Η Ομορφιά της Αλήθειας με Οδήγησε στον Δημιουργό

ΑΦΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΣΟΥΓΙΟΣΙ ΦΟΥΤΖΙ

ΠΡΙΝ από μερικά χρόνια μού δόθηκε μια σπάνια ευκαιρία. Ως βοηθός του Σένεϊ Ικενόμπο, ο οποίος ήταν διευθυντής της Ικενόμπο, μιας σχολής ανθοδετικής τέχνης, έπρεπε να κάνω ανθικές συνθέσεις μέσα σε ένα μεγαλόπρεπο δωμάτιο του Αυτοκρατορικού Ανακτόρου του Τόκιο, στην Ιαπωνία. Εργαζόμασταν υπό αυστηρά μέτρα ασφαλείας. Μέσα σε τεταμένη ατμόσφαιρα, φρόντιζα να μη χύσω ούτε μία σταγόνα νερό. Επρόκειτο για ένα από τα ορόσημα της σταδιοδρομίας μου στον κόσμο της ανθοδετικής. Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω πώς μπήκα σε αυτόν τον κόσμο.

Γεννήθηκα το 1948 στην πόλη Νισιβάκι, η οποία βρίσκεται βορειοδυτικά του Κόμπε, στην Ιαπωνία. Από την παιδική μου ηλικία με συνάρπαζε η μεταβαλλόμενη ομορφιά των τεσσάρων εποχών όπως αυτή αντανακλούνταν στα λουλούδια. Ωστόσο, ανατράφηκα από τη γιαγιά μου η οποία ήταν αφοσιωμένη Βουδίστρια, και γι’ αυτό δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου η σκέψη περί Δημιουργού.

Η μητέρα μου δίδασκε και εξακολουθεί να διδάσκει ικεμπάνα, δηλαδή ανθοδετική, στη γενέτειρά μου. Στην Ιαπωνία, η ικεμπάνα, η οποία είναι επίσης γνωστή ως κάντο (ο δρόμος των λουλουδιών), θεωρείται πολύ αξιόλογος κλάδος. Παρότι η μητέρα μου ποτέ δεν με δίδαξε απευθείας την τέχνη, άσκησε αξιοσημείωτη επιρροή πάνω μου. Όταν ήρθε ο καιρός να αποφασίσω τι θα έκανα στο μέλλον, ήθελα να μπω στον κόσμο της ικεμπάνα. Ο δάσκαλός μου και η μητέρα μου μού σύστησαν να σπουδάσω στο πανεπιστήμιο, αλλά εγώ χωρίς δισταγμό επέλεξα να παρακολουθήσω τη Σχολή Ικενόμπο. Η Ικενόμπο είναι η παλιότερη σχολή της ικεμπάνα στην Ιαπωνία. Μόλις έγινα δεκτός στη σχολή σπούδασα με επιμέλεια την τέχνη της ανθοδετικής.

Στον Κόσμο της Ικεμπάνα

Η ικεμπάνα, μια παραδοσιακή ιαπωνική τέχνη, έχει ως θέμα της τη ζωή. Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω. Μέσα στο δοχείο κάποιου ανθοπωλείου τα λουλούδια μπορεί να φαίνονται ωραία, αλλά πώς μπορούν να μοιάσουν με τα μικρά φυτά που ανθίζουν σε ένα λιβάδι ή με τα δέντρα που ανθοφορούν στα βουνά; Στο φυσικό περιβάλλον, παίρνετε μια γεύση της ζωής και των εποχών. Τότε σας διαπερνάει πιθανότατα ένα αίσθημα συγκίνησης. Η ικεμπάνα είναι ένας τρόπος για να εκφράσετε αυτή τη φυσική ομορφιά με τη χρήση λουλουδιών και φυτών, δημιουργώντας έτσι ένα σχέδιο που βασίζεται σε ό,τι σας έχει εντυπωσιάσει ιδιαίτερα.

Υποθέστε, για παράδειγμα, ότι θέλετε να μεταδώσετε την αίσθηση του φθινοπώρου. Μπορείτε να το κάνετε αυτό χρησιμοποιώντας τα λουλούδια εκείνης της εποχής, όπως η γεντιανή και η πατρινία, καθώς και φθινοπωρινά φύλλα. Θέλετε να δώσετε μια ιδέα της αναζωογονητικής αύρας; Θα τα καταφέρετε αν χρησιμοποιήσετε λίγους βλαστούς ευλαλίας οι οποίοι λικνίζονται, δίνοντας στους παρατηρητές την αίσθηση της φθινοπωρινής αύρας. Η ικεμπάνα με είχε γοητεύσει και μου άρεσε πάρα πολύ να εκφράζομαι με συνδυασμούς λουλουδιών και φυτών στο ανθοδοχείο.

