Κεφάλαιο Δεκαοχτώ

Ο Ιεχωβά Υπόσχεται στον Δανιήλ μια Θαυμάσια Ανταμοιβή

1, 2. (α) Ποια σπουδαία ιδιότητα χρειάζεται ένας δρομέας για να επιτύχει; (β) Πώς παρέβαλε ο απόστολος Παύλος μια ζωή πιστότητας στην υπηρεσία του Ιεχωβά με έναν αγώνα;

ΕΝΑΣ δρομέας τεντώνεται για να φτάσει στη γραμμή τερματισμού. Είναι σχεδόν εξαντλημένος, αλλά κοιτάζοντας προς το στόχο του δαπανά κάθε ικμάδα ζωτικότητας σε αυτούς τους τελευταίους λίγους διασκελισμούς. Αξιοποιώντας στο έπακρο κάθε μυ, καταφέρνει τελικά να κόψει το νήμα! Στο πρόσωπό του έχει ζωγραφιστεί η ανακούφιση και ο θρίαμβος. Η υπομονή ως το τέλος έφερε αποτελέσματα.

² Καθώς τελειώνει το 12ο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ, βρίσκουμε τον αγαπητό προφήτη να πλησιάζει στη γραμμή τερματισμού του δικού του «αγώνα»—μιας ζωής υπηρεσίας προς τον Ιεχωβά. Αφού μνημονεύει διάφορους υπηρέτες του Ιεχωβά της προχριστιανικής εποχής οι οποίοι υπήρξαν παραδείγματα πίστης, ο απόστολος Παύλος γράφει: «Έτσι λοιπόν, επειδή έχουμε ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων που μας περιβάλλει, ας αποβάλουμε και εμείς κάθε βάρος και την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας, καθώς αποβλέπουμε έντονα στον Πρώτιστο Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας, τον Ιησού. Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού».—Εβραίους 12:1, 2.

3. (α) Τι υποκίνησε τον Δανιήλ να “τρέξει με υπομονή”; (β) Ποια τρία διαφορετικά πράγματα είπε στον Δανιήλ ο άγγελος του Ιεχωβά;

³ Στο «μεγάλο σύννεφο μαρτύρων» περιλαμβανόταν και ο Δανιήλ. Αναμφίβολα ήταν ένα άτομο που έπρεπε να “τρέξει με υπομονή”, και υποκινήθηκε να το κάνει αυτό από βαθιά αγάπη για τον Θεό. Ο Ιεχωβά είχε αποκαλύψει στον Δανιήλ πολλά πράγματα όσον αφορά το μέλλον των παγκόσμιων κυβερνήσεων, αλλά σε αυτό το σημείο τού έδωσε την εξής προσωπική ενθάρρυνση: «Εσύ . . . πήγαινε προς το τέλος· και θα αναπαυτείς, αλλά θα σηκωθείς για τον κλήρο σου στο τέλος των ημερών». (Δανιήλ 12:13) Ο άγγελος του Ιεχωβά έλεγε στον Δανιήλ τρία διαφορετικά πράγματα: (1) ότι ο Δανιήλ έπρεπε να “πάει προς το τέλος”, (2) ότι θα “αναπαυόταν” και (3) ότι θα “σηκωνόταν” και πάλι κάποτε στο μέλλον. Πώς μπορούν αυτά τα λόγια να ενθαρρύνουν τους Χριστιανούς σήμερα να υπομείνουν ωσότου φτάσουν στη γραμμή τερματισμού του αγώνα για ζωή;

«ΠΗΓΑΙΝΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ»

4. Τι εννοούσε ο άγγελος του Ιεχωβά όταν είπε «πήγαινε προς το τέλος», και γιατί μπορεί αυτό να μην ήταν εύκολο για τον Δανιήλ;

⁴ Τι εννοούσε ο άγγελος όταν είπε στον Δανιήλ: «Εσύ . . . πήγαινε προς το τέλος»; Το τέλος ποιου πράγματος; Εφόσον ο Δανιήλ ήταν σχεδόν 100 χρονών, προφανώς αυτά τα λόγια υπονοούσαν το τέλος της ζωής του, που πιθανόν να ήταν πολύ κοντά.a Ο άγγελος πρότρεπε τον Δανιήλ να υπομείνει πιστά μέχρι το θάνατο. Αλλά αυτό δεν θα ήταν απαραίτητα εύκολο. Στη διάρκεια της ζωής του ο Δανιήλ είχε δει την άλωση της Βαβυλώνας, καθώς και ένα υπόλοιπο Ιουδαίων εξορίστων να επιστρέφουν στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ. Αυτό πρέπει να έδωσε μεγάλη χαρά στον ηλικιωμένο προφήτη. Αλλά δεν αναφέρεται πουθενά ότι έκανε και αυτός εκείνο το ταξίδι. Τότε ίσως να ήταν ήδη πολύ γέρος και ασθενικός. Ή μπορεί να ήταν θέλημα του Ιεχωβά να παραμείνει στη Βαβυλώνα. Ούτως ή άλλως, δεν μπορούμε παρά να αναρωτιόμαστε αν ένιωθε κάποια μελαγχολία ο Δανιήλ καθώς οι συμπατριώτες του αναχωρούσαν για τον Ιούδα.

