Σε Αναζήτηση μιας Ασφαλούς Ζωής

Ο ΟΡΟΣ «ασφάλεια» σημαίνει διαφορετικά πράγματα για τον καθένα. Για κάποιον, η ασφάλεια είναι ταυτόσημη με την εργασία· για κάποιον άλλον, με τον πλούτο· και για κάποιον τρίτο, ασφάλεια σημαίνει ένα περιβάλλον απαλλαγμένο από το έγκλημα. Μήπως σημαίνει κάτι άλλο για εσάς;

Όποια και αν είναι η άποψή σας, αναμφίβολα παίρνετε κάποια μέτρα προσπαθώντας να κάνετε τη ζωή σας τόσο ασφαλή όσο θα θέλατε να είναι. Εξετάστε τι κάνουν οι άνθρωποι στην Ευρώπη για να πετύχουν κάποιο βαθμό προσωπικής ασφάλειας.

Ανώτερη Εκπαίδευση

Σύμφωνα με τον Ζακ Σαντέρ, πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το 20 τοις εκατό των νέων στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι άνεργοι. Επομένως, για τα άτομα αυτής της ηλικίας, πολλά εξαρτώνται από το εξής ερώτημα: Πώς θα βρω μια εργασία που θα κάνει τη ζωή μου ασφαλή; Πολλοί πιστεύουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να πετύχουν αυτόν το στόχο είναι η ανώτερη εκπαίδευση, η οποία, όπως σχολιάζει η εφημερίδα του Λονδίνου Δε Σάντεϊ Τάιμς (The Sunday Times), δίνει στους φοιτητές «ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην αγορά εργασίας».

Λόγου χάρη, στη Γερμανία, «η επιθυμία για εκπαίδευση και ακαδημαϊκές σπουδές είναι μεγαλύτερη από ποτέ», αναφέρει η εφημερίδα Νασάουισε Νόιε Πρέσε (Nassauische Neue Presse). Και αυτό παρά το γεγονός ότι η φοιτητική ζωή σε εκείνη τη χώρα, για όσο διάστημα διαρκούν οι σπουδές, στοιχίζει κατά μέσο όρο περίπου 55.000 δολάρια (περ. 17 εκατ. δρχ.).

Οι νέοι που παίρνουν την εκπαίδευση στα σοβαρά και που επιθυμούν να βρουν ασφαλή εργασία είναι αξιέπαινοι. Και κάποιος που διαθέτει ειδικές ικανότητες και προσόντα βρίσκεται συχνά σε πλεονεκτική θέση όταν αναζητά επαγγελματική απασχόληση. Αλλά προσφέρει πάντα η ανώτερη εκπαίδευση ασφαλή εργασία; Μια φοιτήτρια είπε: «Το ήξερα από την αρχή ότι οι σπουδές μου δεν θα κατέληγαν σε μια σαφώς καθορισμένη επαγγελματική δραστηριότητα και δεν θα πρόσφεραν ασφάλεια». Η περίπτωσή της δεν είναι η μοναδική. Σε ένα πρόσφατο έτος, ο αριθμός των άνεργων αποφοίτων πανεπιστημίου στη Γερμανία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Στη Γαλλία, σύμφωνα με μια εφημερίδα, οι νέοι πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο επειδή το απολυτήριο του λυκείου έχει πολύ μικρή αξία, δεδομένου ότι τα ποσοστά ανεργίας μεταξύ των νέων είναι πολύ υψηλά. Εντούτοις, πολλοί φοιτητές αναγνωρίζουν ότι στο τέλος των σπουδών τους «δεν θα βρίσκονται σε καλύτερη θέση έχοντας ένα πτυχίο στην τσέπη τους». Η εφημερίδα Δι Ιντιπέντεντ (The Independent) αναφέρει ότι στη Βρετανία «η ένταση των σπουδών έχει φοβερό τίμημα για τους φοιτητές». Αναφέρεται ότι, αντί να βοηθάει τους φοιτητές να αντεπεξέρχονται στην ανασφάλεια της ζωής, η ζωή στα πανεπιστήμια οδηγεί μερικές φορές σε προβλήματα όπως είναι η κατάθλιψη, η ανησυχία και η χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Συχνά, η εκμάθηση μιας τέχνης ή η απόκτηση πρακτικής εκπαίδευσης σε έναν τομέα παραγωγής δίνει πιο εύκολα σε κάποιον τη δυνατότητα να εξασφαλίσει σίγουρη απασχόληση από ό,τι το πτυχίο του πανεπιστημίου.