Μια Μεγάλη «Οικογένεια»

Η ιστορία της ικεμπάνα ως διακοσμητικής τέχνης ανάγεται 500 χρόνια πίσω. Στις σχολές της ικεμπάνα επικρατεί ένα σύστημα με επικεφαλής το διευθυντή. Η θέση του διευθυντή είναι κληρονομική. Ο διευθυντής, ως κληρονόμος καλλιτεχνικών παραδόσεων, ασκεί πατριαρχική εξουσία σε μια μεγάλη «οικογένεια» μαθητών. Εκτός από τις παραδόσεις, πρέπει να μεταβιβάζει στην επόμενη γενιά νέες τεχνοτροπίες που εκείνος έχει καθιερώσει σε αρμονία με την εποχή στην οποία ζει.

Αφότου αποφοίτησα από τη Σχολή Ικενόμπο και τελείωσα μια διετή τεχνική σχολή κάντο, άρχισα να εργάζομαι στο Ίδρυμα Ικενόμπο τον Ιανουάριο του 1971. Προγραμμάτιζα και οργάνωνα «Εκθέσεις Ικεμπάνα του Ιδρύματος Ικενόμπο» σε ολόκληρη την Ιαπωνία. Ταξίδευα επίσης σε όλη τη χώρα μαζί με το διευθυντή ως ένας από τους βοηθούς του στην παραγωγή των έργων τέχνης που δημιουργούσε.

Θυμάμαι ακόμη την πρώτη φορά που βρέθηκα στην εξέδρα του Αθλητικού Κέντρου της Φουκουόκα ως βοηθός του διευθυντή ενόσω εκείνος έκανε επίδειξη ανθοδετικής. Μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους, ένιωσα να παραλύω. Λύγιζα βλαστούς και έσπαζα κλαδιά, πράγματα που δεν έπρεπε να κάνω. Αλλά ο διευθυντής αντιμετώπιζε την κατάσταση με χιούμορ καθώς εξηγούσε στο κοινό τι έκανε. Αυτό με βοήθησε να χαλαρώσω.

Όταν λάβαιναν χώρα πανεθνικές εκδηλώσεις σε συνδυασμό με επισκέψεις διασημοτήτων από το εξωτερικό, συνόδευα το διευθυντή και κάναμε τις ανθικές συνθέσεις για την περίσταση. Όπως ανέφερα στην αρχή, με αφορμή μια τέτοια ευκαιρία βρέθηκα σε ένα μεγαλόπρεπο δωμάτιο του Αυτοκρατορικού Ανακτόρου.

Αργότερα, όταν ιδρύθηκε η Κεντρική Εκπαιδευτική Σχολή Ικενόμπο με σκοπό τη μετεκπαίδευση δασκάλων ανθοδετικής από όλη τη χώρα, μου ανατέθηκε εργασία σχετική με τη διδασκαλία, την κατάρτιση του προγράμματος μαθημάτων και την επίβλεψη της παραγωγής των βιβλίων μελέτης και των ταινιών που θα χρησιμοποιούνταν στις διαλέξεις οι οποίες θα εκφωνούνταν σε 300 τμήματα σε όλη την Ιαπωνία για 200.000 περίπου εκπαιδευόμενους. Ταξίδευα σε ολόκληρη τη χώρα για να επιβλέπω τη σειρά μαθημάτων. Η Ικενόμπο έχει επίσης τμήματα στο εξωτερικό, και εγώ ταξίδευα στην Ταϊβάν αρκετές φορές το χρόνο. Έτσι λοιπόν, κέρδισα την εμπιστοσύνη του διευθυντή και κατείχα θέση ευθύνης.

Απολάμβανα την εργασία μου, αλλά δεν ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος με τη ζωή μου. Πίσω από το πέπλο της ομορφιάς, υπήρχαν πράγματα που με απογοήτευαν. Η ζήλια και ο φθόνος μεταξύ των εκπαιδευόμενων εξελίσσονταν σε συκοφαντία και οι τοπικοί δάσκαλοι με πλησίαζαν συχνά για να ζητήσουν συμβουλή. Αλλά σε μια οργάνωση όπου επικρατούν τα παλιά έθιμα και η εξουσία του ανωτέρου, πολλά πράγματα βρίσκονταν πέρα από τον έλεγχό μου. Εφόσον αρκετοί είχαν γνήσια αγάπη για την ικεμπάνα και έπαιρναν στα σοβαρά τη σειρά μαθημάτων, προσπαθούσα ειλικρινά να κάνω το καλύτερο ώστε να μπορούν να απολαμβάνουν την εκπαίδευσή τους.

