Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Πρέπει να Πηγαίνουμε σε Χριστιανικές Συγκεντρώσεις;

«ΚΑΠΟΤΕ πήγαινα στην εκκλησία, αλλά τώρα έχω σταματήσει». «Νομίζω πως μπορείς να λατρεύεις τον Θεό οπουδήποτε, όχι μόνο στην εκκλησία». «Πιστεύω στον Θεό και στην Αγία Γραφή, αλλά δεν πιστεύω ότι πρέπει να πηγαίνω στην εκκλησία». Έχετε ακούσει παρόμοιες εκφράσεις; Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι σήμερα λένε αυτά τα λόγια, ιδιαίτερα στις Δυτικές χώρες. Άνθρωποι που πήγαιναν κάποτε στην εκκλησία δεν το θεωρούν πια αυτό απαραίτητο. Τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με τον εκκλησιασμό;

Οι λέξεις «εκκλησία» και «εκκλησίες» συναντώνται πάνω από 110 φορές στη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου. Και άλλες μεταφράσεις επίσης χρησιμοποιούν αυτούς τους όρους. Η λέξη εκκλησία προέρχεται από το ρήμα εκκαλώ που σημαίνει «καλώ έξω, συγκαλώ», δηλαδή έχει την έννοια της συγκέντρωσης ανθρώπων. Λόγου χάρη, το εδάφιο Πράξεις 7:38 λέει ότι ο Μωυσής ήταν «στην εκκλησία, στην έρημο», δηλαδή ανάμεσα στο συναθροισμένο έθνος του Ισραήλ. Σε μια άλλη περίπτωση οι Γραφές αναφέρουν ότι «έγινε μεγάλος διωγμός εναντίον της εκκλησίας», εννοώντας την κοινότητα των Χριστιανών στην Ιερουσαλήμ. (Πράξεις 8:1) Σε μια από τις επιστολές του, ο Παύλος χαιρετάει «την εκκλησία που είναι στο σπίτι [του Φιλήμονα]», την τοπική ομάδα των ανθρώπων που συγκεντρώνονταν εκεί.​—Φιλήμονα 2.

Είναι ολοφάνερο πως ο όρος «εκκλησία» όπως χρησιμοποιείται στη Γραφή περιγράφει, όχι έναν τόπο λατρείας, αλλά αντίθετα μια ομάδα λάτρεων. Αναγνωρίζοντάς το αυτό, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ένας θρησκευτικός δάσκαλος του δεύτερου αιώνα, έγραψε: «Αποκαλώ Εκκλησία, όχι τον τόπο, αλλά τη σύναξη των εκλεγμένων». Ωστόσο, πρέπει οι Χριστιανοί να παρευρίσκονται σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία ή σε ένα συγκεκριμένο κτίριο προκειμένου να είναι η λατρεία τους αποδεκτή στον Θεό;

Λατρεία στο Έθνος του Ισραήλ

Ο Νόμος του Μωυσή απαιτούσε να παρευρίσκονται όλοι οι Ιουδαίοι άντρες σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία για τρεις ετήσιες γιορτές. Σε αυτές τις γιορτές πήγαιναν και πολλές γυναίκες καθώς και νεαρά άτομα. (Δευτερονόμιο 16:16· Λουκάς 2:41-44) Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ιερείς και οι Λευίτες δίδασκαν τα συγκεντρωμένα πλήθη, διαβάζοντας από το Νόμο του Θεού. “Τον ανέλυαν, του προσέδιδαν νόημα και έκαναν αυτά που διάβαζαν κατανοητά”. (Νεεμίας 8:8) Για τα Σαββατιαία έτη, ο Θεός είχε δώσει την εξής κατεύθυνση: «Συγκέντρωσε το λαό, τους άντρες και τις γυναίκες και τα μικρά παιδιά και τον πάροικό σου που βρίσκεται μέσα από τις πύλες σου, για να ακούσουν και να μάθουν, καθώς πρέπει να φοβούνται τον Ιεχωβά τον Θεό σας και να φροντίζουν να εκτελούν όλα τα λόγια αυτού του νόμου».​—Δευτερονόμιο 31:12.

