Οι Νεαροί Ρωτούν

Γιατί να Είμαι Τόσο Άρρωστος;

ΟΤΑΝ ο Τζέισον ήταν 13 χρονών, έβαλε στόχο του να υπηρετήσει κάποια μέρα ως ολοχρόνιος διάκονος στο Μπέθελ, στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Έφτιαξε ένα ξύλινο κιβώτιο και το ονόμασε κιβώτιο Μπέθελ. Άρχισε να βάζει σε αυτό πράγματα που πίστευε ότι θα του ήταν χρήσιμα όταν θα άρχιζε τη σταδιοδρομία του στο Μπέθελ.

Ωστόσο, μόλις τρεις μήνες αφότου έκλεισε τα 18 του χρόνια, διαγνώστηκε ότι ο Τζέισον έπασχε από τη νόσο του Κρον—μια επίμονη, οδυνηρή εντερική διαταραχή. «Αυτό με διέλυσε», θυμάται. «Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να παίρνω τηλέφωνο τον μπαμπά στη δουλειά του και να κλαίω. Ήξερα ότι, αν μη τι άλλο, αυτό έθετε ένα εμπόδιο στο όνειρό μου να πάω στο Μπέθελ».

Η ασθένεια είναι ένας βασικός λόγος εξαιτίας του οποίου «όλη η δημιουργία εξακολουθεί να στενάζει μαζί και να πονάει μαζί μέχρι τώρα». (Ρωμαίους 8:22) Αμέτρητα εκατομμύρια νεαρών ατόμων είναι άρρωστα. Η υγεία πολλών νέων τελικά βελτιώνεται. Άλλοι, όμως, πρέπει να αντιμετωπίσουν ασθένειες που είναι χρόνιες, και σε μερικές περιπτώσεις, απειλητικές για τη ζωή. Μερικές από τις αρρώστιες που συνήθως μαστίζουν τους νέους είναι το άσθμα, ο διαβήτης, η δρεπανοκυτταρική αναιμία, οι λοιμώδεις νόσοι, η επιληψία, οι ψυχικές παθήσεις και ο καρκίνος. Ορισμένοι νέοι υποφέρουν από πολλές παθήσεις.

‘Γιατί να μου Συμβεί Αυτό;’

Η ασθένεια προξενεί ψυχική και συναισθηματική ένταση, για να μην αναφερθούμε στη σωματική ταλαιπωρία. Για παράδειγμα, αν η αρρώστια σου σε κρατάει μακριά από το σχολείο επί μήνες, μπορεί όχι μόνο να μείνεις πίσω στα μαθήματα αλλά και να αισθάνεσαι απομονωμένος από κοινωνική άποψη. Όταν ο 12χρονος Σάνι αναγκάζεται να χάνει μαθήματα λόγω του ότι κάπου κάπου μένει στο νοσοκομείο, ανησυχεί: ‘Τι να κάνουν τώρα οι συμμαθητές μου; Τι χάνω σήμερα;’

Παρόμοια, ίσως υποφέρει η πνευματική σου ανάπτυξη όταν είσαι τόσο άρρωστος ώστε δεν μπορείς να παρευρεθείς στις Χριστιανικές συναθροίσεις ούτε ακόμα και να διαβάσεις την Αγία Γραφή. Σε αυτό το σημείο χρειάζεσαι επιπλέον συναισθηματική και πνευματική υποστήριξη. Στην αρχή, ίσως δεν μπορείς να πιστέψεις τη διάγνωση. Αργότερα, μπορεί να θυμώσεις πολύ, πιθανώς με τον εαυτό σου, σκεφτόμενος ότι ίσως με κάποιον τρόπο θα μπορούσες να αποφύγεις την αρρώστια. Ίσως σου έρθει να φωνάξεις: ‘Γιατί επέτρεψε ο Θεός να συμβεί αυτό σε εμένα;’ (Παράβαλε Ματθαίος 27:46.) Στην πραγματικότητα, είναι φυσιολογικό να αισθάνεσαι κάπως καταθλιμμένος.