5. Τι δείχνει ότι ο Δανιήλ υπέμεινε ως το τέλος;

⁵ Αναμφίβολα, ο Δανιήλ πήρε μεγάλη δύναμη από την καλοσυνάτη δήλωση του αγγέλου: «Πήγαινε προς το τέλος». Ίσως να μας έρχονται στο νου τα λόγια που είπε ο Ιησούς Χριστός περίπου έξι αιώνες αργότερα: «Εκείνος που θα έχει υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί». (Ματθαίος 24:13) Χωρίς αμφιβολία, έτσι ακριβώς ενήργησε ο Δανιήλ. Υπέμεινε ως το τέλος, τρέχοντας πιστά τον αγώνα για ζωή μέχρι τον τερματισμό του. Αυτός ίσως είναι ένας λόγος για τον οποίο γίνεται ευνοϊκή αναφορά για εκείνον αργότερα στο Λόγο του Θεού. (Εβραίους 11:32, 33) Τι ήταν αυτό που κατέστησε τον Δανιήλ ικανό να υπομείνει ως το τέλος; Το ιστορικό της ζωής του μας βοηθάει να πάρουμε την απάντηση.

ΥΠΕΜΕΙΝΕ ΩΣ ΜΕΛΕΤΗΤΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

6. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Δανιήλ ήταν επιμελής μελετητής του Λόγου του Θεού;

⁶ Για να υπομείνει ο Δανιήλ ως το τέλος, έπρεπε να εξακολουθεί να μελετάει και να στοχάζεται τις συναρπαστικές υποσχέσεις του Θεού. Γνωρίζουμε ότι ο Δανιήλ ήταν αφοσιωμένος μελετητής του Λόγου του Θεού. Αλλιώς, πώς θα γνώριζε την υπόσχεση που είχε δώσει ο Ιεχωβά στον Ιερεμία ότι η εξορία θα διαρκούσε 70 χρόνια; Ο ίδιος ο Δανιήλ έγραψε: «Διέκρινα από τα βιβλία τον αριθμό των χρόνων». (Δανιήλ 9:2· Ιερεμίας 25:11, 12) Αναμφίβολα, ο Δανιήλ προσπάθησε να βρει τα βιβλία του Λόγου του Θεού που υπήρχαν τότε. Είναι βέβαιο ότι με τα συγγράμματα του Μωυσή, του Δαβίδ, του Σολομώντα, του Ησαΐα, του Ιερεμία, του Ιεζεκιήλ—όποια του ήταν διαθέσιμα—ο Δανιήλ περνούσε πολλές ευχάριστες ώρες ανάγνωσης και στοχασμού.

7. Όταν συγκρίνουμε τη δική μας εποχή με τον καιρό του Δανιήλ, ποια πλεονεκτήματα έχουμε εμείς όσον αφορά τη μελέτη του Λόγου του Θεού;

⁷ Το να μελετάμε το Λόγο του Θεού, να είμαστε απορροφημένοι σε αυτόν, έχει μεγάλη σημασία για να μπορούμε να καλλιεργούμε υπομονή σήμερα. (Ρωμαίους 15:4-6· 1 Τιμόθεο 4:15) Εμείς μάλιστα έχουμε ολόκληρη την Αγία Γραφή, η οποία περιλαμβάνει το γραπτό ιστορικό σχετικά με το πώς εκπληρώθηκαν μερικές από τις προφητείες του Δανιήλ αιώνες αργότερα. Επιπλέον, έχουμε την ευλογία να ζούμε στον «καιρό του τέλους» που προειπώθηκε στο εδάφιο Δανιήλ 12:4. Στις ημέρες μας, οι χρισμένοι έχουν ευλογηθεί με πνευματική ενόραση και λάμπουν ως φάροι αλήθειας σε αυτόν το σκοτεινό κόσμο. Ως αποτέλεσμα, πολλές από τις βαθιές προφητείες του βιβλίου του Δανιήλ, μερικές από τις οποίες ο ίδιος δεν μπορούσε να κατανοήσει, είναι γεμάτες νόημα για εμάς σήμερα. Γι’ αυτό, ας συνεχίσουμε να μελετάμε το Λόγο του Θεού καθημερινά, μη θεωρώντας ποτέ δεδομένα αυτά τα πράγματα. Κάνοντάς το αυτό, θα βοηθηθούμε να υπομείνουμε.

Ο ΔΑΝΙΗΛ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

8. Τι παράδειγμα έθεσε ο Δανιήλ στο ζήτημα της προσευχής;

⁸ Η προσευχή, επίσης, βοήθησε τον Δανιήλ να υπομείνει ως το τέλος. Καθημερινά στρεφόταν στον Ιεχωβά Θεό και του μιλούσε ανοιχτά με καρδιά γεμάτη πίστη και πεποίθηση. Γνώριζε ότι ο Ιεχωβά “ακούει προσευχή”. (Ψαλμός 65:2· παράβαλε Εβραίους 11:6.) Όταν η καρδιά του Δανιήλ ήταν καταβαρημένη από λύπη εξαιτίας της στασιαστικής πορείας του Ισραήλ, αυτός εξέφραζε τα αισθήματά του στον Ιεχωβά. (Δανιήλ 9:4-19) Ακόμη και όταν ο Δαρείος εξέδωσε ένα διάταγμα που προέβλεπε ότι επί 30 ημέρες έπρεπε να υποβάλλονται αιτήματα μόνο στον ίδιο, ο Δανιήλ δεν επέτρεψε σε αυτό να τον κάνει να σταματήσει να προσεύχεται στον Ιεχωβά Θεό. (Δανιήλ 6:10) Δεν σκιρτά η καρδιά μας όταν οραματιζόμαστε εκείνον τον πιστό ηλικιωμένο άντρα να αψηφά το λάκκο των λιονταριών αντί να εγκαταλείψει το πολύτιμο προνόμιο της προσευχής; Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά αμφιβολία για το ότι ο Δανιήλ έφτασε με πιστότητα ως το τέλος του, προσευχόμενος ένθερμα στον Ιεχωβά κάθε ημέρα.

