Η Επιθυμία να μας Αγαπούν

Πριν από πολλά χρόνια σε μια πόλη που βρισκόταν στη σημερινή Τουρκία, ζούσε μια κοπέλα ονόματι Λεία. Η Λεία είχε συνηθισμένη εμφάνιση, αλλά η μικρότερη αδελφή της, η Ραχήλ, ήταν όμορφη.

Η ΡΑΧΗΛ γνώρισε κάποιον άντρα που την αγάπησε τόσο πολύ ώστε δέχτηκε να εργαστεί για τον πατέρα της εφτά χρόνια προκειμένου να την παντρευτεί. Αλλά τη νύχτα του γάμου, ο πατέρας των κοριτσιών αντικατέστησε τη Ραχήλ με τη Λεία. Δεν ξέρουμε πώς ένιωσε η Λεία για το τέχνασμα του πατέρα της, αλλά σίγουρα θα πρέπει να καταλάβαινε ότι ένα τέτοιο ξεκίνημα στο γάμο ήταν κάθε άλλο παρά ιδανικό.

Ο νέος σύζυγος, όταν διαπίστωσε τι είχε συμβεί, διαμαρτυρήθηκε. Ο πατέρας εξήγησε ότι η συνήθεια ήταν να παντρεύεται πρώτα η μεγάλη κόρη. Έτσι λοιπόν, μέσω μιας πλεκτάνης η Λεία βρέθηκε παντρεμένη με κάποιον άντρα που η πρώτη του αγάπη ήταν η μικρότερη αδελφή της, την οποία επίσης παντρεύτηκε. Πόση λύπη θα πρέπει να ένιωθε όταν έβλεπε την αδελφή της να δέχεται την περισσότερη τρυφερότητα! Η Λεία δεν είχε να αφηγηθεί ρομαντικές ιστορίες από την περίοδο πριν από το γάμο της ούτε είχε πολλές ευχάριστες αναμνήσεις από την ημέρα του γάμου της—αν είχε καμία. Πόσο θα πρέπει να λαχταρούσε την αγάπη που απολάμβανε η Ραχήλ! Έτσι λοιπόν, εν μέρει λόγω περιστάσεων που ήταν πέρα από τον έλεγχό της, η Λεία θα πρέπει να ένιωθε συχνά ότι της έλειπε η αγάπη και ότι ήταν ανεπιθύμητη.a

Σε κάποιον βαθμό, πολλοί σήμερα μπορούν να καταλάβουν τη Λεία. Όλοι μας έχουμε τη βαθιά ριζωμένη ανάγκη να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε. Ίσως λαχταρούμε έναν σύντροφο που θα μας αγαπάει. Επίσης, θέλουμε να μας δείχνουν στοργή οι γονείς, τα παιδιά, τα αδέλφια και οι φίλοι μας. Όπως η Λεία, ίσως βλέπουμε άλλους να βρίσκουν την αγάπη, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με εμάς.

Από μωρά ακούμε ρομαντικές ιστορίες για όμορφους ανθρώπους που ερωτεύονται μεταξύ τους και έκτοτε ζουν ευτυχισμένοι. Οι τραγουδιστές τραγουδούν με πάθος για την αγάπη. Οι ποιητές την εξυμνούν. Ωστόσο, ένας ερευνητής γύρω από αυτό το θέμα έγραψε: «Ίσως να μην υπάρχει καμία δραστηριότητα, κανένα τόλμημα, που να αρχίζει με τόσο μεγάλες ελπίδες και προσδοκίες και ωστόσο να καταλήγει σε αποτυχία τόσο συχνά όσο η αγάπη». Πράγματι, συνήθως οι πιο στενές μας σχέσεις είναι αυτές που μας δημιουργούν και τα περισσότερα προβλήματα—φέρνοντάς μας πόνο αντί για διαρκή χαρά. Σε αρκετές χώρες, περίπου το 40 τοις εκατό του συνόλου των γάμων καταλήγουν τώρα σε διαζύγιο, ενώ πολλά αντρόγυνα που δεν παίρνουν διαζύγιο είναι κάθε άλλο παρά ευτυχισμένα.

Σε πολλές χώρες, επίσης, παρατηρείται αύξηση τόσο στις μονογονεϊκές όσο και στις προβληματικές οικογένειες, στις οποίες έχουν γίνει θύματα και τα παιδιά. Ωστόσο, τα παιδιά χρειάζονται ιδιαίτερα τη συναισθηματική ασφάλεια που παρέχει το περιβάλλον μιας ζεστής και στοργικής οικογένειας. Τι έχει συμβεί, λοιπόν, στην αγάπη; Πού μπορούμε να στραφούμε για να μάθουμε σχετικά με αυτή την πολύτιμη ιδιότητα; Τα επόμενα άρθρα θα εξετάσουν αυτά τα ερωτήματα.

[Υποσημείωση]