Αρκούν 10.000 Αποκτήματα;

Πολλοί πιστεύουν ότι το μυστικό για μια ασφαλή ζωή είναι ο πλούτος. Αυτό μπορεί να φαίνεται λογικό, εφόσον ένας καλός τραπεζικός λογαριασμός είναι ένα απόθεμα στο οποίο μπορεί να στηριχτεί κανείς σε δύσκολους καιρούς. Η Αγία Γραφή διευκρινίζει ότι «τα χρήματα είναι για προστασία». (Εκκλησιαστής 7:12) Ωστόσο, βελτιώνει πάντα ο αυξημένος πλούτος την προσωπική ασφάλεια;

Όχι απαραίτητα. Εξετάστε πώς έχει αυξηθεί ο πλούτος τα τελευταία 50 χρόνια. Στο τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της Γερμανίας δεν είχε σχεδόν τίποτα. Σήμερα, σύμφωνα με κάποια γερμανική εφημερίδα, ο μέσος Γερμανός έχει 10.000 προσωπικά αντικείμενα. Αν οι οικονομικές προβλέψεις ευσταθούν, οι ερχόμενες γενιές θα έχουν ακόμη περισσότερα αποκτήματα. Αλλά κάνει ασφαλέστερη τη ζωή αυτή η συσσώρευση πλούτου; Όχι. Μια έρευνα στη Γερμανία αποκάλυψε πως 2 στους 3 ανθρώπους θεωρούν ότι η ζωή είναι λιγότερο ασφαλής από όσο ήταν πριν από 20 ή 30 χρόνια. Άρα, η τεράστια αύξηση του πλούτου δεν έχει κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται πιο ασφαλείς.

Αυτό είναι ευνόητο εφόσον, όπως αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο, το αίσθημα της ανασφάλειας είναι συναισθηματικό βάρος. Και ένα συναισθηματικό βάρος δεν μπορεί να απαλειφθεί τελείως με τον υλικό πλούτο. Είναι αλήθεια ότι ο πλούτος λειτουργεί ως ασπίδα εναντίον της φτώχειας και προσφέρει βοήθεια σε αντίξοες περιόδους. Αλλά υπό ορισμένες συνθήκες, το να έχει κανείς πολλά χρήματα είναι τόσο δυσβάσταχτο όσο το να έχει λίγα.

Επομένως, η ισορροπημένη στάση ως προς τα υλικά υπάρχοντα θα μας βοηθάει να θυμόμαστε ότι, ενώ ο πλούτος μπορεί να είναι ευλογία, δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας για μια ασφαλή ζωή. Όταν βρισκόταν στη γη, ο Ιησούς Χριστός ενθάρρυνε τους ακολούθους του λέγοντας: «Ακόμη και όταν έχει κανείς αφθονία, η ζωή του δεν είναι αποτέλεσμα των υπαρχόντων του». (Λουκάς 12:15) Για να αισθάνεται κανείς απόλυτα ασφαλής στη ζωή του, χρειάζεται κάτι περισσότερο από τον υλικό πλούτο.

Οι ηλικιωμένοι θεωρούν τα αποκτήματά τους σημαντικά, όχι τόσο για την υλική τους αξία, όσο για τη συναισθηματική τους αξία. Αυτό που απασχολεί τους ηλικιωμένους περισσότερο από τον πλούτο είναι ο κίνδυνος του να πέσουν θύματα εγκλήματος.

Προσέξτε!

«Το έγκλημα . . . είναι ένα πρόβλημα που προσλαμβάνει συνεχώς μεγαλύτερες διαστάσεις σε όλο τον κόσμο τα τελευταία 30 χρόνια», δηλώνει το βιβλιάριο Πρακτικοί Τρόποι για να Προλάβετε το Έγκλημα (Practical Ways to Crack Crime), το οποίο εκδόθηκε στη Βρετανία. Οι αστυνομικές δυνάμεις εξαντλούν όλες τις δυνατότητές τους. Πώς αντιμετωπίζουν την κατάσταση μερικοί άνθρωποι;

Η προσωπική ασφάλεια αρχίζει από το σπίτι. Για παράδειγμα, στην Ελβετία κάποιος αρχιτέκτονας ειδικεύεται στο σχεδιασμό αδιάρρηκτων σπιτιών τα οποία είναι εξοπλισμένα με κλειδαριές ασφαλείας, θωρακισμένες πόρτες και παράθυρα με σιδεριές. Οι ιδιοκτήτες αυτών των σπιτιών φαίνεται ότι παίρνουν κατά γράμμα την αγγλική παροιμία: «Το σπίτι μου είναι το κάστρο μου». Σύμφωνα με το περιοδικό Φόκους (Focus), αυτά τα σπίτια είναι ακριβά, αλλά η αντίστοιχη ζήτηση είναι μεγάλη.

