δικαίωμά του να λάβει εκπαίδευση.

Αμερόληπτη Απόφαση

Ενώ η προσφυγή βρισκόταν σε εξέλιξη, οι τέσσερις ενάγοντες εκτός από τον Κουνιχίτο αποφάσισαν να αποσύρουν την υπόθεσή τους. Αυτό έγινε επειδή οι τρεις είχαν ήδη προβιβαστεί και ο ένας είχε αναγκαστεί να φύγει από το σχολείο. Αυτό κατέληξε στο να επικεντρωθεί η αντιδικία στον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το σχολείο την υπόθεση του Κουνιχίτο.

Οι τέσσερις πρώην συμμαθητές του Κουνιχίτο, ωστόσο, τον υποστήριξαν ηθικά προσπαθώντας να παρευρίσκονται πάντοτε στις ακροάσεις. Με τις πενιχρές του οικονομίες από την εργασία του μερικής απασχόλησης, ο μαθητής ο οποίος αναγκάστηκε να φύγει από το σχολείο πρόσφερε συνολικά 100.000 γιεν για να βοηθήσει τον Κουνιχίτο να συνεχίσει τη νομική μάχη.

Στις 22 Δεκεμβρίου 1994, ο Κουνιχίτο μαζί με τους άλλους μαθητές περίμενε να ακούσει τα λόγια του Ρεϊσούκε Σιμάντα, προέδρου του Ανώτατου Δικαστηρίου της Οσάκα.

«Η αρχική απόφαση ακυρώνεται», αποφάνθηκε ο δικαστής Σιμάντα.

Ο δικαστής Σιμάντα, με την ιστορική του απόφαση, έκρινε ότι ο λόγος για τον οποίο ο Κουνιχίτο αρνήθηκε να συμμετάσχει σε ασκήσεις κεντό ήταν ειλικρινής. Ο δικαστής δήλωσε ότι, ως ένα ανοιχτό για το κοινό εκπαιδευτικό ίδρυμα, η Τεχνική Σχολή του Κόμπε έχει την υποχρέωση να ενδιαφέρεται για την εκπαίδευση των μαθητών της. Επίσης, δήλωσε ότι η βλάβη που υπέστη ο Κουνιχίτο εξαιτίας της άρνησής του να συμμετέχει σε ασκήσεις κεντό ήταν πολύ μεγάλη και ότι με την ενέργεια της αποβολής ουσιαστικά του αποστερούσαν κάθε ευκαιρία για να λάβει εκπαίδευση.

Ο δικαστής Σιμάντα αποφάνθηκε ότι το σχολείο έπρεπε να παράσχει εναλλακτικές λύσεις. Η παροχή αυτών των εναλλακτικών λύσεων, είπε, σε καμιά περίπτωση δεν προάγει ή βοηθάει τη θρησκεία του ενάγοντος, ούτε καταπιέζει τους άλλους μαθητές. «Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι ο Εναγόμενος [το σχολείο] εξέτασε σοβαρά τις εναλλακτικές λύσεις», δήλωσε ο δικαστής. «Αντίθετα, . . . ο Εναγόμενος κράτησε πεισματικά μια αδιάλλακτη στάση απέναντι στην άρνηση συμμετοχής σε ασκήσεις κεντό και ούτε καν εξέτασε τις πιθανότητες για παροχή εναλλακτικών λύσεων».

Πώς Επηρεάζει Εσάς η Απόφαση

Γιατί θα πρέπει να σας ενδιαφέρει αυτή η νίκη ενός νεαρού μέλους κάποιας μειονοτικής ομάδας; Στο βιβλίο του Το Δικαστήριο και το Σύνταγμα (The Court and the Constitution), ο πρώην ειδικός εισαγγελέας για την υπόθεση Γουοτεργκέιτ, ο Άρτσιμπαλντ Κοξ, απηύθυνε μια παρόμοια ερώτηση, αναφορικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά που περιλαμβάνονταν στο ζήτημα του χαιρετισμού της σημαίας στις Ηνωμένες Πολιτείες: «Γιατί θα πρέπει να μας απασχολεί η θρησκευτική ελευθερία αυτής της μικρής μειονότητας;»

Απαντώντας σε αυτή την ερώτηση, ο Κοξ είπε: «Η απάντηση βρίσκεται εν μέρει στην αρχή της αξιοπρέπειας του ατόμου, στην οποία βασίζεται η κοινωνία μας, αξιοπρέπεια που ανήκει τόσο σε αυτούς που βαδίζουν σύμφωνα με το κατεστημένο όσο και σε εκείνους που διαφωνούν με αυτό. Εν μέρει βρίσκεται επίσης και στην επίγνωση του ότι, αν η Πολιτεία τώρα αφαιρέσει το λόγο από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά . . . , αύριο μπορεί να αφαιρέσει το δικό μας».

Ο καθηγητής Τακέσι Χιράνο του Πανεπιστημίου Ριουκόκου συμφώνησε με τον Κοξ και είπε τα εξής για την υπόθεση του κεντό: «Οι σκεπτόμενοι άνθρωποι πιστεύουν ότι οφείλουν την ελευθερία λατρείας που απολαμβάνουν τώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι αγωνίστηκαν για τα δικαιώματά τους σε πολλές δικαστικές υποθέσεις. Και στη χώρα μας επίσης [την Ιαπωνία], ελπίζουμε ότι υποθέσεις σαν και αυτήν θα διασφαλίσουν και θα αυξήσουν την ελευθερία λατρείας».