Επιπλέον, ένα νεαρό άτομο μπορεί ακόμα να νομίζει πως αν καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια για κάτι, όπως αν προσπαθεί να είναι εξαιρετικά καλό, ο Θεός θα εξαφανίσει την ασθένειά του. Ωστόσο, αυτός ο τρόπος σκέψης μπορεί να οδηγήσει σε απογοήτευση, εφόσον ο Θεός δεν υπόσχεται ότι θα υπάρχει θαυματουργική θεραπεία σε αυτόν τον καιρό.—1 Κορινθίους 12:30· 13:8, 13.

Μπορεί να έλπιζες ότι δεν θα χρειαζόταν να πεθάνεις ποτέ—ότι θα ήσουν ζωντανός όταν ο Θεός θα φέρει «τη μεγάλη θλίψη». (Αποκάλυψη 7:14, 15· Ιωάννης 11:26) Αν αληθεύει αυτό, το να μάθεις ότι έχεις μια ασθένεια που απειλεί τη ζωή σου μπορεί να σε συγκλονίσει διπλά. Ίσως αναρωτιέσαι μήπως έκανες κάτι και πρόσβαλες τον Ιεχωβά ή ίσως σκέφτεσαι ότι ο Θεός σε έχει ξεχωρίσει για να σε υποβάλει σε κάποια ειδική δοκιμασία ακεραιότητας. Ωστόσο, αυτά δεν είναι σωστά συμπεράσματα. «Ο Θεός δεν μπορεί να δοκιμαστεί με κακά πράγματα ούτε αυτός ο ίδιος δοκιμάζει κανέναν», λέει ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή. (Ιακώβου 1:13) Η αρρώστια και ο θάνατος είναι δυσάρεστες πλευρές της τωρινής κατάστασης του ανθρώπου, και όλους μας μπορεί να μας βρει ‘καιρός και απρόβλεπτη περίσταση’.—Εκκλησιαστής 9:11, ΜΝΚ.

Πώς να Αντιμετωπίσεις το Φόβο

Το να αρρωστήσεις σοβαρά μπορεί επίσης να σε κάνει να φοβηθείς πολύ για πρώτη φορά στη ζωή σου. Το βιβλίο Πώς Νιώθεις Όταν Παλεύεις για τη Ζωή Σου (How It Feels to Fight for Your Life) αναφέρει τις παρατηρήσεις 14 νεαρών ατόμων που πάσχουν από κάποια σοβαρή πάθηση. Για παράδειγμα, ο 10χρονος Άντον φοβόταν ότι θα πέθαινε στη διάρκεια κάποιας έντονης κρίσης άσθματος. Επίσης, η 16χρονη Ελίζαμπεθ, η οποία πάλευε με τον καρκίνο των οστών, φοβόταν ότι κάποτε θα πήγαινε να κοιμηθεί και δεν θα ξυπνούσε.

Ορισμένοι νέοι, ωστόσο, έχουν διαφορετικούς φόβους—φοβούνται ότι κανείς δεν θα θέλει να τους παντρευτεί ή φοβούνται ότι δεν θα αποκτήσουν υγιή παιδιά αργότερα στη ζωή τους. Άλλοι νεαροί φοβούνται ότι μπορεί να μεταδώσουν την ασθένειά τους στα μέλη της οικογένειάς τους, είτε η ασθένειά τους είναι κολλητική είτε όχι.

Ακόμα και αν η αρρώστια έχει σταθεροποιηθεί ή παρουσιάζει ύφεση, οποιαδήποτε υποτροπή μπορεί να ξυπνήσει τους φόβους. Αν έχεις παρόμοια αισθήματα φόβου, γνωρίζεις ότι είναι πολύ πραγματικά. Ευτυχώς, ο αρχικός καταιγισμός των αρνητικών συναισθημάτων τείνει να μειώνεται με τον καιρό. Τότε μπορείς να αρχίσεις να αξιολογείς τις περιστάσεις σου πιο λογικά.

