Κόλαση—Σχετίζεται με τη Θεϊκή Δικαιοσύνη;

Έχετε δει ποτέ να βασανίζουν κάποιον; Ελπίζουμε όχι. Τα βασανιστήρια είναι κάτι νοσηρό και απεχθές. Τι γίνεται, όμως, αν το βασανισμό τον προκαλεί ο Θεός; Μπορείτε να φανταστείτε κάτι τέτοιο; Ωστόσο, αυτό ακριβώς υπονοεί η διδασκαλία της κόλασης, η οποία αποτελεί επίσημο δόγμα πολλών θρησκειών.

Φανταστείτε για μια στιγμή την εξής φρικτή σκηνή: Ένα άτομο ψήνεται πάνω σε μια πυρωμένη σιδερένια πλάκα. Μέσα στην οδύνη του κραυγάζει για έλεος, αλλά κανείς δεν ακούει. Ο βασανισμός συνεχίζεται ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα—χωρίς σταματημό!

Ό,τι έγκλημα και αν είχε διαπράξει το θύμα, δεν θα το λυπόσασταν; Τι θα λέγατε για εκείνον που έδωσε την εντολή για το βασανισμό; Θα μπορούσε να είναι στοργικό άτομο; Κάθε άλλο! Η αγάπη δείχνει έλεος και ευσπλαχνία. Ένας στοργικός πατέρας μπορεί να τιμωρήσει τα παιδιά του, αλλά ποτέ δεν θα τα βασάνιζε!

Εντούτοις, πολλές θρησκείες διδάσκουν ότι ο Θεός βασανίζει τους αμαρτωλούς σε μια αιώνια κόλαση. Ισχυρίζονται ότι έτσι είναι η θεϊκή δικαιοσύνη. Αν κάτι τέτοιο αληθεύει, τότε ποιος δημιούργησε αυτόν τον τρομερό τόπο αιώνιων βασάνων; Και ποιος ευθύνεται για τα φρικτά μαρτύρια στα οποία υποβάλλονται όσοι βρίσκονται εκεί; Οι απαντήσεις είναι προφανείς. Αν ένα τέτοιο μέρος υπάρχει πράγματι, τότε δημιουργός του και υπεύθυνος για όσα συμβαίνουν εκεί θα πρέπει να είναι ο Θεός.

Μπορείτε εσείς να το δεχτείτε αυτό; Η Αγία Γραφήa λέει: «Ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννη 4:8) Θα προκαλούσε ένας Θεός αγάπης βασανιστήρια τα οποία ακόμα και άνθρωποι με τη στοιχειώδη ευπρέπεια θα έβρισκαν αποκρουστικά; Ασφαλώς όχι!

Διδασκαλία Ασυμβίβαστη με τη Λογική

Ωστόσο, πολλοί πιστεύουν ότι οι πονηροί θα πάνε σε μια πύρινη κόλαση και θα βασανίζονται για πάντα. Είναι λογική αυτή η διδασκαλία; Η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής περιορίζεται σε 70 με 80 χρόνια. Ακόμα και αν κάποιος έκανε υπερβολικά πονηρές πράξεις σε όλη του τη ζωή, θα αποτελούσαν άραγε τα αιώνια βάσανα δίκαιη τιμωρία; Όχι. Θα ήταν μεγάλη αδικία να βασανίζεται κάποιος παντοτινά για τον περιορισμένο αριθμό αμαρτιών που είναι σε θέση να διαπράξει στη διάρκεια της ζωής του.

Ποιος γνωρίζει την αλήθεια σχετικά με το τι συμβαίνει μετά θάνατον; Μόνο ο Θεός μπορεί να το αποκαλύψει αυτό, πράγμα που έχει κάνει στο γραπτό του Λόγο, την Αγία Γραφή, στην οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως. Να τι λέει η Αγία Γραφή: «Όπως πεθαίνει [το ζώο], έτσι πεθαίνει και [ο άνθρωπος]· και όλα έχουν ένα και το αυτό πνεύμα . . . Όλα πηγαίνουν στον ίδιο τόπο. Όλα έχουν γίνει από χώμα και όλα επιστρέφουν στο χώμα». (Εκκλησιαστής 3:19, 20) Εδώ δεν γίνεται καμιά αναφορά σε κάποια πύρινη κόλαση. Όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, επιστρέφουν στο χώμα—στην ανυπαρξία.

