Ύμνος 102
Η Χαρά της Ανάστασης
1. Λάζαρος κοιμάται,
Δεν κινείται πια.
Κλαίν’ οι αδερφές του
Στο νεκρό κοντά.
Αν πριν λίγο ήταν
Ο Χριστός εκεί,
Ίσως μες στον Άδη
Δεν θα είχε μπει.
Πήγε προς τον τάφο
Τότε ο Χριστός.
‘Λάζαρ’ έλα έξω!’
Βγήκε ο νεκρός.
Είχε υπακούσει
Πρόσταγμα φωνής.
Τι χαρά που πήραν
Φίλοι, συγγενείς!
2. Οι πιστοί προσμέναν
Βασιλιά Χριστό·
Πόση θλίψη νιώσαν
Να τον δουν νεκρό!
Φρόντισαν οι φίλοι
Να γενεί ταφή,
Λυπημένοι όλοι,
Με καρδιά πικρή.
Μα στον Άδη μέσα
Δεν τον λησμονεί,
Ο Θεός φροντίζει
Να αναστηθεί.
Τι χαρά σαν είδαν
Τον Χριστό ξανά!
Τα κλειδιά του Άδη
Τώρ’ αυτός κρατά.
3. Ο Αδάμ σκορπίζει
Θάνατο στη γη.
Κι ο Χριστός χαρίζει
Πάλι τη ζωή.
Όλοι απ’ τον Άδη
Κάποτε θα βγουν,
Ο Χριστός θα κάνει
Τη ζωή να βρουν.
Τότε μπρος στο θρόνο
Θα κριθούν αυτοί,
Μ’ όσα θε να πράξουν
Μες στη νέα γη.
Όσοι στο βιβλίο
Του Θεού βρεθούν
Τι χαρά που θα ’χουν!
Ασφαλείς θα ζουν.