Ο Δεσμός μιας Μητέρας με τα Μωρά Της
ΗΤΑΝ μια αδέσποτη γάτα με κοντό τρίχωμα, χωρίς όνομα και με πέντε γατάκια, η οποία προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα στους φτωχικούς δρόμους της ανατολικής Νέας Υόρκης. Είχε στήσει το σπιτικό της σε ένα ετοιμόρροπο, εγκαταλειμμένο γκαράζ στο οποίο είχαν ξεσπάσει πολλές ύποπτες πυρκαγιές. Περιπλανιόταν στη γειτονιά ψάχνοντας για αποφάγια προκειμένου να θρέψει τα μικρά της.
Όλα αυτά επρόκειτο να αλλάξουν στις 6:06 το πρωί της 29ης Μαρτίου 1996. Μια ύποπτη πυρκαγιά τύλιξε γρήγορα το γκαράζ. Το σπίτι της οικογένειας της γάτας είχε παραδοθεί στις φλόγες. Οι πυροσβέστες έσπευσαν και σύντομα έθεσαν τη φωτιά υπό έλεγχο. Ο Ντέιβιντ Τζιανέλι, ένας από τους πυροσβέστες, άκουσε τα γατάκια να νιαουρίζουν. Βρήκε τα τρία έξω ακριβώς από το κτίριο, άλλο ένα στη μέση του δρόμου και το πέμπτο πάνω στο πεζοδρόμιο. Τα γατάκια ήταν πολύ μικρά για να μπορέσουν να ξεφύγουν μόνα τους. Ο Τζιανέλι παρατήρησε ότι τα εγκαύματα στα γατάκια γίνονταν σταδιακά εντονότερα επειδή μερικά είχε χρειαστεί να περιμένουν περισσότερο καθώς η μητέρα τους τα μετέφερε έξω ένα-ένα.
Το ρεπορτάζ της εφημερίδας Ντέιλι Νιουζ (Daily News) της Νέας Υόρκης στις 7 Απριλίου 1996 έλεγε τα εξής για το πού βρισκόταν η μητέρα και για το πώς φρόντισε τα μικρά της: «Ο Τζιανέλι ανακάλυψε τη μαμά κουλουριασμένη από τους πόνους σε ένα γειτονικό οικόπεδο, και το θέαμα τού ράγισε την καρδιά. Τα βλέφαρά της είχαν πρηστεί και είχαν κλείσει από τον καπνό. Οι πατούσες της είχαν σοβαρά εγκαύματα. Είχε φοβερά σημάδια από κάψιμο στη μουσούδα, στα αφτιά και στα πόδια της. Ο Τζιανέλι βρήκε μια χαρτόκουτα. Απαλά έβαλε μέσα τη μαμά γάτα και τα γατάκια της. ‘Δεν μπορούσε ούτε καν να ανοίξει τα μάτια της’, είπε ο Τζιανέλι. ‘Αλλά τα μέτρησε αγγίζοντάς τα ένα-ένα με την πατούσα της’».
Όταν έφτασαν στην Εταιρία Προστασίας Ζώων της Βόρειας Ακτής η κατάσταση ήταν πολύ κρίσιμη. Το ρεπορτάζ έλεγε στη συνέχεια: «Χρησιμοποίησαν φάρμακα για να καταπολεμήσουν το σοκ. Στη γενναία γάτα έγινε ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών. Άλειψαν απαλά τα εγκαύματά της με αντιβιοτικές αλοιφές. Κατόπιν την έβαλαν σε ένα θάλαμο με οξυγόνο για να μπορεί να αναπνέει, ενώ όλο το προσωπικό της εταιρίας προστασίας ζώων παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα . . . Μέσα σε 48 ώρες, η ηρωίδα στάθηκε στα πόδια της. Τα πρησμένα μάτια της άνοιξαν, και οι γιατροί δεν βρήκαν καμιά βλάβη».
Σταματήστε και σκεφτείτε. Διαθέστε λίγο χρόνο για να δείτε με τα μάτια της διάνοιάς σας αυτή τη θαρραλέα μητέρα, με τον έμφυτο φόβο που είχε για τη φωτιά, να μπαίνει μέσα στο γεμάτο καπνούς φλεγόμενο κτίριο για να σώσει τα μωρά της που φώναζαν. Το να μπει μέσα μια φορά για να βγάλει έξω τα αβοήθητα γατάκια της φαίνεται απίθανο· το να το κάνει πέντε φορές, κάθε φορά με τον πόνο να αυξάνει από τα επιπρόσθετα εγκαύματα στα πόδια και στη μουσούδα της, είναι απίστευτο! Ονόμασαν αυτό το γενναίο ζώο Σκάρλετ (Κόκκινη) επειδή το δέρμα κάτω από τα εγκαύματα ήταν κατακόκκινο.
Όταν αυτή η συγκινητική ιστορία για το δεσμό μιας μητέρας με τα μωρά της μεταδόθηκε αστραπιαία σε όλο τον κόσμο από την Εταιρία Προστασίας Ζώων της Βόρειας Ακτής, τα τηλέφωνα άρχισαν να χτυπάνε αδιάκοπα. Πάνω από 6.000 άνθρωποι, από τόσο μακριά όσο η Ιαπωνία, η Νότια Αφρική και η Ολλανδία, τηλεφώνησαν για να μάθουν σε τι κατάσταση βρισκόταν η Σκάρλετ. Περίπου 1.500 άτομα προσφέρθηκαν να υιοθετήσουν τη Σκάρλετ και τα μικρά της. Ένα γατάκι πέθανε αργότερα.
Η Σκάρλετ συγκίνησε τις καρδιές των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Αυτό μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν η καρδιά της καθεμιάς από τις εκατομμύρια μητέρες σήμερα, μητέρες οι οποίες απαλλάσσονται από τα παιδιά τους ενώ είναι ακόμα στη μήτρα ή λίγο μετά τη γέννηση κακοποιώντας τα, νιώθει τύψεις όταν αναλογίζεται το δεσμό που η Σκάρλετ έδειξε ότι μπορεί να υπάρχει μεταξύ μιας μητέρας και των μωρών της.
[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 24]
North Shore Animal League