Κεφάλαιον 12
Πόσο Έχει Προχωρήσει η Προετοιμασία;
1, 2. (α) Τι εννοούν συνήθως οι άνθρωποι με την έκφρασι, «ο Θεός είναι νεκρός»;(β) Γιατί το λένε αυτό μερικοί άνθρωποι;
ΠΟΛΛΑ ελέχθησαν στη μελέτη μας μέχρι τώρα για τον σκοπό του Θεού. Αλλά τι κάνει ο Θεός για να φέρη αυτόν το σκοπό σε ολοκλήρωσι; Μερικοί άνθρωποι, επειδή δεν βλέπουν τις υποθέσεις του κόσμου να βελτιώνωνται, λέγουν ότι «ο Θεός είναι νεκρός,» εννοώντας ότι δεν κάνει τίποτα για να βοηθήση τους ανθρώπους.
2 Παίρνουν αυτή τη στάσι επειδή χρειάζεται πίστις για να δουν την προοδευτική προετοιμασία του Θεού για ένα δίκαιο νέο σύστημα πραγμάτων που θα κυβερνήση τη γη. «Είναι δε πίστις» λέγει η Αγία Γραφή, «ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.»—Εβραίους 11:1.
3. Πώς φαίνονται τα πράγματα σε άτομα που δεν έχουν πίστι;
3 Το άτομο που δεν έχει πίστι, δεν έχει καμμιά πραγματική προσδοκία ή ελπίδα σχετικά με τον Θεό, επειδή δεν πιστεύει στις υποσχέσεις του Θεού. Γι’ αυτό το άτομο, τα πράγματα που βλέπει φαίνονται επιφανειακά αντίθετα από εκείνα που αναζητεί ένας που έχει πίστι. Αλλά γιατί ο Θεός απαιτεί πίστι;
4. Γιατί ο Θεός απαιτεί πίστι;
4 Ο Θεός είναι σαν ένας πατέρας που θέλει να τον αγαπούν τα παιδιά του για την καλωσύνη του και να δέχωνται τις υποσχέσεις του, χωρίς να πρέπει να δουν το κάθετι, πριν πιστέψουν στον πατέρα τους. Το παιδί που δεν έχει πίστι σ’ ένα καλό πατέρα θα είναι επίσης ανυπάκουο και τελικά θα φέρη στενοχώρια και ντροπή στην οικογένεια. Ένα τέτοιο παιδί δεν είναι άξιο της πατρικής στοργής. Αλλ’ όπως θα έκανε ένας καλός πατέρας, ο Θεός ανταποκρίνεται στα επίγεια πλάσματά του που αποβλέπουν σ’ αυτόν με πίστι και τα βοηθεί.—Ψαλμός 119:65-68.
5, 6. (α) Περιγράψτε πώς τα γεγονότα μπορεί να είναι πολύ απατηλά για κείνους που δεν έχουν πίστη. (β) Ποια ήταν η διαφορά μεταξύ των Χριστιανών και των περισσοτέρων Ιουδαίων του 66-70 μ.Χ.;
5 Ένα παράδειγμα της απατηλής επιφανειακής εμφανίσεως των πραγμάτων, σε σύγκρισι με τον τρόπο που η πίστις βλέπει την πραγματική κατάστασι, βρίσκεται στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Τριάντα τρία περίπου χρόνια πριν από την καταστροφή, ο Ιησούς προείπε ότι θα ερχόταν καιρός οπότε η Ιερουσαλήμ θα περικυκλώνετο από στρατεύματα. Όταν θα συνέβαινε αυτό, είπε, οι Χριστιανοί έπρεπε αμέσως να βγουν από την πόλι, διότι η καταστροφή της Ιερουσαλήμ ήταν κοντά. (Λουκάς 21:20-24) Σύμφωνα με τον Ιουδαίο ιστορικό του πρώτου αιώνος Ιώσηπο, οι Ρωμαίοι υπό τον Στρατηγό Κέστιο Γάλλο περικύκλωσαν την Ιερουσαλήμ το 66 μ.Χ., με την πρόθεσι να καταλάβουν την πόλι. Κατόπιν, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ο Γάλλος αποσύρθηκε. Όσοι από τους Ιουδαίους και άλλους είχαν γίνει Χριστιανοί, έφυγαν αμέσως, διότι κατενόησαν ότι αυτό ακριβώς είχε προφητεύσει ο Ιησούς. Άλλοι Ιουδαίοι όμως, κατεδίωξαν τα στρατεύματα του Γάλλου και τους προξένησαν σοβαρές απώλειες.
