Πώς Αντιμετωπίζουμε μια Απερίγραπτη Τραγωδία

ΑΦΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΕΪΜΣ ΤΖΑΡΑΝΟ

Το να γίνει κάποιος παππούς είναι μια από τις μεγάλες χαρές της ζωής. Με αδημονία, η σύζυγός μου Βίκι και εγώ αναμέναμε τη γέννηση του πρώτου μας εγγονιού. Η κόρη μας, η Τερέζα, και ο σύζυγός της, ο Τζόναθαν, περίμεναν να γεννηθεί το μωρό τους στις αρχές Οκτωβρίου του 2000. Ήταν αδύνατον να φανταστούμε ότι πολύ σύντομα θα αντιμετωπίζαμε μια απερίγραπτη τραγωδία.

Η ΣΥΖΥΓΟΣ μου και εγώ, μαζί με το γιο μας και τη σύζυγό του, φύγαμε για διακοπές το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου. Θα συναντούσαμε κάποιους συγγενείς και θα μέναμε μία εβδομάδα στα νησιά Άουτερ Μπανκς της Βόρειας Καρολίνας. Η Τερέζα και ο Τζόναθαν είχαν αποφασίσει να μην έρθουν διακοπές μαζί μας επειδή η Τερέζα ήταν στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης της και το ταξίδι θα ήταν πολύωρο​—περίπου 11 ώρες οδήγηση από το σπίτι μας στο Οχάιο.

Θέλαμε να ματαιώσουμε τις διακοπές μας, αλλά η Τερέζα επέμενε να πάμε. Μας διαβεβαίωσε ότι θα τα κατάφερνε μια χαρά. Εκτός αυτού, ο γιατρός της πίστευε ότι θα γεννούσε στο τέλος του ένατου μήνα, δηλαδή περίπου δύο εβδομάδες αργότερα.

Η Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου του 2000 ήταν μια όμορφη μέρα, πράγμα που μου θύμισε ότι δικαιολογημένα η οικογένειά μας προτιμάει να κάνει διακοπές σε αυτό το μέρος εδώ και πολλά χρόνια. Ούτε καν περνούσε από το μυαλό μας ότι, προτού τελειώσει η μέρα, η ζωή μας θα άλλαζε δραματικά.

«Η Τερέζα Χάθηκε!»

Εκείνο το απόγευμα μου τηλεφώνησε ο αδελφός μου από το Οχάιο. Ήταν υπερβολικά διστακτικός και ταραγμένος. Τελικά βρήκε τα λόγια να μου το πει: «Η Τερέζα χάθηκε!» Είχε ειδοποιηθεί η αστυνομία επειδή οι συνθήκες υπό τις οποίες εξαφανίστηκε ήταν μυστηριώδεις. Όταν ο Τζόναθαν πήγε στο σπίτι το απόγευμα, βρήκε την μπροστινή πόρτα ξεκλείδωτη. Το πρωινό της Τερέζας ήταν ακόμη πάνω στο τραπέζι και η τσάντα της βρισκόταν εκεί. Υπήρχε και κάτι άλλο παράξενο: Τα παπούτσια της​—τα μόνα που της έκαναν στον ένατο μήνα—​ήταν δίπλα στην πόρτα.

Ο Τζόναθαν της είχε τηλεφωνήσει γύρω στις 9:30 π.μ. Η Τερέζα τού είπε ότι είχε πάρει τηλέφωνο κάποια γυναίκα η οποία ήθελε να έρθει να δει το αυτοκίνητο που πουλούσαν. Στη συνέχεια, η Τερέζα θα έκανε μερικές εξωτερικές δουλειές. Ο Τζόναθαν τηλεφώνησε γύρω στο μεσημέρι, αλλά δεν μπόρεσε να τη βρει. Προσπάθησε επανειλημμένα και αργότερα, αλλά πάλι δεν απαντούσε κανείς. Όταν γύρισε στο σπίτι στις 4:15 μ.μ., παρατήρησε ότι το αυτοκίνητο έλειπε. Τηλεφώνησε στο νοσοκομείο σκεπτόμενος ότι μπορεί να την είχαν πιάσει οι πόνοι. Δεν ήταν εκεί. Τηλεφώνησε επίσης σε μερικούς συγγενείς, αλλά δεν την είχε δει κανένας. Σε έξαλλη κατάσταση, ειδοποίησε την αστυνομία. Στις 6:00 μ.μ. περίπου, η αστυνομία εντόπισε το αυτοκίνητο όχι πολύ μακριά από το σπίτι τους. Αλλά η Τερέζα δεν είχε βρεθεί ακόμη.