9. Γιατί δεν πρέπει ποτέ να θεωρούμε δεδομένο το προνόμιο της προσευχής;

⁹ Η προσευχή είναι μια απλή πράξη. Ουσιαστικά μπορούμε να προσευχόμαστε οποτεδήποτε, οπουδήποτε, δυνατά ή σιωπηλά. Ποτέ, όμως, δεν πρέπει να παίρνουμε αυτό το πολύτιμο προνόμιο στα ελαφρά. Η Αγία Γραφή συνδέει την προσευχή με την υπομονή, με την εγκαρτέρηση και με τη διατήρηση πνευματικής αγρύπνιας. (Λουκάς 18:1· Ρωμαίους 12:12· Εφεσίους 6:18· Κολοσσαείς 4:2) Δεν είναι θαυμαστό το γεγονός ότι έχουμε μια ελεύθερη και ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με την υψηλότερη προσωπικότητα του σύμπαντος; Αυτός μάλιστα ακούει! Θυμηθείτε την περίπτωση κατά την οποία προσευχήθηκε ο Δανιήλ, και ο Ιεχωβά, απαντώντας, έστειλε έναν άγγελο. Ο άγγελος έφτασε ενώ ο Δανιήλ προσευχόταν ακόμη! (Δανιήλ 9:20, 21) Στη δική μας εποχή μπορεί να μη μας επισκέπτονται άγγελοι, αλλά ο Ιεχωβά δεν έχει αλλάξει. (Μαλαχίας 3:6) Ακριβώς όπως άκουσε την προσευχή του Δανιήλ, έτσι θα ακούει και τις δικές μας. Και καθώς προσευχόμαστε, θα πλησιάζουμε πιο κοντά στον Ιεχωβά, δημιουργώντας έναν δεσμό που θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε ως το τέλος, όπως υπέμεινε ο Δανιήλ.

ΥΠΕΜΕΙΝΕ ΩΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

10. Γιατί ήταν σπουδαίο για τον Δανιήλ να διδάσκει την αλήθεια του Λόγου του Θεού;

¹⁰ Ο Δανιήλ έπρεπε να “πάει προς το τέλος” και με μια άλλη έννοια. Έπρεπε να υπομείνει ως δάσκαλος της αλήθειας. Ποτέ δεν είχε ξεχάσει ότι ήταν μέλος του εκλεκτού λαού για τον οποίο οι Γραφές είχαν πει: «“Εσείς είστε μάρτυρές μου”, λέει ο Ιεχωβά, “ο υπηρέτης μου τον οποίο εξέλεξα”». (Ησαΐας 43:10) Ο Δανιήλ έκανε ό,τι μπορούσε για να ανταποκριθεί σε αυτόν το διορισμό. Το έργο του πιθανόν να περιλάμβανε τη διδασκαλία του ίδιου του λαού του ο οποίος ήταν εξόριστος στη Βαβυλώνα. Λίγα πράγματα γνωρίζουμε για τις σχέσεις του με τους άλλους Ιουδαίους, εκτός από το ότι συνδεόταν με τα τρία άτομα που αναφέρονται ως «σύντροφοί του»—τον Ανανία, τον Μισαήλ και τον Αζαρία. (Δανιήλ 1:7· 2:13, 17, 18) Η στενή τους φιλία αναμφίβολα τους βοήθησε πολύ όλους να υπομείνουν. (Παροιμίες 17:17) Ο Δανιήλ, ο οποίος ευλογήθηκε από τον Ιεχωβά με ειδική ενόραση, είχε πολλά πράγματα να διδάξει στους φίλους του. (Δανιήλ 1:17) Αλλά είχε να επιτελέσει και άλλη διδασκαλία.

11. (α) Ποιο μοναδικό χαρακτηριστικό είχε το έργο του Δανιήλ; (β) Πόσο αποτελεσματικός ήταν ο Δανιήλ στην εκπλήρωση του ασυνήθιστου διορισμού του;