Για να βασανίζεται κάποιος πρέπει να έχει συνειδητότητα. Έχουν οι νεκροί συνειδητότητα; Όχι. «Οι ζωντανοί γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν· αλλά οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως ούτε έχουν πια απολαβή, επειδή η ενθύμηση για αυτούς έχει ξεχαστεί». (Εκκλησιαστής 9:5) Οι νεκροί, οι οποίοι «δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως», είναι αδύνατον να νιώσουν τους φρικτούς πόνους της κόλασης.

Επιβλαβής Δοξασία

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η διδασκαλία της κόλασης είναι χρήσιμη, είτε αληθεύει είτε όχι. Γιατί; Λένε ότι αποτρέπει την αδικοπραγία. Ισχύει αυτό; Τι λέτε, είναι μικρότερο το ποσοστό εγκληματικότητας στις περιοχές όπου οι άνθρωποι πιστεύουν στην κόλαση από ό,τι είναι σε άλλα μέρη; Ούτε κατά διάνοια! Στην πραγματικότητα, η δοξασία της κόλασης είναι πολύ επιβλαβής. Αν ένα άτομο πιστεύει ότι ο Θεός βασανίζει ανθρώπους, θα βλέπει άραγε το βασανισμό άλλων ως κάτι το απεχθές; Τι λόγο θα έχει να τον βλέπει έτσι; Εκείνοι που πιστεύουν σε έναν σκληρό θεό, πολλές φορές γίνονται εξίσου σκληροί με το θεό τους.

Από όποια άποψη και αν εξετάσει αυτό το ζήτημα ένα λογικό άτομο, δεν μπορεί να δεχτεί την ύπαρξη μιας κόλασης όπου κάποιοι βασανίζονται. Η λογική επαναστατεί σε αυτή τη σκέψη. Η ανθρώπινη φύση απωθείται από αυτήν. Και κάτι ακόμα πιο σημαντικό, ο Λόγος του Θεού δεν λέει ότι υπάρχει τέτοιο μέρος. Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, «επιστρέφει στη γη του· εκείνη την ημέρα οι σκέψεις του αφανίζονται».—Ψαλμός 146:4.

Ποια Είναι η Τιμωρία για την Αμαρτία;

Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν τιμωρούμαστε για τις αμαρτίες μας; Όχι, δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Ο άγιος Θεός μας τιμωρεί τους αμαρτωλούς, αλλά δεν τους βασανίζει. Και όταν οι αμαρτωλοί μετανοούν, τους συγχωρεί. Ποια είναι η τιμωρία για την αμαρτία; Η Αγία Γραφή δίνει ξεκάθαρη απάντηση: «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος». (Ρωμαίους 6:23) Η ζωή είναι δώρο από τον Θεό. Όταν αμαρτάνουμε δεν αξίζουμε πλέον ένα τέτοιο δώρο, γι’ αυτό πεθαίνουμε.

Ίσως ρωτήσετε: “Με ποια έννοια είναι δίκαιο κάτι τέτοιο; Αφού όλοι πεθαίνουν!” Αυτό αληθεύει επειδή είμαστε όλοι αμαρτωλοί. Στην ουσία, κανείς δεν αξίζει τη ζωή. «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει».—Ρωμαίους 5:12.

Σε αυτό το σημείο ίσως σκέφτεστε: “Αν όλοι αμαρτάνουμε και εξαιτίας αυτού όλοι πεθαίνουμε, τότε γιατί να προσπαθούμε να είμαστε ενάρετοι; Φαίνεται ότι ο πονηρός άνθρωπος έχει ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση με αυτόν που προσπαθεί να υπηρετεί τον Θεό”. Αλλά δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Παρότι όλοι είμαστε αμαρτωλοί, ο Θεός συγχωρεί εκείνους που μετανοούν ειλικρινά και προσπαθούν να αλλάξουν τον τρόπο της ζωής τους. Ανταμείβει τις προσπάθειες που καταβάλλουμε ώστε να “ανακαινίζουμε το νου μας” και να κάνουμε το καλό. (Ρωμαίους 12:2) Αυτές οι αλήθειες αποτελούν τη βάση μιας θαυμαστής ελπίδας.