6 Οι περισσότεροι από τους Ιουδαίους της Ιερουσαλήμ αλάλαζαν για τη νίκη τους. Ο κίνδυνος φαινόταν να έχη περάσει. Αλλ’ οι Χριστιανοί δεν προσπάθησαν να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ. Αυτό μπορεί να φάνηκε ανόητο στους Ιουδαίους που είχαν μείνει πίσω. Ωστόσο, λιγώτερο από τέσσερα χρόνια αργότερα, οι Ρωμαίοι επανήλθαν υπό τον Στρατηγό Τίτο, και κατέστρεψαν ολοσχερώς την πόλι και περισσότερους από τα εννέα δέκατα του πληθυσμού της. Ναι, εκείνοι που είχαν πίστι είδαν αυτό που δεν φαινόταν στην επιφάνεια και έσωσαν τη ζωή τους. Είδαν κάτι που οι Ιουδαίοι γενικά δεν είδαν, μολονότι είχαν την ευκαιρία. Ως λαός, οι Ιουδαίοι είχαν απορρίψει τον Ιησού Χριστό, κι έτσι είχαν απορρίψει τη σοφία που θα τους είχε σώσει.—Παράβαλε με Ιερεμίας 8:9.
7. Πώς μπορούμε να γνωρίζωμε ότι ο Θεός εργαζόταν για την εκπλήρωσι της υποσχέσεώς του;
7 Πρέπει να έχωμε την ορθή άποψι ως προς το τι κάνει ο Θεός για να φέρη ένα τέλος στα παθήματα του ανθρωπίνου γένους, όπως ακριβώς έχει υποσχεθή. Πώς μπορούμε να το κάνωμε αυτό; Με το να εξετάζομε το ιστορικό υπόμνημα. Αν το εξετάζωμε, θα δούμε ότι ο Θεός επεξεργαζόταν προοδευτικά τον σκοπό του από την αρχή των παθημάτων του ανθρώπου. Θα δούμε, όχι απλώς θεωρίες ή σκέψεις, αλλά ‘βεβαίωσι πραγμάτων’ πάνω στην οποία θα οικοδομήσωμε στερεή πίστι.
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΙΣ ΕΝΟΣ ΘΕΜΕΛΙΟΥ
8. Γιατί ο Θεός χρειάσθηκε χρόνο για να φέρη την κυβέρνησί του για όλη τη γη;
8 Ο Ιεχωβά υπόσχεται ότι θα κυβερνήση ολόκληρη τη γη, φέροντας ειρήνη και ενότητα. Αλλά δεν πρόκειται να κυβερνά απλώς με τη βία. Έχει σκοπό να έχη ανθρώπους φωτισμένους, εκπαιδευμένους στο να τον γνωρίζουν και να υποτάσσωνται πρόθυμα στη δική του διακυβέρνησι. (Ψαλμός 110:3) Έχοντας αυτό υπ’ όψι, χρειάσθηκε χρόνος για να τεθή το θεμέλιο για ένα ολόκληρο κόσμο ανθρώπων που θα τον υπηρετούσαν. Ο Θεός έπρεπε να παράσχη γνώσι των κανόνων και αρχών της δικαίας του κυβερνήσεως και του πώς αυτή λειτουργεί.
9. Γιατί ο τρόπος που μας διδάσκει ο Θεός είναι καλύτερος από το να μιλούσε με δυνατή φωνή από τον ουρανό;
9 Αλλ’ ο Ιεχωβά είναι ένας αόρατος Θεός. (1 Τιμόθεον 1:17) Πώς θα μπορούσε να κάμη ανθρώπους από σάρκα και αίμα να κατανοήσουν; Όχι με απλή επίδειξι δυνάμεως, με το να μιλήση με φοβερές φωνές από τον ουρανό. Όχι, ο Θεός θα αποκάλυπτε τις αρχές και τις ιδιότητές του με το να πολιτευθή με τους ανθρώπους. Πόσο πιο εκπαιδευτικό, πειστικό και συγκινητικό είναι όχι μόνο ν’ ακούη κανείς και να διαβάζη τις διακηρύξεις του Θεού όπως καταγράφηκαν από πιστούς ανθρώπους, αλλά και να βλέπη στο ιστορικό υπόμνημα την απόδειξι ότι όσα είπε τα εξετέλεσε επίσης.
