Κεφάλαιο 35

«Μακάριον Είναι να Δίδη Τις»

ΞΕΡΩ ένα μυστικό. Θα θέλατε να το ακούσετε;—Είναι το μυστικό της ευτυχίας.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν είναι ευτυχείς. Μερικοί εξαρτώνται πάρα πολύ από ό,τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι. Αν κάποιος τους δώση κάτι ωραίο, είναι ευτυχισμένοι. Αλλ’ αν κανένας δεν κάμη κάτι ιδιαίτερο γι’ αυτούς, δεν είναι ευτυχείς.

Να, τώρα, ποιο είναι το μυστικό. Ο Μεγάλος Διδάσκαλος είπε: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» Εκείνος, λοιπόν, που είναι πιο ευτυχής δεν είναι το άτομο που δέχεται δώρα, αλλά το άτομο που δίνει πράγματα σε άλλους ανθρώπους. Το ξέρατε αυτό;——Πράξεις 20:35.

Σκεφθήτε μονάχα τι σημαίνει αυτό. Μήπως είπε ο Ιησούς ότι ένα άτομο που θα ελάμβανε ένα δώρο δεν θα ήταν ευτυχισμένο;—Όχι. Σας αρέσει να παίρνετε δώρα, έτσι δεν είναι;—Κι εμένα μ’ αρέσει. Είμαστε ευτυχείς όταν λαμβάνωμε ωραία πράγματα.

Αλλ’ ο Ιησούς είπε ότι υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη ευτυχία όταν δίνωμε. Και ο Ιησούς είχε πάντα δίκιο, δεν είν’ έτσι;—

Τι είναι, τώρα, εκείνο που μπορούμε να δώσωμε σε άλλους ανθρώπους; Τι θα λέγατε;—

Μερικές φορές όταν θέλετε να κάμετε ένα δώρο, αυτό στοιχίζει χρήματα. Αν είναι ένα δώρο που το παίρνετε σ’ ένα κατάστημα, θα πρέπει να πληρώσετε γι’ αυτό, Αν, λοιπόν, θέλετε να κάμετε ένα τέτοιο δώρο, ίσως πρέπει ν’ αποταμιεύετε χρήματα ώσπου να μαζέψετε αρκετά για ν’ αγοράσετε το δώρο.

Αλλά όλα τα δώρα δεν προέρχονται από καταστήματα. Να σας εξηγήσω. Στη διάρκεια μιας ζεστής μέρας δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από ένα ποτήρι δροσερό νερό. Δεν πρέπει να πάτε στο κατάστημα γι’ αυτό. Εν τούτοις, όταν το προσφέρετε σε κάποιον που είναι διψασμένος, μπορείτε να έχετε την ευτυχία που προέρχεται από το να δίνωμε.

Ίσως κάποια μέρα εσείς και η μητέρα σας να ψήσετε μερικά κουλουράκια. Αυτό μπορεί να είναι πολύ ευχάριστο. Και όταν πρωτοβγούν από τον φούρνο έχουν ιδιαίτερα ωραία γεύσι. Αλλά τι θα μπορούσαμε να κάμωμε με μερικά απ’ αυτά τα κουλουράκια που θα μας έκανε ακόμη πιο ευτυχείς από το να τα φάμε όλα μόνοι μας;

Η μεγαλύτερη ευτυχία προέρχεται από το να δίνωμε. Μπορεί να το βρίσκωμε ευχάριστο να τρώμε εμείς μερικά. Αλλ’ αν θέλωμε μεγαλύτερη ευτυχία, τότε μπορούμε να τυλίξωμε μερικά απ’ αυτά και να κάμωμε ένα δώρο απ’ αυτά σ’ έναν από τους φίλους μας. Θα σας άρεσε να το κάνετε αυτό κάποτε;—

Ο απόστολος Παύλος εγνώριζε την ευτυχία του να δίνωμε. Τι έδινε σε άλλους ανθρώπους;—Είχε το καλύτερο πράγμα στον κόσμο για να δώση. Ήξερε την αλήθεια για τον Θεό και για τον Ιησού. Με χαρά την έδινε και σε άλλους. Και το έκανε αυτό χωρίς να επιτρέπη σε κανέναν να του δίνη χρήματα για τη βοήθεια που προσέφερε.

Μια φορά ο απόστολος Παύλος και ο σύντροφος του Λουκάς συνάντησαν μια γυναίκα που ήθελε επίσης να έχη την ευτυχία να δίνη. Την συνάντησαν κάτω κοντά σ’ ένα ποτάμι. Ο Παύλος και ο Λουκάς είχαν πάει εκεί, διότι άκουσαν ότι ήταν ένας τόπος προσευχής. Και πράγματι βρήκαν μερικές γυναίκες συγκεντρωμένες εκεί.