Μόνο στο ναό της Ιερουσαλήμ μπορούσε ένα άτομο να προσφέρει θυσίες στον Θεό και να λαβαίνει διδασκαλία από τους ιερείς. (Δευτερονόμιο 12:5-7· 2 Χρονικών 7:12) Αργότερα, ιδρύθηκαν και άλλοι οίκοι λατρείας στον Ισραήλ​—οι συναγωγές. Αυτές ήταν τοποθεσίες όπου γινόταν ανάγνωση των Γραφών και προσευχή. Ωστόσο, ο ναός στην Ιερουσαλήμ ήταν ο βασικός τόπος λατρείας. Αυτό φαίνεται καθαρά από τα λόγια του Βιβλικού συγγραφέα Λουκά. Ο Λουκάς αναφέρεται σε μια ηλικιωμένη γυναίκα ονόματι Άννα, η οποία «δεν έλειπε ποτέ από το ναό, αποδίδοντας ιερή υπηρεσία νύχτα και ημέρα με νηστείες και δεήσεις». (Λουκάς 2:36, 37) Η απόδοση αληθινής λατρείας μαζί με άλλα αφοσιωμένα άτομα βρισκόταν στο επίκεντρο της ζωής της Άννας. Παρόμοια πορεία ακολουθούσαν και άλλοι θεοφοβούμενοι Ιουδαίοι.

Η Αληθινή Λατρεία Μετά το Θάνατο του Χριστού

Μετά το θάνατο του Ιησού οι ακόλουθοί του δεν ήταν πια κάτω από το Μωσαϊκό Νόμο και δεν απαιτούνταν από αυτούς να αποδίδουν λατρεία στο ναό. (Γαλάτες 3:23-25) Ωστόσο, συνέχιζαν να συγκεντρώνονται για προσευχή και μελέτη του Λόγου του Θεού. Δεν είχαν περίτεχνα κτίσματα. Αντίθετα, χρησιμοποιούσαν σπίτια και δημόσιους χώρους. (Πράξεις 2:1, 2· 12:12· 19:9· Ρωμαίους 16:4, 5) Χωρίς τελετουργίες και επισημότητες, εκείνες οι Χριστιανικές συγκεντρώσεις του πρώτου αιώνα είχαν μια όμορφη απλότητα.

Μέσα στο ηθικό σκοτάδι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι Γραφικές αρχές που διδάσκονταν σε εκείνες τις συγκεντρώσεις λαμπύριζαν σαν διαμάντια. Μερικοί άπιστοι που τις παρακολουθούσαν για πρώτη φορά δεν μπορούσαν να μην αναφωνήσουν: «Ο Θεός είναι όντως ανάμεσά σας». (1 Κορινθίους 14:24, 25) Ναι, ο Θεός ήταν όντως ανάμεσά τους. «Γι’ αυτό και οι εκκλησίες συνέχισαν να σταθεροποιούνται στην πίστη και να αυξάνουν σε αριθμό κάθε ημέρα».​—Πράξεις 16:5.

Μπορούσε ένας Χριστιανός εκείνον τον καιρό να έχει την επιδοκιμασία του Θεού αποδίδοντας λατρεία σε ειδωλολατρικούς ναούς ή μόνος του; Η Αγία Γραφή δίνει σαφή κατεύθυνση ως προς αυτό: Οι επιδοκιμασμένοι λάτρεις έπρεπε να γίνουν μέρος της μοναδικής αληθινής εκκλησίας, του “ενός σώματος” των γνήσιων λάτρεων. Αυτοί ήταν οι μαθητές του Ιησού, γνωστοί ως Χριστιανοί.​—Εφεσίους 4:4, 5· Πράξεις 11:26.

Τι θα Λεχθεί για Σήμερα;

Αντί να μας ενθαρρύνει να αποδίδουμε λατρεία σε κάποια εκκλησία, η Γραφή μάς ενθαρρύνει να αποδίδουμε λατρεία μαζί με την «εκκλησία του ζωντανού Θεού», τους ανθρώπους που τον «λατρεύουν με πνεύμα και αλήθεια». (1 Τιμόθεο 3:15· Ιωάννης 4:24) Για να έχουν οι θρησκευτικές συγκεντρώσεις την επιδοκιμασία του Θεού, θα πρέπει να διδάσκουν στους ανθρώπους «άγιες πράξεις διαγωγής και έργα θεοσεβούς αφοσίωσης». (2 Πέτρου 3:11) Θα πρέπει να βοηθούν τους παρόντες να γίνουν ώριμοι Χριστιανοί, ικανοί να «διακρίνουν και το ορθό και το εσφαλμένο».​—Εβραίους 5:14.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αγωνίζονται να ακολουθούν το υπόδειγμα των Χριστιανών του πρώτου αιώνα. Πάνω από 91.400 εκκλησίες παγκόσμια συγκεντρώνονται τακτικά για να μελετήσουν τη Γραφή και να ανταλλάξουν ενθάρρυνση σε Αίθουσες Βασιλείας, σε σπίτια και σε άλλους χώρους. Αυτό βρίσκεται σε αρμονία με τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα, μη παύοντας να συναθροιζόμαστε».​—Εβραίους 10:24, 25.