10. Πότε ο Θεός για πρώτη φορά έδειξε με έντονο τρόπο στον κόσμο ότι δεν είναι αδρανής ο Θεός, αλλ’ ενδιαφέρεται για τις υποθέσεις των ανθρώπων;
10 Στο πρώτο μέρος της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους, μέχρι τον καιρό του Κατακλυσμού—ο Ιεχωβά Θεός άφησε τους ανθρώπους ν’ ακολουθήσουν τον δρόμο που διάλεξαν, είτε πίστευαν σ’ αυτόν είτε όχι. Αλλά κατέδειξε ότι δεν ήταν καθόλου «νεκρός» ή αδρανής Θεός, όταν κατέστρεψε εκείνον τον κόσμο. Ο λόγος που το έκαμε ήταν ότι εκείνος ο κόσμος είχε γίνει τόσο διεφθαρμένος ώστε έθεσε σε κίνδυνο την αγνή λατρεία και τη ζωή εκείνων που επιθυμούσαν να κάνουν αυτό που ήταν ορθό. Ο Θεός διαφύλαξε στην κιβωτό εκείνους τους λίγους που εκείνη την εποχή ανεγνώριζαν την κυριαρχία του.—Γένεσις 6:11-13, 17-20· 1 Πέτρου 3:20.
11, 12. (α) Πώς προχώρησε ο Θεός μετά τον Κατακλυσμό; (β) Θέτοντας το θεμέλιο για την κυβέρνησι της γης, ποια πράγματα έκαμε δυνατόν να δουν οι άνθρωποι;
11 Μετά τον Κατακλυσμό, ο Θεός προχώρησε για να θέση το θεμέλιο για τη μελλοντική διαχείρισι των υποθέσεων της γης από το υποσχεμένο «σπέρμα,» τον Μεσσία. Σ’ αυτό το διάστημα, ο Θεός επέτρεψε στα έθνη ν’ ακολουθήσουν τη δική τους ανεξάρτητη πορεία και να κάμουν ένα υπόμνημα που στέκει σαν απόδειξις της ανικανότητος των ανθρώπων ν’ αυτοκυβερνώνται.
12 Στην τοποθέτησι του θεμελίου για την κυβέρνησι της γης, ο Ιεχωβά έδωσε τα εξής αναγκαία πράγματα: (1) μια στερεή βάσι για πίστι στην κυβέρνησι που θα επρομήθευε, (2) γνώσι των αρχών της κυβερνήσεώς του, (3) εκδήλωσι των ιδιοτήτων του ως Παγκοσμίου Άρχοντος και (4) ασφαλή και αλάνθαστο προσδιορισμό του Μεσσία, Εκείνου που θα ήταν ο Απελευθερωτής του ανθρωπίνου γένους και ο Βασιλεύς που θα κυβερνούσε εν ονόματι του Ιεχωβά. (Γαλάτας 3:24) Συγχρόνως, η σύγκρισις με την κυβέρνησι των ανθρώπων απέδειξε την ανωτερότητα, την άξια άσκησί της και την ευθύτητα της κυβερνήσεως του Θεού.
ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΟΛΩΝ
13, 14. Τι απεκάλυψε ο Θεός προς όφελός μας με το να χρησιμοποιήση το αρχαίο έθνος Ισραήλ;
13 Τι μέσα χρησιμοποίησε ο Θεός στην τοποθέτησι αυτού του θεμελίου; Κατ’ αρχήν, εξέλεξε ένα έθνος, το έθνος του αρχαίου Ισραήλ, για να γίνη το έθνος αυτό μια ζωντανή επίδειξις των αρχών και του τρόπου ενεργείας του. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Ιεχωβά απεκάλυψε τον εαυτό του και τις θαυμάσιες ιδιότητές του της δικαιοσύνης και της σοφίας, όταν τιμωρούσε τον Ισραήλ για τις αμαρτίες του, διότι απεδείχθησαν οι περισσότερο απειθείς. (Ρωμαίους 10:21) Έδειξε επίσης την αγάπη του, το έλεος και τη μακροθυμία του προς αυτούς όταν μετανοούσαν.
14 Η Ισραηλιτική ιστορία δείχνει επίσης τι συμβαίνει όταν οι σοφοί και δίκαιοι νόμοι του Θεού τυγχάνουν ή δεν τυγχάνουν υπακοής· ενώ η κοσμική ιστορία αποκαλύπτει τα αποτελέσματα που προκύπτουν σ’ εκείνους που ζουν χωρίς το όφελος των θείων νόμων.—1 Κορινθίους 12:2· Εφεσίους 4:17-19.
ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ Ο ΘΕΟΣ ΕΞΕΛΕΞΕ ΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ
15. Μήπως ο Θεός έδειξε μεροληψία, με το να χρησιμοποιήση το έθνος Ισραήλ; Εξηγήστε.
15 Γιατί εξέλεξε τον Ισραήλ και όχι κάποιο άλλο έθνος; Όχι διότι ήσαν καλύτεροι, αλλά λόγω της αγάπης του Θεού για τον Αβραάμ, τον προπάτορά τους. (Δευτερονόμιον 7:7, 8· 2 Βασιλέων 13:23) Τετρακόσια περίπου χρόνια μετά τον Κατακλυσμό, ο Ιεχωβά διεπίστωσε ότι ο Αβραάμ ήταν ένας άνθρωπος που δέχθηκε τον Θεό και τον λόγο Του με αδιαμφισβήτητη πίστι και υπακοή. (Γένεσις 15:1, 6· Ρωμαίους 4:18-22) Συνεπώς, οι απόγονοι του Αβραάμ από την πιστή του σύζυγο Σάρα έλαβαν τη μοναδική ευλογία να εκλέγουν ως ο λαός που θα χρησιμοποιούσε ο Ιεχωβά Θεός για να επιτύχη τον σκοπό που είχε υπ’ όψιν. Το υποσχεμένο «σπέρμα» θα ερχόταν μέσω του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ.
16, 17. Πολιτευόμενος με τον αρχαίο Ισραήλ, μήπως ο Θεός αδίκησε άλλα έθνη; Εξηγήστε.
16 Τα άλλα έθνη εκείνου του καιρού, ακολουθούσαν το δικό τους τρόπο αυτοκυβερνήσεως και ανυπακοής στον Θεό. Ο Θεός επέτρεψε σ’ αυτά ν’ απολαμβάνουν τον ήλιο και τη βροχή και την καρποφορία της γης. (Πράξεις 14:16, 17· Ματθαίος 5:45) Αλλ’ ο Θεός δεν ανέπτυξε σχέσεις μαζί τους, εκτός από τις περιπτώσεις όπου άτομα απ’ τα έθνη ήρχοντο προς αυτόν με πίστι, ή όταν αυτά τα έθνη ανεμιγνύοντο στις υποθέσεις του εκλεκτού του λαού.—Δευτερονόμιον 32:8.
17 Αλλ’ ο Ιεχωβά δεν είχε λησμονήσει τα άλλα έθνη. Ενώ πολιτευόταν αποκλειστικά με τον Ισραήλ, παράλληλα επεξεργαζόταν ένα σκοπό για να ευλογήση αργότερα τους ανθρώπους αυτών των εθνών, μολονότι αυτοί αγνοούσαν εντελώς αυτό το γεγονός.—Γένεσις 22:18.
18. Γιατί ο Ισραήλ, που χρησιμοποιήθηκε και ευλογήθηκε από τον Θεό, ήταν κάτω από αυστηρότερη κρίση;
18 Κανένας δεν μπορεί να παραπονεθή για το ότι ο Θεός εξέλεξε ένα έθνος για να προμηθεύση αυτό το θεμέλιο για τη σημερινή μας πίστι και κατανόησι. Είναι αλήθεια ότι στη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Ισραήλ ευλογήθηκε πάνω από τα άλλα έθνη. Αλλ’ αυτό το έθνος, με το να φέρη επάνω του το όνομα του Θεού αντιμετώπιζε επίσης μια πολύ βαρειά ευθύνη, που τα άλλα έθνη δεν την είχαν. Ο Ισραήλ έπρεπε να λογοδοτή άμεσα στο Θεό. Οι άνθρωποι υφίσταντο αυστηρά τιμωρία από τον Ιεχωβά όταν παρεβίαζαν τους νόμους του.—Δευτερονόμιον 28:15-68.