Εμείς, στη Βόρεια Καρολίνα, είχαμε συγκλονιστεί από τα νέα. Η σύζυγός μου και εγώ, μαζί με το γιο μας και τη σύζυγό του, μαζέψαμε τα πράγματά μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Το ταξίδι ήταν μεγάλο, και η ατμόσφαιρα πολύ φορτισμένη. Ταξιδεύαμε όλη νύχτα και φτάσαμε στο Οχάιο το επόμενο πρωί.

Το Μυστήριο Λύνεται

Στο μεταξύ, ο Τζόναθαν και μερικοί συγγενείς, στενοί φίλοι και άλλοι έψαχναν όλη νύχτα σε συνεργασία με την αστυνομία για να βρουν την Τερέζα. Η έρευνα συνεχίστηκε επί πέντε μέρες γεμάτες αγωνία. Τελικά, τη Δευτέρα 2 Οκτωβρίου, άρχισε να λύνεται το μυστήριο. Στο διάστημα που είχε μεσολαβήσει, η αστυνομία είχε εντοπίσει το άτομο που τηλεφώνησε στο σπίτι της Τερέζας το πρωί της Τετάρτης. Ήταν μια γυναίκα η οποία έμενε μερικά τετράγωνα πιο κάτω και είχε τηλεφωνήσει από κινητό.

Η αστυνομία ανέκρινε τη γυναίκα, η οποία τους φάνηκε ύποπτη. Αργότερα το ίδιο απόγευμα η αστυνομία ξαναπήγε στο σπίτι εκείνης της γυναίκας. Αλλά καθώς πλησίαζαν στην πόρτα, άκουσαν έναν πυροβολισμό. Όταν παραβίασαν την πόρτα, βρήκαν τη γυναίκα νεκρή. Είχε αυτοπυροβοληθεί. Προς έκπληξή τους, βρήκαν ένα νεογέννητο αγοράκι σε κάποιο δωμάτιο του δεύτερου ορόφου. Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, παρ’ όλο αυτόν το θόρυβο συνέχιζε να κοιμάται!

Ωστόσο, η Τερέζα δεν είχε βρεθεί ακόμη. Τις επόμενες λίγες ώρες, η αστυνομία έψαξε το σπίτι μήπως εντοπίσει τυχόν ίχνη της. Η έρευνα ολοκληρώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης μέσα στο γκαράζ. Εκεί, σε έναν ρηχό τάφο, βρήκαν το πτώμα της Τερέζας. Ο ιατροδικαστής αποφάνθηκε αργότερα ότι την είχαν χτυπήσει αφήνοντάς την αναίσθητη, και κατόπιν την πυροβόλησαν στην πλάτη. Είχε πεθάνει ακαριαία, και στη συνέχεια είχε αφαιρεθεί το μωρό από τη μήτρα της. Εκ των υστέρων, καθώς το αναλογιζόμαστε αυτό νιώθουμε κάποια ανακούφιση γνωρίζοντας ότι δεν υπέφερε.

