Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Πώς Μπορείτε να Φοβάστε έναν Θεό Αγάπης;

«ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ». —Ψαλμός 112:1.

ΑΝ «Ο Θεός είναι αγάπη», όπως τον περιγράφει η Αγία Γραφή, γιατί χρειάζεται να τον φοβόμαστε; (1 Ιωάννη 4:16) Η αγάπη και ο φόβος γενικά θεωρούνται αταίριαστα. Έτσι, ποιο ρόλο πρέπει να παίζει ο φόβος στη σχέση μας με τον Θεό; Γιατί να φοβόμαστε έναν Θεό αγάπης; Μια προσεκτική ματιά στο πώς χρησιμοποιείται η λέξη «φόβος» στην Αγία Γραφή μπορεί να μας παράσχει καλύτερη κατανόηση σε αυτό το ζήτημα.

Στις περισσότερες γλώσσες, μία λέξη μπορεί να έχει διάφορες νοηματικές αποχρώσεις, ανάλογα με τα συμφραζόμενα. Για παράδειγμα, σε μερικές γλώσσες μπορεί κάποιος να πει: «Αγαπώ τη φύση» και επίσης, «Αγαπώ τα παιδιά μου». Υπάρχει μεγάλη διαφορά στην ένταση και στα είδη της αγάπης που εκδηλώνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Παρόμοια, η Αγία Γραφή μιλάει για διαφορετικά είδη φόβου. Όταν χρησιμοποιεί τη λέξη σε σχέση με τη λατρεία του Θεού, δεν αναφέρεται στον τρόμο ή σε κάποια έννοια επικείμενης τιμωρίας. Αντίθετα, ο φόβος του Θεού μεταδίδει υγιή αισθήματα—δέος, ευλάβεια και βαθύ σεβασμό. Αυτά τα ευγενή συναισθήματα συνοδεύονται από αγάπη και έλξη για τον Θεό, όχι από το να θέλει κάποιος να απομακρυνθεί ή να κρυφτεί από αυτόν.

Ο φόβος του Θεού διώχνει το νοσηρό φόβο, που κάνει κάποιον δειλό. Σχετικά με τον άνθρωπο που φοβάται τον Θεό, ο ψαλμωδός έγραψε: «Κακές ειδήσεις δεν θα φοβηθεί. Η καρδιά του είναι σταθερή, βασίζεται στον Ιεχωβά». (Ψαλμός 112:7) Καμία απειλή από κακούς ανθρώπους ή από τον ίδιο τον Σατανά δεν μπορεί να νικήσει το βαθύ σεβασμό και την ευλάβεια που νιώθουμε για τον Ιεχωβά. (Λουκάς 12:4, 5) Ούτε πρέπει να φοβόμαστε να πλησιάσουμε τον Θεό με προσευχή. Αντίθετα, σε αυτά τα συμφραζόμενα, η «αγάπη διώχνει έξω το φόβο».—1 Ιωάννη 4:18.

Οι Ουρανοί και το Μεγαλείο του Θεού

Ο Βασιλιάς Δαβίδ της αρχαιότητας ήταν θεοφοβούμενος άνθρωπος. Γέμιζε δέος όταν συλλογιζόταν την ομορφιά και την πολυπλοκότητα της δημιουργίας. Ο ίδιος αναφώνησε: «Θα σε εξυμνώ επειδή με φοβερό και θαυμαστό τρόπο είμαι πλασμένος. Θαυμαστά είναι τα έργα σου, όπως γνωρίζει πολύ καλά η ψυχή μου». (Ψαλμός 139:14) Κοιτώντας το νυχτερινό ουρανό, αναφώνησε: «Οι ουρανοί διακηρύττουν τη δόξα του Θεού». (Ψαλμός 19:1) Μήπως φαντάζεστε ότι ο Δαβίδ τρομοκρατήθηκε από αυτή την εμπειρία; Απεναντίας, τον υποκίνησε να ψάλλει αίνους στον Ιεχωβά.

Η σημερινή αυξημένη γνώση για τους ουρανούς μάς δίνει ακόμη ισχυρότερο λόγο να νιώθουμε δέος. Πρόσφατα, οι αστρονόμοι που χρησιμοποίησαν το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ μπόρεσαν να δουν τον ουρανό σε μεγαλύτερα βάθη από οποιονδήποτε άνθρωπο πριν από αυτούς. Διάλεξαν ένα μέρος του ουρανού το οποίο από τα επίγεια τηλεσκόπια φαινόταν κενό και εστίασαν το Χαμπλ σε μια έκταση που είχε μέγεθος όσο ένας μόνο κόκκος άμμου που τοποθετείται σε απόσταση ενός μέτρου. Η εικόνα που προέκυψε ήταν γεμάτη, όχι με μεμονωμένα άστρα, αλλά με γαλαξίες—τεράστια συστήματα που αποτελούνται από δισεκατομμύρια άστρα—οι οποίοι ποτέ προηγουμένως δεν ήταν ορατοί στον άνθρωπο!

Το μεγάλο μέγεθος, το μυστήριο και το θαύμα του σύμπαντος ενσταλάζουν δέος στον προσεκτικό παρατηρητή. Ωστόσο, αυτά τα θαύματα είναι μια απλή αντανάκλαση της δόξας και της δύναμης του Δημιουργού. Η Αγία Γραφή αποκαλεί τον Ιεχωβά Θεό «Πατέρα των ουράνιων φώτων» και μας λέει ότι εκείνος «μετράει τον αριθμό των άστρων· τα καλεί όλα με το όνομά τους».—Ιακώβου 1:17· Ψαλμός 147:4.