Πρώτη Επαφή με την Ομορφιά της Αλήθειας

Αντιπαθούσα τη θρησκεία επειδή πίστευα ότι οδηγούσε σε διανοητική τύφλωση. Επίσης, είχα δει μεγάλη υποκρισία μεταξύ εκείνων που μιλούσαν για ειρήνη και ευτυχία. Από την άλλη πλευρά, η σύζυγός μου, η Κέικο, αναζητούσε την αλήθεια από την παιδική της ηλικία. Είχε δείξει ενδιαφέρον για διάφορες θρησκείες και άκουγε τις διδασκαλίες τους, αλλά καμία από αυτές δεν ικανοποίησε την πνευματική της πείνα.

Γι’ αυτό, όταν κάποια Μάρτυρας του Ιεχωβά μάς επισκέφτηκε στο σπίτι, η Κέικο δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη. Μου έλεγε όλα όσα μάθαινε και καθετί που την εντυπωσίαζε. Όσα μου έλεγε η Κέικο ηχούσαν ευχάριστα, αλλά δεν συμμεριζόμουν τον ενθουσιασμό της.

Ωστόσο, η Κέικο συνέχισε να μου μιλάει με πραγματική πεποίθηση για όσα μάθαινε από την Αγία Γραφή. Έβαζε πάντοτε στην τσάντα μου ένα ζευγάρι Γραφικών περιοδικών όταν ταξίδευα. Αλλά δεν τα διάβαζα. Προσπαθούσα να διαφυλάξω ό,τι είχα χτίσει στο διάβα των ετών. Μόλις είχαμε αγοράσει το δικό μας σπίτι, και κατά κάποιον τρόπο είχα την άποψη ότι, αν αποδεχόμουν τις Γραφικές διδασκαλίες, θα έπρεπε να αφήσω το σπίτι μου. Στο μεταξύ, η Κέικο σημείωνε γοργή πρόοδο και έθετε σε εφαρμογή όσα πίστευε. Ένιωθα εγκαταλειμμένος και μόνος. Παρότι γνώριζα ότι όσα μου έλεγε ήταν σωστά, άρχισα να της εναντιώνομαι.

Αν και Εναντιούμενος, Ελκύστηκα

Τις περισσότερες φορές γύριζα στο σπίτι από τη δουλειά αργά τη νύχτα, αλλά τα βράδια που η Κέικο παρακολουθούσε τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, επέστρεφα σκόπιμα πιο αργά από ό,τι συνήθως. Ακόμη και όταν έφτανα στο σπίτι στις δύο ή στις τρεις το πρωί, η Κέικο με περίμενε για να μου πει όσα είχαν συμβεί εκείνη την ημέρα, δείχνοντας έτσι ότι ενδιαφερόταν για εμένα. Αλλά δεν μπορούσα να αντέξω στη σκέψη ότι η οικογένειά μου έφευγε από το σπίτι για λίγες ώρες προκειμένου να παρακολουθήσει Χριστιανικές συναθροίσεις. Ενέτεινα την εναντίωσή μου και άρχισα να κάνω λόγο για διαζύγιο. Ωστόσο, η Κέικο παρέμενε σταθερή.

Δυσκολευόμουν να κατανοήσω τη συμπεριφορά της Κέικο. Παρά την τεταμένη σχέση μας και τις κρίσεις άσθματος που είχε, ήταν πολύ χαρούμενη για όλα όσα έκανε. Η αγνή καρδιά της Κέικο και η αθώα ευγένειά της ήταν αυτά που με έλκυσαν αρχικά σε εκείνη. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, όταν άρχισε να μελετάει τη Γραφή, ανησυχούσα μήπως είχε εξαπατηθεί.

Εντούτοις, η Κέικο εφάρμοζε όσα μάθαινε και προσπαθούσε να είναι καλή σύζυγος και μητέρα. Μολονότι της εναντιωνόμουν, όταν με παρακαλούσε να πάω σε Χριστιανικές συναθροίσεις και συνελεύσεις, παρευρισκόμουν από καιρό σε καιρό, ίσως επειδή ήμουν περήφανος για την Κέικο.