Το νεογέννητο μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι η υγεία του ήταν άριστη​—δεν είχε ούτε γρατζουνιά! Υποβλήθηκε υποχρεωτικά σε εξέταση DNA, η οποία επιβεβαίωσε ότι πρόκειται πράγματι για τον εγγονό μας. Ο Τζόναθαν του έδωσε το όνομα που είχε διαλέξει αυτός και η Τερέζα​—Όσκαρ Γκάβιν. Αφού έμεινε λίγες μέρες στο νοσοκομείο, την Πέμπτη 5 Οκτωβρίου ο εγγονός μας, που είχε βάρος περίπου 4 κιλά, παραδόθηκε τελικά στην αγκαλιά του πατέρα του. Ήμασταν συγκινημένοι που είχαμε τον εγγονό μας, αλλά είναι αδύνατον να περιγράψουμε με λόγια πόσο συντετριμμένοι νιώθαμε που η Τερέζα δεν ήταν εκεί για να τον κρατήσει στην αγκαλιά της.

Η Ανταπόκριση των Ανθρώπων της Περιοχής

Η απεριόριστη υποστήριξη που λάβαμε​—σε πολλές περιπτώσεις από ανθρώπους τους οποίους ούτε καν γνωρίζαμε—​έκανε την οικογένειά μου και εμένα να δακρύζουμε από συγκίνηση. Προτού βρεθεί η Τερέζα, εκατοντάδες άτομα προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στην έρευνα. Πολλοί συνεισέφεραν χρήματα. Αρκετά τοπικά καταστήματα με είδη γραφείου τύπωσαν δωρεάν χιλιάδες φέιγ-βολάν. Άλλοι προσφέρθηκαν να τα μοιράσουν σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων γύρω από το σπίτι της Τερέζας.

Μια από τις Χριστιανές αδελφές μας εργάζεται στο γραφείο ενός τοπικού δικηγόρου, και όταν του μίλησε για την κατάστασή μας εκείνος προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει. Δεχτήκαμε τη βοήθειά του, και αυτό αποδείχτηκε τεράστια ευλογία. Ο δικηγόρος μάς βοήθησε να αντιμετωπίσουμε κατάλληλα τα μέσα ενημέρωσης καθώς και να χειριστούμε ορισμένα νομικά ζητήματα που εγέρθηκαν. Επίσης, μας σύστησε δύο ιδιωτικούς ντετέκτιβ, οι οποίοι βοήθησαν πολύ στην υπόθεση. Το γνήσιο ενδιαφέρον που μας έδειξαν μας άγγιξε πολύ.

Όταν πήραμε τον εγγονό μας στο σπίτι, η υποστήριξη έγινε εντονότερη. Αρκετά καταστήματα έστειλαν τρόφιμα και είδη οικιακής χρήσης. Πολλοί δώρισαν ρούχα για τον Όσκαρ καθώς και πάνες μιας χρήσης, γάλα και παιχνίδια. Μας πρόσφεραν πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσε ποτέ να χρησιμοποιήσει ο Όσκαρ, και έτσι δώσαμε το πλεόνασμα στο μαιευτικό τμήμα κάποιου τοπικού νοσοκομείου. Επειδή τα μέσα ενημέρωσης πρόβαλαν την υπόθεση, λάβαμε χιλιάδες κάρτες και επιστολές​—όχι μόνο από την περιοχή μας αλλά και από όλο τον κόσμο.

Η άφθονη υποστήριξη ήταν ιδιαίτερα έκδηλη στην κηδεία της Τερέζας, η οποία έγινε την Κυριακή 8 Οκτωβρίου. Ξέραμε ότι ήθελαν να την παρακολουθήσουν πολλοί, αλλά η ανταπόκριση ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Έγιναν διευθετήσεις ώστε να χρησιμοποιηθεί μια αίθουσα εκδηλώσεων ενός τοπικού γυμνασίου, η οποία γέμισε ασφυκτικά με τα 1.400 και πλέον άτομα που παρευρέθηκαν. Ανάμεσά τους ήταν μέλη της οικογένειας, φίλοι, αστυνομικοί, ο δήμαρχος και άλλοι κάτοικοι της περιοχής. Παρευρέθηκαν και άνθρωποι του τύπου, ενώ τοπικοί τηλεοπτικοί σταθμοί βιντεοσκόπησαν την ομιλία η οποία μεταδόθηκε ζωντανά και μέσω του Ιντερνέτ. Εκατοντάδες άλλοι άνθρωποι στέκονταν όρθιοι στους διαδρόμους του σχολείου ή στριμώχνονταν κάτω από ομπρέλες έξω στο κρύο και στη βροχή, ακούγοντας από τα μεγάφωνα που είχαν εγκατασταθεί. Η ομιλία έδωσε μεγάλη μαρτυρία όσον αφορά τις βασισμένες στη Γραφή πεποιθήσεις μας.