¹¹ Περισσότερο από κάθε άλλον προφήτη, ο Δανιήλ είχε το έργο επίδοσης μαρτυρίας σε Εθνικούς επισήμους. Μολονότι έπρεπε συχνά να μεταδίδει αντιδημοφιλή αγγέλματα, δεν μεταχειριζόταν εκείνους τους ηγέτες σαν να ήταν αποκρουστικοί ή κατά κάποιον τρόπο κατώτεροί του. Τους μιλούσε με σεβασμό και επιδεξιότητα. Υπήρχαν κάποιοι—όπως εκείνοι οι γεμάτοι ζήλια, δολοπλόκοι σατράπες—που επιθυμούσαν να εξολοθρεύσουν τον Δανιήλ. Ωστόσο, άλλοι επίσημοι τον σεβάστηκαν. Επειδή ο Ιεχωβά έδωσε στον Δανιήλ τη δυνατότητα να εξηγεί μυστικά που δεν μπορούσαν να καταλάβουν οι βασιλιάδες και οι σοφοί, ο προφήτης απέκτησε μεγάλη εξοχότητα. (Δανιήλ 2:47, 48· 5:29) Ομολογουμένως, καθώς γερνούσε, δεν μπορούσε να είναι τόσο δραστήριος όσο ήταν στα νιάτα του. Αλλά είναι βέβαιο ότι έφτασε ως το τέλος του εξακολουθώντας να αναζητάει πιστά κάθε τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να υπηρετήσει ως μάρτυρας του αγαπημένου Θεού του.

12. (α) Με ποιες διδακτικές δραστηριότητες ασχολούμαστε σήμερα εμείς ως Χριστιανοί; (β) Πώς μπορούμε να ακολουθούμε τη συμβουλή του Παύλου “να περπατάμε με σοφία προς τους έξω”;

¹² Στη Χριστιανική εκκλησία σήμερα μπορούμε να βρούμε πιστούς συντρόφους που θα μας βοηθούν να υπομένουμε, όπως ο Δανιήλ και οι τρεις φίλοι του βοηθούσαν ο ένας τον άλλον. Επίσης, διδάσκουμε ο ένας τον άλλον, παρέχοντας «ανταλλαγή ενθάρρυνσης». (Ρωμαίους 1:11, 12) Σαν τον Δανιήλ, έχουμε την αποστολή να δίνουμε μαρτυρία σε άτομα που δεν είναι ομόπιστα. (Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Άρα, χρειάζεται να βελτιώνουμε τις ικανότητές μας ώστε να “χειριζόμαστε το λόγο της αλήθειας ορθά” καθώς μιλούμε στους ανθρώπους για τον Ιεχωβά. (2 Τιμόθεο 2:15) Και θα βοηθηθούμε αν υπακούμε στη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Να περπατάτε με σοφία προς τους έξω». (Κολοσσαείς 4:5) Αυτή η σοφία περιλαμβάνει το να έχουμε ισορροπημένη άποψη για εκείνους που δεν συμμερίζονται την πίστη μας. Δεν συμπεριφερόμαστε υποτιμητικά σε αυτά τα άτομα, θεωρώντας τον εαυτό μας ανώτερο. (1 Πέτρου 3:15) Απεναντίας, επιζητούμε να τους προσελκύσουμε στην αλήθεια, χρησιμοποιώντας το Λόγο του Θεού διακριτικά και επιδέξια με σκοπό να αγγίξουμε την καρδιά τους. Και τι χαρά παίρνουμε όταν πετυχαίνουμε να αγγίξουμε την καρδιά κάποιου! Αυτή η χαρά αναμφίβολα μας βοηθάει να υπομείνουμε ως το τέλος, όπως υπέμεινε ο Δανιήλ.

«ΘΑ ΑΝΑΠΑΥΤΕΙΣ»

13, 14. Γιατί η προοπτική του θανάτου τρομοκρατούσε πολλούς Βαβυλωνίους, και πώς διέφερε η άποψη του Δανιήλ;

¹³ Κατόπιν, ο άγγελος διαβεβαίωσε τον Δανιήλ: «Θα αναπαυτείς». (Δανιήλ 12:13) Τι σήμαιναν αυτά τα λόγια; Ο Δανιήλ γνώριζε ότι τον περίμενε ο θάνατος. Ο θάνατος αποτελεί το αναπόφευκτο τέλος όλων των ανθρώπων, από τις ημέρες του Αδάμ ως σήμερα. Η Αγία Γραφή κατάλληλα αποκαλεί το θάνατο “εχθρό”. (1 Κορινθίους 15:26) Για τον Δανιήλ, όμως, η προοπτική του θανάτου σήμαινε κάτι εντελώς διαφορετικό από ό,τι για τους Βαβυλωνίους που τον περιέβαλλαν. Εκείνοι, που ήταν διαποτισμένοι από την περίπλοκη λατρεία περίπου 4.000 ψεύτικων θεοτήτων, τρομοκρατούνταν από το θάνατο. Πίστευαν ότι, μετά το θάνατο, όσοι είχαν ζήσει στη δυστυχία ή είχαν πεθάνει βίαια γίνονταν εκδικητικά πνεύματα που βασάνιζαν τους ζωντανούς. Οι Βαβυλώνιοι πίστευαν και σε έναν τρομακτικό κάτω κόσμο, ο οποίος κατοικούνταν από αποκρουστικά τέρατα με ανθρώπινες και ζωώδεις μορφές.