19. Ποιος άλλος σκοπός πραγματοποιήθηκε προς όφελός μας με το να χρησιμοποιήση ο Θεός τον αρχαίο Ισραήλ, όπως φαίνετε εις Ρωμαίους 3:1, 2;
19 Ένας άλλος σκοπός, που πραγματοποιήθηκε με τη χρησιμοποίησι ενός έθνους, ήταν η διαφύλαξις της αληθείας. Αυτό το έκαμε ο Θεός με το να κρατήση τον Ισραήλ μακρυά από τους άπιστους λαούς που βρίσκονταν γύρω του, με το να διαπαιδαγωγή αυτό το έθνος και να το κρατή ενωμένο κάτω από τη διαθήκη του Νόμου του. Στον Ισραήλ επίσης ο Θεός εμπιστεύθηκε τα «λόγια» του, που τώρα τα βρίσκομε στην Αγία Γραφή. (Ρωμαίους 3:1, 2) Εν τω μεταξύ τα άλλα έθνη, κάτω από ανθρώπινες κυβερνήσεις, συνέχιζαν να υπηρετούν μια μεγάλη ποικιλία ψευδών θεών δικής τους επινοήσεως με διάφορες συγκεχυμένες δοξασίες.—Ψαλμός 96:5· 115:2-8.
20. (α) Ποιο ουσιώδες πράγμα επέτυχε ο νόμος που δόθηκε στον Ισραήλ; (Ρωμαίους 10:4) (β) Ποια άλλα καλά πράγματα αποκομίζομε από τη μελέτη των Εβραϊκών Γραφών;
20 Επί πλέον, σ’ όλη τη διάρκεια αυτού του καιρού ο Ιεχωβά επεξεργαζόταν τα πράγματα για να προμηθεύση το καλύτερο δώρο στο ανθρώπινο γένος—το πρωταρχικό «σπέρμα» της επαγγελίας, τον Ιησού Χριστό, τον Βασιλέα της βασιλείας του Θεού για να κυβερνήση τη γη. Μέσω αυτού ο Θεός θα δώση ζωή σ’ όλους τους ευπειθείς ανθρώπους. (Πράξεις 17:30, 31) Πώς διαφαίνεται λαμπρή η σοφία του Θεού, με το να προμηθεύση μια αλάνθαστη ταυτότητα και συνεπώς μια βάσι για πίστι στον Μεσσία, όταν εκείνος τελικά θα ερχόταν! Ο Ύψιστος, επρομήθευσε αυτή τη θετική ταυτότητα με τις γενεαλογίες, τις χρονολογίες και τις προφητείες των Εβραϊκών Γραφών. (Ιωάννης 5:39) Επίσης, το ιστορικό υπόμνημα που διαφυλάσσεται στις Εβραϊκές Γραφές, όχι μόνο δίνει παρηγοριά κι ελπίδα, αλλά χρησιμεύει επίσης και σαν οδηγός στην παρούσα ζωή. Παρέχει πρότυπα καθώς και παραδείγματα για μας «εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.»—1 Κορινθίους 10:11· Εβραίους 10:1.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΚΛΕΓΕΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙ
21, 22. Γιατί ο Ιησούς όταν ήταν στη γη, ήταν εκλεκτικός στην εκλογή των στενών μαθητών του; (Λουκάς 9:57-62)
21 Τελικά, ο από μακρού αναμενόμενος Μεσσίας εμφανίσθηκε. Ως κεχρισμένος του Θεού, ο Ιησούς ήταν εκλεκτικός, όπως ήταν και ο Θεός, με τους ανθρώπους που εξέλεξε να είναι οι στενοί μαθηταί του. (Λουκάς 8:38, 39) Είναι αλήθεια ότι ήλθε εδώ για να δώση το αντίλυτρο για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων που θα το εδέχοντο. (Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 3:16) Αλλ’ εγνώριζε ότι μόνον πολύ αργότερα θα γινόταν ο Αρχηγός μιας βασιλείας που θα έφερνε τα οφέλη της θυσίας του σ’ όλο το ανθρώπινο γένος. Και όπως ακριβώς ένας κυβερνήτης, που δεν έχει ακόμη αναλάβει καθήκοντα, σκέπτεται πρώτα για τους ανθρώπους που θα τοποθετήση σε σημαντικές κυβερνητικές θέσεις, έτσι και ο Ιησούς ενδιαφερόταν πρώτα για κείνους που θα ήσαν μαζί του στη Βασιλική κυβέρνησι.—Λουκάς 22:28, 29· Ιωάννης 17:12.
22 Συνεπώς, ο Ιησούς εξέλεξε πρώτα τους αποστόλους του, με προσευχή και με την κατεύθυνσι του πνεύματος του Θεού. (Λουκάς 6:12-16) Αυτοί επρόκειτο να είναι το θεμέλιο ενός κυβερνητικού σώματος που θα λειτουργούσε υπό την ηγεσία του.