Κατόπιν, εκατοντάδες άνθρωποι περίμεναν υπομονετικά στη σειρά για να μας συλλυπηθούν. Μείναμε εκεί σχεδόν τρεις ώρες, αγκαλιάζοντας όλους όσους είχαν έρθει και εκφράζοντας την εκτίμησή μας για την παρουσία τους. Μετά την κηδεία, ένα τοπικό ξενοδοχείο προσφέρθηκε ευγενικά να ετοιμάσει γεύμα για 300 και πλέον άτομα​—συγγενείς, στενούς φίλους και άλλους που μας είχαν βοηθήσει να πάρουμε πίσω τον εγγονό μας.

Τα λόγια δεν είναι αρκετά για να εκφράσουν το πόσο πολύ εκτιμάμε τα όσα έκαναν οι άλλοι​—ως επί το πλείστον άγνωστοι—​για να μας βοηθήσουν. Αυτή η εμπειρία έχει ενισχύσει όσο ποτέ άλλοτε την απόφασή μας να έχουμε πλήρη συμμετοχή στη Χριστιανική διακονία, επειδή υπάρχουν πολλοί καλοσυνάτοι άνθρωποι στους οποίους πρέπει να μεταδώσουμε τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού.​—Ματθαίος 24:14.

Η Ανταπόκριση της Εκκλησίας

Από την αρχή αυτής της δοκιμασίας, οι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές μας μάς κατέκλυσαν με την υποστήριξή τους. Αυτή η υποστήριξη, που φαινόταν να μην έχει τελειωμό, προερχόταν τόσο από τη δική μας εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά όσο και από τις γύρω εκκλησίες.

Ακόμη και προτού επιστρέψουμε από τη Βόρεια Καρολίνα, οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας μας είχαν βοηθήσει στο συντονισμό των προσπαθειών για την ανεύρεση της Τερέζας. Πολλοί από τους αδελφούς και τις αδελφές μας πήραν άδεια από την εργασία τους για να συμμετάσχουν στην έρευνα. Μερικοί είπαν στους εργοδότες τους ότι ήταν πρόθυμοι να χάσουν μέρος του μισθού τους, αλλά σε μερικές περιπτώσεις οι εργοδότες τούς έδωσαν άδεια με αποδοχές. Το διάστημα κατά το οποίο δεν είχε βρεθεί ακόμη η Τερέζα, μερικοί από τους πνευματικούς αδελφούς μας έμεναν μαζί με τον Τζόναθαν για να μην είναι μόνος. Αρκετοί αδελφοί και αδελφές έρχονταν για να καθαρίσουν και να τακτοποιήσουν το σπίτι μας. Άλλοι ετοίμαζαν φαγητό για τους εθελοντές και απαντούσαν στα τηλεφωνήματα.

Περίπου έξι εβδομάδες μετά το θάνατο της Τερέζας, η σύζυγός μου και ο Τζόναθαν χρειάστηκε να κάνουν κάτι φοβερά δύσκολο​—να ξεδιαλέξουν τα πράγματα και να αδειάσουν το σπίτι της Τερέζας. Ο Τζόναθαν ένιωθε πως δεν μπορούσε να μείνει άλλο στο σπίτι όπου είχε ζήσει μαζί με την Τερέζα, και έτσι αποφάσισε να το πουλήσει. Το ξεδιάλεγμα των προσωπικών πραγμάτων της Τερέζας ήταν οδυνηρή διαδικασία​—όλα τούς θύμιζαν εκείνη και το πόσο πολύ τους έλειπε. Αλλά και πάλι, οι αδελφοί και οι αδελφές μας βρέθηκαν στο πλάι μας. Βοήθησαν να πακετάρουμε τα πράγματά της, και έκαναν μάλιστα μερικές αναγκαίες επισκευές στο σπίτι προτού πουληθεί.