¹⁴ Για τον Δανιήλ, ο θάνατος δεν σήμαινε τίποτα από όλα αυτά. Εκατοντάδες χρόνια πριν από τις ημέρες του Δανιήλ, ο Βασιλιάς Σολομών είχε πει με θεϊκή έμπνευση: «Οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως». (Εκκλησιαστής 9:5) Και σχετικά με το άτομο που πεθαίνει, ο ψαλμωδός είχε ψάλει: «Το πνεύμα του βγαίνει, αυτός επιστρέφει στη γη του· εκείνη την ημέρα οι σκέψεις του αφανίζονται». (Ψαλμός 146:4) Επομένως, ο Δανιήλ γνώριζε ότι τα λόγια που του είπε ο άγγελος θα επαληθεύονταν. Ο θάνατος σήμαινε ανάπαυση. Καμιά σκέψη, καμιά βασανιστική μεταμέλεια, κανένα μαρτύριο—και φυσικά κανένα τέρας. Ο Ιησούς Χριστός περιέγραψε αυτό το ζήτημα με παρόμοιο τρόπο όταν πέθανε ο Λάζαρος, λέγοντας: «Ο Λάζαρος, ο φίλος μας, έχει κοιμηθεί».—Ιωάννης 11:11.

15. Πώς μπορεί η ημέρα του θανάτου να είναι καλύτερη από την ημέρα της γέννησης;

¹⁵ Εξετάστε έναν άλλον λόγο για τον οποίο η προοπτική του θανάτου δεν τρομοκρατούσε τον Δανιήλ. Ο Λόγος του Θεού λέει: «Το όνομα είναι καλύτερο από το καλό λάδι και η ημέρα του θανάτου από την ημέρα της γέννησης». (Εκκλησιαστής 7:1) Πώς θα μπορούσε η ημέρα του θανάτου, η πιο πένθιμη περίσταση που θα μπορούσε να υπάρξει, να είναι καλύτερη από τη χαρωπή ημέρα της γέννησης; Το κλειδί βρίσκεται στη λέξη «όνομα». Το «καλό λάδι» θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά ακριβό. Η αδελφή του Λαζάρου, η Μαρία, άλειψε κάποτε τα πόδια του Ιησού με αρωματικό λάδι που κόστιζε σχεδόν όσο οι μισθοί ενός έτους! (Ιωάννης 12:1-7) Πώς θα μπορούσε ένα απλό όνομα να είναι τόσο πολύτιμο; Στο εδάφιο Εκκλησιαστής 7:1, η Μετάφραση των Εβδομήκοντα λέει «αγαθόν όνομα». Πολύτιμο δεν είναι το όνομα από μόνο του, αλλά ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει. Στη γέννηση δεν υπάρχει καμιά φήμη, κανένα ιστορικό καλών έργων, καμιά πολύτιμη ανάμνηση για την προσωπικότητα και τις ιδιότητες του φορέα του ονόματος. Αλλά στο τέλος της ζωής, το όνομα υποδηλώνει όλα αυτά τα πράγματα. Και αν πρόκειται για καλό όνομα από την άποψη του Θεού, είναι πολύ πιο πολύτιμο από οποιαδήποτε υλικά αποκτήματα.

16. (α) Πώς προσπάθησε ο Δανιήλ να κάνει καλό όνομα ενώπιον του Θεού; (β) Γιατί μπορούσε να αναπαυτεί ο Δανιήλ με πλήρη πεποίθηση ότι είχε πετύχει να κάνει καλό όνομα ενώπιον του Ιεχωβά;

¹⁶ Σε όλη τη ζωή του, ο Δανιήλ κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να κάνει καλό όνομα ενώπιον του Θεού, και ο Ιεχωβά δεν παρέβλεψε καμιά από αυτές τις προσπάθειες. Παρακολουθούσε τον Δανιήλ και εξέταζε την καρδιά του. Ο Θεός είχε κάνει το ίδιο και για τον Βασιλιά Δαβίδ, ο οποίος έψαλε: «Ιεχωβά, ερεύνησες πλήρως μέσα μου και με γνωρίζεις. Είτε κάθομαι είτε σηκώνομαι εσύ το γνωρίζεις. Έχεις εξετάσει τη σκέψη μου από μακριά». (Ψαλμός 139:1, 2) Βέβαια, ο Δανιήλ δεν ήταν τέλειος. Ήταν απόγονος του αμαρτωλού Αδάμ και μέλος ενός αμαρτωλού έθνους. (Ρωμαίους 3:23) Αλλά ο Δανιήλ μετανοούσε για την αμαρτωλότητά του και προσπαθούσε διαρκώς να περπατάει με τον Θεό του με ευθύ τρόπο. Ο πιστός προφήτης μπορούσε, λοιπόν, να είναι πεπεισμένος ότι ο Ιεχωβά θα συγχωρούσε τις αμαρτίες του και ποτέ δεν θα του τις καταλόγιζε εκ των υστέρων. (Ψαλμός 103:10-14· Ησαΐας 1:18) Ο Ιεχωβά επιλέγει να θυμάται τα καλά έργα των πιστών υπηρετών του. (Εβραίους 6:10) Γι’ αυτό, ο άγγελος του Ιεχωβά αποκάλεσε δύο φορές τον Δανιήλ “πολύ επιθυμητό άνθρωπο”. (Δανιήλ 10:11, 19) Αυτό σήμαινε ότι ο Δανιήλ ήταν αγαπητός στον Θεό. Ο Δανιήλ μπορούσε να αναπαυτεί ικανοποιημένος, γνωρίζοντας ότι είχε κάνει καλό όνομα ενώπιον του Ιεχωβά.

