Αναζήτηση Δελφινιών στη Νέα Ζηλανδία

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗ ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ

«ΕΙΝΑΙ το μόνο πλάσμα που αγαπάει τον άνθρωπο ανιδιοτελώς», έγραψε ο Πλούταρχος. Σε ποιο πλάσμα αναφερόταν; Στο δελφίνι, ένα θηλαστικό που συγγενεύει στενά με τη φάλαινα.

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (The World Book Encyclopedia), «πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι τα δελφίνια είναι από τα πιο έξυπνα ζώα, μαζί με τους χιμπατζήδες και τους σκύλους». Ωστόσο, όπως ανέφερε ο Πλούταρχος, τα δελφίνια δεν πλησιάζουν τους ανθρώπους μόνο για να εξασφαλίσουν την τροφή τους. Αντιθέτως, φαίνεται ότι πολλά από αυτά απλώς απολαμβάνουν τη συντροφιά μας. «Αν και το δελφίνι μπορεί να μην έχει ανάγκη τον άνθρωπο», παρατηρεί το βιβλίο Μυστήρια του Βυθού (Mysteries of the Deep), «είναι περίεργο και πιθανότατα του αρέσει να παρακολουθεί τα καμώματά μας όπως ακριβώς αρέσει και σε εμάς να παρακολουθούμε τα δικά του». Από τα 32 είδη θαλάσσιων δελφινιών, 4 ζουν στη Νέα Ζηλανδία: το κοινό δελφίνι, το ρινοδέλφινο, το είδος Lagenorhynchus obscurus και το μικρότερο δελφίνι του κόσμου​—το δελφίνι του Έκτορα.a

Υπάρχουν πολλά δελφίνια στον Κόλπο των Άιλαντς, μια γραφική παράκτια περιοχή στη Νέα Ζηλανδία. Ανυπομονούμε να την επισκεφτούμε, έτσι λοιπόν αναχωρούμε με πλοίο από την πόλη Ράσελ. Η ξεναγός μάς λέει ότι, εκτός από ρινοδέλφινα και κοινά δελφίνια, μπορεί να δούμε όρκες και φάλαινες πιλότους​—συγγενείς του δελφινιού. Εξηγεί ότι για να τα βρούμε θα πρέπει να ψάχνουμε είτε για το νερό που εκτοξεύουν από το φυσητήρα είτε για το ραχιαίο πτερύγιό τους. «Μερικές φορές», παρατηρεί, «μας βρίσκουν αυτά πρώτα!»

Κολυμπάμε με τα Δελφίνια

Σε λίγο, εμφανίζονται μπροστά μας οι τεράστιες σκούρες σιλουέτες των ρινοδέλφινων​—το μήκος τους φτάνει μέχρι και τέσσερα μέτρα—​τα οποία σκίζουν ανάλαφρα τα κύματα με τα ραχιαία πτερύγιά τους. Καθώς παιχνιδίζουν, πλέουν αβίαστα πάνω στο κύμα που δημιουργεί το πλοίο. Το πλοίο σταματάει, και εγώ μαζί με την ξεναγό γλιστράμε προσεκτικά μέσα στα βαθιά, πράσινα νερά, όπου τα δελφίνια μάς επιτρέπουν να κολυμπήσουμε μαζί τους.

Περικυκλωμένη από πτερύγια και αβέβαιη σχετικά με το πού να κοιτάξω πρώτα, παίρνω μια βαθιά ανάσα και κοιτάζω με φόβο και απορία τις γκρι σιλουέτες που κινούνται κάτω από εμένα. Εμφανίζεται ένα δελφίνι από τα βαθιά, το οποίο με παρατηρεί και στη συνέχεια στριφογυρίζει ελαφρώς δείχνοντάς μου τη λευκή κοιλιά του. Μολονότι τα δελφίνια παραμένουν μακριά μας, μπορούμε να ακούσουμε καθαρά τα σφυρίγματα που χρησιμοποιούν για ηχοεντοπισμό. Προφανώς ασυγκίνητα από τις προσπάθειες που κάνω να μιμηθώ τους ήχους τους, τα δελφίνια χάνονται και έπειτα επανεμφανίζονται συνεχίζοντας τους κύκλους.

Ψάρεμα και Παιχνίδι

Όταν επιστρέφουμε στο πλοίο, ακολουθούμε τα δελφίνια σε έναν προστατευμένο όρμο. Εκεί βλέπουμε τόσο πολλά δελφίνια που δεν μπορούμε να τα μετρήσουμε​—πηδούν και βουτούν παντού! Στην πραγματικότητα, ψαρεύουν. Το διαιτολόγιό τους περιλαμβάνει κυρίως καλαμάρια, ψάρια και καρκινοειδή. Παρακολουθούμε μάλιστα κάτι σαν μάθημα ψαρέματος. Φαίνεται πως η μητέρα αιφνιδιάζει ένα μικρό ψάρι με τους ήχους της και το μωρό προφανώς προσπαθεί να το πιάσει χτυπώντας το με την ουρά του. Μάλλον το μωρό χρειάζεται μερικά μαθήματα ακόμη!