Πάνω από όλα, οι αδελφοί και οι αδελφές μας πρόσφεραν στην οικογένειά μας πνευματική και συναισθηματική υποστήριξη. Μας τηλεφωνούσαν και μας επισκέπτονταν για να μας ενθαρρύνουν. Πολλοί έστειλαν συγκινητικές κάρτες και επιστολές. Αυτή η στοργική υποστήριξη συνεχίστηκε όχι μόνο τις πρώτες λίγες μέρες και εβδομάδες αλλά επί πολλούς μήνες.

Αρκετοί αδελφοί και αδελφές μας μάς είπαν ότι θα ήταν στη διάθεσή μας όποτε χρειαζόμασταν κάποιον να μας ακούσει, και έχουμε δεχτεί την ευγενική προσφορά τους. Είναι τόσο παρηγορητικό να μπορείς να μιλάς για τα αισθήματά σου σε φίλους τους οποίους αγαπάς και εμπιστεύεσαι! Πραγματικά, αυτοί έχουν κάνει πράξη τα λόγια της Γραφικής παροιμίας: «Ο αληθινός σύντροφος αγαπάει πάντοτε και είναι αδελφός που γεννιέται για καιρό στενοχώριας».​—Παροιμίες 17:17· 18:24.

Ο Αντίκτυπος στην Οικογένειά Μας

Πρέπει να πω ότι δεν ήταν εύκολο για εμένα και την οικογένειά μου να αντιμετωπίσουμε το φόνο της Τερέζας. Αυτό το συμβάν έχει αλλάξει πολύ τη ζωή μας. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω θυμωμένος επειδή δεν είναι εδώ μαζί μου. Μου λείπουν οι αγκαλιές και τα φιλιά της.

Η σύζυγός μου ήταν πολύ δεμένη με την Τερέζα. Δεν περνούσε ούτε μία μέρα χωρίς τουλάχιστον να μιλήσουν η μία στην άλλη. Δαπανούσαν αμέτρητες ώρες συζητώντας για την εγκυμοσύνη της Τερέζας. Έφτιαχναν μαζί το παιδικό δωμάτιο.

Η Βίκι περιγράφει τα αισθήματά της: «Υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα που μου λείπουν. Μου λείπει η συνεργασία μαζί της στο έργο κηρύγματος. Μου λείπουν οι στιγμές που πηγαίναμε μαζί για ψώνια. Κάτι που με πληγώνει περισσότερο είναι το ότι δεν τη βλέπω μαζί με το μωρό της​—αυτό μου ραγίζει την καρδιά. Ξέρω πόσο πολύ αγαπούσε τον Όσκαρ προτού καν γεννηθεί. Ήξερε ότι θα έκανε αγόρι. Όταν έφτιαξα μια κουβέρτα για το μωρό και της την έδωσα, η Τερέζα μού έγραψε αυτή την κάρτα:

“Αγαπημένη μου μαμά,

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή την όμορφη κουβερτούλα. Εκτιμώ πραγματικά το μεγάλο κόπο που έκανες για να τη φτιάξεις. Ήθελα απλώς να σε ευχαριστήσω άλλη μια φορά για όλη τη βοήθεια και την ενθάρρυνση που μου έχεις δώσει σε μερικές από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Πάντοτε θα το θυμάμαι και θα σε ευχαριστώ για αυτό. Ακούω που λένε ότι μια μέρα θα μεγαλώσεις και τότε θα καταλάβεις ότι η καλύτερή σου φίλη είναι η μητέρα σου. Να ξέρεις ότι ευχαριστώ τον Ιεχωβά κάθε μέρα επειδή δεν μου πήρε πολύ καιρό για να το καταλάβω. Θα σε αγαπώ πάντα”».