Η απεραντοσύνη του σύμπαντος φαίνεται επίσης από το χρόνο που διαρκούν τα ουράνια γεγονότα. Το φως από τους γαλαξίες τους οποίους φωτογράφισε το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ ταξίδευε στο διάστημα επί δισεκατομμύρια χρόνια! Το γεγονός ότι είμαστε νέοι και μικροί σε σύγκριση με τη μονιμότητα των ουρανών δεν πρέπει να μας κάνει να αισθανόμαστε δέος και βαθιά ευλάβεια για Εκείνον που έφτιαξε τα άστρα; (Ησαΐας 40:22, 26) Το να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός, ο οποίος δημιούργησε όλα αυτά, επίσης “θυμάται τον θνητό άνθρωπο και τον φροντίζει” βαθαίνει την εκτίμησή μας για τον Δημιουργό μας και μας υποκινεί να θέλουμε να τον γνωρίσουμε και να τον ευαρεστούμε. (Ψαλμός 8:3, 4) Τέτοιος υψηλός σεβασμός και εκτίμηση είναι αυτό που η Αγία Γραφή αποκαλεί φόβο Θεού.

Συγχωρητικός Θεός

Όλοι είμαστε ατελείς. Ακόμη και όταν προσπαθούμε να κάνουμε το σωστό, αμαρτάνουμε ακούσια. Όταν συμβαίνει αυτό, μήπως θα πρέπει να νιώθουμε φόβο ότι θα χάσουμε την εύνοια του Θεού; Ο ψαλμωδός έγραψε: «Αν παρατηρούσες σφάλματα, Γιαχ, Ιεχωβά, ποιος θα μπορούσε να σταθεί; Διότι εσύ δίνεις αληθινή συγχώρηση, ώστε να σε φοβούνται». (Ψαλμός 130:3, 4) Το γεγονός ότι ο «Μεγαλειώδης Δημιουργός» δείχνει τόση καλοσύνη και είναι τόσο συγχωρητικός εμπνέει βαθιά εκτίμηση και ευλάβεια στους λάτρεις του.—Ησαΐας 54:5-8.

Ο φόβος του Θεού μάς υποκινεί να κάνουμε το καλό και επίσης να μην κάνουμε αυτό που ο Θεός λέει ότι είναι κακό. Η σχέση μας με τον ουράνιο Πατέρα μας μπορεί να παρομοιαστεί με αυτήν ενός καλού ανθρώπινου πατέρα με τα παιδιά του. Μερικές φορές, τα παιδιά μπορεί να μη θυμούνται γιατί ο πατέρας τους τούς απαγορεύει να παίζουν στο δρόμο. Εντούτοις, όταν νιώθουν την παρόρμηση να κυνηγήσουν μια μπάλα στο δρόμο, η σκέψη της απαγόρευσης του πατέρα τους τα συγκρατεί—πιθανότατα τα σώζει από το θάνατο. Παρόμοια, ο φόβος του Ιεχωβά που έχει κάποιος ενήλικος μπορεί να τον συγκρατεί από το να προβεί σε μια πράξη η οποία θα μπορούσε να καταστρέψει ζωές—τη δική του και των άλλων.—Παροιμίες 14:27.

Φόβος για την Κρίση του Θεού

Σε αντιδιαστολή, κάποιο άτομο του οποίου η συνείδηση δεν τον συγκρατεί από το να δυσαρεστεί τον Θεό έχει λόγους να φοβάται με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο. Όπως ακριβώς οι ανθρώπινες κυβερνήσεις τιμωρούν τα εγκληματικά στοιχεία, ο Θεός έχει το δικαίωμα να ενεργήσει εναντίον των αμετανόητων ατόμων που αδικοπραγούν εκούσια. Το γεγονός ότι ο Θεός ανέχεται προσωρινά την πονηρία έχει επιτρέψει σε μερικούς να σκληρυνθούν σε μια εσφαλμένη πορεία. Αλλά η Αγία Γραφή δείχνει καθαρά ότι κάποια ημέρα σύντομα αυτός θα εξαλείψει όλα τα κακοποιά στοιχεία από τη γη. (Ψαλμός 37:9, 10· Εκκλησιαστής 8:11· 1 Τιμόθεο 5:24) Οι αμετανόητοι πονηροί έχουν λόγο να φοβούνται την τιμωρία από τον Θεό. Ωστόσο, αυτό το είδος φόβου δεν είναι αυτό που συστήνει η Αγία Γραφή.

Αντίθετα, η Αγία Γραφή συνδέει το φόβο του Ιεχωβά με όμορφα πράγματα της ζωής—την υμνολογία, τη χαρά, την εμπιστοσύνη, τη σοφία, τη μακροζωία, την πεποίθηση, την ευημερία, την ελπίδα και την ειρήνη, για να αναφέρουμε μόνο λίγα.a Αν εξακολουθούμε να περπατάμε στο φόβο του Ιεχωβά, θα απολαμβάνουμε τέτοιες ευλογίες για πάντα.—Δευτερονόμιο 10:12-14.

[Υποσημειώσεις]

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 26]

Ευγενής παραχώρηση από Anglo-Australian Observatory, φωτογραφία από David Malin