Για να αυξήσουν την προσωπική ασφάλεια μέσα και έξω από το σπίτι, οι πολίτες σε μερικές περιοχές έχουν οργανώσει προγράμματα περιφρούρησης της γειτονιάς. Οι κάτοικοι ορισμένων προαστίων προχωρούν ακόμη πιο πέρα, πληρώνοντας κάποια εταιρία φύλαξης για να περιπολεί στην περιοχή τους σε δεδομένες ώρες. Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ενδεδειγμένο να μην κυκλοφορούν μόνοι τη νύχτα στους έρημους δρόμους της πόλης. Και οι γονείς, οι οποίοι είναι φυσιολογικό να ανησυχούν για την ευημερία των παιδιών τους, ίσως να παίρνουν επιπρόσθετα προληπτικά μέτρα για να τα προστατέψουν. Εξετάστε τις υποδείξεις που βρίσκονται στο πλαίσιο αυτής της σελίδας.

Αλλά δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να αγοράσουν αδιάρρηκτο σπίτι. Επιπλέον, τα προγράμματα περιφρούρησης της γειτονιάς και οι περιπολίες φύλαξης ίσως να μη συντελούν στη μείωση του ποσοστού των εγκλημάτων γενικά· ίσως απλώς να τα μετατοπίζουν σε αφύλακτες περιοχές. Έτσι, το έγκλημα παραμένει μια μεγάλη απειλή για την προσωπική ασφάλεια. Για να είναι η ζωή μας ασφαλής, χρειάζεται κάτι περισσότερο από μια γενικευμένη προσπάθεια πάταξης του εγκλήματος.

Θεραπεύστε την Ασθένεια—Όχι Μόνο τα Συμπτώματα

Ο καθένας μας έχει τη φυσιολογική επιθυμία να απολαμβάνει μια ασφαλή ζωή, και είναι καλό να παίρνουμε λογικά, πρακτικά μέτρα για να πετύχουμε αυτόν το στόχο. Αλλά το έγκλημα, η ανεργία και όλα τα άλλα πράγματα που κάνουν τη ζωή μας ανασφαλή είναι απλώς τα συμπτώματα μιας κατάστασης που επηρεάζει όλη την ανθρωπότητα. Για να θεραπευτεί αυτή η κατάσταση, είναι απαραίτητο να καταπολεμηθούν, όχι μόνο τα συμπτώματα, αλλά η ίδια η αιτία.

Ποια είναι η βασική αιτία της ανασφάλειας στη ζωή μας; Πώς μπορούμε να την εξαλείψουμε και με αυτόν τον τρόπο να αφαιρέσουμε την ανασφάλεια από τη ζωή μας για πάντα; Αυτό θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο.

[Πλαίσιο στη σελίδα 6]

Τρόποι για να Προστατέψετε τα Μικρά Παιδιά

Εξαιτίας της συχνότητας με την οποία σημειώνονται επιθέσεις, απαγωγές και φόνοι σε βάρος παιδιών, πολλοί γονείς το έχουν βρει χρήσιμο να διδάξουν τα παιδιά τους να κάνουν τα ακόλουθα:

1. Να λένε όχι—πολύ σταθερά—σε όποιον προσπαθήσει να τα εξαναγκάσει να κάνουν κάτι που θεωρούν κακό.

2. Να μην αφήνουν κανέναν να αγγίξει τα απόκρυφα μέρη του σώματός τους εκτός—όπως συμβαίνει στην περίπτωση ενός γιατρού ή μιας νοσοκόμας—αν είναι παρών ο γονέας.

3. Να τρέξουν μακριά, να φωνάξουν, να στριγκλίσουν ή να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον ενήλικο που είναι εκεί κοντά, όταν βρεθούν σε κίνδυνο.

4. Να αναφέρουν στους γονείς οποιοδήποτε περιστατικό ή συζήτηση σχετικά με τα οποία νιώθουν αμηχανία.

5. Να αρνούνται να κρατήσουν κάτι κρυφό από τους γονείς τους.

Κάτι τελευταίο: οι γονείς θα κάνουν καλά να είναι προσεκτικοί όταν επιλέγουν κάποιον που θα προσέχει το παιδί τους.

[Εικόνες στη σελίδα 5]

Για να είναι η ζωή μας ασφαλής, χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο από την εκπαίδευση, τον πλούτο ή μια γενικευμένη προσπάθεια πάταξης του εγκλήματος