Κάτι άλλο που ήταν οδυνηρό για εμάς ήταν να βλέπουμε αυτά που περνούσε ο γαμπρός μας. Όταν ο Όσκαρ ήταν στο νοσοκομείο, ο Τζόναθαν έζησε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής του. Εφόσον αποφάσισε να έρθει να μείνει προσωρινά μαζί μας, έπρεπε να ξεστήσει το παιδικό δωμάτιο που είχε ετοιμάσει μαζί με την Τερέζα στο σπίτι τους. Μάζεψε το κουνιστό αλογάκι, την κούνια και τα αρκουδάκια και τα μετέφερε στο σπίτι μας.

Τι μας Βοήθησε να τα Βγάλουμε Πέρα

Όταν χάνεις με τόσο τραγικό τρόπο κάποιον που αγαπάς, δημιουργούνται πολλά βασανιστικά ερωτήματα και συναισθήματα. Υπήρξαν περιπτώσεις κατά τις οποίες, ως Χριστιανός πρεσβύτερος, προσπάθησα να παρηγορήσω και να βοηθήσω άλλους που πάλευαν με τέτοια ερωτήματα και αισθήματα. Όταν όμως θλίβεσαι εσύ ο ίδιος, τότε τα συναισθήματα μπορούν να συσκοτίσουν την καθαρή σκέψη.

Για παράδειγμα, επειδή γνώριζα την κατάσταση της Τερέζας καθώς και ότι θα λείπαμε μια εβδομάδα, είχα προσευχηθεί στον Ιεχωβά να την προστατέψει. Όταν βρέθηκε δολοφονημένη, πρέπει να παραδεχτώ ότι στην αρχή αναρωτιόμουν γιατί δεν απαντήθηκαν οι προσευχές μου. Ασφαλώς, γνωρίζω ότι ο Ιεχωβά δεν εγγυάται τη θαυματουργική προστασία του λαού του σε ατομική βάση. Προσευχόμουν συνεχώς να μου δίνει κατανόηση. Με παρηγορεί το να γνωρίζω πως ο Ιεχωβά προστατεύει το λαό του από πνευματική άποψη​—δηλαδή ότι παρέχει οτιδήποτε χρειαζόμαστε προκειμένου να περιφρουρήσουμε τη σχέση μας μαζί του. Αυτό το είδος προστασίας είναι ύψιστης σημασίας, επειδή μπορεί να επηρεάσει το αιώνιο μέλλον μας. Με αυτή την έννοια, ο Ιεχωβά προστάτεψε πράγματι την Τερέζα. Εκείνη τον υπηρετούσε πιστά ως τη στιγμή του θανάτου της. Βρίσκω ειρήνη γνωρίζοντας ότι οι προοπτικές της για μελλοντική ζωή επαφίενται στα στοργικά του χέρια.

Ορισμένα Γραφικά εδάφια είναι ιδιαίτερα παρηγορητικά. Μερικά που με έχουν βοηθήσει να τα βγάλω πέρα είναι τα εξής:

«Πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων». (Πράξεις 24:15) Από παλιά πίστευα στην υπόσχεση της Γραφής σχετικά με την ανάσταση σε έναν επίγειο παράδεισο, αλλά τώρα αυτή η ελπίδα είναι ακόμη πιο πραγματική για εμένα. Και μόνο το να γνωρίζω ότι θα μπορέσω να κρατήσω και πάλι την Τερέζα στην αγκαλιά μου μού δίνει τη δύναμη να αντιμετωπίζω την κάθε μέρα.