Ανταμοιβή για τους Καλούς Ανθρώπους

Όταν πεθαίνουμε, παύουμε να υπάρχουμε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τελειώνουν. Ο πιστός Ιώβ ήξερε ότι θα πήγαινε στον τάφο (Σιεόλ) όταν θα πέθαινε. Προσέξτε, όμως, την προσευχή του στον Θεό: «Μακάρι να με έκρυβες στον Σιεόλ, να με κρατούσες κρυμμένο μέχρι να απομακρυνθεί ο θυμός σου, να έβαζες προθεσμία σε σχέση με εμένα και να με θυμόσουν! Αν ο ακμαίος άνθρωπος πεθάνει, μπορεί να ξαναζήσει; . . . Θα καλέσεις, και εγώ θα σου απαντήσω».—Ιώβ 14:13-15.

Ο Ιώβ πίστευε ότι, αν έμενε πιστός μέχρι θανάτου, ο Θεός θα τον θυμόταν και θα τον ανάσταινε. Αυτό πίστευαν όλοι οι υπηρέτες του Θεού στους αρχαίους καιρούς. Ο ίδιος ο Ιησούς επιβεβαίωσε αυτή την ελπίδα όταν είπε: «Έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του [Θεού] και θα βγουν, όσοι έκαναν καλά πράγματα σε ανάσταση ζωής, όσοι έπραξαν απαίσια πράγματα σε ανάσταση κρίσης».—Ιωάννης 5:28, 29.

Πότε θα αρχίσει η ανάσταση; Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, πολύ σύντομα. Οι Βιβλικές προφητείες δείχνουν ότι το 1914 αυτός ο κόσμος μπήκε «στις τελευταίες ημέρες» του. (2 Τιμόθεο 3:1) Πολύ σύντομα, όταν έρθει “το τέλος του κόσμου”, όπως το αποκαλούν πολλοί, ο Θεός θα εξαλείψει την πονηρία και θα εγκαθιδρύσει έναν νέο κόσμο υπό ουράνια διακυβέρνηση.—Ματθαίος, κεφάλαιο 24· Μάρκος, κεφάλαιο 13· Λουκάς, κεφάλαιο 21· Αποκάλυψη 16:14.

Το αποτέλεσμα θα είναι ένας παράδεισος ο οποίος θα καλύπτει ολόκληρη τη γη και θα κατοικείται από εκείνους που προσπαθούν ειλικρινά να υπηρετούν τον Θεό. Οι πονηροί άνθρωποι δεν θα καίγονται στην κόλαση, αλλά ούτε θα έχουν θέση στον επερχόμενο Παράδεισο. Στα εδάφια Ψαλμός 37:10, 11 διαβάζουμε: «Ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια· και θα παρατηρήσεις τον τόπο του, και εκείνος δεν θα υπάρχει. Οι πράοι όμως θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης».

Μήπως όλα αυτά είναι απλώς ένα όνειρο; Όχι, είναι υπόσχεση του Θεού. Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε: «Άκουσα μια δυνατή φωνή από το θρόνο να λέει: “Δείτε! Η σκηνή του Θεού είναι με τους ανθρώπους, και αυτός θα κατοικεί μαζί τους, και αυτοί θα είναι λαοί του. Και ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί τους. Και θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει”».—Αποκάλυψη 21:3, 4.

Πιστεύετε εσείς αυτά τα λόγια; Πρέπει να τα πιστεύετε. Ο λόγος του Θεού βγαίνει πάντοτε αληθινός. (Ησαΐας 55:11) Σας προτρέπουμε να μάθετε περισσότερα σχετικά με το σκοπό του Θεού για την ανθρωπότητα. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα χαρούν πολύ να σας βοηθήσουν. Αν θα θέλατε τη βοήθειά τους, σας προσκαλούμε να γράψετε σε μια από τις παρακάτω διευθύνσεις.

Όλες οι Γραφικές παραθέσεις είναι από την Αγία Γραφή—Μετάφραση Νέου Κόσμου, εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά.

[Υποσημείωση]