ΚΡΕΒΑΤΙ

Όπως στην εποχή μας, έτσι και κατά τη διάρκεια των Βιβλικών χρόνων, τα έπιπλα για τον ύπνο διέφεραν ως προς τον τύπο, την τεχνοτροπία και την κατασκευή, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση των ανθρώπων, την κοινωνική τους θέση και τις συνήθειές τους. Ως επί το πλείστον, το γυμνό έδαφος, πάνω στο οποίο έβαζαν μερικές φορές κάτι μαλακό ή ένα αχυρόστρωμα, αρκούσε για τον φτωχό, το βοσκό και τον ταξιδιώτη. Πολύ ακριβά και περίτεχνα κρεβάτια είχαν οι άρχοντες και οι πλούσιοι στις μόνιμες κατοικίες τους.

Η εβραϊκή λέξη με την οποία ορίζεται κοινώς το «κρεβάτι» είναι η λέξη μισκάβ, από τη ρίζα σαχάβ (πλαγιάζω· ξαπλώνω). (Γε 49:4· Λευ 26:6· Δευ 6:7) Η λέξη που χρησιμοποιείται συχνότερα στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο είναι η λέξη κλίνη, από το κλίνω (γέρνω). (Ματ 9:2· Λου 9:58) Μια άλλη λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που αποδίδεται «κρεβάτι», η λέξη κοίτη, η οποία βασικά αναφέρεται στο μέρος όπου πλαγιάζει κάποιος (Λου 11:7), χρησιμοποιείται επίσης για το «συζυγικό κρεβάτι» (Εβρ 13:4) και για τις «αθέμιτες σεξουαλικές σχέσεις». (Ρω 13:13) Μετωνυμικά σημαίνει τη σύλληψη παιδιού. (Ρω 9:10) Άλλες εβραϊκές λέξεις που δείχνουν πού ξάπλωνε κάποιος είναι οι λέξεις μιττάχ (ντιβάνι, κλίνη), ‛έρες (ντιβάνι) και γιατσούα‛ (κλίνη). Η λέξη κράβαττος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου χρησιμοποιείται με την έννοια του φορείου. (Μαρ 2:4) Οι Βιβλικοί συγγραφείς δεν έκαναν πάντοτε διάκριση μεταξύ των διαφόρων αυτών λέξεων, και χρησιμοποιούσαν συχνά δύο ή και περισσότερες από αυτές για το ίδιο πράγμα, αποκαλώντας το κρεβάτι ντιβάνι (Ιωβ 7:13) αλλά και φορείο (Ματ 9:6· Μαρ 2:11), την κλίνη ντιβάνι (Ψλ 6:6) και το κρεβάτι κλίνη (Γε 49:4). Οι λέξεις αυτές χρησιμοποιούνταν για να ορίζουν πού πλάγιαζαν όταν κοιμούνταν το μεσημέρι ή το βράδυ (2Σα 4:5-7· Ιωβ 33:15), όταν ήταν άρρωστοι και όταν είχαν σεξουαλικές σχέσεις (Ψλ 41:3· Ιεζ 23:17), ενώ οι ίδιες λέξεις χρησιμοποιούνταν για τον τόπο ανάπαυσης νεκρών σε μεγαλοπρεπή τάφο (2Χρ 16:14). Η συνήθεια που είχαν να πλαγιάζουν την ώρα του γεύματος προϋπέθετε ντιβάνια. (Εσθ 7:8· Ματ 26:20· Λου 22:14) Ένα ντιβάνι βασιλικών προδιαγραφών, ειδικά σχεδιασμένο για τη μεταφορά κάποιου, ονομαζόταν φορητό ανάκλιντρο. (Ασμ 3:7-10· βλέπε ΦΟΡΗΤΟ ΑΝΑΚΛΙΝΤΡΟ.) Η λέξη σορός του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου αναφέρεται στο νεκροκρέβατο ή φέρετρο με το οποίο μεταφερόταν το λείψανο του νεκρού.—Λου 7:14.

