Ένας Κλασικός Πιανίστας Μιλάει για την Πίστη Του

Πώς αποφασίσατε να γίνετε μουσικός;

Οι γονείς μου είναι και οι δύο πιανίστες. Από τα πέντε μου κιόλας άρχισαν να μου μαθαίνουν μουσική. Αργότερα, σπούδασα στην ανώτατη μουσική σχολή της Τασκένδης.

Ποιες είναι οι προκλήσεις όταν παίζετε μαζί με ορχήστρα;

Δεν υπάρχουν ούτε δύο ολόιδιες ορχήστρες. Κάθε ορχήστρα μοιάζει με ένα γιγαντιαίο μουσικό όργανο το οποίο «παίζει» ο μαέστρος. Ίσως η μεγαλύτερη δυσκολία για το σολίστα είναι να βρει την ισορροπία στη συνεργασία του με το μαέστρο. Μοιάζει με τη συζήτηση που έχουν δύο φίλοι​—αντί ο ένας να μονοπωλεί τη συζήτηση, ο διάλογος εναλλάσσεται αρμονικά ανάμεσά τους. Συνήθως, έχεις μόνο μια δυο πρόβες για να πετύχεις τέτοια αρμονική συνύπαρξη.

Πόσο χρόνο αφιερώνετε στην εξάσκηση;

Τουλάχιστον τρεις ώρες τη μέρα​—και όχι μόνο για να δουλέψω τα δύσκολα κομμάτια. Μελετάω επίσης τη δομή του κομματιού που έχω να ετοιμάσω​—χωρίς όμως να το παίζω κανονικά. Επιπλέον, ακούω και άλλα έργα του συνθέτη, πράγμα που με βοηθάει να κατανοήσω βαθύτερα το συγκεκριμένο κομμάτι.

Κατά τη γνώμη σας, πώς ξεχωρίζει ο καλός πιανίστας;

Από την ικανότητά του να κάνει το πιάνο να «τραγουδάει». Τι εννοώ; Το πιάνο είναι ένα είδος κρουστού οργάνου. Το χτύπημα μιας νότας παράγει έναν ήχο που φθίνει σε ένταση​—ανόμοια με τα πνευστά ή την ανθρώπινη φωνή, που μπορούν να κρατήσουν μια νότα ή ακόμα και να την επαυξήσουν σε ένταση. Η πρόκληση για τον πιανίστα είναι να υπερνικήσει την τάση που έχει η νότα να σβήνει. Αυτό το επιτυγχάνει με επιδέξιες κινήσεις των δαχτύλων και των καρπών, αλλά και με την επιτήδεια χρήση του δεξιού πεντάλ, το οποίο επιμηκύνει τη διάρκεια της νότας και ποικίλλει τη χροιά της. Όταν αυτές οι απαιτητικές τεχνικές γίνουν δεύτερη φύση του, τότε μπορεί να κάνει το πιάνο να ακούγεται σαν φλάουτο, σαν κόρνο ή και σαν ολόκληρη ορχήστρα. Μπορεί επίσης να το κάνει να μοιάζει με το πιο θεσπέσιο μουσικό όργανο​—την ανθρώπινη φωνή.

Η βαθιά σας αγάπη για τη μουσική είναι προφανής.

Για εμένα, η μουσική είναι η γλώσσα που με τον πιο άμεσο τρόπο εκφράζει και ξυπνάει αισθήματα τα οποία είναι δύσκολο, για να μην πω αδύνατον, να μεταδοθούν με λόγια.

Τι ήταν αυτό που κέντρισε το ενδιαφέρον σας για τα πνευματικά πράγματα;

Το σπίτι μας ήταν πάντοτε γεμάτο βιβλία, τα οποία έφερνε ο πατέρας μου από τη Μόσχα. Ένα βιβλίο που μου κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον περιείχε Βιβλικές αφηγήσεις για τις απαρχές της ιστορίας και τις εμπειρίες των Ισραηλιτών. Ένα άλλο βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου ήταν το Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη, το οποίο είναι έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά.a Με ενθουσίασε ο σαφής τρόπος με τον οποίο παρουσίαζε τις Βιβλικές διδασκαλίες. Όταν μετακόμισα στην Ισπανία το 1991 για να συνεχίσω τις μουσικές μου σπουδές, το πήρα μαζί μου και το διάβασα κάμποσες φορές. Ανακάλυψα μια πίστη βασισμένη όχι μόνο στο συναίσθημα αλλά και σε λογικά επιχειρήματα και πειστικές αποδείξεις.

Μια διδασκαλία που με συνάρπασε πραγματικά ήταν η υπόσχεση της Γραφής ότι οι άνθρωποι μπορούν να ζουν για πάντα στη γη. Μου φάνηκε τόσο λογικό! Σημειωτέον ότι δεν είχα συναντήσει ακόμα Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αλλά αποφάσισα πως, όταν θα τους έβρισκα, θα τους ζητούσα να μου διδάξουν τη Γραφή.

Πώς συναντήσατε τους Μάρτυρες;

Λίγες μόλις μέρες αφότου πήρα αυτή την απόφαση, είδα δυο κυρίες που κρατούσαν από μια Γραφή. “Μοιάζουν με τους ανθρώπους για τους οποίους διάβασα στο βιβλίο μου”, σκέφτηκα. “Κηρύττουν όπως κήρυτταν οι Χριστιανοί στους Βιβλικούς χρόνους”. Λίγο καιρό αργότερα, άρχισα να μελετάω τη Γραφή με έναν Μάρτυρα. Σήμερα, η μεγαλύτερη χαρά μου είναι να βοηθώ τους άλλους να μαθαίνουν για τον Δημιουργό μας.

Τι έπεισε εσάς, έναν πρώην αθεϊστή, να πιστέψετε στον Δημιουργό;

Η ίδια η μουσική. Σχεδόν οι πάντες εκτιμούν τη μουσική, και μάλιστα έτσι όπως δεν μπορεί να την εκτιμήσει κανένα ζώο. Η μουσική μπορεί να εκφράσει χαρά, πεποίθηση, τρυφερότητα και σχεδόν κάθε συναίσθημα. Αυθόρμητα κινούμαστε στους ρυθμούς της. Αλλά μήπως είναι αναγκαία για την επιβίωσή μας; Παίζει κάποιον ρόλο στην «επιβίωση του καταλληλότερου», όπως διδάσκουν οι εξελικτιστές; Νομίζω πως όχι. Κατ’ εμέ, είναι παράλογο να συμπεραίνουμε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, που έχει την ικανότητα να δημιουργεί και να εκτιμάει μουσική σαν αυτήν που έγραψε ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν, είναι προϊόν εξέλιξης. Μια πολύ πιο λογική εξήγηση είναι ότι ο εγκέφαλός μας είναι έργο ενός σοφού και στοργικού Δημιουργού.

Τι σας έκανε να πιστέψετε ότι η Γραφή είναι από τον Θεό;

Η Γραφή είναι μια συλλογή 66 μικρότερων βιβλίων που γράφτηκαν σε διάστημα περίπου 1.600 ετών από περίπου 40 άντρες. Αναρωτήθηκα: “Ποιος θα μπορούσε να έχει ενορχηστρώσει τη συγγραφή αυτού του τόσο αρμονικού αριστουργήματος;” Η μόνη λογική απάντηση είναι ο Θεός. Στη διάνοιά μου, η Γραφή μοιάζει με συμφωνικό έργο κομψότατα δομημένο, μεγαλοπρεπώς διευθετημένο και με ένα συγκινητικό μήνυμα για ολόκληρη την ανθρωπότητα.