Οι Δυσκολίες που Φέρνει η Αρρώστια

«Όταν είσαι νέος, νομίζεις ότι είσαι άτρωτος», παρατηρεί ο Τζέισον, που αναφέρθηκε παραπάνω. «Μετά, ξαφνικά, κάποια σοβαρή ασθένεια σου γκρεμίζει αυτή την ψευδαίσθηση. Νιώθεις σαν να γέρασες μέσα σε μια νύχτα, εφόσον πρέπει να κάθεσαι άπρακτος και να επιβραδύνεις το ρυθμό σου». Ναι, είναι όντως δύσκολο να αντιμετωπίζεις καινούριους περιορισμούς.

Ο Τζέισον διαπίστωσε ότι κάτι άλλο που δυσκολεύει πολύ τα πράγματα είναι όταν οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν την κατάστασή σου. Ο Τζέισον πάσχει από μια «αόρατη ασθένεια», όπως θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε. Η εξωτερική του εμφάνιση δεν φανερώνει τα εσωτερικά του προβλήματα. «Το σώμα μου δεν χωνεύει την τροφή όπως θα έπρεπε», εξηγεί ο Τζέισον, «γι’ αυτό πρέπει να τρώω συχνά και μάλιστα μεγαλύτερες ποσότητες από ό,τι οι περισσότεροι. Εντούτοις, μένω αδύνατος. Επίσης, μερικές φορές νιώθω τόσο κουρασμένος ώστε δεν μπορώ να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά στη μέση της μέρας. Αλλά τα σχόλια που κάνουν οι άνθρωποι δείχνουν ότι πιστεύουν πως είμαι λαίμαργος ή τεμπέλης. Λένε πράγματα σαν και αυτά: ‘Ξέρεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις καλύτερα. Ούτε καν προσπαθείς!’»

Ο Τζέισον έχει μικρότερα αδέλφια, τα οποία δεν καταλαβαίνουν πάντοτε γιατί δεν μπορεί να κάνει τα πράγματα που έκανε στο παρελθόν, όπως το να τα πηγαίνει να παίξουν μπάλα. «Αλλά ξέρω πως αν χτυπήσω», λέει ο Τζέισον, «θα χρειαστούν εβδομάδες για να γίνω καλά. Έχουν την τάση να συγκρίνουν τον πόνο μου με το δικό τους και να λένε: ‘Βογκάει για να τραβήξει την προσοχή’. Ο χειρότερος πόνος που έχουν νιώσει ποτέ είναι ένα στραμπούληγμα στο πόδι, έτσι δεν μπορούν να φανταστούν με τι μοιάζει ο δικός μου πόνος».

Αν η ασθένειά σου φαίνεται να επιβαρύνει την οικογένειά σου, ίσως νιώθεις ενοχές. Και οι γονείς σου μπορεί να νιώθουν ένοχοι. «Και οι δύο μου γονείς πιστεύουν ότι ίσως μου έχουν μεταδώσει το πρόβλημα», λέει ο Τζέισον. «Τα παιδιά συνήθως προσαρμόζονται σε μια ασθένεια αφού την αποδεχτούν. Αλλά οι γονείς δυσκολεύονται περισσότερο. Συνέχεια μου ζητάνε συγνώμη. Διαρκώς πρέπει να κάνω το καλύτερο που μπορώ για να τους ανακουφίζω από τα αισθήματα ενοχής».