17. Γιατί είναι επείγον να κάνουμε καλό όνομα ενώπιον του Ιεχωβά σήμερα;

¹⁷ Ο καθένας μας καλά θα κάνει να ρωτήσει: “Έχω κάνει εγώ καλό όνομα ενώπιον του Ιεχωβά;” Ζούμε σε ταραχώδεις καιρούς. Δεν είναι μακάβριο, αλλά απλώς ρεαλιστικό, να αναγνωρίζουμε ότι ο θάνατος μπορεί να προφτάσει τον καθένα μας οποιαδήποτε στιγμή. (Εκκλησιαστής 9:11) Πόση σημασία έχει, λοιπόν, το να είναι ο καθένας μας αποφασισμένος να κάνει καλό όνομα ενώπιον του Θεού τώρα, χωρίς καθυστέρηση! Αν το κάνουμε αυτό, δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε το θάνατο. Πρόκειται απλώς για ανάπαυση—σαν τον ύπνο. Και σαν τον ύπνο, ακολουθείται από το ξύπνημα!

«ΘΑ ΣΗΚΩΘΕΙΣ»

18, 19. (α) Τι εννοούσε ο άγγελος όταν προείπε ότι ο Δανιήλ θα “σηκωνόταν” στο μέλλον; (β) Γιατί ήταν εξοικειωμένος ο Δανιήλ με την ελπίδα της ανάστασης;

¹⁸ Το βιβλίο του Δανιήλ τελειώνει με μια από τις ωραιότερες υποσχέσεις που έδωσε ποτέ ο Θεός σε κάποιον άνθρωπο. Ο άγγελος του Ιεχωβά είπε στον Δανιήλ: «Θα σηκωθείς για τον κλήρο σου στο τέλος των ημερών». Τι εννοούσε ο άγγελος; Εφόσον η “ανάπαυση” που είχε μόλις προαναφέρει ήταν ο θάνατος, η υπόσχεση ότι ο Δανιήλ θα “σηκωνόταν” κάποτε στο μέλλον θα μπορούσε να σημαίνει μόνο ένα πράγμα—την ανάσταση!b Μάλιστα μερικοί λόγιοι έχουν υποστηρίξει ότι το 12ο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ περιέχει την πρώτη ξεκάθαρη μνεία της ανάστασης στις Εβραϊκές Γραφές. (Δανιήλ 12:2) Σε αυτό, όμως, κάνουν λάθος. Ο Δανιήλ ήταν καλά εξοικειωμένος με την ελπίδα της ανάστασης.

¹⁹ Λόγου χάρη, ο Δανιήλ αναμφίβολα γνώριζε τα λόγια που είχε καταγράψει ο Ησαΐας δύο αιώνες νωρίτερα: «Οι νεκροί σου θα ζήσουν. Τα πτώματά μας θα εγερθούν. Ξυπνήστε και κραυγάστε χαρούμενα, εσείς που κατοικείτε στο χώμα! Διότι . . . η γη θα αφήσει να πέσουν με γέννα ακόμη και εκείνοι που βρίσκονται ανίσχυροι στο θάνατο». (Ησαΐας 26:19) Πολύ καιρό πριν από αυτό, ο Ηλίας και ο Ελισαιέ έλαβαν από τον Ιεχωβά τη δύναμη να κάνουν πραγματικές αναστάσεις. (1 Βασιλέων 17:17-24· 2 Βασιλέων 4:32-37) Πιο παλιά, η Άννα, η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ, είχε αναγνωρίσει ότι ο Ιεχωβά είναι ικανός να εγείρει ανθρώπους από τον Σιεόλ, τον τάφο. (1 Σαμουήλ 2:6) Ακόμη παλιότερα, ο πιστός Ιώβ είχε εκφράσει τη δική του ελπίδα λέγοντας: «Αν ο ακμαίος άνθρωπος πεθάνει, μπορεί να ξαναζήσει; Όλες τις ημέρες της υποχρεωτικής μου εργασίας θα περιμένω, μέχρι να έρθει η ανακούφισή μου. Θα καλέσεις, και εγώ θα σου απαντήσω. Θα έχεις λαχτάρα για το έργο των χεριών σου».—Ιώβ 14:14, 15.

20, 21. (α) Σε ποια ανάσταση είναι βέβαιο ότι θα περιληφθεί ο Δανιήλ; (β) Με ποιον τρόπο μπορεί να λάβει χώρα η ανάσταση στον Παράδεισο;

²⁰ Σαν τον Ιώβ, ο Δανιήλ δικαιολογημένα ήταν πεπεισμένος ότι ο Ιεχωβά πράγματι θα λαχταρούσε να τον επαναφέρει στη ζωή κάποτε στο μέλλον. Ωστόσο, πρέπει να πήρε μεγάλη παρηγοριά όταν άκουσε ένα ισχυρό πνευματικό πλάσμα να επιβεβαιώνει αυτή την ελπίδα. Ναι, ο Δανιήλ θα σηκωθεί «στην ανάσταση των δικαίων», που θα γίνει στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού. (Λουκάς 14:14) Πώς θα γίνει αυτό στην περίπτωση του Δανιήλ; Ο Λόγος του Θεού μάς λέει πολλά πράγματα για αυτό.

