Μελέτη της Αγίας Γραφής—Στο Ζωολογικό Κήπο!
ΠΡΙΝ από λίγο καιρό διαλέξαμε ένα μάλλον ασυνήθιστο χώρο για την εβδομαδιαία, οικογενειακή Γραφική μας μελέτη—το Ζωολογικό Κήπο του Έμεν που είναι κοντά στο σπίτι μας στην Ολλανδία. Αυτό το κάναμε για έναν πολύ βάσιμο λόγο, τον οποίο σύντομα θα καταλάβετε και εσείς.
Όπως πολλές Χριστιανικές οικογένειες σε όλο τον κόσμο, έτσι και εμείς έχουμε μια εβδομαδιαία Γραφική μελέτη. Στη διάρκεια αυτής της μελέτης, πολλές φορές διαβάζουμε για ζώα που χρησιμοποιούνται στην Αγία Γραφή ως σύμβολα καλών και κακών ιδιοτήτων. Αναρωτηθήκαμε αν θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα τα ζώα και αποφασίσαμε να το κάνουμε αυτό ως οικογένεια. Σε κάθε μέλος της οικογένειας ανατέθηκε ένα συγκεκριμένο ζώο και ζητήθηκε να βρει πληροφορίες για αυτό το ζώο σε έντυπα όπως το Ενόραση στις Γραφές και οι τόμοι των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα!
Καθώς πλησιάζουμε στην πύλη του Ζωολογικού Κήπου του Έμεν, τα μάτια των παιδιών μας, της Μαρί-Κλερ, της Καρίσα και του Πέπιεν, λάμπουν από ανυπομονησία. Πρόκειται να δούμε τους κροκοδείλους, τις αρκούδες, τις ζέβρες, τα μυρμήγκια, και ίσως ακόμα περισσότερα από τα ζώα για τα οποία διαβάζουμε στην Αγία Γραφή. Αλλά αρχικά, επιτρέψτε μας να σας μιλήσουμε για αυτόν το μοναδικό ζωολογικό κήπο.
Χωρίς Κλουβιά, Χωρίς Σίδερα
Το Νούερνταρ Ντίρενπαρκ, όπως ονομάζεται ο Ζωολογικός Κήπος του Έμεν στην ολλανδική, είναι ένα πολύ ξεχωριστό πάρκο με ζώα, το οποίο είναι σχεδιασμένο σύμφωνα με τις σύγχρονες αντιλήψεις. Εδώ δεν θα δείτε ζώα μέσα σε κλουβιά ή πίσω από τα σίδερα. Απεναντίας, στο Έμεν έχει καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για να βρίσκονται τα ζώα σε ένα χώρο που να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με το φυσικό τους περιβάλλον. «Ο επισκέπτης, και όχι το ζώο, είναι εκείνος που βρίσκεται πίσω από ένα φράχτη», λέει ο χαμογελαστός Βέιμπρεν Λάντμαν, ένας από τους βιολόγους του πάρκου.
«Τα ζώα δεν είναι ταξινομημένα σύμφωνα με το είδος τους αλλά σύμφωνα με τον τόπο καταγωγής τους. Γι’ αυτό, στην αχανή αφρικανική σαβάνα που βλέπετε εδώ, έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερα από τα ζώα που συμβιώνουν σε ελεύθερη κατάσταση». Και, πράγματι, να τα—τα πιο ψηλά ζώα του κόσμου, οι καμηλοπαρδάλεις με το μακρύ λαιμό, οι οποίες μπορεί να φτάσουν σε ύψος τα 6 μέτρα. Ζουν μαζί με τις αντιδορκάδες, τα ιμπάλα, τις ζέβρες, τα γκνου, τα γουότερμπακ, ακόμα και με λίγους ρινόκερους.