Ο Παύλος άρχισε να λέγη σ’ αυτές τις γυναίκες τα αγαθά νέα για τον Ιεχωβά Θεό και τη βασιλεία του. Μια απ’ αυτές, που ωνομαζόταν Λυδία, έδωσε μεγάλη προσοχή. Της άρεσαν πολύ αυτά που άκουσε. Και ήθελε να κάμη κάτι για να δείξη την εκτίμησί της.

Ο Λουκάς μάς λέγει: ‘Μας παρεκάλεσε λέγοντας: «Εάν με εκρίνατε ότι είμαι πιστή εις τον Ιεχωβά, εισέλθετε εις τον οίκον μου, και μείνατε.» Και μας εβίασε να πάμε.’—Πράξεις 16:11-15, ΜΝΚ.

Η Λυδία ήταν χαρούμενη να έχη αυτούς τους δούλους του Θεού στο σπίτι της. Τους αγάπησε γιατί την είχαν βοηθήσει να μάθη για την προμήθεια που έκαμε ο Θεός ώστε οι άνθρωποι να ζουν για πάντα. Ήταν ευτυχής που μπορούσε να τους δώση τροφή για να φάνε κι ένα μέρος για ν’ αναπαυθούν.

Η προσφορά, λοιπόν, της Λυδίας την έκαμε ευτυχισμένη, επειδή ήθελε πραγματικά να δίνη. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να θυμόμαστε. Κάποιος μας λέει να κάμωμε ένα δώρο. Αλλ’ αν δεν θέλωμε πραγματικά να το κάμωμε, η προσφορά δεν θα μας κάμη ευτυχείς.

Παραδείγματος χάριν, τι θα πούμε αν είχατε μερικά ζαχαρωτά που θέλατε να τα φάτε; Αν σας έλεγα ότι έπρεπε να τα δώσετε σ’ ένα άλλο παιδί, θα ήσαστε ευτυχείς να το κάμετε;—Αλλά μπορεί να έχετε μια σοκολάτα όταν συναντάτε έναν φίλο που τον αγαπάτε πάρα πολύ. Αν είχατε την ιδέα μόνοι σας ότι θα ήταν ωραίο να μοιρασθήτε τη σοκολάτα με τον φίλο σας, τότε θα ήσασταν ευτυχισμένοι γι’ αυτό, δεν θα ήσασταν;—

Και, ξέρετε ότι μερικές φορές αγαπούμε κάποιον τόσο πολύ ώστε θα θέλαμε να του δώσωμε το κάθετι και να μην κρατήσουμε τίποτε για τον εαυτό μας; Καθώς μεγαλώνει η αγάπη μας, αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να αισθανώμεθα για τον Θεό.

Ο Μεγάλος Διδάσκαλος ήξερε, κάποια γυναίκα που αισθανόταν έτσι. Την είδε στο ναό στην Ιερουσαλήμ. Είχε μόνο δυο μικρά νομίσματα· αυτό ήταν όλο που είχε. Αλλά τα έβαλε και τα δυο στο κουτί των συνεισφορών ως ένα δώρο για τον ναό. Κανένας δεν την έβαλε να το κάμη. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ήξεραν τι έκαμε. Το έκαμε γιατί το ήθελε, επειδή αγαπούσε πραγματικά τον Θεό. Ήταν ευτυχισμένη όταν μπορούσε να δίνη.

Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί τρόποι που μπορούμε να δίνωμε, δεν είν’ έτσι;—Και ο Μεγάλος Διδάσκαλος ήξερε ότι αν δίνωμε επειδή το θέλομε, θα είμαστε ευτυχείς. Γι’ αυτό μας λέγει: «Δίδετε.» Δηλαδή, να κάνωμε συνήθεια μας να δίνωμε σε άλλους ανθρώπους. Αν το κάνωμε αυτό, δεν θα λυπούμεθα, επειδή θα περιμένωμε κάποιον άλλον να κάμη κάτι καλό για μας. Θα είμεθα πάντοτε πρόθυμοι να κάνωμε ευτυχείς άλλους ανθρώπους. Και όταν το κάνωμε αυτό, θα είμεθα οι πιο ευτυχείς απ’ όλους!—Λουκάς 6:38.

(Και άλλες καλές σκέψεις όσον αφορά το πώς πρέπει να δίνωμε πράγμα που φέρνει ευτυχία, βρίσκονται στα εδάφια Ματθαίος 6:1-4, 2 Κορινθίους 9:7 και Λουκάς 14:12-14.)