23. (α) Ποια ελπίδα διεκηρύσσετο με το κήρυγμα του Ιησού και των αποστόλων; (β) Επρόκειτο αυτοί οι μαθηταί να άρχουν πάνω σε άλλους ανθρώπους ενόσω ήταν στη γη; (1 Κορινθίους 4:8)
23 Καθώς διαβάζομε τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, παρατηρούμε ότι η ελπίδα, που διακρατούσαν όλοι εκείνοι που εδέχοντο το κήρυγμα του Ιησού και των αποστόλων του, ήταν να συμμετάσχουν με τον Ιησού Χριστό στη Βασιλική του κυβέρνησι στον ουρανό. (2 Τιμόθεον 2:12· Εβραίους 3:1· 1 Πέτρου 1:1-4) Εξ άλλου ενόσω ήσαν στη γη εκείνοι οι μαθητές δεν θα ήσαν άρχοντες, άλλα θα ήσαν γνωστοί απλώς ως «η εκκλησία του Θεού.» Απλώς θα εξήγγελλαν στους ανθρώπους τις αρετές του Θεού.—1 Πέτρου 2:9.
24. Ποιο πρωταρχικό έργο του Θεού συνεχίσθηκε από τον καιρό της αναστάσεως του Χριστού μέχρι τώρα;
24 Έτσι, το μακρό χρονικό διάστημα μετά τον θάνατο του Χριστού και ως τον καιρό που θ’ αναλάμβανε τη Βασιλική εξουσία χρησιμοποιήθηκε για την εκλογή, την εκπαίδευσι, τη δοκιμή, την επιδοκιμασία και την εξάρτισι εκείνων που θα βασίλευαν με τον Χριστό. Οι απαιτήσεις ήσαν πολύ αυστηρές. Σύμφωνα με τις Γραφές, ο Θεός περιώρισε τον αριθμό αυτού του εκλεκτού κυβερνητικού σώματος υπό τον Ιησού Χριστό, σε 144.000 άτομα.—Αποκάλυψις 14:1-3.
25. Ποιος είναι ο σκοπός της σοβαρής δοκιμασίας που υφίστανται τα μελλοντικά μέλη της αναστάσεως του Χριστού μέχρι τώρα;
25 Ο Ιεχωβά διδάσκει και εκπαιδεύει αυτούς τους μελλοντικούς βασιλείς μέσω των πολλών δοκιμασιών που υφίστανται. Μ’ αυτό τον τρόπο γίνονται ακριβώς κατάλληλοι για τη θέσι που τους έχει ετοιμάσει στην κυβέρνησί του. (Εφεσίους 2:10· Ρωμαίους 8:29) Επίσης, λόγω αυτής της τελείας εκπαιδεύσεως και δοκιμής, ο Θεός μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα είναι αιώνια νομιμόφρονες και αδιάφθοροι στην κυβερνητική ιδιότητα. Γι’ αυτούς είναι γραμμένο: «Εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος, διότι είναι άμωμοι.» (Αποκάλυψις 14:5) Αυτό σημαίνει ότι η αφοσίωσις και η ακεραιότης τους είναι άψογες. (Παράβαλε με Ρωμαίους 7:25.) Είναι αξιόπιστοι από κάθε άποψι. Ο Ιεχωβά μπορεί με βεβαιότητα να τους δώση αθάνατη ζωή στον ουρανό. (1 Κορινθίους 15:50-54) Αλλ’ ας εξετάσωμε τώρα πώς ο Θεός είχε υπ’ όψιν επίσης και τους άλλους ανθρώπους ενώ δοκίμαζε και επεδοκίμαζε εκείνους τους οποίους θα χρησιμοποιούσε σαν κυβερνητικό του σώμα.
ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΝΤΑΙ ΕΛΕΗΜΟΝΕΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ
26. Πώς ο Χριστός απεδείχθη κατάλληλος να γίνη ο Αρχιερεύς και κυβερνήτης του ανθρωπίνου γένους;
26 Ο Ιησούς Χριστός, η Κεφαλή της εκκλησίας, υπέστη την πιο σοβαρή δοκιμασία για ν’ αποδείξη τις ιδιότητές του. Γι’ αυτόν είναι γραμμένο: «Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας.» (Εβραίους 4:15) Τι σοφία και καλωσύνη εκ μέρους του Θεού! Συνεπώς, ο Άρχων τον οποίον ο Θεός θέτει πάνω στους ανθρώπους, δεν θα κυβερνά ποτέ με άδικο ή μεροληπτικό τρόπο.