Αλλά ο Βέιμπρεν έχει και άλλα να μας πει για τη σαβάνα του Έμεν: «Τα ζώα έχουν τόσο πολύ χώρο εδώ ώστε ποτέ δεν αισθάνονται στριμωγμένα. Εντούτοις, έχουμε φτιάξει επίσης ορισμένες διεξόδους. Βλέπετε εκείνους τους μεγάλους βράχους εκεί κάτω; Ανάμεσά τους μπορούν να βρουν καταφύγιο οι αντιδορκάδες για να μην τις ενοχλούν οι ρινόκεροι. Και αυτός ο λόφος εκεί κάτω δίνει τη δυνατότητα στα ζώα να βγαίνουν εντελώς από το οπτικό πεδίο των άλλων ζώων. Αλλά τον περισσότερο χρόνο τα ζώα ούτε που αντιλαμβάνονται το ένα την παρουσία του άλλου. Αυτό στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου παράξενο, εφόσον μοιράζονταν το ίδιο φυσικό περιβάλλον στην Αφρική επί χιλιάδες χρόνια».
Διψασμένες Ζέβρες
«Κοιτάξτε! Ζέβρες!» Η Καρίσα είναι κατενθουσιασμένη. Έκανε κάποια ενδιαφέρουσα έρευνα για τις ζέβρες. «Οι ραβδώσεις παραμορφώνουν τόσο πολύ το σχήμα και τη συνέχεια του περιγράμματος της ζέβρας ώστε ακόμα και οι οξυδερκείς ιθαγενείς συνήθως δεν αντιλαμβάνονται την παρουσία της όταν βρίσκεται 40 με 50 μέτρα μακριά. Οι οξείες αισθήσεις της όρασης και της όσφρησης της ζέβρας, καθώς επίσης και η ικανότητά της να τρέχει γρήγορα—ξεπερνώντας ακόμα και τα 60 χιλιόμετρα την ώρα—την προστατεύουν από τα σαρκοφάγα ζώα. Όπως παρατηρεί το εδάφιο Ψαλμός 104:11, ΜΝΚ, οι ζέβρες ‘σβήνουν τακτικά τη δίψα τους’. Γι’ αυτό, σπάνια βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη των 8 χιλιομέτρων από το νερό». Κατόπιν πρόσθεσε: «Και εμείς πρέπει να σβήνουμε τακτικά την πνευματική μας δίψα παραμένοντας κοντά στην εκκλησία, μελετώντας την Αγία Γραφή και παρακολουθώντας συναθροίσεις».
Αφήνουμε την αφρικανική σαβάνα πίσω μας και κατευθυνόμαστε προς το μέρος της αρκούδας κόντιακ, ενός από τα μεγαλύτερα αρπακτικά ζώα στη γη. Αυτή είναι η μεγαλύτερη από όλες τις αρκούδες και μπορεί να φτάσει τα τρία μέτρα σε μήκος και τα 780 κιλά σε βάρος. Για να είναι το περιβάλλον όπου φυλάσσονται όσο το δυνατόν πιο φυσικό, είναι όμορφα σχεδιασμένο με ρυάκια και τεράστιους βράχους. Η αρκούδα κόντιακ είναι ξαδέλφη της συριακής καφετιάς αρκούδας που ζούσε στον Ισραήλ στους Βιβλικούς χρόνους. Όπως βρήκε η Μαρί-Κλερ από την έρευνά της, οι αρκούδες τρέφονται με ποικίλες τροφές. Τρώνε φύλλα και ρίζες φυτών, καθώς και φρούτα, ράγες, καρπούς, αβγά, έντομα, ψάρια, τρωκτικά και τα παρόμοια, και τους αρέσει ιδιαίτερα το μέλι. Στον αρχαίο Ισραήλ, όταν σπάνιζαν τα φυτικά στοιχεία της διατροφής της αρκούδας, οι βοσκοί έπρεπε να φυλάγονται από τις λεηλασίες των αρκούδων. Όταν ήταν νεαρός, ο Δαβίδ χρειάστηκε να αντιμετωπίσει θαρραλέα την επίθεση μιας αρκούδας προκειμένου να προστατέψει το ποίμνιο του πατέρα του.—1 Σαμουήλ 17:34-37.