²¹ Ο Ιεχωβά είναι «Θεός, όχι ακαταστασίας, αλλά ειρήνης». (1 Κορινθίους 14:33) Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η ανάσταση στον Παράδεισο θα λάβει χώρα με εύτακτο τρόπο. Ίσως να έχει περάσει κάποιο διάστημα από τον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλυψη 16:14, 16) Όλα τα υπολείμματα του παλιού συστήματος πραγμάτων θα έχουν εξαλειφθεί, και σίγουρα θα έχουν γίνει προετοιμασίες για την υποδοχή των νεκρών που θα επιστρέψουν. Όσον αφορά τη σειρά με την οποία θα επιστρέψουν οι νεκροί, η Αγία Γραφή παρέχει το εξής προηγούμενο: «Ο καθένας στη δική του τάξη». (1 Κορινθίους 15:23) Φαίνεται πιθανό ότι, όταν θα γίνει η «ανάσταση δικαίων και αδίκων», οι δίκαιοι θα επανέλθουν πρώτοι. (Πράξεις 24:15) Με αυτόν τον τρόπο, οι πιστοί άντρες της αρχαιότητας, όπως ο Δανιήλ, θα μπορέσουν να βοηθήσουν στη διαχείριση των γήινων υποθέσεων, περιλαμβανομένης και της διδασκαλίας δισεκατομμυρίων «αδίκων» οι οποίοι θα επανέλθουν στη ζωή.—Ψαλμός 45:16.

22. Ποια είναι μερικά ερωτήματα για τα οποία αναμφίβολα θα αδημονεί ο Δανιήλ να πάρει απάντηση;

²² Προτού μπορέσει ο Δανιήλ να αναλάβει τέτοιες ευθύνες, σίγουρα θα έχει μερικά ερωτήματα να κάνει. Στο κάτω κάτω, για μερικές από τις βαθιές προφητείες που του δόθηκαν, είπε: «Άκουσα αλλά δεν μπόρεσα να κατανοήσω». (Δανιήλ 12:8) Πόσο θα συγκινηθεί όταν κατανοήσει επιτέλους αυτά τα θεϊκά μυστήρια! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα θέλει να ακούσει τα πάντα σχετικά με τον Μεσσία. Ο Δανιήλ θα βρει συναρπαστικές τις πληροφορίες για τη διαδοχή των παγκόσμιων δυνάμεων από τις ημέρες του ως τις δικές μας, για την ταυτότητα των πιστών «αγίων του Υπέρτατου»—οι οποίοι εγκαρτέρησαν παρά το διωγμό στη διάρκεια του “καιρού του τέλους”—και για την τελική καταστροφή όλων των ανθρώπινων βασιλειών από τη Μεσσιανική Βασιλεία του Θεού.—Δανιήλ 2:44· 7:22· 12:4.

Ο ΚΛΗΡΟΣ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ—ΚΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΚΛΗΡΟΣ!

23, 24. (α) Πώς θα διαφέρει ο κόσμος στον οποίο θα αναστηθεί ο Δανιήλ από τον κόσμο που εκείνος γνώριζε; (β) Θα έχει ο Δανιήλ θέση στον Παράδεισο, και πώς το γνωρίζουμε αυτό;

²³ Ο Δανιήλ θα θέλει να μάθει για τον κόσμο στον οποίο θα βρίσκεται εκείνον τον καιρό—έναν κόσμο τόσο διαφορετικό από των ημερών του. Θα έχει χαθεί κάθε ίχνος από τους πολέμους και την καταπίεση που αμαύρωναν τον κόσμο τον οποίο εκείνος γνώριζε. Δεν θα υπάρχει λύπη, ασθένεια και θάνατος. (Ησαΐας 25:8· 33:24) Αλλά θα υπάρχει άφθονη τροφή, επαρκής στέγαση και ικανοποιητική εργασία για όλους. (Ψαλμός 72:16· Ησαΐας 65:21, 22) Η ανθρωπότητα θα αποτελεί μια ενωμένη, ευτυχισμένη οικογένεια.

²⁴ Ο Δανιήλ σίγουρα θα έχει θέση σε αυτόν τον κόσμο. «Θα σηκωθείς για τον κλήρο σου», του είπε ο άγγελος. Η εβραϊκή λέξη η οποία μεταφράζεται εδώ “κλήρος” είναι η ίδια που χρησιμοποιείται και για κατά γράμμα τεμάχια γης.c Ο Δανιήλ μπορεί να ήταν εξοικειωμένος με την προφητεία του Ιεζεκιήλ σχετικά με το διαμοιρασμό της αποκαταστημένης γης του Ισραήλ. (Ιεζεκιήλ 47:13–48:35) Στην παραδεισιακή της εκπλήρωση, τι υπονοεί η προφητεία του Ιεζεκιήλ; Ότι όλα τα μέλη του λαού του Θεού θα έχουν θέση στον Παράδεισο, ακόμη και ότι η ίδια η γη θα διαμοιραστεί με εύτακτο και δίκαιο τρόπο. Φυσικά, ο κλήρος του Δανιήλ στον Παράδεισο δεν θα περιλαμβάνει απλώς και μόνο κάποια έκταση γης. Θα περιλαμβάνει τη θέση του στο σκοπό του Θεού εκεί. Η υποσχεμένη ανταμοιβή του Δανιήλ είναι εγγυημένη.