“Ο Ιεχωβά . . . είναι Θεός, όχι των νεκρών, αλλά των ζωντανών, επειδή, για αυτόν, όλοι είναι ζωντανοί”. (Λουκάς 20:37, 38) Είναι πολύ παρηγορητικό να γνωρίζω ότι οι νεκροί που θα αναστηθούν μια μέρα είναι, ακόμη και τώρα, “όλοι ζωντανοί” για τον Ιεχωβά. Από τη δική του άποψη, λοιπόν, η αγαπημένη μας Τερέζα είναι αναμφίβολα ζωντανή.

Η Βίκι θα ήθελε να μοιραστεί μαζί σας μερικά από τα Γραφικά εδάφια που είναι ιδιαίτερα ενισχυτικά για εκείνη:

«“Είναι αδύνατον να πει ψέματα ο Θεός”. (Εβραίους 6:18· Τίτο 1:2) Εφόσον ο Ιεχωβά δεν μπορεί να πει ψέματα, γνωρίζω ότι θα εκπληρώσει την υπόσχεση που έχει δώσει να αναστήσει τους νεκρούς.

»“Μη θαυμάζετε για αυτό, επειδή έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή [του Ιησού] και θα βγουν”. (Ιωάννης 5:28, 29) Η λέξη “μνημεία” δείχνει ότι η Τερέζα βρίσκεται στη μνήμη του Ιεχωβά μέχρι να την αναστήσει ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός. Γνωρίζω ότι το ασφαλέστερο μέρος στο οποίο μπορεί να βρίσκεται είναι η τέλεια μνήμη του Ιεχωβά.

»“Στο καθετί με προσευχή και δέηση μαζί με ευχαριστία ας γνωστοποιούνται τα αιτήματά σας στον Θεό· και η ειρήνη του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε σκέψη θα περιφρουρήσει τις καρδιές σας και τις διανοητικές σας δυνάμεις μέσω του Χριστού Ιησού”. (Φιλιππησίους 4:6, 7) Προσεύχομαι ιδιαίτερα να έχω το πνεύμα του Ιεχωβά ώστε να μου δίνει δύναμη. Όταν νιώθω πολύ αναστατωμένη, μιλώ στον Ιεχωβά και του λέω: “Χρειάζομαι και άλλο από το πνεύμα σου”, και εκείνος με βοηθάει να αντιμετωπίσω άλλη μια μέρα. Μερικές φορές δεν μπορώ ούτε να αρθρώσω τις λέξεις, αλλά εκείνος μου δίνει τη δύναμη να συνεχίζω».

Ο Ιεχωβά μάς έχει βοηθήσει πραγματικά να αντιμετωπίσουμε αυτή την απερίγραπτη τραγωδία. Ασφαλώς δεν έχουμε πάψει να θλιβόμαστε για την αγαπημένη μας Τερέζα. Ξέρουμε ότι η θλίψη μας δεν θα απαλειφτεί εντελώς παρά μόνο όταν τη σφίξουμε ξανά στην αγκαλιά μας στο νέο κόσμο του Ιεχωβά. Στο μεταξύ, είμαστε πιο αποφασισμένοι από κάθε άλλη φορά να υπηρετούμε πιστά τον Ιεχωβά. Ο Τζόναθαν είναι αποφασισμένος να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να αναθρέψει τον Όσκαρ έτσι ώστε να αγαπάει και να υπηρετεί τον Ιεχωβά, η δε Βίκι και εγώ θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να τον βοηθήσουμε. Η ολόκαρδη επιθυμία μας είναι να βρεθούμε στο νέο κόσμο του Θεού για να καλωσορίσουμε την Τερέζα και να της δείξουμε το γιο που δεν μπόρεσε να κρατήσει στην αγκαλιά της.

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Η κόρη μας η Τερέζα, ενώ ακούει το χτύπο της καρδιάς του μωρού της

[Εικόνες στη σελίδα 20, 21]

Στην κηδεία, αισθανθήκαμε την άφθονη υποστήριξη

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Μαζί με τη σύζυγό μου τη Βίκι, στο γάμο της Τερέζας

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Ο εγγονός μας ο Όσκαρ