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για τη νομική υπεράσπιση των πεποιθήσεών τους, και έχουν συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στη διασφάλιση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον 20ό αιώνα. Σε πολλές χώρες, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν πρωτοστατήσει σε νομικές μάχες διεκδικώντας το δικαίωμα των ασθενών για επιλογή θεραπείας κατόπιν διαφώτισης, το δικαίωμα του καθενός να αποφασίζει με ποιον τρόπο θα αποδίδει σεβασμό στη σημαία του έθνους καθώς και το δικαίωμα του ατόμου να εκφράζει τις δικές του πεποιθήσεις σε άλλους. Η νίκη στο Ανώτατο Δικαστήριο της Οσάκα προσθέτει άλλο ένα κεφάλαιο στο ιστορικό της συμβολής των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη διασφάλιση των δικαιωμάτων της μειονότητας.

Σεβασμός προς Εκείνους που Έχουν Διαφορετικές Αξίες

Εκτός από το ότι προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, το ζήτημα της ανοχής των πεποιθήσεων της μειονότητας επηρεάζει και με έναν άλλον τρόπο τη ζωή σας. Ο καθηγητής Κανάμε Σαρούγια του Πανεπιστημίου Θηλέων Κομαζάουα σχολίασε αυτή την υπόθεση, λέγοντας: «Η ελευθερία θρησκείας την οποία αναγνωρίζει το σύνταγμα αγνοήθηκε απλώς και μόνο επειδή [ο μαθητής] ήταν διαφορετικός. Στην Ιαπωνία είναι πολύ διαδεδομένο το να αποκλείεται οτιδήποτε είναι διαφορετικό».

Στη σημερινή κοινωνία, η πίεση να απαλείψουμε ό,τι διαφέρει από το συνηθισμένο είναι πολύ ισχυρή. Ο εκφοβισμός, που είναι τόσο διαδεδομένος στα σχολεία της Ιαπωνίας καθώς και άλλων χωρών, αποτελεί παράδειγμα αυτής της τάσης που υπάρχει να εξοστρακίζεται αυτό που είναι διαφορετικό από την κοινωνία. Σχολιάζοντας το πρόβλημα των βίαιων παιδιών στο σχολείο, ο Χιρόσι Γιοσίνο, γενικός επιθεωρητής της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Τόκιο, είπε ότι, σύμφωνα με μια μελέτη που πραγματοποίησε το Εθνικό Ινστιτούτο Ερευνών της Αστυνομίας, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, οι αιτίες για τις οποίες ασκούσαν εκφοβισμό τα βίαια παιδιά περιλάμβαναν την προσωπικότητα και τις ενέργειες των παιδιών-θυμάτων που διέφεραν. Ο ίδιος συμπέρανε: «Νομίζω ότι ένα νοσηρό στοιχείο το οποίο βρισκόταν κρυμμένο βαθιά μέσα στην ιαπωνική κοινωνία, το στοιχείο της απόρριψης των ιδιοσυγκρασιών ή οποιουδήποτε πράγματος είναι διαφορετικό από φυσική ή διανοητική άποψη, βγαίνει τώρα στην επιφάνεια».

Η τάση τού να αποκλείεται οτιδήποτε είναι διαφορετικό από την κοινωνία υπάρχει παντού, όχι μόνο στην Ιαπωνία. Ωστόσο, η ικανότητα να είμαστε διαλλακτικοί απέναντι στις διαφορετικές αξίες είναι το κλειδί για την ειρηνική συνύπαρξη. Σχετικά με αυτό, ένα κύριο άρθρο στην εφημερίδα Ασάχι Σιμπούν (Asahi Shimbun) ανέφερε ότι οι αποφάσεις του Περιφερειακού Δικαστηρίου του Κόμπε και του Ανώτατου Δικαστηρίου της Οσάκα «βρέθηκαν σε χτυπητή αντίθεση». «Οι δύο αποφάσεις», είπε η εφημερίδα, «φαίνεται ότι συμβολίζουν δύο τρόπους σκέψης», έναν ο οποίος χαρακτηρίζεται από αυταρχική τυραννία και έναν άλλον ο οποίος αντιμετωπίζει τις διαφορετικές αξίες με διαλλακτικότητα.

Είστε έτοιμος να αντιμετωπίσετε τις διαφορετικές αξίες με διαλλακτικότητα; Είστε διατεθειμένος να ερευνήσετε την εγκυρότητα της άποψης των άλλων; Είναι ενδιαφέρον ότι ο Άρτσιμπαλντ Κοξ, ο οποίος προαναφέρθηκε σε αυτό το άρθρο, πρόσθεσε ότι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο πρέπει να ενδιαφερόμαστε για τη μειονότητα έγκειται «εν μέρει στην επίγνωση του ότι κάποια μειονότητα των άκρων μπορεί να ανακαλύψει την αλήθεια—αλήθεια που θα αργήσει να βρεθεί ή δεν θα βρεθεί ποτέ, επειδή την αποκρύπτουν».

Προφανώς, η Τεχνική Σχολή του Κόμπε δεν ενδιαφέρεται για την αλήθεια την οποία μπορεί να καταπνίγει ούτε έχει δείξει διαλλακτική στάση. Αντίθετα, έχει προσφύγει κατά της απόφασης στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ιαπωνίας. Τι θα αποφασίσει το Ανώτατο Δικαστήριο για αυτή την υπόθεση; Ας περιμένουμε να δούμε.

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Ο Κουνιχίτο (κέντρο) και οι τέσσερις άλλοι αρχικοί ενάγοντες