‘Από τα Ρουθούνια του Βγαίνει Καπνός’
Αλλά υπάρχουν και άλλα ζώα που θέλουμε οπωσδήποτε να δούμε. Πριν από λίγες μέρες, διαβάσαμε στη Γραφική μας μελέτη για τον «Λευιάθαν», τον κροκόδειλο. Στην αρχή, ο Πέπιεν τον περιέγραψε σαν ‘ένα είδος ψαριού, αλλά πολύ πολύ μεγάλο!’ Επειδή οι κροκόδειλοι είναι πολύ ευαίσθητοι στις αλλαγές της θερμοκρασίας, στεγάζονται στο Σπίτι της Αφρικής, όπου το κλίμα διατηρείται τροπικό. Μόλις μπαίνουμε, νιώθουμε αμέσως τη ζέστη και την υγρασία που κάνει τα γυαλιά μας να θαμπώσουν. Επιπλέον, πρέπει να συνηθίσουμε στο σκοτάδι. Καθώς περνούμε μια ξύλινη κρεμαστή γέφυρα, ξαφνικά ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα ζευγάρι τεράστιους κροκοδείλους, οι οποίοι φυλάνε τους λασπότοπους που υπάρχουν στα δεξιά και στα αριστερά της γέφυρας. Είναι ξαπλωμένοι εκεί, τόσο ακίνητοι ώστε ο Πέπιεν υποκινείται να πει: «Δεν είναι αληθινοί».
Οι κροκόδειλοι περιλαμβάνονται στα μεγαλύτερα ερπετά που υπάρχουν σήμερα. Μερικοί μπορεί να φτάσουν τα 6 μέτρα σε μήκος και μπορεί να ζυγίζουν μέχρι και 900 κιλά. Η δύναμη των σαγονιών τους είναι εκπληκτική—ακόμα και ένας σχετικά μικρός κροκόδειλος που ζυγίζει 50 κιλά μπορεί να ασκήσει δύναμη ίση με 700 κιλά και πλέον. Όταν ο κροκόδειλος αναδυθεί έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα που έχει μείνει κάτω από το νερό, η γοργή εκπνοή αέρα από τα ρουθούνια του μπορεί να δημιουργήσει σταγονίδια τα οποία στο φως του πρωινού ήλιου ίσως να είναι η ‘λάμψη του φωτός’ και ‘ο καπνός που βγαίνει από τα ρουθούνια του’, πράγματα τα οποία περιγράφει το βιβλίο του Ιώβ.—Ιώβ 41:1, 18-21.
«Προσεκτικοί σαν τα Φίδια»
Μόλις έχουμε φύγει από τους κροκοδείλους όταν αντιλαμβανόμαστε μέσα στο σκοτάδι—ευτυχώς, πίσω από τζάμια—αρκετούς «εκπροσώπους» ενός πλάσματος που χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή ως σύμβολο και επιθυμητών και ανεπιθύμητων ιδιοτήτων. Μιλάμε για το φίδι, το πρώτο ζώο που αναφέρεται ονομαστικά στην Αγία Γραφή. (Γένεσις 3:1) Ο Ιησούς χρησιμοποίησε την επιφυλακτικότητά του ως παράδειγμα όταν συμβούλευε τους μαθητές του σχετικά με τη διαγωγή τους ανάμεσα στους όμοιους με λύκους εναντιουμένους. (Ματθαίος 10:16) Αλλά, βέβαια, το φίδι συνήθως ταυτίζεται με «το αρχικό φίδι», τον Σατανά τον Διάβολο, ο οποίος στο εδάφιο 2 Κορινθίους 11:3 χαρακτηρίζεται παραπλανητικός και πανούργος σαν φίδι.—Αποκάλυψη 12:9.
«Ύπαγε προς τον Μύρμηκα, . . . και Γίνου Σοφός»
Ένα αναπάντεχο θέαμα σε κάποιο πάρκο με ζώα είναι η μεγάλη μυρμηγκοφωλιά που βλέπουμε, η οποία στεγάζει τρεις αποικίες φυλλοκόπων μυρμηγκιών. Αυτά είναι οι κηπουροί των μυρμηγκιών. Μπορούμε να δούμε την αποικία πίσω από ένα τζάμι· αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να μελετήσουμε τις καθημερινές συνήθειες αυτών των μικροσκοπικών πλασμάτων. Τα μυρμήγκια μάς ενδιαφέρουν επειδή χρησιμοποιούνται στην Αγία Γραφή ως παράδειγμα εργατικότητας και ενστικτώδους σοφίας.—Παροιμίαι 6:6.