Συγχρόνως, ζήλευα τον Ιεχωβά. Όταν έβλεπα ότι η Κέικο προσπαθούσε να αλλάξει, αναρωτιόμουν γιατί οι Γραφικές διδασκαλίες έχουν τόσο βαθιά επίδραση στους ανθρώπους. Σκεφτόμουν: “Γιατί η γυναίκα μου είναι πρόθυμη να περάσει κάθε είδους δυσκολία για τον Ιεχωβά;”

Λίγο καιρό αργότερα, μερικοί Χριστιανοί αδελφοί από την εκκλησία της Κέικο επιδίωκαν να με επισκέπτονται στο σπίτι. Δεν είχα καμία διάθεση να τους συναντάω. Ωστόσο, ήθελα να ξέρω γιατί η Κέικο είχε τέτοια ειρήνη διάνοιας. Τελικά, η περιέργειά μου έγινε τόσο έντονη ώστε συμφώνησα να κάνω Γραφική μελέτη. Καθώς γνωριζόμουν όλο και περισσότερο με εκείνους που με επισκέπτονταν, ένιωθα ότι είχαν κάτι το αναζωογονητικό. Μέσω της εβδομαδιαίας μελέτης, η Γραφική αλήθεια εισχωρούσε σταδιακά στην καρδιά μου και οι απόψεις μου διευρύνονταν.

Η Ομορφιά της Φύσης και της Αλήθειας

Όταν προσπαθούσα να εκφράσω την ομορφιά και τη δύναμη της φύσης μέσω της ικεμπάνα, με απασχολούσε το πώς θα μπορούσα να μεταφέρω το μεγαλείο της. Κατόπιν, όταν έμαθα ότι ο Ιεχωβά ήταν αυτός που δημιούργησε τα θαύματα της φύσης, όλα απέκτησαν νόημα για εμένα. Πώς μπορεί ένας ασήμαντος άνθρωπος να ανταγωνιστεί την καλλιτεχνική ικανότητα του Δημιουργού; Ο Ιεχωβά είναι ο Υπέρτατος Καλλιτέχνης! Ωστόσο, προσπαθώντας να αντιγράψω εκείνον, άρχισα να φτιάχνω ανθικές συνθέσεις με πολύ καλύτερο τρόπο. Μάλιστα, αφότου ξεκίνησα να μελετώ τη Γραφή, οι άνθρωποι άρχισαν να μου λένε ότι τα έργα μου είχαν αλλάξει, καθώς στη ζωντάνια είχε προστεθεί η καλοσύνη.

Οι Γραφικές αλήθειες με βοήθησαν να κατανοήσω πολλά πράγματα για πρώτη φορά. Όταν έμαθα ότι, ως ο άρχοντας του κόσμου, ο Σατανάς ο Διάβολος βρίσκεται πίσω από τα σημερινά ανθρώπινα παθήματα και ότι η καρδιά μας είναι δόλια εξαιτίας της αμαρτίας που κληρονομήσαμε από τον Αδάμ, κατανόησα επιτέλους το αληθινό νόημα όσων συμβαίνουν γύρω μας. (Ιερεμίας 17:9· 1 Ιωάννη 5:19) Έμαθα ότι ο Ιεχωβά είναι ειρηνικός Θεός, ο οποίος αφθονεί σε αγάπη, δικαιοσύνη, δύναμη και σοφία (Δευτερονόμιο 32:4· Ρωμαίους 11:33· 1 Ιωάννη 4:8· Αποκάλυψη 11:17)· ότι ο Θεός έστειλε τον Ιησού να πεθάνει για εμάς από αγάπη (Ιωάννης 3:16· 2 Κορινθίους 5:14)· καθώς και ότι θα έρθει ο καιρός κατά τον οποίο δεν θα υπάρχουν παθήματα ή θάνατος (Αποκάλυψη 21:4). Η ομορφιά αυτών των αληθειών με συνάρπαζε. Εκτός αυτού, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ζουν σύμφωνα με την εξής διδασκαλία του Ιησού: «Να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Βλέποντας από πρώτο χέρι να γίνεται κάτι τέτοιο βεβαιώθηκα ότι αυτή ήταν η αληθινή θρησκεία.​—Ματθαίος 22:39.