25. (α) Ποιες είναι μερικές από τις προοπτικές της ζωής στον Παράδεισο που σας ελκύουν; (β) Γιατί μπορεί να λεχθεί ότι οι άνθρωποι ανήκουν στον Παράδεισο;

²⁵ Τι γίνεται, όμως, με το δικό σας κλήρο; Οι ίδιες υποσχέσεις μπορούν να ισχύσουν και για εσάς. Ο Ιεχωβά θέλει να “σηκωθούν” οι υπάκουοι άνθρωποι για τον κλήρο τους, να έχουν θέση στον Παράδεισο. Σκεφτείτε! Αναμφίβολα, θα είναι συγκλονιστικό να συναντήσει κανείς τον Δανιήλ αυτοπροσώπως, καθώς και άλλους πιστούς άντρες και γυναίκες των Βιβλικών χρόνων. Κατόπιν, θα επιστρέψουν από τους νεκρούς αμέτρητα άλλα άτομα, τα οποία θα χρειάζονται να διδαχτούν για να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τον Ιεχωβά Θεό. Οραματιστείτε τον εαυτό σας να φροντίζει το γήινο σπίτι μας και να συμβάλλει στο να μετατραπεί αυτό σε παράδεισο ο οποίος θα χαρακτηρίζεται από άπειρη ποικιλία και αθάνατη ομορφιά. Σκεφτείτε ότι θα διδάσκεστε από τον Ιεχωβά, μαθαίνοντας πώς να ζείτε με τον τρόπο με τον οποίο εκείνος ήθελε να ζει η ανθρωπότητα. (Ησαΐας 11:9· Ιωάννης 6:45) Ναι, υπάρχει μια θέση για εσάς στον Παράδεισο. Όσο παράξενος και αν ακούγεται σε μερικούς ο Παράδεισος σήμερα, να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά σχεδίασε αρχικά την ανθρωπότητα για να ζει σε ένα τέτοιο μέρος. (Γένεση 2:7-9) Με αυτή την έννοια, ο Παράδεισος αποτελεί τη φυσική κατοικία των δισεκατομμυρίων κατοίκων της γης. Αποτελεί το μέρος στο οποίο ανήκουν. Όταν βρεθούν σε αυτόν, θα αισθάνονται σαν στο σπίτι τους.

26. Πώς αναγνωρίζει ο Ιεχωβά ότι η αναμονή του τέλους αυτού του συστήματος δεν είναι εύκολη για εμάς;

²⁶ Οι καρδιές μας φλέγονται από εκτίμηση όταν τα αναλογιζόμαστε όλα αυτά, έτσι δεν είναι; Δεν λαχταράτε να βρεθείτε εκεί; Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ανυπομονούν να μάθουν πότε θα έρθει το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων! Η αναμονή δεν είναι εύκολη. Ο Ιεχωβά το αναγνωρίζει αυτό, διότι μας παροτρύνει να “συνεχίσουμε να προσμένουμε” το τέλος «ακόμη και αν καθυστερήσει». Εννοεί ότι ίσως φαίνεται να καθυστερεί από τη δική μας άποψη, διότι στο ίδιο εδάφιο μας δίνεται η διαβεβαίωση: «Δεν θα αργήσει». (Αββακούμ 2:3· παράβαλε Παροιμίες 13:12.) Ναι, το τέλος θα έρθει ακριβώς στην ώρα του.

27. Τι πρέπει να κάνετε για να στέκεστε ενώπιον του Θεού σε όλη την αιωνιότητα;

²⁷ Τι πρέπει να κάνετε καθώς πλησιάζει το τέλος; Σαν τον αγαπητό προφήτη του Ιεχωβά, τον Δανιήλ, να υπομένετε πιστά. Να μελετάτε το Λόγο του Θεού επιμελώς. Να προσεύχεστε ένθερμα. Να συναναστρέφεστε τους ομοπίστους με αγάπη. Να διδάσκετε με ζήλο την αλήθεια στους άλλους. Καθώς το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων πλησιάζει ολοένα και περισσότερο ημέρα με την ημέρα, να παραμένετε αποφασισμένοι να είστε όσιοι υπηρέτες του Υψίστου και ανυποχώρητοι υποστηρικτές του Λόγου του. Πάση θυσία, να δίνετε προσοχή στην προφητεία του Δανιήλ! Και είθε ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά να σας δώσει το προνόμιο να στέκεστε ενώπιόν του χαρωπά σε όλη την αιωνιότητα!

[Υποσημειώσεις]

ΤΙ ΔΙΑΚΡΙΝΑΤΕ;

• Τι βοήθησε τον Δανιήλ να υπομείνει ως το τέλος;

• Γιατί η προοπτική του θανάτου δεν τρομοκρατούσε τον Δανιήλ;

• Πώς θα εκπληρωθεί η υπόσχεση που έδωσε ο άγγελος ότι ο Δανιήλ “θα σηκωθεί για τον κλήρο του”;

• Πώς ωφεληθήκατε εσείς προσωπικά δίνοντας προσοχή στην προφητεία του Δανιήλ;

[Ολοσέλιδη εικόνα στη σελίδα 307]

[Εικόνα στη σελίδα 318]

Σαν τον Δανιήλ, δίνετε εσείς προσοχή στον προφητικό λόγο του Θεού;