Ο Βέιμπρεν Λάντμαν είναι εντομολόγος. Εξηγεί: «Υπολογίζεται ότι τα μυρμήγκια που μοχθούν στην επιφάνεια της γης αριθμούν ένα τετράκις εκατομμύριο, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι σε κάθε άνθρωπο αντιστοιχούν τουλάχιστον 200.000 μυρμήγκια! Από τα 15.000 είδη που υπάρχουν διασκορπισμένα σε όλες τις ηπείρους εκτός από τις πολικές περιοχές, ούτε δύο είδη δεν είναι όμοια. Όλα χτίζουν διαφορετικές φωλιές και τρώνε διαφορετικές τροφές, αλλά είναι όλα οργανωμένα λίγο πολύ με τον ίδιο τρόπο.
»Τα φυλλοκόπα μυρμήγκια καλλιεργούν εδώδιμους μύκητες, όπως ακριβώς οι άνθρωποι καλλιεργούν μανιτάρια. Όπως βλέπετε αυτή η καλλιέργεια γίνεται υπόγεια, αλλά η τροφή για τους μύκητες έρχεται από την επιφάνεια του εδάφους. Όλη την ημέρα, μυρμήγκια εργάτες δραστήρια μεταφέρουν φύλλα στη φωλιά τους. Ανεβαίνουν σε κάποιο δέντρο ή σε κάποιο θάμνο και διαλέγουν ένα φύλλο. Κατόπιν, χρησιμοποιώντας τα σαγόνια τους σαν ψαλίδι, κόβουν γρήγορα ημικυκλικά κομμάτια από το φύλλο και σχηματίζοντας φάλαγγες τα μεταφέρουν στη φωλιά τους, κρατώντας τα σαν ομπρέλα πάνω από τα κεφάλια τους. Αυτό εξηγεί το άλλο τους όνομα, ομπρελοφόρα μυρμήγκια. Κόβουν τα φύλλα τόσο γρήγορα, ώστε στη Νότια και στην Κεντρική Αμερική απογυμνώνουν εντελώς ολόκληρους θάμνους ή δέντρα μέσα σε λίγες μόνο ώρες. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν είναι και τόσο δημοφιλή εκεί! Στη φωλιά, άλλοι εργάτες καθαρίζουν προσεκτικά τα κομμάτια των φύλλων προτού τα μασήσουν. Στη συνέχεια, ο πολτός που δημιουργείται αναμειγνύεται με ένζυμα και αμινοξέα που εκκρίνουν τα μυρμήγκια. Μόνο τότε είναι έτοιμος ο πολτός προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως τροφή για τους μύκητες, εξασφαλίζοντας έτσι ένα σταθερό απόθεμα για όλη την αποικία».
Βαθιά εντυπωσιασμένοι από τη σοφία και την επινοητικότητα που είναι προφανείς στην ατέλειωτη ποικιλία της δημιουργίας, φεύγουμε από την πόλη των μυρμηγκιών. Είναι αργά το απόγευμα, και πρέπει να επιστρέψουμε στο σπίτι. Αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερα που μπορούμε να δούμε. Δεν επισκεφτήκαμε τις κουκουβάγιες (Ησαΐας 13:21, ΜΝΚ), τις φώκιες (Έξοδος 35:23, ΜΝΚ), τους ιπποπόταμους («Βεεμώθ», Ιώβ 40:15), τις στρουθοκαμήλους (Ιερεμίας 50:39) ούτε τα πολλά άλλα ζώα που ζουν εδώ και τα οποία αναφέρονται στην Αγία Γραφή. Το καθένα τους αξίζει να μελετηθεί. Σίγουρα θα ξανάρθουμε στο Ζωολογικό Κήπο του Έμεν!—Από συνεργάτη.
[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 16]
Στρουθοκάμηλος: Yotvatah Nature Reserve