Υπερνίκηση ενός Εμποδίου

Καθώς η αλήθεια ρίζωνε στην καρδιά μου, βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα. Όταν ο διευθυντής δεν μπορούσε να παρευρίσκεται σε κηδείες, τον εκπροσωπούσα συνήθως εγώ στις Βουδιστικές τελετουργίες. Αυτό αποτέλεσε δοκιμασία για εμένα όταν σκεφτόμουν να αφιερώσω τη ζωή μου στον Ιεχωβά. Πήρα μόνος μου την απόφαση να μην έχω ανάμειξη σε Βουδιστικές τελετές. (1 Κορινθίους 10:21) Με σεβασμό, εξήγησα στο διευθυντή ότι σκόπευα να βαφτιστώ σύντομα και ότι είχα αποφασίσει να μη συμμετέχω σε καμιά άλλη μορφή λατρείας, ακόμη και αν αυτό περιλάμβανε την εργασία μου. Μου είπε ότι δεν είχε αντίρρηση να γίνω Χριστιανός και ότι θα μπορούσα να χειρίζομαι τα θρησκευτικά ζητήματα με το δικό μου τρόπο. Αυτή η απάντηση ήταν ευχάριστη έκπληξη επειδή νόμιζα ότι επρόκειτο να υποστώ κυρώσεις και ότι θα έχανα τη θέση μου.

Αφού υπερνίκησα αυτό το εμπόδιο, βαφτίστηκα συμβολίζοντας την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά σε μια Χριστιανική συνέλευση τον Ιούνιο του 1983, έναν χρόνο αφότου ξεκίνησα Γραφική μελέτη. Βγαίνοντας από την πισίνα βαφτίσματος, η Κέικο με καλωσόρισε με ένα πλατύ χαμόγελο και δάκρυα στα μάτια της. Κλαίγοντας και εγώ, ευχαρίστησα τον Ιεχωβά καθώς και την Κέικο για τη χαρά που απολαμβάναμε.

Αποφασίζω να Εγκαταλείψω την Επαγγελματική μου Σταδιοδρομία

Ο διευθυντής είχε δείξει μεγάλη κατανόηση για τη θέση μου ως αφιερωμένου Χριστιανού. Προσπαθούσα να ανταποκρίνομαι στις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις ακόμη πιο ευσυνείδητα από ό,τι προηγουμένως. Εντούτοις, προσπαθούσα να διατηρώ ισορροπία μεταξύ της εργασίας μου και της Χριστιανικής μου ζωής. Επί εφτά χρόνια, είχα αυξημένη συμμετοχή στη Χριστιανική διακονία αρκετούς μήνες το χρόνο.

Ωστόσο, χρειαζόταν να λάβω σοβαρά υπόψη μου την πνευματικότητα του μοναχογιού μου και την επιδεινούμενη υγεία της Κέικο. “Θα πρέπει να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στην οικογένειά μου”, σκέφτηκα. Ήθελα επίσης να κρατώ τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα στη ζωή μου. Αυτές οι ανάγκες και οι επιθυμίες με υποκίνησαν να προσευχηθώ στον Ιεχωβά για να εγκαταλείψω τη σταδιοδρομία μου στην ικεμπάνα. Ο διευθυντής κατάλαβε ότι ήμουν αποφασισμένος και τελικά κατάφερα να αποχωρήσω χωρίς μεγάλες δυσκολίες τον Ιούλιο του 1990 σε ηλικία 42 ετών.

Βοηθάω Άλλους να Διακρίνουν την Ομορφιά της Αλήθειας

Σύντομα μετά την αποχώρησή μου, άρχισα την ολοχρόνια διακονία ώστε να βοηθάω άλλους να βρουν την αλήθεια. Τώρα, αφιερώνω μία ημέρα την εβδομάδα διδάσκοντας ανθοδετική, απαλλαγμένος από τους περιορισμούς της τεχνοτροπίας Ικενόμπο. Έχω το προνόμιο να υπηρετώ ως πρεσβύτερος στην εκκλησία και η Κέικο απολαμβάνει την υπηρεσία σκαπανέα με λιγότερες κρίσεις άσθματος από ό,τι προηγουμένως. Ο γιος μας, ο οποίος έχει παντρευτεί, είναι διακονικός υπηρέτης σε κάποια γειτονική εκκλησία. Τι υπέροχο προνόμιο είναι για όλους μας να μπορούμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά ως οικογένεια!

Υπό τη Βασιλική διακυβέρνηση του Ιησού Χριστού, αποβλέπω στον καιρό κατά τον οποίο θα χρησιμοποιώ τα φυτά που θα καλλιεργώ στον κήπο μου για να δημιουργώ όμορφες ανθικές συνθέσεις. Ειλικρινής μου επιθυμία είναι να αινώ παντοτινά μαζί με την αγαπημένη μου οικογένεια το μεγαλειώδες όνομα του Ιεχωβά, του Δημιουργού κάθε όμορφου πράγματος.

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Με τη σύζυγό μου, το γιο μας και την οικογένειά του

[Εικόνες στη σελίδα 23]

Μέσω της ικεμπάνα, μπορείτε να εκφράσετε την εντύπωση που σας κάνει η ομορφιά της φύσης