ΧΕΛΟΥΒ

(Χελούβ) [Καλάθι· Κλουβί].

1. Απόγονος του Ιούδα, αδελφός του Σουχά και πατέρας του Μεχίρ. (1Χρ 4:1, 11) Το όνομά του αποδίδεται «Χελούβ» με βάση το Μασοριτικό κείμενο και εμφανίζεται με αυτή τη μορφή σε μερικές μεταφράσεις. (KJ, Ro, ΜΝΚ, ΒΑΜ) Ωστόσο, στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, στη συριακή Πεσίτα και στη λατινική Βουλγάτα (Κλημέντειος αναθεώρηση) αυτός αποκαλείται «Χάλεβ» και ως εκ τούτου αυτή την απόδοση έχουν οι μεταφράσεις του Νοξ και του Λάμσα.

2. Πατέρας του Εζρί, κάποιου ο οποίος υπηρετούσε υπό τον Βασιλιά Δαβίδ ως υπεύθυνος όσων καλλιεργούσαν τους αγρούς.—1Χρ 27:26.