27. Ποιες εμπειρίες έκαμαν τον Ιησού κατάλληλο να είναι ο κυβερνήτης στον οποίο μπορούμε να έχωμε πλήρη πίστι;
27 Επίσης, λόγω της προηγούμενης πείρας που είχε ο Χριστός στον ουρανό, όπου εργαζόταν με τον Πατέρα του στη δημιουργία όλων των άλλων πραγμάτων, κατανοεί την κατασκευή ανδρών και γυναικών. (Ιωάννης 1:10· 2:25) Αλλ’ ακόμη περισσότερο, με το να γίνη στη γη άνθρωπος με αίμα και σάρκα, δοκίμασε την υπηρεσία του Θεού κάτω από αντίξοες συνθήκες. Κατανοεί πλήρως τα ανθρώπινα προβλήματα. Γνωρίζει τι σημαίνει να υποφέρη ο άνθρωπος. (Εβραίους 5:7-9) Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πλήρη εμπιστοσύνη στη διακυβέρνησι του Χριστού, γνωρίζοντας ότι κι εκείνος έχει υποστή τις ίδιες δοκιμασίες επιτυχώς, και γνωρίζει τι χρειάζονται οι άνθρωποι.—Εβραίους 4:16· Ιωάννης 16:33.
28. Γιατί η περίοδος των περασμένων 1900 ετών μέχρι τώρα, δεν ήταν σπατάλη χρόνου;
28 Προσέξτε, επίσης, τη σοφία του Θεού στον τρόπο που εξέλεξε το σώμα των 144.000 που θα είναι βασιλείς και ιερείς μαζί με τον Χριστό. Δεν έγινε σπατάλη χρόνου. Στη διάρκεια της μεγάλης περιόδου των περασμένων δέκα εννέα αιώνων, εξέλεγε αυτούς τους άνδρες και τις γυναίκες απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα, απ’ όλες τις φυλές, τις γλώσσες και τις προελεύσεις. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα που κάποιος απ’ αυτούς δεν δοκίμασε και δεν ξεπέρασε. Κι αυτοί επίσης θα είναι σπλαχνικοί και ελεήμονες συγκυβερνήτες, ικανοί να βοηθούν άνδρες και γυναίκες κάθε είδους.
ΘΕΜΕΛΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ‘ΝΕΑ ΓΗ’
29. Ποια προετοιμασία ακόμα πρέπει να κάμη ο Θεός ώστε στη βασιλεία του να γίνεται το θέλημά του «ως εν ουρανό και επί της γης»; (Ματθαίος 6:10)
29 Μήπως η απλή εκλογή των τελευταίων απ’ εκείνους που θα γίνουν ουράνιοι βασιλείς και ιερείς με τον Χριστό, συμπληρώνει τις προετοιμασίες του Θεού; Μήπως αυτό σημαίνει ότι μπορεί τότε ν’ αρχίση η χιλιετής διακυβέρνησις και να λάβη χώραν η ανάστασις των νεκρών; Όχι, διότι ο Θεός πρέπει να καθαρίση πρώτα τη γη, καταστρέφοντας το διεφθαρμένο σύστημα πραγμάτων που υπάρχει τώρα. Εξ άλλου όταν το κάμη αυτό, δεν πρόκειται ν’ αφήση κανένα «κενό.» Δηλαδή δεν πρόκειται ν’ αφήση τη γη μια έρημη σφαίρα χωρίς ζωή, χωρίς άτομα να τον υπηρετούν, όπως δεν το έκαμε και στον Κατακλυσμό. (Ησαΐας 45:18) Αντιθέτως, ο Θεός θα έχη ανθρώπους που θα επιζήσουν και οι οποίοι θ’ αρχίσουν να δημιουργούν παραδεισιακές συνθήκες. Θα είναι έτοιμοι όταν θα έλθη ο καιρός να καλωσορίσουν τους νεκρούς και θα τους βοηθήσουν στην οδό της ζωής.
30. Ποιο πλήθος θα συνάξη ο Θεός για να επιζήση από τη καταστροφή του παρόντος συστήματος πραγμάτων;
30 Ποιοι θα είναι εκείνοι που θα επιζήσουν απ’ αυτή την καταστροφή; Ο απόστολος Ιωάννης περιγράφοντας το όραμα που ο Χριστός του έδωσε, αφού μίλησε για τους 144.000 κληρονόμους της Βασιλείας, λέγει: «Μετά ταύτα είδον, και ιδού, όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών.» Ο άγγελος που έφερε το όραμα εξήγησε τότε ποιο ήταν αυτό το αναρίθμητο πλήθος: «Ούτοι είναι οι ερχόμενος εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου.»—Αποκάλυψις 7:9, 14· Ησαΐας 2:2-4.