Μαζί με τα κρεβάτια αναφέρονται συνήθως κάποια σχετικά είδη, όπως, για παράδειγμα, τα μαξιλάρια. Ο Ιησούς, κάποια φορά που διέσχιζε τη Θάλασσα της Γαλιλαίας, αποκοιμήθηκε «πάνω σε ένα μαξιλάρι» στην πρύμνη του πλοιαρίου. (Μαρ 4:38) Όταν ψύχραινε ο καιρός χρησιμοποιούσαν ένα «υφαντό σεντόνι» ή κάποιο άλλο σκέπασμα (Ησ 28:20), αλλά ήταν συνηθισμένο να κοιμάται κάποιος με τα καθημερινά του ρούχα. Γι’ αυτό και ο Μωσαϊκός Νόμος απαγόρευε να κρατήσει κάποιος τα ρούχα ενός άλλου ατόμου μετά τη δύση του ήλιου: «Αυτό είναι το μοναδικό του σκέπασμα. . . . Με τι θα πλαγιάσει;»—Εξ 22:26, 27.

Στην Ανατολή το κρεβάτι ήταν συχνά ένα απλό χαλάκι φτιαγμένο από άχυρα ή βούρλα, πάνω στο οποίο πιθανώς έβαζαν ένα πάπλωμα ή ένα είδος στρώματος για μεγαλύτερη άνεση. Όταν δεν το χρησιμοποιούσαν, το τύλιγαν και το αποθήκευαν. Μια πιο μόνιμη λύση ήταν ένα ξύλινο πλαίσιο ή ένας σκελετός κρεβατιού, οπότε το άτομο κοιμόταν ψηλότερα από το επίπεδο του εδάφους ή του πατώματος. (Μαρ 4:21) Τα κρεβάτια αυτά χρησίμευαν ως ντιβάνια όπου μπορούσε να καθήσει κάποιος κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τα πιο απλά κρεβάτια που έμοιαζαν με φορεία ήταν ελαφριά και μπορούσε εύκολα να τα σηκώσει κανείς και να τα μεταφέρει.—Λου 5:18, 19· Ιωα 5:8· Πρ 5:15.

Τα κρεβάτια των πλουσίων ήταν καλαίσθητα στολισμένα με ολοκέντητα καλύμματα. «Με κλινοσκεπάσματα στόλισα το ντιβάνι μου, με πολύχρωμα πράγματα, λινά από την Αίγυπτο. Ράντισα το κρεβάτι μου με σμύρνα, αλόη και κανέλα», είπε η πλανεύτρα πόρνη. (Παρ 7:16, 17) Όπως το περσικό ανάκτορο διέθετε «χρυσά και ασημένια ντιβάνια», έτσι και ο αποστατικός Ισραήλ είχε, σύμφωνα με την περιγραφή του προφήτη, “εξαίρετες κλίνες”, “ντιβάνια από τη Δαμασκό” και «κλίνες από ελεφαντόδοντο».—Εσθ 1:6· Αμ 3:12· 6:4.

Ξεχωριστά ή εσωτερικά υπνοδωμάτια είχαν όσοι διέθεταν μεγάλα σπίτια. (Εξ 8:3· 2Βα 6:12· 11:2) Το καλοκαίρι με τη ζέστη κοιμούνταν συχνά στις ταράτσες όπου ήταν πιο δροσερά.

Τα κρεβάτια, τα ντιβάνια και οι κλίνες αναφέρονται στις Γραφές και με μεταφορική έννοια. Η κατάσταση των νεκρών, για παράδειγμα, μοιάζει με την κατάσταση εκείνων που πλαγιάζουν στο κρεβάτι. (Ιωβ 17:13· Ιεζ 32:25) Οι όσιοι του Ιεχωβά «κραυγάζουν χαρούμενα πάνω στα κρεβάτια τους» σε αντιδιαστολή με τα αχαλίνωτα άτομα που θρηνούν γοερά και σχεδιάζουν ό,τι είναι κακό όταν πλαγιάζουν στο κρεβάτι. (Ψλ 149:5· Ωσ 7:14· Μιχ 2:1) Αντίθετα με τον Ρουβήν, ο οποίος έδειξε απερίσκεπτη ασυδοσία έχοντας σχέσεις με την παλλακίδα του πατέρα του, του Ιακώβ, και με αυτή την έννοια βεβήλωσε το κρεβάτι του πατέρα του (Γε 35:22· 49:4), οι Χριστιανοί δεν πρέπει να μολύνουν τον ιερό θεσμό του γάμου, «το συζυγικό κρεβάτι», με κανέναν τρόπο.—Εβρ 13:4.