ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

Η εβραϊκή έκφραση Σιρ χαμμα‛αλώθ, η οποία αποτελεί την επιγραφή 15 ψαλμών (Ψλ 120-134), μεταφράζεται με διάφορους τρόπους: «Ύμνος των βαθμίδων» (KJ), «Ωδή των αναβαθμών» (Dy [119-133]· ΒΑΜ), «Ύμνος των Σκαλοπατιών» (ΜΝΚ, υποσ. στο εδάφιο Ψλ 120:Επιγρ.), «Ύμνος των Αναβάσεων [ή «για τις Αναβάσεις»]» (AT, RS). Τέσσερις από αυτούς τους ψαλμούς αποδίδονται στον Δαβίδ και ένας στον Σολομώντα. Η ακριβής σημασία της επιγραφής είναι αντικείμενο συζήτησης.

Παλιότερα υπήρχε η άποψη, σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση (Μισνά, Μιντότ 2:5), ότι αυτοί οι 15 ύμνοι ψάλλονταν από τους Λευίτες ενόσω εκείνοι ανέβαιναν τα 15 σκαλοπάτια που οδηγούσαν από την Αυλή των Γυναικών προς την Αυλή του Ισραήλ στο ναό της Ιερουσαλήμ, αλλά αυτή η άποψη απορρίπτεται γενικά σήμερα. Μερικοί υποστηρίζουν ότι η φράση αναφέρεται στο υψηλό περιεχόμενο αυτών των ψαλμών, αν και δεν φαίνεται να υπάρχουν ιδιαίτεροι λόγοι που να εξυψώνουν αυτούς τους ψαλμούς πάνω από τους υπόλοιπους θεόπνευστους ψαλμούς. Οι περισσότεροι σχολιαστές πιστεύουν ότι ο τίτλος οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ισραηλίτες πιστοί έψαλλαν αυτούς τους ύμνους όταν ταξίδευαν ή ανέβαιναν στην υπερυψωμένη πόλη της Ιερουσαλήμ, η οποία βρισκόταν ψηλά στα βουνά του Ιούδα, δεδομένου ότι παρακολουθούσαν με χαρά τις τρεις μεγάλες ετήσιες γιορτές που γίνονταν εκεί. (Δευ 12:5-7· 16:16· Ψλ 42:4· Ησ 30:29) Η λέξη μα‛αλάχ χρησιμοποιείται με παρόμοιο τρόπο στο εδάφιο Έσδρας 7:9, αναφερόμενη στο γεγονός ότι οι Ισραηλίτες “ανέβηκαν” από τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ μετά την εξορία. Οι εκφράσεις των εδαφίων Ψαλμός 122:1-4 συνηγορούν υπέρ αυτής της άποψης, ενώ το περιεχόμενο των άλλων ψαλμών αυτής της ομάδας ποικίλλει τόσο πολύ ώστε το ζήτημα παραμένει αδιευκρίνιστο.