Τα δελφίνια δαπανούν μεγάλο μέρος της μέρας τους παίζοντας και συμμετέχοντας σε ομαδικές δραστηριότητες. Ένα γλιστράει μπροστά μας δείχνοντας με καμάρι μερικά φύκια που βρίσκονται πάνω στο ραχιαίο πτερύγιό του. Η ξεναγός μας εξηγεί ότι τα φύκια είναι ένα αγαπημένο παιχνίδι των δελφινιών. Τα βάζουν σε κάποιο πτερύγιο ή στο ρύγχος τους και ξεχνιούνται παίζοντας με αυτά. Όταν σταματήσει ένα δελφίνι να παίζει με τα φύκια, θα τα πάρει κάποιο άλλο για να παίξει και αυτό με τη σειρά του.

“Ηχητικές Εικόνες”

Για να «βλέπουν» το υποβρύχιο περιβάλλον τους καλύτερα, τα δελφίνια χρησιμοποιούν ένα σύστημα ηχοεντοπισμού, ή αλλιώς σόναρ, το οποίο λειτουργεί σε συχνότητα όμοια με εκείνη που έχει ο υπερηχογράφος. Τα δελφίνια εκπέμπουν ηχητικά σήματα γνωστά ως «κλικ», και οι «εικόνες» που λαβαίνουν τους δίνουν τη δυνατότητα να εντοπίζουν την τροφή τους και άλλα ενδιαφέροντα αντικείμενα​—στα οποία περιλαμβανόμαστε και εμείς. Τα δελφίνια επικοινωνούν το ένα με το άλλο χρησιμοποιώντας υψίτονα σφυρίγματα, τα οποία μεταδίδονται σε συχνότητες δέκα φορές υψηλότερες και με ταχύτητα τεσσερισήμισι φορές μεγαλύτερη από ό,τι η ανθρώπινη ομιλία. Αντί να χρησιμοποιούν κάποια γλώσσα όπως την εννοούμε εμείς, φαίνεται πως τα δελφίνια δημιουργούν “ηχητικές εικόνες”.

Αναμφίβολα, έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε για τα δελφίνια. Ίσως κάποια μέρα να τα καταλάβουμε πλήρως​—πώς και τι σκέφτονται για εμάς. Γεμάτοι θαυμασμό και τρυφερά αισθήματα, αφήνουμε στα δελφίνια αυτόν τον πανέμορφο έρημο όρμο, με τους ομιχλώδεις βράχους του και τη λευκή αμμουδιά. Νιώθουμε έναν πρωτόγνωρο σεβασμό για αυτά τα πλάσματα καθώς και αυξημένο δέος για τον Δημιουργό τους.​—Αποκάλυψη 4:11.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 18, 19]

Ένα Μωρό Μεγαλώνει

Τα δελφίνια δεν είναι ψάρια αλλά θηλαστικά. Επομένως, το μικρό δελφίνι τρέφεται με γάλα το οποίο παράγεται στο σώμα της μητέρας του. Τα τρία χρόνια κατά τα οποία η μητέρα φροντίζει το μικρό, θα το διδάξει όσα χρειάζεται να ξέρει προκειμένου να επιβιώσει. Για παράδειγμα, θα το διδάξει πώς να χρησιμοποιεί το σύστημα ηχοεντοπισμού, ή αλλιώς σόναρ, περιλαμβανομένης και της χαρακτηριστικής «υπογραφής» με την οποία θα ολοκληρώνει κάθε «πρόταση». Θα το διδάξει επίσης πώς να ψαρεύει, πώς να ζευγαρώνει και πώς να συμπεριφέρεται στα άλλα δελφίνια.

Το νεογνό δελφίνι, όταν γεννιέται, βγαίνει με την ουρά πρώτη καθώς είναι διπλωμένο στα δύο μέσα στη μητέρα του. Μπορεί κανείς να δει κάθετες γραμμές πάνω στα νεογέννητα, οι οποίες δείχνουν σε ποιο σημείο ήταν διπλωμένα μέσα στη μήτρα. Το μικρό θηλάζει εν κινήσει, παραμένοντας κοντά στη μητέρα του εκμεταλλευόμενο τα υδροδυναμικά αποτελέσματα της κολύμβησής της.

[Ευχαριστίες]

© Jeffrey L. Rotman/CORBIS

[Χάρτης στη σελίδα 19]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ

Κόλπος των Άιλαντς

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Ρινοδέλφινο

[Ευχαριστίες]

© Jeff Rotman

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Δελφίνι του Έκτορα

[Ευχαριστίες]

Φωτογραφία από Zoe Battersby

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Lagenorhynchus obscurus

[Ευχαριστίες]

Mark Jones

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Κοινά δελφίνια

[Ευχαριστίες]

© R.E. Barber/Visuals Unlimited