31. Ποιο ρόλο θα παίξει ο ‘πολύς όχλος’ στον προοδευτικό σκοπό του Θεού;
31 Αυτοί οι άνθρωποι θ’ αποτελέσουν τον πυρήνα, το «θεμέλιο» της ‘νέας γης.’ (Παράβαλε με Ησαΐα 51:16.) Αφού επιζήσουν από τη «μεγάλη θλίψι», θ’ αρχίσουν αμέσως να εργάζωνται με την κατεύθυνσι των ‘νέων ουρανών’ του Χριστού και των 144.000 χιλιάδων βασιλέων και ιερέων του, για να κυριεύσουν τη γη. Θ’ ακολουθούν την αληθινή λατρεία στη γη ως εκπρόσωποι του Θεού και θα φέρουν τους αναστημένους νεκρούς στην αληθινή λατρεία. Μ’ ένα λογικό τρόπο, θα φροντίζουν ώστε να υπάρχουν τροφές και σπίτια έτοιμα γι’ αυτούς τους ανθρώπους και θα υπηρετούν ως διδάσκαλοι των οδών της δικαιοσύνης.
32. Ποιοι θ’ αποτελέσουν τον ‘πολύ όχλο’ και πότε εκλεγονται και συνάγονται;
32 Εφόσον ο ‘πολύς όχλος’ πρόκειται να επιζήση από τη «μεγάλη θλίψι,» είναι φανερό ότι θα συνάγετο από τους ανθρώπους που θα ζούσαν στον καιρό ακριβώς πριν από το τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Αυτό το έργο της συνάξεως, λοιπόν, είναι επίσης μέρος του προπαρασκευαστικού έργου του Θεού πριν από την έναρξι της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Ωστόσο, η σύναξις του ‘πολλού όχλου,’ δεν χρειάζεται αιώνες, όπως συνέβη στην πολιτεία του Θεού με τον Ισραήλ και αργότερα με τη σύναξι των 144.000 συγκληρονόμων του Χριστού. Χρειάζεται όμως χρόνο. Αυτή η εκλογή και σύναξις γίνεται τώρα και θα συμπληρωθή προφανώς στη διάρκεια μιας γενεάς. Μερικοί απ’ αυτή τη γενεά θα επιζήσουν στη χιλιετή βασιλεία του Χριστού.—Λουκάς 21:32.
33, 34. (α) Στη διάρκεια των 6.000 περίπου ετών ιστορίας του ανθρώπου, τι έκαμε ο Θεός; (β) Μπορεί ορθά να λεχθή ότι ο «Θεός είναι νεκρός» ή ότι βραδύνει;
33 Ανακεφαλαιώνοντας, βλέπομε ότι ο Θεός ασφαλώς δεν σπατάλησε τον χρόνο. (2 Πέτρου 3:9) Έκαμε σ’ αυτό το διάστημα ένα ιστορικό υπόμνημα, ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κυβερνήση τον κόσμο με επιτυχία. Κατέδειξε την υπομονή του και τις καλές του ιδιότητες στα προοδευτικά βήματα που έκαμε για να φέρη τη Βασιλική του κυβέρνησι. Έδειξε τι είδους κυβέρνησι προσφέρει. Και μας έδωσε άφθονες αποδείξεις ότι ο Ιησούς Χριστός είναι το κύριο πρόσωπο του υποσχεμένου «σπέρματος» του Αβραάμ, ο Μεσσίας, ο Βασιλεύς που θα κυβερνήση τη γη με δικαιοσύνη.—Γαλάτας 3:16.
34 Συνεπώς, εκείνοι που επιθυμούν ειλικρινά να γνωρίσουν τον Ιεχωβά Θεό, μπορούν να το κάμουν. Μπορούν ν’ αποκτήσουν μια στερεή πίστι στους σκοπούς του, διότι έχουν πραγματικά γεγονότα στα οποία να βασίσουν αυτή την πίστι.
[Εικόνα στη σελίδα 141]
Εκείνοι που θα επιζήσουν από τη μεγάλη θλίψι θα είναι άτομα, που τώρα δείχνουν πίστι στις υποσχέσεις του Θεού