Επισκέψεις στο Γιατρό—Δεν Είναι Ευχάριστες

Οι συνεχείς επισκέψεις στο γιατρό μπορεί να είναι πηγή ανησυχίας. Μπορεί να σε κάνουν να αισθάνεσαι μικρός και αβοήθητος. Το να κάθεσαι στην αίθουσα αναμονής ενός νοσοκομείου περιμένοντας τη σειρά σου μπορεί να σου προξενεί τρόμο. «Νιώθεις . . . τόσο μόνος και θα ήταν ωραίο να σου κρατάει κάποιος συντροφιά», λέει ο 14χρονος Τζόζεφ που είναι καρδιοπαθής. Δυστυχώς, μερικοί νεαροί δεν έχουν τέτοια υποστήριξη, ούτε καν από τους γονείς τους.

Οι ιατρικές εξετάσεις μπορούν παρόμοια να προξενήσουν ανησυχία. Για να πούμε την αλήθεια, μερικές εξετάσεις μπορεί να είναι πολύ δυσάρεστες. Κατόπιν, ίσως χρειάζεται να περιμένεις με αγωνία ολόκληρες μέρες ή εβδομάδες τα αποτελέσματα. Αλλά να θυμάσαι το εξής: Το να κάνεις μια ιατρική εξέταση δεν μοιάζει με το να δίνεις εξετάσεις στο σχολείο· το ότι έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας δεν σημαίνει πως έχεις αποτύχει κατά κάποιον τρόπο.

Στην πραγματικότητα, μια εξέταση μπορεί να δώσει πολύ υποβοηθητικές πληροφορίες. Ίσως δείξει ότι έχεις κάποιο ιατρικό πρόβλημα που είναι εύκολο να θεραπευτεί. Ή αν δεν είναι κάτι τέτοιο, η εξέταση μπορεί να σε βοηθήσει να καταλάβεις τι μπορείς να κάνεις για να ζήσεις με την ασθένεια. Τελικά, ίσως δείξει ότι δεν έχεις κάποια συγκεκριμένη αρρώστια που υποψιαζόσουν. Έτσι, προσπάθησε να μην καταλήξεις σε βιαστικά συμπεράσματα όσον αφορά την κατάστασή σου.

Το μόνο που θα κάνει η υπερβολική ανησυχία είναι να σε εξαντλήσει. Η Αγία Γραφή λέει: ‘Η γεμάτη ανησυχία μέριμνα στην καρδιά του ανθρώπου την κάνει να λυγίζει’. (Παροιμίαι 12:25, ΜΝΚ) Αντίθετα, ο Θεός μάς προσκαλεί να του πούμε τις ανησυχίες μας. Πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι ενδιαφέρεται για εμάς και ότι θα μας δώσει την καθοδηγία του καθώς και τη σοφία για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα όσο το δυνατόν καλύτερα.—Ψαλμός 41:3, ΜΝΚ· Παροιμίαι 3:5, 6· Φιλιππησίους 4:6, 7· Ιακώβου 1:5.

Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι για το ότι ο Δημιουργός μας, ο Ιεχωβά Θεός, έχει κάνει προμήθεια για να εισέλθουμε σε ένα νέο κόσμο δικαιοσύνης. Εκείνος μάλιστα θα αναστήσει αυτούς που έχουν πεθάνει, παρέχοντάς τους την ευκαιρία να απολαύσουν αυτόν το νέο κόσμο. Η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι εκείνον τον καιρό ‘κανένας κάτοικος δεν θα λέει «είμαι ασθενής»’.—Ησαΐας 33:24, ΜΝΚ.

Μέχρι τότε, ίσως χρειάζεται να ζεις με κάποια σοβαρή ασθένεια. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά πρακτικά πράγματα που μπορείς να κάνεις για να αντιμετωπίζεις με τον καλύτερο τρόπο την κατάστασή σου. Με αυτά θα ασχοληθούμε σε κάποιο μελλοντικό άρθρο.

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Ίσως αναρωτιέσαι: ‘Γιατί επέτρεψε ο Θεός να συμβεί αυτό σε εμένα;’